Eva Saegerman schreef op donderdag 29 november 2007, 19:41:



Ik vind het ook een zalige foto! Nog het meest om hoe Lolita naar mij kijkt, 'kijk eens wat dat kind NU weer doet, help mij eens'

e m kraak schreef op vrijdag 30 november 2007, 4:50:


Ja. Ik begrijp je want heb indertijd op jouw aanraden die online skinnercursus bijna volledig doorworsteld. Dit, en de input hier op het forum van Nick, jij, en de andere clickeraars hebben ervoor gezorgd dat ik ook met m'n 'parellipaard' ben gaan bridgen en voedselbelonen.
Ik sta immers voor alles open en wil steeds bijleren.
Jammer genoeg echter lijkt ze er niet gelukkiger van te worden, integendeel zelfs (lijkt! wie weet wat ze echt denkt, ik zal eens een reader moeten raadplegen). Het werkt wel als motivator, het voer, maar ze kijkt steeds bozer, en na een paar keren voer geven wordt ze 'catatonic', in trance haar lippen aflikkend, niet meer geinteresseerd om verdere beloningen te verdienen. Nu, ik keur daarom clickeren niet af, en blijf ook zoeken naar oplossingen voor dit probleem, maar evident is het dus niet, en overschakelen van Parelli naar puur clickeren doe ik dus ook nog niet.


Je hebt denk ik de discussie gemist even geleden waarbij Eva en ik helemaal akkoord waren dat een gesproken bridge vaak niet nodig is, dat het paard uit je lichaamstaal al weet wat je goed vond (slimme Hans). Ik besef net, in het vrijheidsdressuurboek van Nathalie Penquitt lees ik ook niets over een bridge. De paarden worden wel beloond, maar zonder dat melding wordt gemaakt van de noodzaak tot precies markeren. En evengoed werkt dit ook (zo ben ik ook met Cesar begonnen zo lang geleden).

Maar het gaat verder. Ik schreef toch al dat je in Parelli timing aangeleerd krijgt. Timing om op een kwart seconde precies aan je paard te laten weten dat DAT, ja dat precieze ding dat je daar deed, dat is het juist antwoord. Er is dus evengoed een bridge toch? Ze wordt alleen niet van in het begin telkens door voer (r+) gevolgd zoals in clickeren, ze wordt in het begin enkel gevolgd door wegblijven van druk (r-). Ook gevolgd door een r dus. Als bij die r- dan later ook al eens een r+ komt denk ik (zie ik ook) dat het paard nog steeds de link snapt.

Over de bedeldieren: Pat P die de wei opgaat en vrijblijvend snoep uitdeelt aan de paarden die hem goeiendag komen zeggen. Relatie en respect zijn zodanig duidelijk dat er hem geeneen paard zal omverlopen of ongewenst in zijn zakken zitten snuffelen. Want dat is wat zo ongewenst is aan bedelen veronderstel ik.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Nick Altena schreef op donderdag 29 november 2007, 21:10:


Klopt dat dit uit de oude boekjes komt ja. Ik weet niet zeker of in de nieuwe paketten nog iets over precieze tijden gezegd wordt eigenlijk. In level één zit zeker wel nog dat 'droog oefenen' van gedoseerd fases opdrijven. Het grote verschil tussen nieuw en oud is dat nu heel duidelijk gesteld is dat je in sommige situaties waarin het paard ogenschijnlijk 'niet luistert' NIET gaat fases opdrijven. Maar het concept van fases opdrijven bestaat nog steeds. We moeten een kat een kat noemen, Parelli is niet plots in clickeren zonder hoorbare bridge veranderd. Parelli werkt nog steeds met negatief belonen, r- dus. Maar niet altijd, en meestal wordt de r- dan ook nog gevolgd door r+

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

marianne laenen schreef op vrijdag 30 november 2007, 14:17:






Oooo Marianne. Lang geleden dat ik nog hardop zat te lachen achter mijn computer. Goed dat enkel de katten mij zien.
Aahhhh dat doet ne keer deugd zie. Bedankt.

Jacqueline v d Berg schreef op vrijdag 30 november 2007, 14:33:


Ja lap, nu kom ik helemaal niet meer bij. Ik zie het de mijne ook nog presteren dus ik kan het mij voorstellen. (rolt verder)

Spirithorses schreef op vrijdag 30 november 2007, 18:29:


Heerlijk ook deze!

Maar nu lees ik plots dat Piet hier aanstoot aan neemt? Snap ik dus echt niet... Zie ik nu iets over het hoofd? Is hier iets kwetsend gezegd? OK ja, Isabel's hoofd is na al die behandelingen wel licht gekwetst vrees ik. Maar verder? Ik zie het niet... Sorry! maar ik moest hier dus ook mee lachen. 8-/

