Oei, dat is wel een heel klein netje! Ik denk dat je daar alleen 5 kg in krijgt als het hooi nog helemaal opeengeperst zit... Of ze hebben gewogen met voordroog of kuil, waar meer vocht in zit (en wat dus zwaarder is). Ik vind het in elk geval niet raar dat je paard stro eet... Maar goed, dat is gelukkig op te lossen .

Ik gebruik nu de netten uit de link die ik eerder gaf (die met mazen van 2x2 cm), maar eerder gebruikte ik de grote variant van deze: http://www.ej.nl/stal-meer/stal/hooinet-epplejeck-slowfeed_1819.html
Daarvan moest ik er al snel 2 over elkaar doen om de eetsnelheid nog een beetje te remmen, maar verder bevielen die netten ook prima. Daarin kreeg ik met wat moeite een kilo of 13 aan grofstengelig hooi.

In elk geval is het fijn dat je vrij bent om bij te voeren, dat is niet overal het geval. Ik ben benieuwd hoeveel hooi je paard nu krijgt, maar ik denk dat het slim is om te investeren in extra hooi. Daar heeft je paard (zowel lichamelijk als geestelijk) veel meer aan dan aan de metazoabrokjes.

Als je je hooi gaat wegen, zou ik eerst even checken wat je lege hooinet weegt. Als er zo'n metalen ring in zit, kan je hooinet alleen namelijk al ruim een kilo wegen. Daar zul je dan even rekening mee moeten houden bij het afwegen van je hooi.

Laat je het hier nog even weten als je erachter bent wat je paardje nu krijgt en volgens de calculator moet krijgen?

Hallo,

Momenteel worden we weer om de oren geslagen met doemberichten rond eikelvergiftiging. Zelf heb ik er nooit problemen mee gehad, ondanks het feit dat rondom onze weides een hoop eiken staan.

Als ze dik liggen (omdat de paarden er een tijd niet gelopen hebben) dan harken we het grootste deel (in de mate van het mogelijke) weg en anders laten we het op zijn beloop en eten ze doorheen de dag wat er op de grond valt. Er zijn ook stukken waar ze pas in het voorjaar opkomen en daar hebben we nog nooit geharkt.

En met al die berichten zit ik nu toch met een heleboel vragen waar ik geen antwoord op vind (wel een hoop meningen, maar daar heb ik niet zo veel aan):

- Dierenarts Tom Mariën zei in een interview dat een halve emmer per dag te veel kon zijn.
Mijn vraag: als dat over 24u zou zijn, zit je dan met hetzelfde probleem?

- Iemand enig idee van de hoeveelheid die in eikels (en dan nog het verschil in groene en bruine) zit en wat een overdosis is voor een paard?

- Die taninnes: ik veronderstel dat ze afgebroken worden door de lever? Of wordt dat opgeslagen zodat het op lange termijn ook een probleem kan geven?

- Ik las onlangs dat die tannines beter afgebroken worden door zout en dat een lepel zout bijgeven al veel problemen zou voorkomen. Is dit zo?
Ik merk wel - maar misschien ook toeval - dat mijn merrie, een echt eikelstofzuiger, nu inderdaad meer aan de zoutblok gaat.

- Een (ietwat alternatieve) DA zei dat eikels voor paarden in het najaar een goede bron van energie zijn, in het kader van: 'we eten ons dik om in de winter wat reserve te hebben'.

- Zijn koudbloeden of pony's misschien gevoeliger dan warmbloeden (zelf heb ik warmbloeden en dus nooit problemen gehad). Ik ben als kind zelf ooit uuuuren eikels gaan zoeken voor een paard bij ons in de buurt die daar duidelijk dol op was en die ik regelmatig op een emmer trakteerde...

- De laatste dagen schep ik vrij vaste mest. Werken eikels misschien obstiperend of is er een andere mogelijke verklaring? In de mest zitten hier dagelijks stukjes onverteerde eikelschil.

