jose schreef op vrijdag 9 november 2007, 15:31:


Ik schreef:
Je kan het gewoon bij de ruitersportwinkel krijgen, het is niks heftigs zoals wat de da gebruikt als hij een paard suf moet maken voor een röntgenfoto of zo.

Jij reageert:
Sedalin is harstikke link spul en is echt niet hetzelfde als wat de DA gebruikt.

Waarop ik schrijf:
Dat schrijf ik!

Ik zal mijn bovenste eerste zin uitleggen: Sedalin is NIET hetzelfde als wat de dierenarts gebruikt. Daarmee bedoel ik: niet zoiets heftigs, niet zo'n heftig middel als wat de dierenarts doorgaans gebruikt. De dierenarts gebruikt immers injecties etc. Sedalin is een "consumenten'middel.

Dat het hartstikke link spul is, is weer jouw interpretatie/ervaring, maar daarover ging de spraakverwarring in eerste instantie niet.

Waarom scheer jij trouwens merries en veulens (gewoon nieuwsgierig)?

Arabesk schreef op vrijdag 9 november 2007, 17:54:


Waar komen die argumenten vandaan? Ergens gelezen?

Saskia Dockrill schreef op vrijdag 9 november 2007, 19:47:


Misschien plof je per ongeluk wat zwaar neer op haar rug en veroorzaakt dat een irritatiereactie. Zo te zien is die rug nog erg kaal bespierd, jij bent zelf geen vlieggewicht, de pony is nog onvolwassen... het heeft allemaal wat tijd nodig om sterker te worden.
Een paard is eigenlijk geen lastdier en zeker zo'n jong, rank type zal best moeite hebben met het torsen van gewicht.
Ik bedoel dit ook beslist niet onaardig, maar het is wat ik terugzie in de foto's op je site!

Piet schreef op vrijdag 9 november 2007, 21:54:


Ik heb hetzelfde euvel. Onder de paddock ligt een harde aangestampte laag klei. Daaroverheen heb ik ooit twee vrachtwagens zand laten storten. Geen drainage, geen afwatering, en het is niet mijn grond dus ik durf die investering ook niet aan. Als het geregend heeft hark ik sleuven naar de buitenranden om het water af te voeren. Dat werkt aardig. Ook is er een stuk bestraat met stoeptegels, zodat er een paar vierkante meters begaanbaar zijn. Daar staan ze op een dag als vandaag de hele tijd om elkaar heen te draaien: verzameloefeningen!

Aafke schreef op zaterdag 10 november 2007, 11:00:


Slofteugel is levensgevaarlijk bij een bokkend paard. De teugel voorkomt dat het hoofd omhoog gaat en verstoort daarmee de balans van het paard enorm met het risico van voorover klappen, koprollen dus. Bij een steigeraar kan de slofteugel ervoor zorgen dat het paard achterover klapt, wederom door balansverstoring.
Wanneer het bokmoment eenmaal daar is, kun je het beste het paardenhoofd boven zien te houden, want bokken is mogelijk door het hoofd naar beneden te steken en de rug te bollen en een wending inzetten. En altijd voorwaarts, zodat de achterbenen naar voren moeten grijpen ipv omhoog. "NEE!" schreeuwen en het ook echt niet accepteren wil ook wel eens helpen.

Jacqueline v d Berg schreef op zaterdag 10 november 2007, 15:43:

Het lijkt erop dat de knie makkelijk op slot kan schieten en daardoor krijgen de verrekte bandjes ook niet de kans hun oorspronkelijke model terug te krijgen. Er wordt wel eens speciaal bekapt bij een knieprobleem om te 'helpen', maar dan zou je moeten weten of het echt om een losse knie gaat. Op HN loopt er een draad over, Simon LIngbeek -geloof ik- beschrijft hoe hij zo'n hoef aanpakt.
Een vriendin van me is recent van een paard tegen het hek gevallen en heeft daarbij haar knie beschadigd waarbij band- en/of peesweefsel is beschadigd. Twee weken heeft ze met fikse pijn gelopen, 4 verschillende artsen (ze wilde weten of die enorme pijn normaal was) constateerden niets bijzonders, en na die twee weken ging het ineens in een snel tempo beter. Er was niets gebroken, hooguit een knauw in de kniebanden en/of geirriteerd botvlies. Vooral dat laatste schijnt erg pijnlijk te zijn. Toch is er niets aan te doen behalve zoveel bewegen als de pijn toelaat. Niet dat je hier zoveel aan hebt, maar het kan een parallel zijn, ik probeer je op te beuren.

Die afnemende spieren... niet teveel naar kijken nu, het is geen hoofdzaak. Die train je er straks weer op, heb geduld. Eerst de knie.

e m kraak schreef op zaterdag 10 november 2007, 14:27:
Ik weet niet wat jouw ervaring is, maar bokken is bepaald niet zondermeer een teken van iets niet OK vinden. Een wereld van verschil dan.

Diaan schreef op zondag 11 november 2007, 2:36:

Wat een onzin. Als je doel is dat ze niet mag gaan rennen om zich warm te houden vanwege de peesblessure, doe dan die deken overdag om daar waar geen schuilstal is en waar het spookt om te voorkomen dat ze gaat rennen vanwege de peesblessure.
's Nachts warm en uit de wind op stal zetten mét deken vind ik dan onbegrijpelijk.

Aafke schreef op zondag 11 november 2007, 9:44:


Ziet er leuk uit, Anita! Ik zie een blij paard en een blije ruiter.
Ach, er valt altijd wat af te dingen op zit, bit, teugels, achterbeen, beugels, aanleuning, contact, laag, hoog, noem maar op. Dat hoort er nu eenmaal bij als je foto's op een forum zet.

charlot van r schreef op zondag 11 november 2007, 10:29:

Op sommige foto's is Zalitha inderdaad enigszins gespannen. Niet zo vreemd als je bedenkt dat het de eerste buitenrit is, alleen, zonder begeleidend paard en ze is hartstikke jong, heeft nog weinig meegemaakt. Anita houdt zich niet vast aan de teugels, maar biedt contact (dus geen druk) aan een onzeker paard. Kijk paard, ook al zie je me niet, hier is mijn hand, ik ben bij je.

linda lou schreef op zondag 11 november 2007, 12:50:


Altijd weer lachen met jouw bijdragen, Linda Lou. Maar dat al vast je bedoeling niet zijn...

quintus schreef op zondag 11 november 2007, 18:49:

Ik ben het met dit stukje niet eens en volg dan ook niet deze rigide methode.

Ten eerste bepaalt het dragen van een deken niet de lengte en/of groei van de wintervacht. Dit wordt geregeld door het korter worden van de dagen, deken of geen deken. Ik heb het met Buck getest, die elke winter een mammoetvacht ontwikkelt, wilde het tegengaan dmv al vroeg een deken erop te doen. Het haalde helemaal totaal niets uit.

Een bibberend paard laten bibberen omdat het juist goed is dat hij het koud heeft en hem niet de mogelijkheid te bieden om op te warmen, vind ik onacceptabel en welzijnsbeperkend. Het bibber/koudeniveau verschilt enorm per paard, dus enig inlevingsvermogen is toch wel vereist.
Ik vind het not done om bv mijn subtropische paard in de winter te laten kreperen omdat hij dan uiteindelijk (misschien) afgehard is. Dat valt voor mij onder de noemer "natuurtje spelen" maar wel in de verkeerde natuur.