Gisteren geschrokken met Cesarke!
Ik was buiten bij de paarden heel de voormiddag en ik had met Cesar een beetje geclickerd (heeft hij dan teveel geschrokt op de jackpot?), even daarna was ik met de meisjes aan het smoezen en staat Cesar aan de hooiruif als hij begint te hoesten. Eventjes verslikt dacht ik. Maar hij bleef om de minuut hoesten, dan ook piepen (klonk als een ezel), en toen ik speeksel uit zijn neus zag lopen wist ik het: slokdarmverstopping. Het was toen 11u30. Rustig blijven, even wachten dacht ik, slokdarm proberen te masseren. Mijn dierenarts gebeld, antwoordapparaat, boodschap ingesproken. Mijn 'Veterinary Notes for Horse Owners' opengeslagen en gevonden dat het vanzelf kan overgaan, soms met spierverslappers, soms enkel met sonderen en uitspoelen. Na een uur toch maar een dierenarts hier in de buurt gebeld. Die is om 14u komen Buscopan geven (gladdespierverslapper). Hij voelde een harde opzetting in de slokdarm en dacht dat het misschien een vreemd voorwerp was, een maiskolf of iets dergelijks, ook omdat we geen voedselresten met het speeksel zagen meekomen (maar misschien was dat omdat ik er meteen bij was). Na anderhalf uur moest het beter zijn, of anders... 15u30 en het was niks veranderd. Gelukkig had Cesarke geen ademnood of zo, hij ademde redelijk rustig en stond in de stal (we hadden hem maar apart gezet), hij probeerde af en toe te slikken, omdat dat niet lukte moest hij dan hoesten waarbij er telkens speeksel met wat hooivezels naar buiten kwam, met een paar streepjes bloed nu ook. DA weer gebeld, ook mijn eigen DA had intussen teruggebeld en besluit was om dan maar meteen naar de kliniek te gaan. Hup op de trailer (hebben we vroeger veel geoefend, en hij heeft er ook nooit een probleem mee gehad itt. Lolita) en een klein uur rijden naar Merelbeke. Mijn man reed achter en hield Cesar in het oog, maar ik voelde wel aan de trailer dat hij gewoon rustig was. Eens aangekomen bleek de trailer vol bloedsporen te hangen, de neusuitvloei was nu vies roodbruin geworden... Cesar deed alsof er niets aan de hand was, wachtte tot ik met hem de trailer afliep en hinnikte dan eens in het rond. Hij is daar zes? jaar geleden 14 dagen opgenomen geweest dus hij herkende het denk ik. Dan een troep studenten en de dierenarts erbij, spuit met nog eens Buscopan en ook verdoving, Cesarke ging staande slapen en toen konden ze een gastroscopie doen. In de slokdarm was geen bloed te zien, enkel voedselresten, dus dat bloed kwam gewoon van een minineusbloedinkje, door al dat hoesten en proesten. Oef. Daarentegen waren voedselresten te zien in de luchtpijp, bij auscultatie was ook al vocht op de longen te horen, niet zo goed.
Dan uitgespoeld, dat ging nog niet meteen vlot, langzaam beetje bij beetje heel veel spoelen en iets opschuiven in de slokdarm. Er kwam weinig voer terug. Uiteindelijk kon de dierenarts door zelf lucht in de sonde te blazen meer en meer opschuiven, tot eindelijk! in de maag. Dan nog een controle gastroscopie, slokdarm vrij, geen letsels, brok voer (wat was het nu? onherkenbaar eigenlijk, maar geen vreemd voorwerp) mooi in de maag. Neusslijmvlies bleek serieus gezwollen, een kant zat gewoon dicht. Ik ben wel blij dat het uitspoelen in de kliniek is gebeurd met die controle nadien, ik zou er niet gerust op geweest zijn dat er geen letsels waren vanbinnen anders, zoals hij eruitzag.
Hij moet voorlopig in de kliniek blijven... Die eerste nacht voor bewaking van z'n ademhaling met die verstopte neus, hij kreeg ijspacks in z'n halster, en een korte sonde in het verstopte neusgat om een luchtweg open te houden. Hij was intussen al weer redelijk wakker en wandelde vlot naar zijn kale stal, wou al een pluk hooi meegrissen onderweg.
Vanmorgen ben ik met parellivriendin A. gaan kijken en zag hij er wat depri uit vond ik, hij ademde ook wat te snel... Zorgen! Ik hoop maar dat hij niet ziek wordt (hij wordt nu bewaakt op aspiratiepneumonie en krijgt antibiotica en ventipulmin) en dat hij rap mee terug naar huis mag. Ik had al zin om Lolita en Huppel mee te brengen tot bij hem als gezelschap. Nu, de gang staat vol paarden natuurlijk daar. De geweekte grasbrok die ik meehad mocht hij eten, en we zijn ook wat gaan grazen buiten. Afwachten... moeilijk hoor. Ik ben enorm ongerust, maar daar heeft hij niet veel aan spijtig genoeg.

Nathalie

Christel Provaas schreef op zondag 2 december 2007, 17:49:


Neenee, het was wel degelijk een slokdarmverstopping, maar door al het hoesten en niezen en ook voedselbrokjes in de neus was die vanbinnen gezwollen, en dus verstopt. Het was niet door de sondage/endoscopie, want dat hadden is doorheen het rechterneusgat gedaan, en het was de linker die het ergst verstopt zat. Ik ben gewaarschuwd dat hij nu wel een tijd een loopneus zou kunnen hebben, als reactie op alle zwelling en troep die erin zit. Op zich niet erg, het zijn die longen inderdaad nu waar we om stressen. Morgen zou het wel duidelijker moeten zijn zeiden ze, of er pneumonie komt of niet. Ik ga na mijn werk weer naar hem toe. Moet nu intussentijd gewoon aan iets anders proberen denken...