Spirithorses schreef op vrijdag 29 april 2011, 23:03:



Het was ook niet bedoeld als aanvallen dus je hoeft je niet te verdedigen Ik bedoel alleen maar dat die slordigheidjes die uit kunnen lopen op een veulen, ook kunnen worden voorkomen door vasectomie te laten doen. Sommige mannen van vrouwen die niet aan de anti-conceptie kunnen of willen, laten ook hun zaadleiders doorknippen om kindjes te voorkomen, die laten ook niet hun hele ballen amputeren. Vandaar de vergelijking.

Kijk, jij weet dat wel, dat weet ik ook wel, maar je liet het lijken in de mail alsof het OF veulens OF ballen er af is, en voor de meelezers die pas aan het eind in de draad komen vallen, wilde ik dus toch nog even noemen dat er nóg een mogelijkheid is.

Jullie hebben die keuze ballen eraf gemaakt, en dat is prima, dat is jullie keuze en iedereen moet zijn eigen keuzes kunnen maken en ik veroordeel jullie daar niet om! Ik zou het anders hebben gedaan, denk ik, ook als ik een lesbedrijf had, maar dan zou ik omdat ik die andere keuze zou hebben gemaakt nog weer andere keuzes hebben moeten maken om dat te laten werken. Of het de beste keuze zou zijn is natuurlijk geheel subjectief, het is maar net van welke kant je het bekijkt
--
Ilona

wow wat veel reacties weer.

Eerst even iedereen bedanken voor de lieve reacties en leuk dat ik alegrio(of hoe was het ook alweer ) heb kunnen inspireren.

Even speciaal voor Piet... Het klinkt misschien alsof ik veel heb overgeslagen, maar dat is niet zo hoor.
Ik heb eerst het paard naast een opstap laten staan en ben op het zadel gaan hangen. Niet meer dan dat (ben tenslotte meteen na het openen van het topic daarmee begonnen)
Daarna alleen erop gezeten. Stil staand, one rein stop geoefend etc. Van daaruit, weer dagje later, paar stapjes gestapt.. etc etc.
Dus niet zo snel als je misschien denkt. Verre van... menig had mij voor gek verklaard.

En dan de buitenrit. Ik had gewoon het gevoel dat het met dit paard kon. Zonder meer. Maar ik dacht... ik loop met haar naar de straat, kijk hoe ze reageert en als ze rustig is en ik durf het aan, stap ik op. Als het onveilig voelt, stap ik weer af. Heb ik ook tegen mijn man gezegd... ik weet niet of ik rij... misschien loop ik ernaast.
Maar ze was rustig op de weg en toen ben ik erop gestapt. Maar die paniek die dan even ontstaat, is meer een reflex/gewoonte/paniekstoornis.. whatever. Ik heb mijzelf steeds voorgehouden dat ik gewoon af zou stappen als het te ver ging.
Ik zat dus wel buiten mijn comfortzone (en dat is nodig om te leren) maar zou mijzelf zonder meer toestaan om op te stappen.
Maar die paniekreactie ging erg snel over. Daarna was het nog een beetje spannend en toen ging het al heel erg snel goed. En op een moeilijk stukje, waar paard even wat bang werd, merkte ik dat ik gemakkelijk de leiding overnam. Toch het stuk rij-ervaring wat dan weer terug komt.
En nu rij ik dus beiden paarden regelmatig in de wei, maar ik ga niet alleen naar buiten en ik stap alleen , ook in de wei(behalve bijdraven tijdens de buitenrit, maar ook pas toen ik daar klaar voor was... tot die tijd wachtte frans steeds)
Ik werk nu alleen aan mijn zit en aan stukje basis, vooral bij silja, die eigenlijk niets kan.
En dat gaat goed omdat ik weet dat beiden paarden veilig zijn.

