Isabel van der Made schreef op vrijdag 30 november 2007, 0:41:
> Als ik lees hoe vooral Nathalie er over schrijft, krijg ik echt
> de kriebels, en verheug me dus enorm om begin volgend jaar me
> in het Parelli-verhaal te verdiepen.
> Ben ook benieuwd hoe een kind er op reageert, of we samen
> demonstraties gaan bezoeken, etc.
Je bedoelt toch niet je kind met het
parelli program op te voeden?
Overigens wel leuk om daar eens over van gedachten te wisselen,
zo af en toe hoor je mensen zeggen dat je ook je kind kunt clickeren.
"Goed zo, mooi, fijn" .... alle opvoeders gebruiken dit natuurlijk al heel vaak.
Het is een automatisme die geen verdere beloning vraagt. Al zie ik een aantal ouders daar nog meer beloning aan koppelen door het kind verder te gaan prijzen. En daar schuilt mi een gevaar in.
Een heel gehoorzaam paard dat alles weerstandloos doet wat je vraagt en in alles let op wat de rijder wil, is prima. Maar voor een mensenkind is dat een veel te afhankelijke situatie, een ongezonde situatie ook nog eens. Of je die stipte gehoorzaamheid nu bereikt door overdreven belonen (prijzen) of door je kind onder druk te zetten om te doen wat je wilt, beide is zeer ongezond en brengt je kind in problemen.
Groetjes, Michiel
Blootsvoets wordt met 2 ss geschreven
Warboel
