Vorige week heb ik dus geprobeerd te filmen hoe Huppel speelt met mij. Niet makkelijk, want ik speelde immers zelf haast niet, liep alleen onnozel met een camera achteruit. Maar wat me nu vooral opviel bij het terugbekijken is het verschil tussen Huppel die de bal naar mij toeduwt omdat ze denkt dat ik dat een leuk spel vind, en Lolita die de bal vooruitduwt om een beloning te krijgen.

Huppel: http://nl.youtube.com/watch?v=l17GkOu9g0E
Lolita: http://nl.youtube.com/watch?v=VZop_bgwv14

En verder ook gewoon megasnoezig om Huppel in actie te zien natuurlijk, met haar zwarte berenpelsje
http://nl.youtube.com/watch?v=9ThIQONazwE

Zo zag ze eruit twee maand geleden:
http://nl.youtube.com/watch?v=PN2tIn2_lfM

Groetjes!
Nathalie

Caatje schreef op maandag 26 november 2007, 19:36:


Nee, erger dan wat je hier ziet wordt het niet, gelukkig. Dit is jammer genoeg voor mij een reden om niet te vaak met voerbeloning te werken, want ik wil nog steeds m'n Parelli examens halen... en als je paard er zo ongelukkig uitziet ben je al meteen gebuisd.

Die ballen, ik heb een heel kleintje wat Cesar apporteert, dat is een oud plastic balletje waar wat lucht uit is (om er je tanden goed in te kunnen zetten), dan een grote blauwe fysiobal van euh... 65 cm diameter denk ik, die kostte 55 euro, en dan inderdaad die groene parellibal. Die grootte (1m20) vond ik nergens anders en is wel heel leuk, hij stuitert ook goed. Die kost 75 dollar, minder met mijn savvy clubkorting, maar wel verzendkosten erbij.

Groetjes,
Nathalie

Piet schreef op maandag 26 november 2007, 21:00:


Dan zal ik je vast verbazen met te vertellen wat op één van de officiele ParelliDVD's te zien is: Linda Parelli die met haar paard Remmer in 'vrijheid' (tussen aanhalingstekens want het is binnen een omheining) werkt en hem gewoon vraagt 'iets' te doen met de ton die daar ligt. Hij krijgt een voerbeloning telkens als hij iets nieuws verzint. Parelli en dolfijnenclickeren zijn dus niet zo tegengesteld als jij (en vele anderen?) denken.

Groetjes,
Nathalie

Eva Saegerman schreef op dinsdag 27 november 2007, 11:12:


Evahahaaa... Je snapt wel dat ik toch eens moet reageren. Er heerst hier een theoretische tegenstelling Parelli (zielig enkel negatief belonen) en clickeren (joepie enkel positief belonen) die ik in de praktijk helemaal niet zie.

Eerst schrijf je dat Parelli enkel negatief belonen is. Klopt niet, het is ook positief belonen, met knuffels ed. van in het begin, en vanaf level drie ook met voer. Tenminste, zo was het vroeger. Parelli is nogal heel erg 'safety first' (voor de mens), dus vond ie dat je eerst heel erg duidelijk goede controle over je paard moest hebben eer voerbeloning mocht. Nu echter blijkt dat level drie toch niet zo makkelijk voor iedereen te halen is, is dat bijgesteld, en mag je op elk niveau met voerbeloning werken als je wil, sommige paarden zouden er anders nooit aan toekomen omdat hun eigenaars niet genoeg vooruitgaan. Zelf gebruiken ze geen bridge als marker van 'nu heb je het perfect gedaan. De marker 'dit precies heb je goed gedaan' is de lichaamstaal (wegvallen van de vraag/druk bv.). Het voer dient dan als bijkomende motivator. Negatief + positief belonen dus. Een duidelijk verschil met clickeren is in mijn ogen enkel het ontbreken van een hoorbare bridge. Maar je weet vast wel dat heel veel Parellistudenten toch een (klik of gesproken) bridge gebruiken. Wat nog verschillend is, is het opdrijven van druk (fases) bij Parelli, hoewel ik hier vaak lees dat men denkt dat dit opdrijven altijd moet gebeuren. Neen dus!


En dan schrijf je dit ook nog. Dan zie ik helemaal al geen verschil meer met wat ik doe... Zoals ik al eerder eens zei trouwens. Alle goede trainingsmethoden liggen in de PRAKTIJK veel dichter bij elkaar dan we wel denken. In theorie is er nochtans wel degelijk een verschil inderdaad.

