charlot van r schreef op donderdag 15 november 2007, 13:47:


Tedjue, ik ben linkshandig

Piet schreef op vrijdag 16 november 2007, 8:54:


Zou een paard - net zoals de mens - een lange termijngeheugen én een korte termijngeheugen hebben?
Er is natuurlijk wel een wezenlijk verschil tussen het leggen van verbanden (begrijpen versus niet begrijpen) en het al of niet herkennen van situaties.

Hypothese:
Zou het zo kunnen zijn? "Paard leeft vanuit vluchtinstinct - Plotse knal uit een jachtgeweer is potentieel gevaar - dus voor die plek op aarde moet hij waakzaam zijn ... " En is dit een 'acute' vorm van inprenting?
Als we deze denkpiste doortrekken, kunnen we ons afvragen of de mens dan in staat is om een paard in 1 seconde iets blijvends aan te leren, precies door gebruik te maken van één of andere manier van acute inprenting? ...

Corn schreef op zondag 18 november 2007, 13:15:


Een ruiter die zijn paard beslaat doet dit vooral omdat "iedereen het doet", omdat het "al eeuwen zo gedaan wordt", en omdat de hoefsmid én de DA zeggen dat het zo moét. Dit heeft niets met ervaring te maken.
Ikzelf lees al sinds 2004 op dit forum, maar heb pas in augustus 2007 actief de stap durven zetten in de wereld van NH. Waarom heeft het toch ruim 3 jaar geduurd? Wel, niemand in mijn omgeving kende NH. Dus is er ook niemand die de stellingname van wat op deze site wordt beweerd ook kan bevestigen. Dan ga je toch niet tégen het advies van de DA, hoefsmid én geroutineerde ruiters ingaan zeker? Uiteindelijk heb Ik 9 maanden gevochten om m'n eerste paard te kunnen houden. Ik heb álle adviezen van DA én mensen uit mijn gekende (vertrouwde!?!) paarden-vrienden-wereldje tot in het kleinste detail opgevolgd. Tot ik in juli mijn paard heb moeten laten inslapen. En dan krijg je als énige steun/commentaar: "Jaaaaaaa, wij zouden al vééééél langer die beslissing genomen hebben !!!!!" Dán leer je met schade én met schande. Dát is ervaring. Dan ga je je eigen weg, wars van de gedoodverfde waarheden die door het gevestigde paardenclubje worden verkondigd. En dan is er PN. Of dit de juiste keuze is, zal moeten blijken. Mijn éérste paardervaring was dat in elk geval niet.
Wat mij vooral opvalt is dat mensen die op natuurlijke wijze met hun paarden proberen om te gaan, altijd ernstig overdachte én /of onderbouwde antwoorden hebben op al je vragen. Dit heb ik bij de "reguliere" ruiterclubs nooit gekregen.
Het delen van al deze kennis, maar ook van je vragen, twijfels en onzekerheden maakt dit forum zo uniek. Bundeling van kennis - maar ook tegengestelde ervaringen - wordt dan een zéér rijke bron van informatie.
Voilà.

Piet schreef op zondag 18 november 2007, 21:31:


