Ik ben het met Els en Hanna eens.

Zorg dat je paard een pels krijgt, niet te dun meer is, onbeperkt kan eten en geef des noods een waterdichte deken.
Een radiator met de deur open, is de warmte naar buiten blazen. :)

helena schreef op woensdag, 18 augustus 2004, 22:10:


Misschien kan je een deel van deze side copiëren en dat in een perm naast haar staldeur hangen.
Met de mededeling: wil je er meer over weten: mag je deze info lenen.

Ja, het zal best moeilijk zijn om jouw methode vast te houden.
Maar vergelijk het met vegetariër zijn, ga jij hart, niertjes en lever eten, omdat anderen het je opdringen? Of hou je stand?

koosje schreef op vrijdag, 20 augustus 2004, 23:19:


In het wild gaan de zwakste en die met "foute" hoeven dan ook het eerste dood.
En jouw paard had al een probleem.
Een foute stelling van de hoeven kan het paard niet tegen een boom zelf wegraspen.

Sorry, als het hard klinkt.
Maar het is wat kort door de bocht om te denken dat een probleem vanzelf wel weg gaat..........of als het paard alleen maar in de wei hoeft te staan.

Willems Andre schreef op zaterdag, 21 augustus 2004, 0:40:


Moeilijk hier vandaan te zeggen.

Op wat voor ondergrond liepen ze?
En hoeveel uur?

Variëren, proberen wij.
En de paarden een beetje zelf hun weg laten bepalen, zover mogelijk en dat niet iedereen in de bomen hangt.

Ook onze paarden zijn bijna een jaar zonder ijzers.
In de bergen, op gruiswegen, natuur rotsen en zachte mos/hertensporen.
drie van de tien lopen na een tijdje als op eieren hun weg te zoeken.
Voor hun hebben we nu Boots aangeschaft.
Wij hebben trouwens koudbloedpaarden.

Piet schreef op zaterdag, 21 augustus 2004, 8:41:

Je schrijven deed me denken aan onze paarden gisteren.
We zouden ze naar een andere wei over verhuizen.
En vijf van de acht kregen de kolder in hun kop.

Galloperen als gekken en elkaar maar verder opjagen.
Er zitten ook twee redelijk ouwe bokken tussen, zware lijven.
Maar een lol dat ze hadden en ja, zweten daarna.

Geen moment zou ik aan een zweetdeken hebben gedacht.
Het is een natuurlijke reactie om te gaan zweten, dus zal het lichaam ook wel een natuurlijke manier hebben om zichzelf zo prettig mogelijk weer af te koelen...............zonder ingrijpen van een ............tweevoeter.

Mijn lijf klaart zich ook heel goed.
En gaat het fout wordt ik verkouden, so what?
Zo zie ik het ook voor de paarden.

Denk je zelf eens in, dat een ........ je gaat inpakken , nadat je een potje gevoetbalt hebt.
Zou je er blij van worden, of gezonder?

Ingrid den Ouden schreef op zaterdag, 21 augustus 2004, 18:49:

Hahaha, ik durf het haast niet te vertellen.
In de winter gaan we ook met de paarden door diepe sneeuw tegen de berghellingen op en dan komen ze dampend terug.
We laten ze rustig uitlopen en zetten ze een paar uur op stal, maar dat is het dan ook wel.
Ook in het voorjaar met een jong paard de bergen in.
Ze zweette zoveel dat ik er zeep van in mijn handen kon maken.
Maar dan ook hetzelfde, bij een hut even pauze en weer naar beneden.
Rustig lopen en thuis wat zout, hout en rollen in de paddock of staan in de stal.

Zolang ik geen zieke paarden meemaak, ga ik niet ingrijpen met gekunstelde nabootsingen.
Maar dat is mijn mening. ;o)

Malenka schreef op zaterdag, 21 augustus 2004, 21:43:


Misschien een rare vraag:
Maar waarom was je je paarden?
En als ik mag vragen: hoe vaak?

Solita schreef op zaterdag, 21 augustus 2004, 22:17:


Ik reageer even voor mijn beurt..........................sorry Nick.

Niet elk mens is gelijk.
Sommige hebben platvoeten,anndere hoge wreef, weer anderen x-benen,enz.
Sommige hebben altijd last van:likdorens, wratten, ingegroeide nagels, zweet voeten, schimmel tussen hun tenen, enz.
Terwijl anderen nergens last van hebben en "de gangbare" model qua voeten.

