Jacqueline v d Berg schreef op maandag 19 november 2007, 17:36:


Wij hebben ooit een paard gekocht dat een verwaarloosde verkoudheid had. Kruiden, smeerseltjes gebruikt, verkoudheid ging weg maar ze is blijvend dampig geworden. DA zei dat een verwaarloosde verkoudheid daartoe kan leiden. Sindsdien roep ik de DA erbij zodra snot gelig wordt en ze meer dan een paar dagen hoesten.

Groet, Pien

Lena schreef op maandag 19 november 2007, 20:33:


Lijkt me niet zo moeilijk: Eerst leren achterwaarts te gaan op jouw (vriendins) cue, dan leren door smalle openingen achterwaarts te gaan alvorens oefenen met de trailer weer in zicht komt.

De trailer los in de weide zetten en maar afwachten lijkt mij geen goed idee ivm eventuele panieksituaties. Als er dan iets verkeerd gaat houdt het paard er een trauma aan over. bovendien verwacht ik dat een onervaren paard eerder zal willen omdraaien, klem zou kunnen komen te zitten met alle gevolgen vandien. Die gaat echt uit zichzelf niet achterwaarts de trailer uit.

Groet, Pien

Dream schreef op maandag 19 november 2007, 19:49:


Een goed hooisysteem maken zodat de paarden er de hele tijd dat jij er niet kunt zijn toch te eten hebben. Ongeveer een baal hooi per dag per paard.

Ik zou foto's maken van mijn systeem, was ik vergeten, zal ik morgen gelijk effe doen, daar past een hele baal in, zonder dat de paarden het snel kunnen eten en dan niks meer over hebben voor de rest van de dag.

groet, Pien

Nils Vellinga schreef :

Yes!
Roep ik heir ook altijd als ze hun paard in een zacht stalletje willen....
Gewoon een kwestie van patroontjes en schijnveiligheidjes afleren.
Hoewel me dat bij Spirit nooit gelukt is, die gaat nog steeds in de stal liggen, lekker in de poep en pies, want de inloopstal is bij ons een openbaar paardentoilet, zo lijkt het wel.

Leuk, zo'n lichtgekleurde Palomino die de hele winter stinky is en ónder de vlekken zit :

Pien

Gudrun schreef op maandag 19 november 2007, 22:41:


Weet niet of jij ze nog gezien hebt, onze doorgezaagde 1000 litervaten waarin we nu hooi voeren. Daarin een rooster dat de paarden niet kunnen optillen en klaar....

Groet, Pien

@ Nathalie: Ik had een heel verhaal getypt en toen was alles weg, dus nu hernieuwde poging


Spirit had in zijn eerste jaar geen leeftijdsgenootje om mee te spelen. In zijn tweede levensjaar werd Peyote geboren en die twee hebben heel wat afgespeeld, totdat Spirit te ruig werd voor haar. Nu lopen ze niet meer samen omdat Peyo's eigenaar dit niet meer wil en speelt Spirit weer meer met de ruinen.
Qua aandacht/binding naar mij toe was er nooit verschil. Ik denk dat een paard heel goed in staat is om het verschil tussen mens en soortgenoot te zien. Spirit is heel erg mensgericht en laat zelfs zijn eten in de steek wanneer ik hem roep om op avontuur te gaan. Dat is altijd al zo geweest, de rest is opvoeding.

Ik heb echter nooit gericht met Spirit gespeeld, de achterliggende gedachte daarvoor is dat hij hengst is en 'later' misschien niet het onderscheid kan maken tussen spelen en imponeren. Ik wil niet dat hij quasi dreigend op me afkomt, mij net zo uitdaagt als de merries, in mijn richting bokt tijdens jumpy acties. Ik wil hem ook niet spelend 'wegjagen', ik wil juist dat hij bij mij komt en bij mij zijn rust vindt. Weer hoort daar ook bij dat hij toen nog klein was maar 'straks' als hij 400 kilo weegt is het een stuk minder leuk en dan moet je weer dingen gaan afleren. Dingen slopen heeft hij nooit gedaan, dat moet ook 'in' een paard zitten, hij heeft die neiging niet. Wel uitbreken als de stroom niet aanstaat. Is onze eigen schuld, als veulen al mocht hij van paddock naar paddock en overal even gaan socialiseren. Nu hij hengst is kan dat niet meer. Weet hij veel....


Spirit loopt zelfs nu hij over een paar maanden zelf vader wordt te veulensmekken bij nieuwe paarden, zelfs bij onze eigen paarden die in een andere groep staan. Peyote heeft dat maar een jaartje gedaan, die zie je nooit meer veulensmekken, die gaat overal op af met d'r hoofd en nek opgeheven. Een heel ander wezentje, terwijl ze een jaar jonger is dan hij. Dat is een stukje karakter.

Yep! Dat lijkt mij het grootste nadeel als je er een paardje bij hebt dat van iemand anders is. Komt niet alleen tot uiting met voer, maar ook met wel/geen weidegang, inloopstalletje, opvoeding (wat sta jij toe)deken etc. Wie doet wat, wie is waarvoor verantwoordelijk, goede afspraken maken op voorhand, desnoods contractje.'
Ik denk dat 'eigengeboren' veulens van de rest van de groep meer privileges krijgen dan veulens van buitenaf, hou daar rekening mee.