Wel Piet, mijn eerste paard - Papillon - was een sportpaard, had in België nationale kampioenschappen military op M-niveau gelopen. Ik kocht hem op 12 jarige leeftijd om lekker bosritjes te kunnen doen. Papillon stond op ijzers en had hanetred (zowel rechts- als linksachter). Ik heb hem - tegen het advies van DA en hoefsmid in verlost van zijn achterste hoefijzers. Vooraan dierf ik nog niet. Een jaar geleden wordt een ingescheurde buigpees vastgesteld - ruim 40% ingescheurd - links-achter. Voorgeschreven behandeling: 5 maanden stilstand - op stal - met een stapschema, oplopend van 5 minuutjes/dag tot uiteindelijk 20minuutjes (waarvan 5min. draf). Papillon wordt niet beter (met uitzondering van enkele positieve opflakkeringen). Uiteindelijk bleek zijn pees niet kapot. Hij vertoonde in de echobeelden een oude kwetsuur (ruim 10 jaar oud). Door de stilstand echter is zowat alles in zijn beengewrichten negatief doorgebroken: spat, ouderdomsartrose en hoefkatrol in de 3de graad in al zijn benen.
Ik heb alle advies van DA, hoefsmid, fysiotherapeut én van het universitair ziekenhuis diergeneeskunde in Merelbeke (Gent) tot in de kleinste details opgevolgd. Toch heb ik Papillon op 25/07 moeten laten inslapen.
3 jaar geleden al had ik aan de DA én de hoefsmid advies gevraagd over het natuurlijk bekappen, maar het verdikt was een resolute "njet". Moeilijke hoeven, weet-je-wel. En al héél zijn leven op ijzers ... De hoefsmid vond het bezoek aan de site van PN té tijdrovend. En wat wist ik van gezonde hoeven/benen? Ik was (ben) een leek in paarden land.
Maar als ik mijn intuïtie gevolgd had en vanaf de eerste dag mijn paard nog maar gewoon op de wei gezet had, en zonder ijzers, dan was hij nu nog bij ons.
Vandaar deze radicale ommezwaai.

Ik maak me plots héél véél zorgen. Gisteren merkte Joke, onze lesgeefster, plots dat de pupil in het linkeroog van Veldre precies was "uitgelopen". Het lijkt op een olievlek, in plaats van een mooie horizontale streep. In het midden zit er precies ook een kleine doffe plek overheen. Veldre stond toen (net zoals ik ook de foto's genomen heb) met haar hoofd in de zon. Het valt anders ook niet op. Het zou best kunnen dat Veldre het al altijd heeft gehad. Maar het kan evengoed plots gekomen zijn gekomen. Ik heb de indruk dat Veldre hetzelfde reageert aan beide kanten.
Weet iemand wat dit kan zijn, en moet ik me zorgen maken?

Ik heb er enkele foto's gepost in het fotoalbum.
http://www.paardnatuurlijk.be/cgi-bin/fotoserieshow.cgi?parent_id=434

O ja, het rechteroog lijkt helemaal normaal te zijn.

Vicky Verreycken schreef op maandag 19 november 2007, 12:24:


Esther, Wat ik raar vind is dat in de beschrijving van maanblindheid op de site staat - citaat: "De pupil bij het paard is horizontaal ovaal met bloemkoolachtige vormsels (‘druivenpitten ’) aan de bovenkant, ..."
Bij Veldre is het de horizontaal ovalen pupil die uitloopt naar onder toe.
Vicky, op jou bijgevoegde foto is het de bruine rand rond de pupil die bovenaan een trosje vertoont en zodoende de pupil 'kleiner' maakt. Ook dit is bij Veldre precies omgekeerd. Het is de zwarte pupil die 'uitzakt' naar onder toe, en bijgevolg de pupil groter maakt. Ik heb zelfs ook de indruk - maar is op mijn foto's niet te zien - dat deze vlek lichtjes van vorm verandert als Veldre met haar ogen knippert. Vandaar ook dat ik het beschreef als een 'olievlek'.
Hmmm, vreemd allemaal ...

Spirithorses schreef op maandag 19 november 2007, 13:28:

Bedankt allemaal voor de leerzame reacties. Ik ben nu toch al een heel stuk minder ongerust, maar 'k ga er wel een DA bijhalen, gewoon om toch één en ander te kunnen uitsluiten.
Ik zal de dignose van de DA hier ook neerzetten zodra die geweest is.

Nils Vellinga schreef op woensdag 21 november 2007, 1:04:

Mijn bescheiden visie over PN versus Pseudo-PN:

Mensen die hun paard in een luxe-pensionstal zetten, 24 uur in een box vinden ook dat ze handelen in het belang van hun paard.
En 1 x/dag 3-kwartier in de stapmolen want ze denken aan de conditie van hun paard.
En telkens voor het rijden effe netjes borstelen, want ze zijn toch fier op hun paard.
En na het rijden toch ook het bit afspoelen, want ze zijn begaan met de higiëne en de gezondheid van hun paard.
En in de winter een dekentje op, want hun paard mag het niet koud krijgen.