Zo is het met paarden toch ook?

Sommige paarden hun hoeven groeien heel snel, bij anderen lijkt er in een jaar wel niets bij te komen.
Sommigen hebben van nature "de foute stand", anderen gaan fluitend door het leven met hun benen.

Dan een vraag: een tien jaar oud paard nooit bekapt?
Hoe hoog zijn zijn hoeven dan wel niet onderhand?

Het zijn altijd de uitzonderingen die de regel bepalen, is dat niet een gezegde?

Maar wat is jullie punt nu eigelijk?
Laura komt er achter dat het zich niet vanzelf regelt of verbeterd en dan wordt de vraag: hoe nu verder? Of is het punt: de handleiding klopt niet?
Ik snap het even niet meer, raak de draad kwijt in deze discussie............

Hoi.

Ik weet niet of je er wat aan hebt.
Maar Henry Blake heeft wat expirimenten met parden gedaan.
De boeken heten :(vertaald vanuit het noord door mij) denken als paarden, praten met paarden.
Kijk eerst eens in een boekenwinkel of je het ûberhaupt wat vindt.
Ik had iets heel anders verwacht, dus mij viel het tegen.
Maar omdat je onderzoek wilt doen, heb jij er misschien meer nut van.

Hoi.

Afgezien van dat ik het altijd een machtig/mooi gezicht vind.
Heeft het toch ook een functie.

Het droog de pels.
Beschermt tegen vervelende insekten.
Masseert de huid(bloedsomloop stimulering).
Het paard gebruikt hele andere spieren en het gewicht van zijn zware lichaam is opeens op hele andere plekken.
Er is vast meer op te noemen.

Hoe is dat met paarden met een deken om?
Rollen die ook nog?
Met deken en al?
Of ontgaan ze zo een natuurlijke handeling?

Hoe vaak zien jullie je paard rollen?
Deze vraag is voor dekengebruikers en de naaktlopers. ;o)

HannahFroukje schreef op zondag, 22 augustus 2004, 21:47:


Hoeveel tijd wil je er voor uit trekken?

Ik laat mijn paard zoveelmogelijk los en het liefst niet in den paddock.
Ik wil dan haar aandacht, dat ze me volgt en dat ze doet wat ik van haar vraag.

Daarnaast ben ik nog heel veel in de wei............gewoon er zijn/wezen, niets willen en dan kijken wat er gebeurt.

Ze is in een kudde van acht op het moment.

Ik wandel veel met haar.
Maar ze is dan nog wat ongeconcentreerd.
Daarnaast zit ik op haar en wen haar een beetje aan het hoofdstel en druk van mijn benen.

Daarnaast rijdt ik op andere paarden.
Veel in de natuur en in de bak.
Maar gewoon recreatie.
Het is geen werk of uurtje, maar een leefstijl. ;o)

Hoi.

Ik moet even een steen van mijn maag kwijt.

Het punt daar in is een andere blik op de waarde/respekt/houding/behoefte van/voor dieren.

Ik dacht dat de plek in mijn leven had gevonden waar ik me 200% wilde inzetten.

Een vrouw met een boerderij(stil gelegd), masse grond en een "roeping":
Mensen een plek te geven waar naar ze geluisterd wordt, waar ze serieus genomen worden en weer op (door hun gekozen) rechte spoor worden gezet.
Daarbij gebruikmakend o.a. van een knuffelstal en paarden.

Dus, dacht ik wat mensen gaan krijgen, gaan de dieren ook krijgen.
Respekt, ruimte, goed leven, geen winstprodukten zijn en nog minder als dingen worden behandeld, er wordt naar hun behoefte gekeken en daar wordt rekening mee gehouden.

Kreeg ik even een koude douche de afgelopen twee weken.
We hebben er onder anderen een mini-zwijn, mannetje(en een vrouwtje), maar hij geeft problemen.
Eerst flauwe geintjes: als hij zo blijft, gaat hij de pan in.
Heerlijke koteletten zie ik daar lopen, enz.
En ik maar zeggen dat dat niet gaat gebeuren, want dat kun je niet maken, als mensen vragen "hè, wat waar is dat zwijntje?""Tja, die zat je net op te eten".

Daarnaast besteed ik veel tijd in de wei, ook om de paarden te leren dat mensen niet alleen maar komen om ze er uit te halen.
Toen ze vroeg wat ik daar in godsnaam al die uren deed en ik zei: paardenpsychologie..........stikte ze zo wat in haar koffie.

