Nathalie Lagasse schreef op maandag 26 november 2007, 3:25:



Nog even over deze echte rustpauzes als beloning. Ik zie eigenlijk geen verschil met voerbeloning. Als ik Skinner las zag ik ook dat voerbeloning ook enkel werkt wanneer er eerst een zekere mate van voedseltekort of (technische term:) deprivatie is. Als je paard op een groene wei staat is clickeren met gras als beloning weinig effectief. Een paard wat bakken vol wortels tot zijn beschikking heeft is ook niet geinteresseerd in wortelschijfjes. Mijn poezen kan ik niet clickeren met brokjes als ze al gegeten hebben. Eventueel nog wel met garnaaltjes, maar ook na dertig garnaaltjes is dat poezenbuikje wel vol en is het geen beloning meer. De ratten en de duiven in Skinners experimentele opstellingen hadden geen voerbak vol voerpellets, nee ze hadden niks, en konden enkel voer verdienen door iets te doen. Al een geluk dat paarden erop zijn ingesteld almaar te willen eten, en dan nog dat wij mensen hun voer kunnen geven wat ze lekkerder vinden dan hun natuurlijke gras/hooi kost (bv. wortel, appel, graan). Hooi als beloning kan ook, maar enkel als je paard niet continu hooi tot zijn beschikking heeft. Als je dus je paarden op een klein kaal weitje hebt en hooi beperkt geeft heb je paarden die steeds graag zullen werken voor voer. Handig, ze zijn dus in continue staat van voer'deprivatie'.
Je kan ook perfect water als beloning gebruiken (zelfs nog effectiever) wanneer het dier geen water heeft. Gebruikt Parelli bv. bij moeilijk te benaderen paarden (mustangs bv.), die hebben geen water in de wei, maar krijgen verschillende keren per dag water van de mens.
Wanneer het paard moe is (deprivatie van rust) dan is rust een beloning. En dan is een paard meestal van nature er al op uit energie te sparen, dus echt moe hoeft niet eens. Hangt wel af van de paardpersoonlijkheid (horsenality), mijn paard staat inderdaad graag stil, Apache van Marianne ook bv. maar Twist van Mieke Lannoo, Allure van Linda Parelli, Aramis van Kim (in het filmpje), mijn eigen Huppeltje of Queenie van Eva die spelen graag en spelen zelf wordt dan de beloning. Shiny is volgens jouw beschrijving ook wel zo, met dat cutting ed. wat hij zo leuk vindt met jou? Hoewel je ook nog voer als beloning nodig hebt denk ik nu met het zadelmak maken? In theorie als je paard het leren zelf leuk vindt dan zou de click alleen voldoende moeten zijn. Eva schreef dat een tijd geleden ook denk ik, iets over onderzoek daar naar? Neemt natuurlijk niet weg dat we onze paarden graag het leren zo aangenaam mogelijk maken, dus als er nog eens voer, of rust, of... bijkomt, des te beter voor de motivatie.

Groetjes,
Nathalie

Gudrun schreef op vrijdag 23 november 2007, 11:31:


Ja! Mooi was dat. Wat me ook opviel op een grote Parellidag in Stutgart een paar jaar geleden, dat je midden op straat mensen tegenkwam die met hun paard naar de evenementenhal liepen, ... zonder halster of touw. Dus het kan inderdaad wel. Ik zou het met Lolita ook wel kunnen denk ik, ware het niet dat ze zo grasgeil is dat ik haar gewoon kwijt zou zijn bij de eerste grasberm.

van lennep schreef op vrijdag 23 november 2007, 13:51:


Super! Het kan ook niet anders dan in vrijheid denk ik, ik bedoel, als je paard niet meewerkt helpt een halster ook niet volgens mij, tenzij je paard klein is, maar de mijne kunnen hun hoofd zo hoog omhoog doen dat ik er niet meer aan kan, dus... wie niet groot is moet slim zijn
Het ontwormen is bij Parelli een taak van het liberty onderdeel van het level 2 examen.
Ik heb Huppel de eerste keren gewoon zo ontwormd, zonder voorbereiding, en nu begon ze toch te merken dat het echt niet lekker is (bij de overschakeling naar ivermectine zal dat inderdaad geweest zijn). Dus even hernomen met speciale abrikozenconfituur voor suikerzieken (weinig suiker in dus) in een oude spuit en ze ziet het weer helemaal zitten.

Ans Jondral schreef op zondag 25 november 2007, 10:57:



Ans, ik vertel nu toch maar even over Huppel, mijn volledig gezonde en intelligente veulen. (Al zeg ik het zelf )
Zij liep de eerste dagen van haar leven ook tegen de draad aan zonder meteen te reageren. De stroom stond preventief wel maar op halve kracht, maar toch, ze ging er echt tegen leunen en het duurde even eer ze snapte dat ze terug achteruit moest om van die schokken vanaf te zijn. In het algemeen was ze als pril veulen van niets bang, dat is nu anders, alles wat ze niet in haar eerste levensweken heeft gezien is nu nieuw en dus vreemd en potentieel gevaarlijk en schrikt ze van. Een ander model tractor of bus op straat bv.

Dus, dat tegen de draad aanlopen, aan welke leeftijd deed ze dat? Want afgaande op wat ik hier zie zou dat de eerste levensdagen tot twee weken wel normaal kunnen zijn. Hoop ik toch

Groetjes,
Nathalie

Michiel schreef op maandag 26 november 2007, 11:01:


Ja... daar lijkt het wel een beetje op. Maar wat het echt is weet ik niet. Misschien worden paarden 'agressiever', 'dominanter', of hoe je het wil heten, door voer te krijgen? Ik zou zo meteen niet weten waarom, maar wie weet?

Eva Saegerman schreef op maandag 26 november 2007, 12:49:


Dat herken ik! Van Cesarke vooral, die komt de bal brengen ofzo en geeft het dan op (of wordt weggejaagd door Lolita). Maar Lolita blijft langer bij mij hangen, gewoon om samen te zijn ofzo lijkt het. Of, soms om ons heel speciale spelletje te spelen! Waarbij zij naast mij gaat mesten en ik (die met de kruiwagen en mestschep de ronde aan het doen ben) er in slaag alles meteen op te vangen op mijn mestschep voor de bolletjes de grond raken. Jaja, paardrijden is leuk (schijnt, lang geleden bij mij), maar eens je dat soort speciale spelletjes doet met je paard wil je nooit meer terug

Nog een succesverhaaltje met Cesarke trouwens, ik dacht dat paarden zo 'autistisch' waren, en zo slecht kunnen generaliseren? Wel, vandaag had ik kegels in de paddock gelegd (is lang geleden), en op mijn eenvoudige vraag raapte Cesar zo een kegel op en gaf hem aan mij! Net als met zijn bal, alleen hebben we dit nooit eerder met een kegel gedaan, dus ik was erg onder de indruk.

Ik begin het wel moeilijk te vinden nu met drie paarden ipv. twee. Ze willen alledrie tegelijk iets voor mij doen soms (als ik voer bijheb dus) en ik ga denk ik moeten Huppel leren wachten.

Groetjes,
Nathalie

Eva Saegerman schreef op maandag 26 november 2007, 17:27:



Hmmm... nu snap ik je niet. Mijn podium meenemen op straat om te vermijden dat ze in het gras duikt? Dat is het niet wat je bedoelt denk ik? Help?

Aafke schreef op maandag 26 november 2007, 17:37:


Neenee, je hebt gelijk, maar er is weinig toegevoegde suiker in, dus het is toch een pak minder erg om te geven dan 'echte' confituur. Ik geef haar ook geen hele pot natuurlijk.