Ook belangrijk: Wat mag het veulen van die eigenaar wel en wat niet. Ikzelf kan me mateloos ergeren aan mensen bij ons die hun paard vanalles toestaan en inconsequent met het paard omgaan. Ik kan er weinig van zeggen; het is HUN paard en ik heb er in principe niks over te zeggen.
Dat leidt hier wel eens tot moeilijke situaties: Pensionaarden die aan mij lopen te trekken, hun neus in de eerste de beste graspol steken, me omver duwen, schooien etc. Bedenk je dat jij ook voor dit soort situaties kunt komen te staan en dat kan enorm irriteren.


Reken daar maar op. Wij hebben gemerkt dat veulens in hun eerste jaar nog veel zullen willen liggen, daarna wordt dat allengs minder, maar je moet wel een veilige plek creëren voor het nieuwe veulen dat waarschijnlijk onderaan in rangorde zal komen te staan en misschien niet binnen mag. Nu zie ik onze veulens overigens niet méér liggen dan de volwassenen.


Zeker! Ik heb wel wat voorbeelden voor je die ik je per mail kan toesturen.


Ook dat hebben wij meegemaakt. Van Spirit wisten we op voorhand dat hij NOOIT weg zou gaan, Peyote echter is nooit van ons geweest en daar hebben we ons veel minder aan gehecht. Ik heb ook minder met haar gewerkt dan met Spirit. Blijkbaar heb ik geleerd om onderscheid te maken tussen eigen en niet eigen.

De meeste leeftijdsgenoten zoeken mekaar wel op.


Ja, meer mest, maar hopelijk ook meer hulp als je een leuke eigenaar treft metwie het goed klikt. Ik adviseer je alleen goede afspraken en taakverdelingen te maken.

Ik kan je niet vertellen wat je moet doen, maar hopelijk heb je iets aan mijn verhaal.

Groetjes, Pien

Piet, ik vind het mooi dat je nu zover gekomen bent.
Echter wat vragen (géén kritiek!) bij de fimpjes:

Ik zie je echt als een snoepjesmachine fungeren, doe je dat nog steeds zo frequent of is dit even een tijdelijk iets omdat het een nieuwe situatie betreft?
Shiny krijgt namelijk heel veel snoepjes maar moet daar relatief weinig voor doen, op mij komt het eerder over alsof ie gerustgesteld wordt door het geven van snoepies, en daarbij wacht je vrij lang met het geven; hand gaat naar je broekzak, ipv secondenwerk, is dat bewust?

Ik zie Angela echter een paar keer 'het niet meer houden' en afspringen, nmm zou ze dat beter niet doen. Ik zou het paard juist stilzetten en er dán pas afspringen. Dus kortere hangsessies (ik weet dat dat zwaar is, vandaar). Angela kan trouwens goed lang haar evenwicht behouden

En (daar kom ik weer met m'n leiderschap), ik zie je vrágen aan Shiny om voorwaarts te lopen, ips de leiding over te nemen van 'nu gaan we lopen', daarbij kijk jij omlaag ipv met een vooruitgerichte blik, met name in het filmpje 'ontspannender', is dat allemaal met een bepaalde reden?
Als het 'per ongeluk' is snap ik het ook wel, want je kijkt alsof je wilt dat hij zijn hoofd laag houdt, en ik begrijp heel goed waarom

Ik zit gewoon 'jou' en 'mij' te vergelijken, that's all. Kennutnielatuh...

Verder vind ik Shiny hartstikke ontspannen en afwachtend, dus dat gaat lekker. Nu hij eenmaal gewicht heeft gevoeld kan het wel eens heel snel gaan. Ik verheug me op het eerste filmpje met Piet op Shiny's rug!

Groet, Pien

Isabel van der Made schreef op woensdag 21 november 2007, 12:46:


Hoe los jij dat dan op, Bel? Want ik weet dat Opal altijd erg gevoelige voeten had.
Hier ook één grote modderbende, we hebben meer en meer verhard en betegeld, maar het voorkomt niet dat de paarden toch enige tijd in de blub moeten staan. Gelukkig hebben we nu wel droge plekken gecreëerd voor elk paard maar nóg zie je dat de kwaliteit van de hoeven echt achteruit gaat nu Ze lopen nu niet zoals ik dat zou willen en dat komt doordat de hoeven nu zo verweken.

Groet, Pien

Isabel van der Made schreef op woensdag 21 november 2007, 13:27:


Ja, dat roepen wij ook wel eens :)
Ik leg me er ook maar bij neer, hoewel ik het voor de paarden zelf niet handig vind. Altijd die blub om je heen ,we passen ons daarin wel aan, in de winter is het sowieso minder druk dus de paarden (en wij) hoeven dan niet zo hard te werken. We hebben het geluk dat er nu voeldoende lespaarden zijn dus ze kunnen het van mekaar overnemen, bovendien staan ze met de hele groep overdag in de bak en kunnen we alle paddocks openzetten zodat ze zelf kunnen kiezen waar ze willen zijn.
Maar de winters blijven behelpen. 't Liefst had ik echt een grote loods waar ze af en toe eens echt een paar uur lang kunnen opdrogen.

Ik báál nu al van die blub, en zoveel verharde plekken als we nu hebben hebben we nog nooit gehad, moet je nagaan, bovendien is de winter nog niet eens echt begonnen.

Groet, Pien

Esther schreef op woensdag 21 november 2007, 13:46:


Daar hebben wij alláng aan gedacht. Maar die tent gaat dat hier niet redden tijdens de wintermaanden als het zo waait als hier in het open veld. Dus dan net op de momenten dat je de tent het hardste nodig hebt moet-ie plat....

Groet, Pien