Groetjes, Lena

Lena schreef op woensdag 14 oktober 2015, 10:13:


Zo heb ik een duo Friese paarden gekend dat ieder jaar weer de ligusterheg bij hun baassie opvraten, zonder ziekelijke gevolgen... maar daarmee zal ik nog niet beweren dat ligustrine (ook weer zo'n "secondary compound", voor wie mijn betogen daaromtrent nog bijstaan) geen dodelijke kolieken veroorzaakt.
Planten zijn nu eenmaal niet te benaderen en te begrijpen met simplisme en alles op 1 hoop smijten.
Wat jouw eikels betreft heb je blijkbaar mazzel, maar er bestaan dus eigenlijk een hele serie "eikelvarianten", afhankelijk van DNA, seizoen, etc.
Om dit toch kort te houden, denk ik dat het beste advies is om het probleem te benaderen als ging het om paddestoelen: niet vreten wat je niet kent en zeker weet! (geeft de rest maar aan de Russen want die vinden roulette leuk)! Wat de boer niet kent vreet 'ie niet was zeer verstandig.

Er is de laatste tijd nogal wat ophef over de eikels ... in Belgie al 10 paarden dood door eikels aldus de da's http://nieuws.vtm.be/binnenland/162209-paarden-gestorven-door-giftige-eikels
Bij mij rijst de vraag(net als bij TS denk ik) hoe dat nu kan, heel veel mensen hebben hun paarden al jaren bij die bomen staan en melden geen problemen te zien...

Groetjes Marlies

Misschien is dit jaar een goed mastjaar en liggen er veel meer eikels dan anders?

Ik heb 2 slowfeederbakken met in elke bak 1 net met een maaswijdte van 3x3 cm voor 2 Haflingers. Er past heel wat in zo'n net. Ik meng mijn hooi met stro. Ik kan geen onbeperkt hooi voeren omdat ze daar van blijven eten en moddervet worden,vandaar het stro. Ik wil nu gaan naar " onbeperkt ruwvoer/ 1x daags voeren". Ik heb hun dagelijkse portie hooi in de netten gedaan gemengd met stro. Ik denk dat er net wat meer stro dan hooi in gaat, zeg 40-60.
De netten heb ik 's avonds opgevuld en ben de volgende morgen gaan kijken of er nog voldoende in zat tot 's avonds. Dit was in principe het geval maar er zat nog vooral stro in, en her en der nog wel een sprietje hooi. Is dit een groot probleem dat ze meer stro dan hooi gaan eten en ongeveer een halve dag met vooral stro moeten doen? Ivm. niet voldoende energie uit het stro kunnen halen en kans op koliek door alleen stro kunnen eten een halve dag?

Verder staan ze in een uitloopstal met daar aan vast een paddock en een stuk winter weide. Krijgen geen brokken en alleen een liksteen en vers water. Afgelopen zomer hebben ze ook constant toegang tot onbeperkt stro eten gehad op de weide. (strookbegrazing, als het gras ver op was konden ze nog wat stro knabbelen). Dus ze zijn opzich wel gewend om stro te eten.

[IMG]http://i58.tinypic.com/2chs40o.jpg[/IMG]

Christel Provaas schreef op woensdag 14 oktober 2015, 16:37:


Volgens een jachtopziener hier uit de buurt klopt dat Christel. Daardoor op de Veluwe ook meer zwijnen die de bewoonde wereld in komen: volgens hem gaan die door de overdaad aan eikels in het bos op zoek naar wormen (om eea in hun maag te compenseren, ik meen dat hij het had over eiwitten).
Die wormen zouden dan weer het best onder grasmatten te vinden zijn (die dan weer het meest voorkomen in de bewoonde wereld).

Marlies Sanders schreef op woensdag 14 oktober 2015, 15:52:


Inderdaad Marlies

Christel Provaas schreef op woensdag 14 oktober 2015, 16:37:


We hebben hier nog jaren gehad dat er minstens evenveel waren.

