Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 14:51:


Ik snap dat je niet (meer) gerust bent, ik herken heel veel in Dina's gedrag en het is niet leuk een paard zo tekeer zien gaan.

Of het nu frustratie, angst, onzekerheid of een stuk dominantie is, daar ben je nu niet mee geholpen. Wij krijgen ook vaker zulke paarden hier binnen en die kunnen niet in de groep, wel ernaast, maar niet erin, ik wil geen ongelukken. Dan maar een tijdje alleen met een draadje ertussen. Het zijn altijd de wat kwetsbare paarden die de klappen krijgen, niet durven eten, onzeker en neurotisch worden van zulk overheersend gedrag, want normaal is het zeker niet.
Wij hebben enkele paarden: Cas (Fjord), Chispa (Andalusiër), Amie en Puck die hier voor heel wat problemen zorgden. Uiteindelijk hebben ze nu allemaal een maatje, maar het heeft zeker 8 maanden geduurd voordat wij er een maatje bij vonden metwie het klikte en die niet zo gauw ondersteboven was van hun overbluffingstechnieken. En zo'n paard zelf moet ook wennen aan een nieuwe situatie, ook dat kost tijd.

Veel is bluf, zelf is Dina waarschijnlijk bang/onzeker maar het heeft geen enkele zin om bijvoorbeeld haar het maar met een dominanter paard te laten uitvechten, laat ook niemand je dat wijsmaken, dat wordt namelijk wel vaak gezegd met en hoop blessures en ongelukkige/angstige paarden vandien. Paarden hebben ook hun voorkeur en willen niet zomaar met een ander paard worden 'opgesloten' als deze in een hele andere energie zitten.

Cas bijvoorbeeld viel alle merries aan, is een echte 'ruinen ruin', maar het is ons nu wel gelukt om hem met Amie (net zo'n heks) te zetten, ze zijn elkaars gelijken en laten zich door de ander niet overbluffen. Zetten we Amie in de groep dan jaagt ze de kwetsbaren zolang op totdat die geen kant meer opkunnen. Puck was zo gestoord in het begin dat ze naar elk paard beet en trapte, wanneer je haar eten gaf beet en trapte ze in de lucht van pure voedernijd, ook als er geen ander paard in de buurt was hoor. Nu zijn we 8 maanden later en kijk: Ze heeft geleerd zich te gedragen en loopt nu met 3 andere paarden in een groep, het gaat perfect, en dat komt omdat ZIJ geleerd heeft van de andere paarden dat ze zich maar beter beleefd kon gedragen. Nu staat ze in die groep onderaan in rangorde en wij vinden dat heel goed voor haar, de blaaskaak. Zou ze met Bombita of Peyote staan dan zou ze zo weer gaan overheersen en dat willen we niet want ze gedraagt zich niet fair naar andere paarden toe.

Wat ik in een geval als het jouwe doe is toch maar dat touwtje ertussen en hopen dat ze over een tijdje met heel veel ruimte, zonder bijvoer (geeft veel nijd) toch een plekje vinden kan.

Groet, Pien

Dream schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 15:54:


Huh? Heb jij toch wel een heel ander beeld van westernrijden dan ikzelf als ik dit zo lees. Handen optillen om te stoppen?????????????

Groet, Pien

Ik heb toch zo'n plezier in Stef, onze Haflinger die na twee jaar afwezigheid weer bij ons teruggekeerd is. Stef is 4 jaar geleden in 'bruikleen' bij ons gekomen, na twee jaar terug gegaan naar zijn eigenaar en nu hebben we hem alsnog mogen kopen.

We hebben er de afgelopen tijd extra op gelet of zo'n paard nou zijn vroegere maatjes, routes en gewoontes herkent; ja dus!

Zo was er absoluut herkenning met Izzy, Holly, Winner en Spirit waarvan Stef altijd een soort van suikeroom was. Dat te constateren duurde echter wel een paar dagen, pas toen Stef wat begon te aarden kwam dat stuk herkenning duidelijk terug. Eigenlijk zelfs pas na een goede onderlinge snuffelbeurt (neuscontact), toen ging de knop om. Ook bij het buiten rijden zien we dat hij zijn oude patroontjes weer opppikte, nog precies wist waar gedraafd en gegallopeerd wordt etc.

Weer voor het eerst in de les en ik was benieuwd of hij de lesindeling nog kende en ja hoor, hij kende mijn cues nog allemaal, was weer als vanouds 'op afstand bestuurbaar' en ging zonder te hoeven sturen met een beginner op zijn rug om de pionnen in zijn befaamde sukkeldrafje.