Groetjes,
Nathalie

Eva Saegerman schreef op dinsdag 27 november 2007, 11:12:


Eerst en vooral, wat mij betreft is er niks tegen druk gebruiken, als het maar duidelijk is voor het paard wat ie moet doen om er vanaf te raken, en als we niet over hoge druk (pijn, angst) spreken. Ik vind dat je goed bezig bent dus onderstaand moet je niet in die zin als negatief commentaar zien.

Maar.

Deze zomer op de playday (op wat nu jouw piste is) dan gaf je een demo in een afgesloten ruimte, er zat niemand op een paard, geen duidelijk gevaar voor man of paard dus, en toch nam je Q aan een touw. Ik weet het niet meer precies, ik dacht omdat ze met haar aandacht niet bij jou was, en jij (begrijpelijk) toch iets wou tonen.

Je rijfilmpjes: je geeft zeer overdreven duidelijke gewichts- en teugelhulpen voor de wending. Ik denk dat elk paard daar wel op zou reageren. Dit is puur op het oog op een filmpje (ik was er niet bij en zat er niet op) negatief belonen. Toevoegen van lichamelijke druk en wegnemen bij juist antwoord. Daar is niks mis mee, en verfijning met lichtere hulpen komt later wel, maar nu we het over druk als theorieconcept hebben, zeg ik het toch maar. Ik zie hier niet of je na elke wending of halt klikt en voerbeloont, zo ja: extra leuk voor je paard alleszins, en waarschijnlijk leert het ook sneller.

Je andere filmpjes zijn superleuk! Ik zie niet meteen druk (behalve de theorethische druk dat je iets van haar verwacht), maar ik zie ook weer weinig verschil met Lolita het Parellipaard die hinnikend aankomt (niet in galop hé, dat is alleen op feestdagen ) als ze denkt mij te zien buitenkomen, of die ik moet tegenhouden om op paletten en plastic zeilen te staan of tegen een bal te schoppen als ze denkt dat er iets mee te verdienen valt.
Zoals Andy Booth (Parellileerling) eens zei op een demo: ik heb een probleempaard, als ze een trailer ziet gaat ze er op, en als ze een hindernis ziet springt ze erover, 'big problem'

Maar ik dwaal af.

Ik denk dat het eigenlijk al lang duidelijk is wat ik bedoel, hou mij tegen als ik in herhaling val!

... Parelli... bla... Parelli...blibloe... Parelli Parelli

Sorry! Nathalie

Piet schreef op dinsdag 27 november 2007, 12:32:


Ja mooi Piet, geloof ik ook. Van mijn eigen paarden kan ik me niet voorstellen dat ze zo hard weg zouden lopen dat ik ze niet tegenhoud (integendeel zelfs, als Huppel nu schrikt van iets op straat dan laat ik het touw gewoon vieren tot ze uitgeschrokken is en vraag ze dan pas weer terug), met andere paarden ben ik niet zeker want grote paardenervaring heb ik nu ook weer niet. Het is wel een bijna standaard onderdeel van een demo met Pat Parelli en een 'ongeparellied probleempaard'. Vaak komt zulk een paard de ring binnen met een mensje er ergens aan een touwtje aanbengelend, en zet het paard het op een lopen bij de eerste reactie van het publiek, waarop mensje in het zand achterblijft. Tien minuten met Pat (die meteen overschakelt naar touwhalster en lang touw ipv. dik halster of hoofdstel en korte teugels of touw) en paard probeert niet eens meer weg te lopen (ook omdat het paardje Pat om andere redenen wél de moeite waard vindt om bij te blijven natuurlijk).

Nick Altena schreef op dinsdag 27 november 2007, 16:02:


Dat is hoop ik duidelijk uit mijn vorige post? Het is dus wel degelijk veranderd (mag nu al voor je level 3 gehaald hebt, maar werd dus ook vroeger al altijd gebruikt, zij het NA level 3), en Pat zelf zie ik ook nog steeds niet vaak voer gebruiken tijdens training hoor, das echt maar een paar keer op een uur of zo, of bij sommige paarden (afhankelijk van wat voor hun motiverend is, zie 'horsenality') helemaal niet.


