Esther schreef op zondag 11 november 2007, 23:00:
> He Marianne, mag ik wat vragen? Ik ben een beetje verbaasd van
> je eerste zin. Je schrijft ' Eerst een paar jaar met gehuurde
> paardjes bosritten gemaakt, mét bit, zonder zweep of sporen"
> Heb jij zo leren rijden? Hup op paard bos in en geen zitlessen
> of omgangslessen gehad met de huurpaarden? Ben je gewoon in het
> diepe gegooid?
> Ik weet dat het gebeurt hoor op die manier, vaak kon je in
> ieder geval vroeger gewoon een paard huren en er werd niet
> gekeken of de mens het kon. Ook dit is geen waarde-oordeel ik
> ben echt nieuwsgierig hoe dit is gegaan.
>
> Es
Ik heb eerst enkele lessen op een manege gehad en dat vond ik vreselijk. Ik was bang van alle paarden. Toen hoorde ik van die bosritten , op brave paarden, en mét begeleiding, en dat heb ik dan een hele tijd gedaan.
Het waren héle brave paarden en op die hele tijd heb ik geen enkel paard iets verkeerd zien doen. Er waren rustige, vlotte, luie, pittige paarden, maar allemaal braaf.
Soms waren we met meer dan twintig ruiters. Het meeste was in stap en ook lange stukken in draf. Wilde je leren galopperen dan reed je (eerst met een begeleider naast je) de groep vooruit en na zo'n 500m keerde je terug naar de groep.
Kon je al beter rijden dan ging je met een viertal rond een veld galopperen terwijl de rest rustig verder stapte. Functioneerde perfect. Zo'n rit duurde 3 uur.
Daar heb ik ook geleerd dat een paard met een sociaal paardenleven niet chagrijnig is en dat een paard met hooi alleen genoeg heeft.
Maar niet alles was daar rozengeur en manenschijn. In de winter wanneer er buiten te veel slijk was, stonden die paarden in STANDS, gruwel. Wanneer je er dan als eerste mee buitenkwam, waren die paarden bijna niet te rijden.
Marianne
Warboel