Christel Provaas schreef op woensdag 14 oktober 2015, 16:37:


We hebben hier nog jaren gehad dat er minstens evenveel waren.

Alsof de duvel ermee gemoeid is.

Ze zijn vandaag door de draad gegaan en hebben zich wellicht gedurende de hele dag te goed gedaan aan de eiken.

Iemand enig idee tot hoe lang na het eten de symptomen kunnen optreden? Dit is nergens terug te vinden.
Rond 17u zijn ze terug in de wei gezet en om 21.30u leken ze nog in orde.

Giseren een 1 groot nieuw pak hooi gehaald.
We halen slechts 1 pak per keer vanwege ruimtegebrek.
We konden kiezen uit hooi van bemest land (kunstmest) en hooi van onbemest land.
Nu koos ik voor het hooi van het bemeste land omdat ik dit op Paardnatuurlijk had gelezen:

"Wanneer je het land bemest, al dan niet met kunstmest, dan zal de fructaanproductie van het gras afnemen (even vooropgesteld dat er water is en de temperatuur hoog genoeg is om te kunnen groeien). De concentratie, en daarmee de hoeveelheid fructaan in de grasplant, zal dus afnemen.

Maar, omdat je door bemesten meer grasgroei krijgt, krijg je meer gras per hectare. Meer gras betekent meer van alles. Omdat je meer gras per hectare hebt krijg je dus ook meer fructaan per hectare.

Dus: Door bemesten krijg je minder fructaan per plant, maar meer fructaan per hectare."

"Ga je hooien? Dan wil je zo min mogelijk fructaan per pak. Bemesten dus, want daarmee wordt het fructaan-per-plant lager. Omdat je door het bemesten meer gras kan oogsten, oogst je netto meer fructaan, maar heb je minder fructaan per pak. In ieder pak zit bijvoorbeeld de helft minder fructaan, maar je oogst drie keer zoveel pakken. Je paard zal er echter niet méér door gaan eten, dus zal hij minder fructaan verorberen."

Het hooi is groen, ruikt lekker kruidig, niet stoffig, wel veel zachter van structuur dan het hooi van onbemest land.

Het hooi meng ik met stro in slowfeeders voor mijn 2 haflingers.
Ene kan wel wat grammetjes extra gebruiken maar de andere kan wel weer wat minder grammetjes gebruiken, moeilijk dus!

Wat denken jullie heb ik de juiste keuze gemaakt of volgende keer toch maar voor het hooi gaan wat niet bemest is en wat grover van structuur is.

Verder weet ik niet of het eerste, tweede of derde snede is, wanneer het gemaaid is (weersomstandigheden)...

Maar:

Wanneer gras wordt gemaaid zal het gemaaide gras nog het resulterende fructaan blijven gebruiken, tot het vochtgehalte is gedaald tot onder de 40%. Het fructaan dat zich tijdens het maaien in het gras bevindt en niet meer zal worden opgemaakt zal dus uiteindelijk ook in het hooi of kuil terechtkomen! Daarnaast is gemaaid gras, onder invloed van zonlicht, nog een poosje in staat om fructaan te maken. In theorie betekent dit dat wanneer er wordt gemaaid tijdens risicovolle momenten je hooi krijgt dat hoefbevangenheid in de hand kan werken. In de praktijk zal dit niet zo snel voorkomen, omdat er doorgaans gemaaid wordt tijdens momenten die volgens de tabel weinig risico opleveren. Niemand gaat bijvoorbeeld hooien wanneer het vriest.

Hooi wordt doorgaans gemaakt wanneer het warm weer is, we hebben immers de zon nodig om het gras te drogen. Doorlopend hoge temperaturen betekenen een laag fructaangehalte. Als je op zeker wilt spelen maai je bij voorkeur 's ochtends; dan is immers het fructaangehalte het laagste.

