Ans Jondral schreef :


Tja, had ik me ook van te voren niet bedacht dat ik dit allemaal met hem zou gaan doen. Maar Spirit zelf vindt alles leuk en is heel cool. Ik moet echt dingen verzinnen om met hem te doen en omdat hij er zo goed op reageert verleggen we onze grenzen verder en verder. Het doet mij plezier en ik heb zin om met hem te werken omdat hij het zelf zo leuk vindt.

Voor mij is dat ook nieuw, ik heb dat zelf ook nog nooit eerder met een hengst allemaal zo beleefd. Ik kan me ook nog steeds niet voorstellen dat hij over 5 maanden zelf al vader wordt, tis nog zo'n veulen; totdat ie natuurlijk een lekkere merrie ziet, maar zelfs dan blijft hij gewoon netjes bij me. Ik heb hem zelfds geleerd dat hij aan het halster niet mag hinniken en schreeuwen. Dan hoor je alleen een stil ingehouden piepje, het maakt hem heel aandoendlijk als hij zo reageert.

Een van de volgende dingen die ik nu wil gaan doen is hem met de andere paarden meenemen op een echte buitenrit, inclusief galops enzo, zonder dat er iemand meefietst of aan de kant meeloopt. Dan moet ik het helemaal alleen doen als het even niet zo lekker gaat, maar ik heb er alle vertrouwen in, de hele zegening heb ik het alleen kunnen regelen. Wat dat betreft was dat wel een mooie test, ik weet nu precies waar we staan, trouwens ook met de andere paarden. We waren ook heel trots op Peyote, die met haar anderhalf jaar en véél meer temperament dan Spirit ook zo goed meegedaan heeft.
BD is veel moeilijker te hanteren, ook al is zij gewend een handpaard mee te hebben, maar zij is nou eenmaal veel sneller opgejaagd.

Voor de mensen die denken dat ik Spirit misschien veel aan het werk zet met zijn 2,5 jaar: Ik 'werk' gemiddeld eens per week met hem, (als ik dat al doe, vaak schiet het erbij in tegenwoordig) wel is hij alle dagen even in handen, al is het maar een knuffel of naar de wei brengen met de dames. Ik heb natuurlijk altijd met hem geoefend vanaf dat hij een veulentje was, nu pluk ik daar de vruchten van en hoef ik niet meer elke dag met hem te werken, alles is inmiddels geregeld tussen hem en mij.
We lopen alleen nog rechte stukken of doen wat hindernissenwerk, plastic zakken, wip enzo. Niks roundpen of longeren, vind ik hem te jong voor.

Groet, Pien

Nick Altena schreef :

Ik las inderdaad of die strepen moesten worden aangebracht
En met gemoedstoestand bedoel ik het volgende:

Túúrlijk willen we allemaal het beste/gezondste/verantwoordste/natuurlijkste voor onze paarden, daarom komen we er hier ook zo vaak over praten. De een durft daar wat meer mee dan de ander.
Maar ik toch wel vaak tegenkom is dat een eigenaar iets doet omdat het móét, omdat dat zo lijkt te horen als je bij de club wilt horen (welke klup?) , andersom naar het een (tradi) maar inmiddels al net zo goed naar het andere (natural). Ik heb moeite met "omdat iedereen dat zo doet" , net zo goed met de hele natuurlijke hype van het moment.
Ow, ik kom ze tegen hoor, mensen die dingen doen omdat het zo natural is, maar ondertussen niet nadenken, niet meer kritisch naar zichzelf zijn en de massa achternalopen en daarin echt stomme dingen doen met hun paard.

Ik beschouw mezelf nu toch wel redelijk als 'natural' maar ook daarin loop ik wel eens tegen mijn eigen grenzen aan, en heb ik mijn twijfels, onzekerheden en vragen. Wie niet?

Ik ben bijvoorbeeld toch wel overtuigd dekenloos maar ik zie hier ook ex stalpaarden die het gewoon nog niet redden zonder, wie ben ik om dan willens en wetens oogkleppen op te houden en zo'n paard daar te laten staan rillen omdat dat 'het beste' is? Daar schiet niemand iets mee op, ikzelf ook niet want ik lig de halve nacht in bed te draaien en het eerste wat ik 's ochtends ga doen is bij zo'n paard kijken. Kijk, dat paard moet zonder, is veel gezonder, maar ook dat is een heel proces voor zo'n dier. Als ik ontspannen ben ga ik ook veel meer ontspannen met de dieren om, als ik van het een naar het andere zou rennen, dit zou doen (omdat 'ze' dat zeggen, dat zou doen 'idem' ) is dat ook niet rustgevend voor paardlief en mezelf. Het gaat erom dat je op de lange termijn iets wilt bereiken en soms moet je daar wat stappen tussen zetten, nou en, als het maar overdacht is.

Je bent er als mens ook nog. We houden heel veel van onze paarden, maar we mogen ook wel een beetje van onszelf houden en af en toe voor onszelf durven te kiezen hoor da's eigenlijk wat ik wilde zeggen.

Groet, Pien