Het is me in mijn verkeerde keelgat geschoten en heb mijn zegje gedaan.
De lucht is opgeklaard.
Ik kreeg de afspraak dat ik nu de stallen zal gaan runnen en de regels bepaal.
Maar er is iets stuk, het vertrouwen is geknakt.
Vooral omdat ze recht in mijn gezicht loog:Je dacht toch niet echt dat we het zwijntje wilden slachten?
Terwijl haar man aan mij vroeg of ze varkensvoer konden kopen, want dan was hij over een maand slacht klaar.

Oef, ik kan hier zo slecht tegen.
Ik blijf voor de dieren en om hun behoefte te waarborgen.
Maar de sfeer is niet meer zoals eerst.............er hangt nog steeds wat in de lucht.

Mijn paard verhuis ik ook terug voor de winter.
Want ik heb nu niet meer het gevoel daar als hobby met mijn paard bezig te kunnen zijn.

Jammer.
Maar het vertelde mij dat we nog lang niet een andere houding/kijk op dieren(inslijten) hebben aangebracht.

Sorry, zoals gezegd.........ik moest het gewoon even kwijt.

Jolijn Zegwaard schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 13:55:

Je hebt je wel wat op je nek gehaald he, met deze vragen.

Maar zie mijn schrijven over cynism.........enz.

Mijn hond is vals.
Volgende noorse wet moet ze afgemaakt worden.
Maar ik ben achteraf gaan wonen en het gezin besloot zo min mogelijk visite mee naar huis te nemen.
Tot de kerst hadden we een papagaaitje, hij had elke dag vlieguren....dat zie je overal aan het afgevreten hout terug.
Nee, geen konijnen in zielige kleine hokjes en kippen op een kluitje.
Daarom ben ik ook nog op mijn nieuwe werkplek en dwing ik af dat er ruimte, buitenverblijven en wiede voor alle dieren is.
(Men timmert met het zweet op hun bovenlip op het moment).


Jaren, geen vlees gegeten.
Maar in Afrika was geen vleesvervangers.
En hier in Scandinavië is groente gillend duur.
Eet je bij andere mensen krijg je : een grote pan met vlees/vis, drie aardappeltjes en èèn struikje brocolie .
Ik kan van die mensen niet verwachten dat ze voor mij wat anders op tafel zetten.
Maar we eten nog steeds heel weinig vlees........de koeien hebben het beter hier dan in NL trouwens...............dat proef je ook aan het vlees.

Er zijn twee eierproducenten: van èèn was er een reportage over hoe zij hun kippen verzorgen.............van hun weiger ik dus eieren te kopen.


Uhm, nee.
Dat is onmogelijk hier.


Uhm, nee.
Dat kennen ze in de distrikten niet.
Maar gebruik wel gedeeltelijk houtkachel.......berkenhout, dat brand het schoonst.


Nee, zie boven aan.

Iedereen doet naar zijn vermogen.
En zal proberen naar zijn princippes te leven.
Je kunt niemand iets opleggen.
Al lezen ze alleen maar en denken ze over de onderwerpen na.........dan is er een zaadje geplant.
En wie weet krijgen de dieren het in hun omgeving het in de toekomst ook beter.


Ik zal je een keer een verhaal vertellen over jongens die mosselen aan de zee aan het stuk trappen waren.
De discussie die volgde.
Hoe ze mij voor gek versleten, maar toch.................................

Anne Rachel schreef op dinsdag, 24 augustus 2004, 15:21:



Hahaha, ja is zo.
Hier hangen de herten te adelen in de garages.
Tong uit hun mond, vliegen op de bruine ogen.

Tja, waar kiest men voor?

Vandaar dat ik niet begrepen wordt (voor gek versleten wordt), als ik op mijn werk roep: het zwijn wordt niet geslacht, de kippen niet gegrilled, de konijnen niet tot kerstbouten.

Want het zijn hier knuffeldieren.
Ze zullen blijven tot ze een natuurlijke dood sterven of een spuitje van een dierenarts en begraven worden.
Maar ik wil nooit en ten nimmer horen: je hebt net snuf of miss piggy opgegeten.
Dat kun je ook niet kiënten/gebruikers/kinderen aan doen, die zich hechten aan de dieren.
Oud gezegde: je moet de koe geen naam geven, als je hem later wilt opeten.

We zullen wel watjes zijn..........