Met kuil is het iets meer oppassen: Kuil wordt vaak al erg vroeg in het voorjaar gemaakt, en omdat het niet volledig droog hoeft te worden kan dit bij vrij koud weer worden gemaaid. En koud weer betekent dat het fructaangehalte erg hoog kan zijn, vooral als de zon uitbundig schijnt. Oppassen dus.

Ik heb de krampachtige fruktaanangst losgelaten, denk dat de samenstelling en structuur belangrijker zijn. Maar dat is een mening.
Belangrijk is dat het hooi veelzijdig is, dus uit meerdere grassoorten bestaat. Je herkent het aan de diversiteit van de bloei-aren.
En: het hoeft niet persé grof te zijn, als er maar VEEL stengels in zitten. Veel dunne stengeltjes bevatten per slot van rekening meer cellulose dan één dikke rietachtige stengel.
Ik heb nu ook tweede snee onbemest hooi, dat veelzijdig is qua soorten, maar wat stengeliger zou mogen zijn voor het gemiddelde paard. Maar toevallig heb ik een paard dat dun mest van grof hooi, dus dat was nu net de opzet.
Het dunnere hooi zet wel sneller aan, dus hou je dikke haflinger in de gaten!

Christel Provaas schreef op dinsdag 27 oktober 2015, 11:59:



Dat probeer ik al jaren en jaren te verduidelijken, zie PN forum!
Sinds het prille verschijnen van dit onderwerp op PN ruzie met Frans gehad over "gras = gras"; als dat zo was zou de natuur er niet zoveel soorten van hebben uitgevonden!
Maar, leuk dat nu toch iemand het lijkt te snappen:


De laatste opmerking ben ik het niet mee eens, want dat moet je nmm zien als cumulatief gewicht in droge stof. Het formaat van de planten, dus ook stengels, zegt uiteraard tevens wél weer iets over de soortensamenstelling (rietgras heet niet voor niets rietgras).

De vegetatiesamenstelling waar je hooi van maakt als geheel, daar gaat het nmm om. Aan verschillende vormen van bloei-aren kan zelfs een leek inderdaad zien dat het om allerlei soorten gras gaat. Maar niet alleen gras, ook zeggen, russen, allerlei andere kruidachtigen komen van nature in goede weidegemeenschappen voor.
Het grote probleem is dat die natuurlijk complete, overjarig permanente weidegemeenschappen in NL relatief erg zeldzaam geworden zijn, vooral als ze in agrarisch beheer zijn. Waar, volgens inventarisaties destijds, vroeger een wei uit minstens 100 plantensoorten bestond is dat teruggevallen naar hoogstens 10 (de "kunstwei" van mijn koeienhoudende buurman liefst slechts 1 - rest wordt doodgespoten en doodbemest - en zulke bedrijfsvoering mag nog steeds)
Nu is het ook weer niet zo dat alles wat "van nature" komt ook goed en gezond voor je paard is. Voedselarme blauwgrashooilanden (waar vanwege slechte bereikbaarheid vroeger alleen maar vanaf werd gehaald, nooit bemest) en kensoorten als beenbreek voor extreem kalkarm milieu zijn daarvan al duidelijke voorbeelden.
Wil je dit beter in de vingers krijgen, dan zit er nmm echt niets anders op dan dat je een plantkundige nevenhobby aanvangt en de plantengemeenschappen leert herkennen en determineren. Een beetje boer wist donders goed wat er allemaal groeide in die 100+soorten wei maar ook wat je er nu net niet in wou hebben, daar heb ik verscheidene zelf over ondervraagd.

e m kraak schreef op dinsdag 27 oktober 2015, 15:24:


Ik heb een beetje zo een wei - alhoewel van sommige dingen iets teveel door de arme grond - en ik krijg er vaak negatieve reacties op... Ik snap dat niet.
Het is precies het plaatje dat mensen niet meer gewoon zijn...