Deze mensen (recreatieve of wedstrijdruiters) zien hun paard ook écht graag, en geloven heilig dat alles wat ze doen ook echt het beste is hun paard.
Veel van deze mensen vinden zelfs dat ze toch wel natuurlijk omgaan met hun gedomesticeerde viervoeter.
Dit zijn volgens mij de pseudo-PN'ers.

Knip ...


Knip ...

Voor mij zijn échte PN'ers al diegenen die de moed hebben om het ook daadwerkelijk anders te proberen.
PN is geen doel op zich, het is geen hype of modetrend.
Het is een manier om ten minste kritisch-bewust te werken aan het welzijn van je paard of pony. En dit is een proces dat heel je leven duurt, en dat je nu eenmaal niet in je eentje kan. Lezen en schrijven op dit forum is al een eerste stap. Ook al komen er twijfels, probeersels, vele vragen, tegenstrijdige antwoorden, discussies, frustraties ... Maar ook: euforie als iets héél kleins plots toch blijkt te lukken, medeleven als iemand met een oprecht paardenprobleem zit, gelukkig gevoel als iemand plots een simpel antwoord blijkt te hebben voor wat eerst onoverkomelijk leek.
Dàt is PN voor mij. De waarde in de diversiteit. Of je het nu eens bent met neergeschreven stellingen, visies of aanpak van de ander is totaal naast de kwestie. Ik moet Isabel hierin bijtreden.

Herman

Lena schreef op donderdag 22 november 2007, 14:46:


Wow, proficiat !
En dan nu ... thuis je eigen paardjes ook bitloos?
Of gaat dat nog net iets te vlug ?...

Ik ben een maand geleden ook in één keer omgeslagen van met bit naar bitloos. 'k Had pas een paard op proef dat altijd met bit gereden was. Bitloos was best wél spannend. (Heb mijn eerste ervaringen opgedaan tijdens een basiscursus bij Pien & Jack (Spirithorses). Dit bleek ook geen enkel probleem. Dus heb ik mijn proefpaard ook maar meteen zonder bit gereden.
Je houdt er niks aan over, alleen een super gevoel van overwinning. Alsof je de "Iron Man" op Hawaï gewonnen hebt - maar dan zonder ijzer. Euh ...
What's in a name

Succes verder,

Herman

Peter Donck schreef op vrijdag 23 november 2007, 20:00:



Inderdaad, Egyptische zaf maakt de straal steenhard, waardoor de bacteriën IN de straal blijven zitten. De hoefzool als dusdanig wordt ook minder veerkrachtig.
Ikzelf gebruik nu een spuitbus met een blauwe vloeistof (ben de naam nu even kwijt, maar zal het opsnorren), gekocht bij de DA. Dit produkt droogt het "rotte" gedeelte van de straal uit, terwijl het ook bacteriedodend én ontsmettend werkt. Na 1 week dagelijkse behandeling is de rotstraal verdwenen.

Caatje schreef op maandag 26 november 2007, 9:42:


Hey Dames & Heren,
Al eens contact opgenomen met Yana & Sandra ? Zij zijn gevestigd in Zandvliet, boven Antwerpen. Ik ken hen wel niet persoonlijk, enkel via hun site http://www.yes-natuurlijk-western.be
Misschien schrijven ze zelf ook wel op dit forum. Als ik hun website bekijk, zouden zij wel eens de geknipte oplossing kunnen zijn.

Succes.

