Nu wil ik mijn succesverhaaltje van gisteren ook delen!
Het voorbije weekend was het hier in Hamme - Zogge grote cyclocrosswedstrijd (Sven Nijs heeft weeral gewonnen). De dag nadien ben ik dan ook met
Parelliveulen
Huppel en mama Lolita aan de hand gaan wandelen om alles eens te bekijken. Zo superflink alletwee!!
Alletwee aan halster en touw wel, zonder halster is nog iets te hoog gegrepen denk ik, hoewel het met Lolita wel stilaan zou kunnen eigenlijk... Maar sinds Huppel een keer in volle galop
alleen terug naar huis is gerend waar nonkel Cesar stond te roepen gaat zij alleszins voorlopig niet meer zonder halster mee op straat. Ze is intussen heel geleidelijk mooi halstermak geworden en kan ook zonder mama aan de hand meelopen.
De touwen lagen in mijn open hand en hingen goed door, en dat is bijna continu een halfuur lang zo gebleven. Ik kies of de meisjes links van mij ofwel rechts van mij lopen (eigen initiatief komt ook wel eens voor
) en Huppel loopt steeds tussen mij en Lolita. We draven ook wel stukjes waar het kan (ik draaf heel mooi, al zeg ik het zelf
)
Het waaide wel wat dus de duizenden plastieken bierbekers die rolden hier en daar over het veld, en als we erop liepen kraakten ze interessant. Flapperende linten, vlaggen, overal paaltjes met de halfafgebroken oranje omheining van het parcours her en der op de grond, onder een brug door waar ook nog eens flapperende vlaggen aanhingen, hekjes, hokjes, ... hier en daar hebben we natuurlijk wat gras gegeten (ongetwijfeld met biersmaak). En intussen reden de stoere mannen met hun quads, tractor en bulldozer om het parcours weer af te breken, we zijn naar de grote gestreepte feesttent gaan kijken ook. En toen ik aan de grote roze trap stond (ja, wie het veldrijden op TV gezien heeft kan er zich misschien iets bij voorstellen) vroeg ik aan Lolita of ze er om mij plezier te doen misschien een voet zou willen opzetten (
Parellispelletje: Nose, Neck, maybe Feet). Ze vond die trap (begrijpelijk) nogal eng, dus dat duurde een paar minuten. Nu, op die tijd stond Huppel al lang en breed met al haar voeten helemaal naast mij op die trap! Wat een liefiepoepiescheetje toch... En Lolita ook, zo haar best doen terwijl ze het eerst eng vond!
Pas toen we terug op weg naar huis waren zagen we dan iets écht griezeligs: de blauwe PMD-zakken stonden buiten!
Het zijn superpaarden, die paarden van mij! En ik ben zo blij!
(En danku meneer
Parelli ook wel natuurlijk)
Warboel