Vandaag was ook leuk: We hebben de voederbieten voor komende winter gekregen en ik was de eerste portie voor de paarden aan het schoonmaken en gooide ze in de kruiwagen. Alleen al het geluid van de biet die in de kruiwagen neerkwam ontlokte een grote hinnik aan Stef waarna hij naar het hek gedraafd kwam en ze ongeduldig bleef opwachten.
Zijn maatje Eining met wie hij al heel zijn leven woont kende de bieten niet (zij was 4 jaar geleden niet bij ons) en at ze niet. Stef heeft dat hier bij ons dus geleerd.

Leuk om te zien. Ook leuk om te ontdekken dat geur en geluid dus heel veel doet in hun geheugen.

Groet, Pien

Waarom zweet zo'n paard zo extreem ? Stress? Slechte conditie?
BD zweet alleen als ze ontzettend in de stress gaat, zoals afgelopen weekend op de paardenzegening. Dat stomme stappen de hele tijd, al die paarden, al die geluiden, en een druk vrouwtje op haar rug

Groet, Pien

Esther schreef op dinsdag 30 oktober 2007, 12:48:


Naja, daar heb je hem al: Overgewicht.
Dikke mensen puffen ook meer bij inspanning dan dunne mensen, toch?! Maar of je daarvoor moet scheren vind ik nogal de vraag.
Gewoon rustig de inspanning opbouwen en in het begin niet teveel vragen zou ik doen (Amie is ook nog zo'n 100 kilo te zwaar maar het begint eraf te gaan - veel bewegen!)

Groet, Pien

Nils Vellinga schreef :


Spirit staat altijd met zijn hoofd onder de draad door op de poetsplaats te kijken of ik iets met hem wil komen doen. Als ik zijn naam roep laat hij er zelfs zijn eten voor in de steek om maar méé te mogen. Als een paard beteuterd kan kijken is hij het: Kom ik met een halster aan komt dat hoofd hoopvol in de richting van het halster en kijkt hij haast beteuterd als dat halster aan zijn neus voorbij gaat voor een ander paard. Of het nu naar de weide of rijden (langs BD) is, hij vindt het allemaal schitterend. Ik ben benieuwd hoe dat zal zijn als ik over 1,5 jaar op zijn rug ga zitten. Als ik het goed doe blijft hij het net zo leuk vinden, een hele uitdaging dus!

Bij hem ben ík het vaak die zich schuldig voelt als ik weer eens geen tijd voor hem gehad heb.

Afgelopen zondag paardenzegening gehad en hij mocht mee.
Kijk dat smoeltje maar eens (scrollen naar beneden): F:\Pien\Spirithorses 2\website\Website\spirit.html

Groet, Pien

Spirithorses schreef op woensdag 31 oktober 2007, 0:44:


Foutje, moet natuurlijk zijn: http://www.spirithorses.be/spirit.html

Ans Jondral schreef :

Ach, extreem, dat weet ik niet, kan ik van hieruit niet beoordelen.
Ik weet wel dat ik er een paar paarden bij heb die ook sneller zweten, met name Stef die niet optimaal in conditie is (lang niet gewerkt) en Izzy, die véél meer wil dan ze kan en in mijn ogen moet leren haar krachten te verdelen, daardoor gaat ze nogal eens over haar grens.
Toevallig zijn dat de koudbloeden, en die hebben inderdaad ook nog een dikkere vacht. Ze komen goed mee, maar als we het echt van lange afstanden moeten hebben zijn zij de eersten die gaan zweten, ze zijn eenvoudigweg geen Arabier.


Nooit. Alleen dus als zij zich druk loopt te maken en dingen wil die die dag even niet kunnen, bijvoorbeeld als ik beginners bij me heb en zij niet effe kan sjezen.


Nog niet na een super super super rengalop.
Maar dus wel wanneer ik op 'haar' bospad ben en haar niet laat gaan, dan gaat ze van de spanning zweten.
Schijnt overigens ook niet alles te zijn als paarden zelden zweten, want dan houden ze teveel afvalstoffen vast.



Ik kan het vergelijken met mijn werkpaarden. Op warmere winterdagen zweten ze wel wat in hun bontjas, voornamelijk onder het zadel of licht op de borst, maar meer is het ook niet en dat is over na 10 minuutjes uitstappen, niet gelijk kurkdroog, maar wel afgekoeld.
Ik zet hier de link neer van de paardenzegening, ook al is het niet heel erg goed te zien (het was een donkere dag), let maar eens op zwetende paarden en je zult zien dat het weer Stef (Haflinger) en Izzy (de kleine Fjord) zijn, de rest nix!
Zelfs Spirit niet in alle drukte en nieuwigheid : http://www.mijnalbum.nl/Album=8ONQF4MQ