Herman

Pasterza schreef op woensdag 21 november 2007, 18:15:


Mijn vorig paard had o.a. spat aan het spronggewricht (links-achter). Dit is wellicht niet hetzelfde als het wegslijten van kraakbeen, maar toch. De behandelende prof. aan de universiteit diergeneeskunde in Merelbeke adviseerde om zuiver duivelsklauw als supplement bij te geven. Zie http://www.jordenshippo.nl/estore/content.php?taal_ID=NL&Art_ID=2791 voor korte beschrijving. Dit product is vrij te koop in de dierenklinieken en homeopatische winkels. Kostprijs in België: +/- 50 euro/kg. Hiermee heb je ruim voldoende voor 2 maanden.
Het paard van mijn beste vriend Chris heeft al jaren hoefkatrol in de 4de graad. Hij gaf tot over een half jaar phenylbutazone, maar dat heeft als grootste gevaar dat het zowat alle organen (lever, nieren, maag, darmen, ...) op langere termijn aantast. Chris heeft sinds eind mei de phenylbutazone vervangen door duivelsklauw. Zijn paard (toch al 18 jaar) heeft sindsdien alleen maar beter en beter gelopen.

Er bestaat ook een behandeling met Tildren. Dit is een product dat botafbraak en botaanmaak terug in evenwicht brengt.
http://www.hethazewinkel.nl/viewarticle.asp?art=78
Tildren komt aanvankelijk uit de humane geneeskunde.
De resenties zijn alleen maar laaiend positief, maar ... Bij herhaalde behandeling (bij mensen) is gebleken dat er een verhoogd risico ontstaat op botfracturen. Vandaar dat men de menselijke variant van Tildren steeds minder gebruikt.
Een behandeling met Tildren is overigens ook niet goedkoop. De "boost"-behandeling d.m.v. een infuus kost algauw tussen 650 en de 750 euro.

Aangezien het probleem bij jou paard chronisch is, zou ik persoonlijk kiezen voor een onderhoudende kuur. Duivelsklauw is absoluut onschadelijk, en heeft en onderhoudende werking. Tevens zou ik je paard zo veel mogelijk beweging geven. Stilstand is dodelijk, als het gaat om gewrichts/peesproblemen.
In elk geval héél veel sterkte met je paard

Herman

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 26 november 2007, 14:48:


Duivelsklauw werkt pijnstillend én ontstekingsremmend. Of dit toe te schrijven is aan een verdovende werking weet ik niet.
Maar idd, je moet altijd met de nodige voorzichtigheid omspringen bij het toedienen van supplementen.
De dosis die ik moest toedienen werd ook systematisch afgebouwd van acute behandeling naar onderhoudende dosis.

Het heeft niet altijd met "normaal vinden" of "accepteren" te maken.
En al hélemaal niks met 'tradi' of 'natural'.
Véél mensen - en waarschijnlijk ook de meesten die uiteindelijk hier op PN verzeild raken (ik incluis) - hebben een eerste paardenervaring in manèges, op stal, ... En in de meeste manèges/stallingen denkt men preciés zoals je hier schrijft: "Mijn paard hoest, hij is verkouden => dus moet ie op stal". "En stalpoten, ach dat is nu eenmaal eigen aan het seizoen. Niks om je druk over te maken."
Zoals hier al zo vak gelezen, zolang niemand er vragen over stelt zal het wel ok zijn.

Het feit alleen al dat Diana hier haar persoonlijke evaring neerschrijft (ik vind het overigens een mooi verhaal), impliceert al dat zij er juist wél met haar hoofd bij was/is.
Diana weerlegt met haar verhaal tegelijk de vastgeroeste "wa(a)rheid" van wat door het gros der paardenbezitter wordt verkondigd.

Vind ik al héél mooi op zich. En het paard wordt er ook alleen maar blijer én gezonder van.

Piet schreef op dinsdag 27 november 2007, 20:39:


Hey Piet, mag ik een vraagje afvuren (als volslagen nitwit in deze materie)?
Zijn we niet een beetje té rationeel bezig met intuïtief aanvoelen hoe we dit alles moeten opvangen? Ik bedoel maar, uit alles wat ik tot hiertoe gelezen heb, voel je voor mij aan als een zéér evenwichtig, natuurlijk en intuïtief sterk persoon.
Misschien heb je té veel geprobeert om "uit alle macht te voorkomen".
Enfin, het is alleszins moedig om ook 'falende' situaties te beschrijven. Het houdt iedereen met de voeten op de grond.
Bedankt voor dit relaas. Ga gewoon verder op je gevoel. Het loopt uiteindelijk allemaal wel los.