Rappa is een ander verhaal. Met haar doe ik wel oefeningen, maar dat ze niet hier blijft is een beslissing die zeer overwogen is genomen. Rappa dient weer te bewegen, liefst in training te gaan, omdat ze juist door haar gebrek in de wei geen poot verzet, dik en verschrikkelijk sjaggie wordt.
Natuurlijk moet de training aangepast zijn (lange teugel werk oa), maar die moet, eenmaal op gang, zomer en winter doorgaan. Anders ben ik in de winter weer terug bij af.
Afgelopen winter was een ramp. Ze stond de hele winter alleen maar bij de stal, ongeacht wat de andere paarden deden, wilde niets en was stront en stront sjagrijnig, ook tegen de andere paarden.
Met voertijd heb ik haar regelmatig behoorlijk de wacht moeten aanzeggen, want ze was bijzonder agressief naar de andere paarden toe.
Nu het weer weer beter is, loopt ze wat meer, maar bij lange na niet zoveel als de andere twee. Ze staat meestal alleen, bij de stal.

En zoals gezegd... dat valt te veranderen door ermee te gaan werken. Maar in de winter zijn we dan weer terug bij af, terwijl de fokster de mogelijkheid heeft dit paard zomer en winter bezig te houden.
En het zijn mensen die ook met haar karakter overweg kunnen. Goede mensen, die echt alleen het beste voor hebben met het paard.
Ze blijft overigens van mij.
Maar ik kan haar hier, met 4 maanden sneeuw en ijs, zoals afgelopen jaar, absoluut niet bieden wat ze nodig heeft. En dat gaat ten koste van het paard.

Spirithorses schreef op zaterdag 30 april 2011, 8:40:


Ik herinner me jou anders niet als reuzin. Zoals het tussen mijn oren zit ben ik groter en zwaarder dan jij en mijn hengsten zijn kleiner. Maar het zijn wel vikingpoownies, dat scheelt natuurlijk


En je zus is een kabouter? En Spirit zo lief, zachtaardig en rustig dat zijn ballen afgehakt moesten? Klinkt zo bij elkaar vrij onzinnig vind je zelf niet?


Dat mag jij vinden. Het is jouw toko.
Ik mag het anders vinden. We zijn het over meer zaken niet eens.
Ik vind het gewoon jammer dat het allemaal zo mislukt is.

Ja, die mogelijkheid is er zéker en ik vind dat nog steeds mogelijkheid nummero één, al helemaal als je het paard uitsluitend voor jezelf hebt. Echter het gedrag verandert er niet mee, dus daar hoef je het niet voor te doen. Ik zie mijn frêle 10 jarige nichtje niet op een gevasectomeerde Spirit rijden, naja, rijden nog wel, in de hand langs de merries lopen, hmmm....nee.... Mijn zus is wat dat betreft ook niet de allergrootste held. En dat hoeft ze ook niet te zijn nu. Een nognietzo ervaren stagiaire laat ik een hengst niet uit de paddock halen en op de poetsplaats zetten terwijl daar 4 pensionners hun net hengstige merrie staan te poetsen.

Afgezien van de hele discussie speelde (en speelt) ook de geldkwestie, daar ben ik eerlijk in.
Was vasectomeren niet 1000,-? Castreren is 'maar' 180,-.
Heel wat voor een klein bedrijfje als het mijne dat op de centen moet letten.

Groet, Pien

Spirithorses schreef op zaterdag 30 april 2011, 17:22:


Je mag zus met nichtje wel langs sturen. Kunnen ze met mijn hengst tussen de plassende merries door. Gebeurt gegarandeerd niets. Daar ben ik 110% zeker van.

We hebben het hier al zovaak over gehad. Gedrag verandert naar omstandigheden. Als je gevasomecteerde Spiritje naar hartelust had mogen wippen kan ik me niet voorstellen dat hij anders zou zijn geworden, zijn zachtaardige rustige karakter dan ook nog meegenomen , dan het dozijn hengsten dat ik hier gehad heb.

