Nathalie Lagasse schreef op maandag 19 november 2007, 19:13:


Ja Piet, das eigenlijk ook weer geen freeshapen zeker? Ik besef het net. Dan zou ik moeten ze belonen voor elk ministapje op weg naar het liggen? Of is liggen een slecht voorbeeld, omdat ze dat immers al kan? Ik moet het enkel op commando zien te krijgen (hum, als het dat maar is )

charlot van r schreef op maandag 19 november 2007, 18:54:


Volhouden Charlot, langzaam maar zeker. Als je nu toont dat je echt wel bijleert, het boek van PN, andere boeken, dat je er iets over begint te weten over paardhouden, dan luisteren ze ook wel naar je op de duur.
Of probeer eens te regelen dat je ouders in contact komen met PN-vriendelijke mensen die ze wel hoog inschatten, ik durf wedden als ze Piet zouden horen praten dat ze hem meteen wel geloven wegens oud en wijs Sorry! Neem je vader mee op cursus!
Of Mieke Lannoo, die zit toch in jullie buurt? Kan je haar niet een keer doen komen zogezegd voor rijles of trailertraining of iets dergelijks een keertje? En dan zorgen dat uw ouders er ook bijzijn en mee babbelen? Als ze het horen van iemand die in de paarden geboren is en veel ervaring heeft geloven ze het misschien ineens wel?

Christel Provaas schreef op maandag 19 november 2007, 19:24:


Euh... nee niet gemanipuleerd
Ik ben 1m63 en Lolita ook zoiets.

Nu zit ik op die foto op een Barefootzadel dat me enorm in stoelzit zet, misschien lijkt het daardoor nog erger... Want ik hoorde deze opmerking nog niet bij m'n andere rijfoto's.

Gefeliciteerd!
Gelukkige verjaardag!
Nog vele mooie paardenavonturen...

Jullie hebben wel gehoord dat ik twijfel wat te doen voor Huppel, die als enig kind opgroeit nu.
Voor wie niet weet wie Huppel is en hoe ze opgroeit, zie hier:
http://www.paardnatuurlijk.be/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=429
en hier: http://www.paardnatuurlijk.be/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=326

Ik zou redelijk makkelijk een nu gespeend veulen 'te leen' kunnen krijgen en probeer eens alles op een rij te zetten.

Heeft Huppel een speelmaatje nodig? In theorie wel. Hoe meer spelen hoe gezonder, zowel voor de fysiek als voor de mentale en emotionele ontwikkeling. In praktijk? Moeilijk te schatten. Ze weet nu niet wat ze mist als het ware en is lijkt dus perfect gelukkig. Als ik er ben dan wil ze graag bij mij zijn, maar niet zozeer om te spelen, wel om te kriebelen. Spelen gaat van mij uit en vind ze wel OK, maar ze vraagt er zelf niet vaak om. Om knuffels vraagt ze wel, dat is duidelijk. Als ze andere paarden ziet (op wandeling) of hoort hinniken dan interesseren die haar nauwelijks (heeft ze van haar moeder). Alleen (zonder mij bedoel ik) speelt ze zelden met alle spullen die in de paddock blijven liggen, terwijl ik van mensen met (spelende) ruinen hoor dat ze echt niks kunnen laten liggen of het wordt afgebroken/opgegeten/verhuisd.

Puur egoistisch zou ik kunnen juist geen speelmaatje erbij nemen om te zorgen dat Huppel mij de leukste blijft vinden. Dat opent weer heel andere discussies, in hoeverre je een paard wat een leven in mensenland gaat moeten doorbrengen helpt of niet door van in het begin al die dingen te doen en relaties (met mensen) te bevorderen die je later ook gaat verwachten. Weinig belangrijke en eerder slechte reden alleszins.

Veiligheid. Nu zitten we goed. De drie paarden kennen elkaar en verwonden elkaar niet. Ook ik loop geen gevaar in de kudde, hoewel dat met een jong veulen met rondvliegende hoefjes in het begin wat twijfelachtig leek. Als er eentje bijkomt, dan kan elk paard gewond raken, ook de nieuwkomer. Zou moeten te vermijden zijn door de introductie rustig aan te doen, eerst een hek ertussen (de kudde op de wei en de nieuwe op de paddock bv.), dan een draadje ertussen (paddock in twee delen) en dan echt samen. En een jong dier zou normaal gezien moeten meteen gaan veulensmekken om agressie van ouderen te defuseren.
Ik heb meer schrik voor mezelf, een vreemd jong onopgevoed dier, maar ja, zal waarschijnlijk net als met Huppel wel in realiteit goed meevallen.