Hartslagmeter?
Ikzelf zou gewoon zweten wel accepteren, dus borst, zadelplek en evt iets in de flanken. Als een van mijn paarden meer zweet dan zie ik dat als stress, uit conditie, te dik, overvraagd, pijn en ga ik een toontje lager totdat dat paard meer in conditie is. Is een paard nat op het hoofd of druppelt het dan vind ik dat persoonlijk too much.
Verder: Wat is 'werk' in de piste? Is dat één keer per week het onderste uit de kan halen en de rest van de week nietsdoen of is dat een uurtje per dag wat rondkuieren. Paarden gaan ook zweten als ze overvraagd worden en stress hebben of dingen moeten doen die ze eigenlijk niet aan kunnen. Als eigenaar weet jij alleen of het reëel is om bepaalde dingen van je paard te vragen.

Stef was in de eerste weken ook zeiknat als hij werkte, hij had al een flinke wintervacht toen hij hier kwam, was veel te dik en totaal uit conditie en we hebben dat echt moeten doseren en opbouwen. Hij is er nog niet helemaal maar het gaat wel de goede kant op.

Groet, Pien

van lennep schreef :

Ja, ik had dat idd ergens staan en heb het veranderd, of staat het nog ergens dan?

Voel me zo gezegend....

Ans Jondral schreef :

Ow hellep, laat je bezorgdheid niet van mij afhangen maar vraag ook de mening van anderen
Dit is hoe ik naar mijn paarden kijk, anderen kijken wellicht weer anders.

Overgangen rijden is vrij zwaar voor een paard, zeker als het paard misschien toch (nog) niet zo sterk is en misschien in een mulle bak net misschien toch wel wat druk erop om het correct te doen (snap ik he - geen oordeel, alleen een constatering). Daar krijg je ze ook wel mee aan te zweten ja. Maar het is niet alleen de duur, de hoeveelheid, maar ook de frequentie van bewegen die een paard in conditie brengen.

Zou er ook een verschil kunnen zijn tussen stal- en buitenpaarden, maw veel stil moeten staan en dan ineens piekmomenten in beweging?

Als T verder goed uit haar ogen kijkt is er toch geen reden om nu gelijk bezorgd te worden? Ik ben nou eenmaal een voorzichtige troel met mijn paarden, ik zou nog liever te weinig dan teveel vragen.

Groet, Pien

charlot van r schreef :

En dan zet jij je paard op stal?
Weet je dat je het dan zoveel erger maakt?
Groet, Pien

Esther schreef :


Op dieet! En goed ook om te beginnen. Rooster op de hooibak, voerinname beperken, dan maar even niet op de weide ofzo. Ik heb makkelijk l*llen met mijn aantal niet-weidepaarden, weet ik.

Ik heb Björk niet gezien Es, dus ik kan niet constateren hoe haar vacht eruit ziet, maar ik zou het scheren echt als allerlaatste redmiddel zien (weet dat jij dat ook doet) En als je het echt niet ziet zitten zo dan scheer je die hele handel toch af , en ga je niet die discussie aan op PN en vertrouw je gewoon op je eigen oordeel. Een paard gaat echt niet dood van een experiment om haar een keer te scheren hoor. Hee, je eigen gemoedstoestand is ook een toestand, snap je waar ik heen wil?

Ik denk nu even aan Eining die ook een wolbaal is, ach, als er niks zou helpen dan zou ik gewoon de tondeuse erop zetten en eens zien wat er gebeurt. Ik kan daar allemaal niet zo mee zitten, al heb ik nog nooit een paard geschoren en heb ik er ook weinig mee, maar je moet íéts he. Nu loop je je ook maar zorgen te maken en staat dat tussen jou en Björkie in want je loopt steeds te denken en te twijfelen of je wel zo goed bezig bent.

En trainen met een hartslagmeter? Weet je of haar hart en longen in goede conditie zijn? Trainingsschmema's samenstellen evt met steun van je DA als je die kunt vertrouwen. Wie weet heeft ze wel veel minder last van die bontjas dan jij zou denken.

Ik zal er eens over denken wat ik nog meer zou doen....

Groet, Pien

charlot van r schreef op woensdag 31 oktober 2007, 11:40:


Tja, is ook een manier. Je kunt ook de oorzaak proberen aan te pakken en keuzes maken. Ik hou er verder mijn mond wel over want ik merk dat ik op een heel andere golflengte zit dan jij....

Groet, Pien

Ans Jondral schreef :


Tja, had ik me ook van te voren niet bedacht dat ik dit allemaal met hem zou gaan doen. Maar Spirit zelf vindt alles leuk en is heel cool. Ik moet echt dingen verzinnen om met hem te doen en omdat hij er zo goed op reageert verleggen we onze grenzen verder en verder. Het doet mij plezier en ik heb zin om met hem te werken omdat hij het zelf zo leuk vindt.