Ik blijf het niet snappen, ook niet omdat je schrijft dat die castratie niet zoveel geholpen heeft qua gedrag dat je kwijt wou zijn.


Had je ook meteen kunnen schrijven, in plaats van nu pas. Jouw paard, jouw centen, jouw keus. Einde verhaal toch?

Hee, krijg ik hier nog de ruimte om mijn eigen door mij weloverwogen keuzes te maken of hoe zit dat hier? Ben voorlopig wel weer klaar met reageren.

Doei, Pien

oh trouwens om onduidelijkheid te voorkomen... de fokster is niet de vorige eigenaresse.
Paard was verkocht aan een meid die de fokster verzekerde dat ze met het toch wel erg sterke karakter en dosis energie van het paard overweg kon en dat Rappa precies was wat ze zocht. Toen de fokster weer kontact met haar opnam, was ze verhuisd en onvindbaar. Later bleek het paard verkocht en weer verkocht en weer verkocht te zijn.
Toen het paard bij de fokster vertrok, was het kerngezond. Niemand weet wat er is gebeurd, maar ze vind het heel erg dat het allemaal zo is gegaan en is heel erg blij dat ze weer voor haar paard mag zorgen. Het doet er verder voor haar niet toe of Rappa ooit weer rijbaar wordt. Ze wil gewoon dat het paard weer zichzelf wordt.

De keuze is daarnaast ook egoistisch. Ik kan er prima mee overweg, maar met gymnastiseren, ook met de clicker, is ze zeer heftig. Meer dan ik momenteel kan hanteren. Daar komt ook een stuk moeheid bij aan deze problemen, na Toontje met zijn kanker en Amber met haar autistische gedrag en ernstige lichamelijke klachten. En daarna weer Tommy die ingeslapen moest worden omdat de aangeboren afwijking in zijn gewrichten hem dusdanig parten ging spelen toen hij volwassen werd, zodat hij bijna niet meer kon lopen. En het 'uit huis' plaatsen van Billy, die enorm treurde over Tommy en IR bleek te hebben (staat nu dus bij een andere IR shet en gelukkig gaat het goed met hem)

Gewoon zat aan de problemen en weer met de problemen van een ander opgescheept te zitten (daarmee bedoel ik dus de problemen van degene die Rappa kapot hebben gereden)
Ophikkend tegen de wetenschap dat ze moest gymnastiseren/aan het werk moest om zich goed te voelen en dat zomer en winter moest doen, zonder dat ik daarvoor de mogelijkheid heb. En dus met de problemen in hantering.

Desondanks zou ik haar nooit verkopen. Omdat maar weinig mensen een dergelijk paard iets kan bieden. En omdat zo'n paard snel wisselbokaal wordt.
Maar daarom ook blij met de vraag van de fokster of zij de zorg mocht overnemen.

Bovendien was Silja de dupe van haar agressie met voeren savonds. Ik verdenk silja ervan dat ze nachtblind wordt en ze durfde niet te komen eten snachts. Ik hing de netten savonds heel ver uit elkaar, maar moest haar gaan halen en vervolgens opletten dat Rappa haar niet weer aanviel. Ze zag dat niet aankomen. Heel wat paniek meegemaakt.
Dus tja... dat dat nu voorbij is, daar ben ik ook al niet rouwig om.

Dus ja... de motieven zijn niet alleen tgv het paard, ook al telt het mee. Ik heb zeker ook mijn eigen motieven en ontken die ook niet.

Vandaag was ik weer bij "schopperd".
Nou ja "schopperd"?
Niks van hoor!
Het leek wel of Jasmin een héél ander paard had gekocht of zo?
Ze had heel die tijd erg veel geoefend met Easy op de manier die Piet haar (ons) had laten zien.
Toen ik toekwam straalde het zelfvertrouwen ook van Jasmin's gezicht af.

