Ans Jondral schreef op woensdag 31 oktober 2007, 11:14:


Hallo Ans,

Spirit heeft zich echt geweldig gedragen als handpaard. Mooi om te zien.
Ik vind zo´n deelname aan een spektakel zoals deze zegening een waardevolle aanvulling op een hele respectvolle manier van werken met een jong paard.
Je gaat samen een avontuur aan. Avonturen zijn leuk.
Je leert ervan en je geniet ervan.

Peyote is inderdaad goed gegroeid, zij is nu 1.35cm.
Ik ben heel benieuwd hoe groot ze later gaat worden.
Ik denk groter dan 1.55 cm.
Ook Peyote heeft zich, Pien schreef het al in het verhaal van Spirit, heel
goed gedragen. Zij heeft zichtbaar genoten van het op pad gaan met de hele groep. Zelf was ik erg moe van het meesprinten bij de drafpartijen maar als ik dan keek naar het enthousiasme van Peyote die zo graag met de grote paarden mee wou gaan, dan kon ik niet anders dan haar met mij te laten meerennen. Alles bleef, ook met rennen/draven heel beheerst.
Zij is niet een keer in paniek geraakt, bleef rustig staan (en soms duurde dat
echt wel behoorlijk lang) lette steeds goed op mij, en volgde mij zonder druk op het leidtouw. Was niet onder de indruk van vreemde paarden en druk mens- en hondenvolk. Beter gedrag is gewoon niet denkbaar. Ik ben erg trots op haar.

Af en toe hoor ik een verhaal van Appaloosa´s die lastig doen, Peyote niet.
Zij heeft wel eens een dag waarop zij lijkt te hebben bedacht dat er ergens van geschrokken moet worden. Dan noem ik haar mijn Arabiertje. (Dat is liefdevol bedoeld hoor.) Zij is dan strak gespannen, draagt dan haar staart heel hoog, is kort in beweging heel kijkerig en snuivend en is prachtig om te zien.
Als ik dan toch haar aandacht wil, met haar wandel of haar vraag mij te volgen in de bak zonder leidtouw dan kan zij weer heel snel aarden en rustig worden. Zij smelt echt bij een kleine aanraking en zachte stem.

Uitzonderingen bevestigen de regel, heel soms gaat het ook niet. Dan is zij bijvoorbeeld hengstig en blijft ze onrustig. Misschien is dat dan wel het Appaloosa-effect?
Ik vind overigens een paard dat duidelijk is, en dus durft aan te geven dat er eens een dag is waarop de animo om te werken minder is, heel gezond.
Die dagen respecteer ik waar mogelijk helemaal. Die dagen heb ik ook.
Ik vind het persoonlijk iets herkenbaars, misschien wel iets vrouwelijks (of ik ga ik nu te ver ), of ik ben wellicht met het Appaloosa-effect geinfecteerd geraakt.

Zometeen gaan Peyote en ik weer rustig leren om geduldig aan de ring te staan tijdens borstelbeurt en hoefkrabben. Dat gaat langzaamaan steeds beter (soms verloopt het zelfs top) en is meteen een goede voorbereiding voor bijvoorbeeld het staan op een trailer of het vaststaan voor een artsenbezoek. Alles langzaam opbouwend en vooral ook genietend van de
behaalde vooruitgangen zoals een perfect gedragend jaarlingetje op haar eerste spektakeldag van haar leven.

Blessed Be
Groetjes van Marlies

Eh ...
Dit is eigenlijk een onderwerp over zwetende paarden en warme vachten.

Daarom de volgende aanvulling

Peyote heeft, in tegenstelling tot ikzelven, de gehele paardenzegening vol wandelingen, avontuur en draf-ren-sprintjes met droge, dikke, mooie, en vooral dus niet-zwetende wintervacht doorstaan.
Gezond door buitenlucht gehard. Warm maar niet te warm. Helemaal ok.

Blessed Be

Marlies

Christel Provaas schreef op donderdag 22 november 2007, 19:42:


Ja eh.
Ik ben ervoor om wel te vaccineren ook al is het virus dichtbij. Het hoeft nu nog niet onder de paarden van Spirithorses rond te waren maar kan dat wel gaan doen. Pien, als jij dit leest, en ik ga ervan uit van wel, ik wil zeer zeker morgen Peyote wel laten vaccineren. Ik heb er nu onwijs veel spijt van dat ik haar niet in augustus heb laten vaccineren. Ik sla het in ieder geval vanaf nu nooit meer over. Ik ben zo langzamerhand toch wel een beetje bang. Het is maar 10 km hiervandaan en het koude weer schijnt ook nog eens ideaal te zijn voor het voortbestaan en rondzweven van het virus.

Evy14 schreef op vrijdag 16 mei 2008, 18:12:


Grondschets:
Pien en Jack durven knettergek te zijn. Gek genoeg om vanuit niets Spirithorses te starten en te laten voortbestaan en te laten groeien. Gek en berucht genoeg om ruim uit te dragen waar zij voor staan. Ik zie dat zij ongebreideld leergierig hun kennis uitbreiden, toepassen en uitdragen. Ik zie ze wantrouwend kijken naar dat wat niet blijkt uit de praktijk. Zij volgen vooral de paarden zelf met intense en open aandacht en vertalen dat naar paardnatuurlijk welzijn en delen dit blikveld met de mensen die daarom vragen.

Mijn idee over de felheid in deze discussie:
Fora zijn geweldige informatiebanken. Discussies zijn daar in de lucht gezet om van te leren en te evalueren. Mag dan ook geleerd worden uit jarenlange herkenbare positieve paard-respectvolle berichten in dit Forum dat de keuzes van Pien en Jack met betrekking tot (hun) paarden altijd integer zijn en met de grootst mogelijke zorg worden bepaald.

Het nu getoonde errug felle commentaar over integer omgaan met paarden in de richting van Pien en Jack schept vooraleerst een beeld van compleet maffe en vooral emmerende aanwijzer(s). Maf ge-emmer.

Marlies
Mocht je deze stroom van berichten nog volgen Pien, dan hier ff tussendoor een digitale zoen voor jou en Jack met respect.

Nick,

Voor zover ik weet wordt er zelfs niet met 2 maten gemeten maar met ontelbaar veel miljoenen. Dat komt omdat iedereen gelijk en tegelijkertijd uniek is. Fora doen niet anders blijken.

Ik reageer slechts op een bij jou te herkennen aanval op de integriteit van Pien en Jack als het om het welzijn van (hun) paarden gaat. Dat stoort mij persoonlijk net zoals het jou terecht stoort als over jouw familie onjuistheden vermeld worden. Wat aan jouw grieven vooraf is gegaan weet ik niet. Ik leef nu. Ik reageer op wat nu gebeurd.

Marlies

Nick Altena schreef op vrijdag 16 mei 2008, 19:23: