Piet schreef op donderdag 22 november 2007, 20:04:
> Hij heeft ooit bij zijn vorige eigenaar met rug en
> achterhand enorm vastgelegen in het prikkeldraad. en was in
> zo'n apatische staat dat hij nergens meer op reageerde.
> trauma niet meer door aangesproken worden.
> Maar goed, we zullen zien. Hij is nog lang zover niet,
> hoewel het nu snel lijkt te gaan.
>
Hoi Piet,
ten eerste, geen enkele kritiek, ik denk dat je het perfect doet.
Ik weet niet of het van belang is, of het puur een woordenkwestie is, wat ik je wil zeggen.
Ik denk niet dat je het trauma begraaft. Want dan zou het telkens als een poltergeist weer door de korst heen kunnen breken. Wat ik denk dat je aan het doen bent, en daar ben ik het wel met je woordkeus eens, is dat je de angst, het trauma, in kleine stukjes breekt, er hapklare brokjes van maakt, zodat Shiny het kan overwinnen, en de angst kwijt raakt. Niet begraven, maar weg. Opgegeten en uitgepoept.
Isabel