Daar hoor ik hem niks over zeggen. Zal hij wel niet mee inzitten, want hij doet nog 'erger': hij geeft typisch voer als de paarden naar hem toe komen op de (reusachtige! In Colorado!) wei om hem goeiendag te zeggen bv. dus ze moeten er zelfs niet eens iets voor in de plaats doen bij hem, het is één van zijn manieren om zoals hij dat heet, 'rapport' op te bouwen met je paard. Een vriendschapsband dus, die (vindt hij) eerst moet komen, voor je ook maar iets gaat vragen.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Nick Altena schreef op dinsdag 27 november 2007, 15:51:


Ik pik even in omdat je Inge vermeld. Niets dan lof by the way voor Inge, die grondwerk zo veel bereikbaarder heeft gemaakt voor veel paarden hier in Vlaanderen.

Twee (of meer, ik ben niet zeker, heb het boek al lang niet meer bekeken) van de voorbeeldmensen + paarden in het boek van Inge zijn vriendinnen van mij. Parellivriendinnen. 8-) Eén van hen werd in een demo van Inge (op? NH arnhem eerste editie? denk ik?) opgevoerd als clickerpaard. Inderdaad, ze clickeren. Maar het meeste wat ze hebben geleerd is via Parelli gegaan, dus ook hier weer de combinatie.

Ik bedoel maar, het is allemaal niet zo zwart-wit.

(Ik vind het trouwens wel mooi Nick, hoe jij jouw manier van trainen beschrijft. Wie weet kom ik over een jaar wel deemoedig dat ik het ook zo ga doen...)

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Piet schreef op dinsdag 27 november 2007, 19:00:


Ja Piet, kan best. Ik help het je hopen hoor. Net als het barefoot verhaal, dat ze een tijdje hebben geprobeerd maar van zijn teruggekomen en nu zijn blijven steken bij natural balance.
Maar verder, het is geen wedstrijd toch tussen jou en Parelli? We willen allemaal het beste voor het paard, you, me, Pat Parelli, everybody rijmt
De Parelli's staan echt wel open voor alle input. Hoewel ik eerlijk moet zeggen dat wat Pat zelf doet op al die jaren niet zo enorm sterk is veranderd (wel wat, hij is zeker beter geworden), maar wel dat hij toen hij zag welk resultaat zijn eerste zelfstudie pakketten konden hebben dat hij de manier van uitleggen is gaan aanpassen om duidelijker te maken dat het paard altijd gelijk heeft, dat de relatie eerst komt, enzovoort. Allemaal dingen die in het allereerste boek van Pat al te lezen waren maar die je als Parellistudent met enkel de praktische richtlijnen uit het zelfstudiepakket makkelijk kon vergeten.
Ik weet dat ik nogal extreem pro-Parelli kan overkomen, mischien geef ik zelf wel de indruk dat het een wedstrijd tussen Parelli en de rest is. Dat is het niet dus wat mij betreft.
Maar, ik vind het Parelliprogramma een enorme aanrader voor al wie wil bijleren met en over paarden, en heb heel sterk de neiging om bij elk paardenprobleem dat langskomt als antwoord te geven 'Ga Parelli doen'. Omdat ik echt geloof dat je daarmee het verste kan komen om zelf je problemen of uitdagingen op te lossen. Datzelfde gevoel heeft Kim (van Kenzo) trouwens ook. Grappig Dat jij Kim en Mieke noemde, want ik bedoelde de paarden Kenzo (van Kim inderdaad) en Ayla in het boek, Twist (van Mieke) staat er denk ik niet in?

Groetjes,
Nathalie

Nick Altena schreef op dinsdag 27 november 2007, 20:54:


Ja! Daar ben ik weer...
Leiderspositie? In Parelli? Ik schreef toch net dat de relatie, de 'rapport', de vriendschap dus, op de eerste plaats komt? OK, er wordt gesproken over het deit dat een paard van nature een volgzaam dier is (daarom zijn ze ook gedomesticeerd) dat op zoek is naar een goed leider, klopt. Maar er wordt bijverteld dat de ideale leiderschapsverdeling tussen jou en je paard 51/49 is. Geen 100/0, ook geen 90/10.

'Cause your idea to become your horse's idea, but understand his idea first'
Parelli-isme nummer één denk ik zo, die ken je vast wel. Zo leider achtig klinkt dat niet denk ik.