Voeding. Huppel krijgt geen bijvoer maar steelt uit de emmer van mama en nonkel. Een vreemd veulen zal dat niet mogen lijkt mij, maar de eigenaar zal misschien juist wel willen dat het beestje bijvoer krijgt, iets waar ik zelf al niet achter sta (wegens niet gezond) en bij een jong paard van mezelf niet zou willen. Maar als het moet van de eigenaar, wil dat zeggen dat ik tweemaal per dag een half uur extra werk heb met paardje apart te zetten met een emmer voer zodat de anderen het niet kunnen afpakken.

(Geen) stal. Huppel heeft nu nog steeds haar strobed in de inloopstal waar ze duidelijk gebruik van maakt. Ik zou haar dat normaal gezien tot het eind van de winter blijven geven, misschien meer voor mijn eigen gemoedsrust dan iets anders, maar toch. Een tweede strobed in de stal dat wordt krap, de kans lijkt mij ook klein dat een vreemd veulen hier zal durven/mogen liggen. Wat als de nieuwkomer telkens als het regent buiten de stal moet blijven staan en de andere drie binnen staan? Bij een wat ouder en robuust type dier misschien ook niet erg, maar zal een eigenaar dat accepteren, dat z'n jaarling niet op stal kan 's nachts?

Verantwoordelijkheid. Wat als andermans veelbelovende jaarling in friet wordt geschopt door Lolita of zich verhangt in de omheining. Moet op te vangen zijn door een goed contract.

Emotioneel... Huppel maakt dan een vriendje die ze na één-twee jaar weer moet afgeven. Zo is het leven nu eenmaal? En wij (ik zeker, maar ik denk mijn man ook) gaan ons onvermijdelijk hechten aan zo'n puberpaardje. Gaan we ertegen kunnen van die dan weer af te geven, om aan (volgens mij) veel te jonge leeftijd ingereden te worden, en een leven als stalpaard te moeten beginnen? Gaan we de puber in kwestie dan toch niet willen kopen? En dan zitten we met een paard dat we zelf nooit zouden gekozen hebben.

Dus dan toch maar zelf eerst goed kiezen (sexy arabiertje, knappe andalusier, toffe Welsh pony?), dus maw. kopen, en hopen dat we die na twee jaar nog willen terug verkopen? En als we niet kunnen dan tenminste ons goesting qua opgegroeid paard hebben? In dat geval eigenlijk beter meteen iets ouders kiezen waar op kortere termijn mee te rijden of mennen valt? Maar speelt dat dan nog wel goed met Huppel, wat uiteindelijk de bedoeling was? Een jonge ruin misschien wel natuurlijk.

Mest. Het begint nu al moeilijk te worden om de mest van tweeenhalf-straks drie paarden dagelijks op te ruimen. Nog een hoopjesfabriek er bij zal wel zeer goed zijn voor mijn lijn! Tijd is vooral het probleem, maar dat zal hopelijk over een jaar wat beter gaan.

Eigenlijk lees ik van mezelf vooral dat het goed gaat zoals het nu is en dat ik bang ben moeilijkheden te creeren enkel om een probleem op te lossen wat tot nu toe enkel in mijn hoofd bestaat.

Misschien moet ik eens met Huppel andere paardjes gaan bezoeken, en zien wat ze daarvan vindt?


Vul gerust aan...
Nathalie

Lena schreef op maandag 19 november 2007, 20:33:


Hoi Lena,

Inderdaad grondwerk. Met of zonder trailer, je paard leren om achteruit te gaan. Als je met trailer oefent: je paard maar één pas op de laadklep laten zetten, en dan weer achterwaarts die ene pas terug. Dan twee voeten op de laadklep en weer achteruit. En zovoort.