Voor mij is dat ook nieuw, ik heb dat zelf ook nog nooit eerder met een hengst allemaal zo beleefd. Ik kan me ook nog steeds niet voorstellen dat hij over 5 maanden zelf al vader wordt, tis nog zo'n veulen; totdat ie natuurlijk een lekkere merrie ziet, maar zelfs dan blijft hij gewoon netjes bij me. Ik heb hem zelfds geleerd dat hij aan het halster niet mag hinniken en schreeuwen. Dan hoor je alleen een stil ingehouden piepje, het maakt hem heel aandoendlijk als hij zo reageert.

Een van de volgende dingen die ik nu wil gaan doen is hem met de andere paarden meenemen op een echte buitenrit, inclusief galops enzo, zonder dat er iemand meefietst of aan de kant meeloopt. Dan moet ik het helemaal alleen doen als het even niet zo lekker gaat, maar ik heb er alle vertrouwen in, de hele zegening heb ik het alleen kunnen regelen. Wat dat betreft was dat wel een mooie test, ik weet nu precies waar we staan, trouwens ook met de andere paarden. We waren ook heel trots op Peyote, die met haar anderhalf jaar en véél meer temperament dan Spirit ook zo goed meegedaan heeft.
BD is veel moeilijker te hanteren, ook al is zij gewend een handpaard mee te hebben, maar zij is nou eenmaal veel sneller opgejaagd.

Voor de mensen die denken dat ik Spirit misschien veel aan het werk zet met zijn 2,5 jaar: Ik 'werk' gemiddeld eens per week met hem, (als ik dat al doe, vaak schiet het erbij in tegenwoordig) wel is hij alle dagen even in handen, al is het maar een knuffel of naar de wei brengen met de dames. Ik heb natuurlijk altijd met hem geoefend vanaf dat hij een veulentje was, nu pluk ik daar de vruchten van en hoef ik niet meer elke dag met hem te werken, alles is inmiddels geregeld tussen hem en mij.
We lopen alleen nog rechte stukken of doen wat hindernissenwerk, plastic zakken, wip enzo. Niks roundpen of longeren, vind ik hem te jong voor.

Groet, Pien

Nick Altena schreef :

Ik las inderdaad of die strepen moesten worden aangebracht
En met gemoedstoestand bedoel ik het volgende:

Túúrlijk willen we allemaal het beste/gezondste/verantwoordste/natuurlijkste voor onze paarden, daarom komen we er hier ook zo vaak over praten. De een durft daar wat meer mee dan de ander.
Maar ik toch wel vaak tegenkom is dat een eigenaar iets doet omdat het móét, omdat dat zo lijkt te horen als je bij de club wilt horen (welke klup?) , andersom naar het een (tradi) maar inmiddels al net zo goed naar het andere (natural). Ik heb moeite met "omdat iedereen dat zo doet" , net zo goed met de hele natuurlijke hype van het moment.
Ow, ik kom ze tegen hoor, mensen die dingen doen omdat het zo natural is, maar ondertussen niet nadenken, niet meer kritisch naar zichzelf zijn en de massa achternalopen en daarin echt stomme dingen doen met hun paard.

Ik beschouw mezelf nu toch wel redelijk als 'natural' maar ook daarin loop ik wel eens tegen mijn eigen grenzen aan, en heb ik mijn twijfels, onzekerheden en vragen. Wie niet?

Ik ben bijvoorbeeld toch wel overtuigd dekenloos maar ik zie hier ook ex stalpaarden die het gewoon nog niet redden zonder, wie ben ik om dan willens en wetens oogkleppen op te houden en zo'n paard daar te laten staan rillen omdat dat 'het beste' is? Daar schiet niemand iets mee op, ikzelf ook niet want ik lig de halve nacht in bed te draaien en het eerste wat ik 's ochtends ga doen is bij zo'n paard kijken. Kijk, dat paard moet zonder, is veel gezonder, maar ook dat is een heel proces voor zo'n dier. Als ik ontspannen ben ga ik ook veel meer ontspannen met de dieren om, als ik van het een naar het andere zou rennen, dit zou doen (omdat 'ze' dat zeggen, dat zou doen 'idem' ) is dat ook niet rustgevend voor paardlief en mezelf. Het gaat erom dat je op de lange termijn iets wilt bereiken en soms moet je daar wat stappen tussen zetten, nou en, als het maar overdacht is.

Je bent er als mens ook nog. We houden heel veel van onze paarden, maar we mogen ook wel een beetje van onszelf houden en af en toe voor onszelf durven te kiezen hoor da's eigenlijk wat ik wilde zeggen.

Groet, Pien