Met vriendelijke groeten,
Nathalie

Piet schreef op dinsdag 27 november 2007, 19:00:


Even nog, ik denk echt niet dat zij zijn veranderd. Over Monty Roberts kan ik niet meespreken, maar van Parelli weet ik dat er aan zijn eigen werkwijze niks is veranderd met betrekking tot voer. Hij gebruikt het altijd al. En ik vergat het nog, niet enkel als beloning uit het handje, maar ook (in het oude level 2 pakket nog!) bij spelletje 'point to point' bv. bedoeld om liever lui-dan-moe paarden te motiveren graag te bewegen door van de ene emmer voer naar de andere te rijden. Ook in het level drie pakket bij de introductie tot barrelracen, met graan op de tonnen.


Ja, wie weet. Maar zoals ik Pat ken en hoe belangrijk hij lichaamstaal vind (omdat dat het paard z'n natuurlijke taal is) zal hij het bij de lichaamstaal bridge houden. Werkt volgens mij even goed als een gesproken bridge. Zelf gebruik ik al een tijdje een geluid, maar ik zag in het Liberty & Horse Behaviour pakket een stukje met Linda die Remmer de passage aanleert, met voerbeloning, en zij gebruikt dus geen geluid als bridge, wel, je zag dat Remmer maar al te goed wist waarvoor hij beloond werd, en hij ging ook echt z'n best doen.

Groetjes,
Nathalie

Piet schreef op dinsdag 27 november 2007, 19:00:


Hmm... dat is dus eigenlijk omgekeerd. Parelli is een paraplu boven clickeren. Voerbeloning is niet in elke situatie of zelfs bij elk paard nuttig. Denken Mieke en Kim en ik toch. Voerbeloning kan gezien het vaak een goede motivator is het leren zeker versnellen. Voer is niet altijd een motivator. Zoals Pat P. zegt, de motivatoren voor een paard zijn veiligheid, comfort (als in: wegvallen van druk), sociale interactie, voedsel en sex. Niet bij elk paard in die volgorde. Je gebruikt dan de motivator die op dat moment bij dat paard het nuttigst is.

OK, genoeg, zwijgen Nathalie

Piet schreef op dinsdag 27 november 2007, 20:39:


Ow, Piet! Jammer, maar niks verloren, je hebt er van geleerd immers. Mooi dat je het hier ook allemaal blijft vertellen. Ik kan je van op afstand niet veel helpen maar met z'n allen hier wordt toch al heel wat afgedacht over jouw Shiny. Betere start kan een (trauma-)paardje zich niet wensen.

Volhouden, je kan het!
Nathalie

Spirithorses schreef op dinsdag 27 november 2007, 21:49:


En... al eens gezien hoe een liefiesnoezie veulen van drie maand oud door haar moeder gecorrigeerd wordt? Djeezus, GNAP! gaan Lolita's tanden in Huppeltjes billen of borst, ik hoor de tanden gewoon slaan, brrr. Maar ons Hupje doet dan gewoon één (ééntje maar!) pasje terug, en ziet er niet ongelukkig uit, en nadien is het weer gewoon
Het verraderlijke voor mij is dat ik, met mijn status van lievelingstante van Huppel, mij bijna hetzelfde zou kunnen permitteren. Maar dat wil ik niet natuurlijk...

Groetjes,
Nathalie

Spirithorses schreef op dinsdag 27 november 2007, 22:09:



Hai Pien,

Timing is nu net één van de dingen die je in het Parelliprogramma leert. Niet iedereen heeft dit van zichzelf inderdaad, daarom dat de oefeningen zo zijn opgebouwd dat je al doende wel timing MOET ontwikkelen. Parelli is juist wel echt (ook) voor 'dummies' hoor. Ik zeg al lang dat wie van zichzelf al heel goed is met paarden geen Parelli nodig heeft.
Maar wie inderdaad ver verwijderd is van zichzelf en z'n paard, die kan dat best gebruiken om duidelijk uitgespeld te krijgen welke tekenen bij een paard allemaal op stress of ontladen van stress kunnen wijzen, hoe je de persoonlijkheid van een paard kunt inschatten, wat je er dan mee aanmoet. Allemaal dingen waar jij geen les meer voor nodig hebt, ben ik zeker. En Pat Parelli doet dat ook allemaal instinctief. De kracht van zijn lesprogramma is net dat hij (geholpen door z'n voorheen paardendummie echtgenote Linda) hetgeen hij jaren over gedaan heeft om nu instinctief te kunnen sneller bereikbaar maakt voor gewone stervelingen die van nature niet bijzonder speciaal goed zijn met paarden.

Groetjes en sterkte met de Rhino-preventie-schriktoestanden... ik duim voor jullie.

Nathalie
Nathalie