Groetjes,
Nathalie

Lena schreef op maandag 19 november 2007, 20:39:


Ik vul twee-drie maal per week de hooiruiven weer op. Ze zitten dus nooit zonder hooi.
http://www.paardnatuurlijk.be/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?id=326 (laatste foto)

Gudrun schreef op maandag 19 november 2007, 20:56:


Bedankt voor je verhaal! Kan je zeggen hoe je aan Moon ziet dat hij een speelkameraad nodig heeft? Zag je dat al toen hij nog niet bij Piablo stond? Of zie je dat pas nu als je ziet hoeveel hij met Piablo speelt? Ik vraag het omdat ik nu als ik naar Huppel kijk niet veel playdrive zie, maar nu staat ze dus met saaie mama en saaie nonkel Cesar die vooral willen slenteren en eten. Huppel crosst wel eens van de één naar de ander, maar doet geen/nauwelijks pogingen tot bijt/springspel bij hun. Enkel voor mama staan en bokken om haar te dwingen stil te staan zodat Hupje kan drinken.

Groetjes,
Nathalie

Spirithorses schreef op maandag 19 november 2007, 23:49:


Bedankt voor de moeite want hier heb ik heel wat aan hoor!


Hmmm. Te ruig kan dus ook... dan moet ik er niet aan willen denken een driejarige knappe anda hengst (ik droom maar even!) er bij te nemen.


Als ik het doe, dan zou ik de eigenaar er niet bijwillen als het ware. Gewoon goed overeenkomen wat ik te bieden heb en wat niet, en dan beestje bij mij afleveren en zich niet op mijn erf komen bemoeien. Ik ben precies geen gemakkelijke... oei.


Graag!


Zeker. Erg bedankt!

Nathalie

Moniek schreef op dinsdag 20 november 2007, 0:52:


Ow, klinkt zo verleidelijk...
Nu hoor ik ook van vrienden dat ze ook veulens kennen die zelfs met leeftijdgenoten juist niet spelen, bv. een merrietje die de speelavances van ruintje kordaat afwijst, of een groep veulens waar je de hele dag naar kunt kijken zonder spelen te zien.
Ik zou het eerst eens moeten 'testen' als het ware wat Huppel zou doen. Een glazen bol, dat heb ik nodig

Aafke schreef op woensdag 21 november 2007, 12:45:


Aafke, ik herken dit helemaal. Je doet wat je kunt, dat is het belangrijkste. Als ik helemaal zelf zou beslissen hoe en wat met de paarden zou het anders zijn dan wat ik nu in samenspraak met mijn man doe. Ik besef echter maar al te goed hoe ver hij al gekomen is, hoe dankbaar ik ben dat hij zomaar zijn geld en zijn vrije tijd mee met mij in de paarden steekt, uiteindelijk mijn hobby (nu, hobby... zeg maar leven) en niet de zijne. Het komt allemaal wel, de overgang naar PN (pseudo of wathever) gaat voor iedereen geleidelijk, het gaat niet op één seconde, er zit traagheid op. Als je een tweede moet meeslepen in dat proces is je traagheid groter.
Weet je wat leuk is? Als mijn man mij zegt hoe blij hij nu is dat ik hem overtuigd heb de paarden niet op stal te houden. Hoe leuk hij het vindt ze te zien rondstruinen.

Langzaam maar zeker kom je er wel,
Nathalie

Moniek schreef op woensdag 21 november 2007, 19:00:



Even de 'Parellimethode' meegeven: geleidelijk aan afspenen, aan negen maand tot een jaar, afhankelijk van de conditie van de merrie. Melkgift langzaam afbouwen. Naast hier al vermeld door progressief de tijd apart op te drijven kan dat ook nog anders:
Ik zag hem met een specifiek voorbeeld: moeder en zoon in paddocks naast elkaar, zodanig dat op één plek er ruimte doorheen het hek was (een soort horizontale stal/roundpen hekken) zodanig dat veulen er zijn hals kon doorheen steken om te drinken, maar dus ENKEL als de merrie dat zelf ook wou (om de druk van de uier af te hebben). De merrie moet immers echt meewerken door helemaal tegen de omheining te komen staan. Zoiets zou ik voor Huppel ook wel willen proberen, alleen heb ik geen hekken, enkel draad, en dan weet ik niet hoeveel respect ze heeft voor een draad zonder stroom op.