Ze was er klaar voor!!

... Het bekappen verliep volkomen vlekkeloos.

Easy heeft slechts één keertje een achtervoetje teruggenomen (en dan nog erg beleefd).
Dit is een betere score dan vele paarden.
Ook de moeder van Jasmin was nauw betrokken bij het hele proces ook al is (was) ze in wezen bang voor paarden.
Ze werkten echt mooi als een 'team' terwijl ik de voetjes kon bewerken.
Jasmin haar zelfvertrouwen is zelfs zodanig ver opgekrikt dat ze vanaf nu de hoefverzorging grotendeels zelf gaat uitvoeren (ze volgde eerder al wel een cursus bij Piet) en alleen ter controle een 'profke' gaat uitnodigen.

Heerlijk toch!!
End good, All good!

Koen

Spirithorses schreef op zaterdag 30 april 2011, 18:19:


Tuurlijk wel.
Maar draai dan niet al die tijd om de pot heen. Ik heb teveel ervaring met hengsten om niet aan te voelen dat er iets niet in je verhaal zat. Teveel vraagtekens en tegenstrijdig.
Je had toch gewoon meteen kunnen zeggen dat vasectomie je te duur was en je geen veulens wilde/kan hebben i.v.m. paarden van klanten etc.? Begrijpelijk hoor. Ik heb de laatste jaren ook verstand gekregen van geen geld hebben; da's in mijn boek geen schande.

Maar ik geloof er geen pest van dat je zelfs maar geïnformeerd hebt naar wat vasectomie kost. Emmeloord heeft Frans een aardige poot uitgedraaid vergeleken bij wat een kennis van mij die ik daar eerder heengestuurd had moest betalen. Maar een belgische meneer hier op het forum (ben de naam even kwijt), wiens hengst ook gevasectomeerd is en waar hij meen ik endurance mee doet, heeft diverse keren aangegeven dat het daar (BE) veel goedkoper en makkelijker gaat. Dus?

Dus: geen geld... of überhaupt geen interesse en alle interessante praatjes sinds Spirit gewoon voor de bedrijfs-PR?
Maar aan Spiritje lag het denk ik niet. Geouwehoer!


Ja, doei. Ik geloof dat ik ook wel klaar ben met jou als het zo moet.

Echt leuk om te lezen deze update Koen!
Lang leve Easy, Jasmin, haar moeder, Piet en jij!
(en die ik vergeten ben?)



Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wat fijn voor jullie allemaal en frappant dat dit paard precies de juiste naam heeft!

Well done

Koen Theys schreef op zaterdag 30 april 2011, 21:00:


WOW KOEN ! en paard en Jasmin en moeder en al de mensen die clickeren bijbrengen.. en Kraak die het altijd al zei ook al in een heeeeeeeeeeeeeel ver verleden..........
SUPER EN blij voor iedereen ... een filmpje van het hele verhaal dát zou mooi zijn..

Myriam

Mooi verhaal Koen! Ik hoop dat je deze kennis bij veel paarden kunt gebruiken. Nog meer om problemen te voorkomen dan om ze op te lossen.
Goed dat ook, best begrijpelijk hoor, jouw scepticisme tov clickeren is afgenomen en dat je je nu ook kunt voorstellen dat je hiermee heel veel problemen kunt oplossen.

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Sandra van Bommel schreef op zaterdag 30 april 2011, 17:16:


Ok
Blij dat je dat nog even geschreven hebt, je weet dat ik van het hele gestructureerde ben. Nooit verder dan je kunt overzien op dat moment.
Anders ben je niet aan het trainen maar aan het gokken.
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Piet schreef op zondag 1 mei 2011, 11:06:


Nee, dat doe ik op mijn leeftijd met mijn gebrekkige knoken liever niet meer.
Paard wat bang is of moeilijk doet of zo... blijf ik ook echt nie opzitten.