Esther schreef op dinsdag 8 juli 2008, 16:51:


Heb de link gelezen, brrr.. wat een troep.

Bah.. wilde dat ik wat voor je kon doen, maar sta machteloos.

Esther schreef op dinsdag 8 juli 2008, 16:51:


Zit ook even mee te denken Esther. Ik heb bij Indy in het verleden een tijdje succes gehad met Brinta en een heel klein beetje haver er door, dan vielen de pilletjes niet op. Ik hoop dat je een mogelijkheid vindt!
Groeten,
Monique

Aafke schreef op dinsdag 8 juli 2008, 16:49:


Kleine toevoeging: is er iemand -anders dan jij- die haar eventueel binnen op stal kan zetten. Dan zal ze jou komst + 'yes'/click met vrijlating gaan associëren denk ik.

Hoe kun je het beste omgaan met een bijtend paard? Gedrag is waarschijnlijk veroorzaakt door traumatische ervaring als veulen. Paard is nu 10 jaar.
Ze bijt bij het minste wat je haar vraagt.
Is er een oplossing via clickertraining of is dat juist niet aan te raden?

Aafke schreef op dinsdag 8 juli 2008, 17:03:


of inderdaad een andere associatie...

iemand vreemd haar voedsel verstrekken, lukt dat? of verstijft ze dan helemaal?

Christel Provaas schreef op dinsdag 8 juli 2008, 8:44:


Kom dan!!!! Nee, de grond is nu hier zo hard dat je zelfs met een houweel nog flink te keer moet gaan!

Welkom hoor.... Hier waait het trouwens ook, maar natuurlijk een warme wind.
Komt van Afrika. Voor Portugese begrippen is het nu aan de koele kant... toch nog zo'n 30 graden.

Aafke schreef op dinsdag 8 juli 2008, 12:45:


Doet zeer, zo'n opmerking he??

Inderdaad... het zal je paard maar wezen!
Ik zal hier niet gaan vertellen hoeveel ik eraan gegaan heb om hem een paardwaardig leven te geven... het was hem zo gegund!
Ik ben zoooooooooo blij dat ie hier in Portugal geen centje last heeft!!!!!

Enfin.... afscheid nemen zou in dit geval betekenen: slachthuis.

Wil schreef op dinsdag 8 juli 2008, 17:26:


Typo: gedaan.

)

Eva Saegerman schreef op dinsdag 8 juli 2008, 17:17:


Nee, daarmee los je het probleem niet op.

Esthers komst moet gaan betekenen vrijheid.
Dat ze voor die vrijheid na een aantal malen iets moet gaan doen (in het begin helemaal niets!) wat eigenlijk tegen haar wil is namelijk eten, en tenslotte de medicatie aannemen van Esther is het doel. Met wat jij schrijft los je niets op.

Aafke schreef op dinsdag 8 juli 2008, 17:42:


Tja, en vrijheid betekent eerst opsluiten. Bjork liet zich in het natuurterrein al niet meer pakken. Ook al staat ze op een klein stukje, ze zal heel snel de link leggen, pakken is opsluiten. En dus zal ze ervan tussen gaan. Er gaan zoveel stappen aan het vrijlaten vooraf.

Ik zou echt niet weten hoe je dit op moet lossen. Ik denk dat wat je ook doet op dit moment, dat Bjork alles als dwang ziet.
Ik kan me iets dergelijks van Froukje ook nog herinneren. De eerste keer clean-trax behandelen, hadden we haar in de bak aan de trailer vastgezet. Daarna konden we met haar aan de hand niet meer bij de trailer in de buurt komen, dan begon ze als een gek te bokken.
Als een paard iets écht niet wil, heb je weinig in te brengen ben ik bang. Je kan dan alleen nog dwingen en dwang is weer verlies van vertrouwen,

Zo moeilijk...

Sterkte, Es!

Els.

Aafke schreef op dinsdag 8 juli 2008, 17:42:


Kan werken, ik hoop het!, als de beloning "vrijheid" een voldoende grote motivater is.


Hoe weet jij dat?
Kan best zijn dat Bret (of was het Bjork?) esther met het "slechte voedsel" associeert, niet alleen voedsel met "slechte smaak", maar dus ook esther = voedsel met slechte smaak.
Kan daarom best gebeuren dat àls iemand anders met diezelfde wortel aankomt, bret het wél accepteert, omdat die neg associatie er nog niet is

Alleen esther kan het best weten wat bret motiveert om iets (en wat dan?) te doen.

Ik kan me voorstellen dat ze momenteel nergens veel trek in heeft; dat vrijheid, ander voedsel, door iemand anders verstrekt, enz, niet helpt.
Misschien alleen rust ...?

O Esther,

Wat een rotsituatie.
Ik ken hem. Helaas vanuit alle hoeken.

Van het blij zijn door middel van dwangvoeding (erg vervelend om te doen) een echt dood- en doodziek dier weer helemaal gezond te hebben gekregen, tot
Spijt hebben als haren op mijn hoofd van die laatste prikken en pillen die ze absoluut niet wilde en die uiteindelijk toch niet meer uit bleken te maken, tot
Bewust niets doen vanwege een o zo gevoelig dier en een toch niet te stoppen aandoening en zooo blij zijn dat we genoegen namen met een korter maar stressloos en onbezorgd samenzijn.

Een ding weet ik wel, ik heb nog nooit spijt gehad van dingen die ik (bewust) achterwege gelaten heb, wel van dingen die we wél gedaan hebben.

En steeds moet je maar weer de keuze maken en hopen dat je het goed doet....
En nu staan jullie voor dit vreselijk lastige probleem.

Een belangrijke vraag is hoelang verlengd de pergolide haar leven? (staat vast al ergens, maar ik kan 't ff niet vinden)

Ik kan me namelijk best vinden in tijdelijke dwangmethoden en ff niet zeuren aanpak, als het op een langere termijn daadwerkelijk resultaat op gaat leveren.
Maar is het een kwestie van slechts een korte verlenging, dan vraag ik me in dit geval ernstig af of het het waard is het gevecht aan te gaan ondanks dat de pillen nu wel helpen.
Soms maken zachte heelmeesters stinkende wonden, maar soms richten harde heelmeesters alleen maar meer schade en pijn aan, aan een wond die toch niet meer helen wil.

Haar verzet is dermate groot... en wat je daar ook van wilt maken, eigen inzicht in haar situatie, afkeer van de medicatie of gewoon eigenwijzigheid, het is er wel en het maakt de kwaliteit van leven op dit moment een stuk minder.

Sterkte!

Aafke schreef op dinsdag 8 juli 2008, 17:42:


Goed gezien, of je daarin zo ver moet gaan haar in een stal op te sluiten, vraag ik me af. Esther heeft een paddock. Geen gras en daarna een afgebakend stuk wei is misschien het toverwoord, je moet haar 'savonds wel weer in de paddock krijgen dan he.
Piet

hoof issues are man made; not genetic

Eva Saegerman schreef op dinsdag 8 juli 2008, 16:22:


Iemand mailde me dat deze tips van mij al aangehaald werden, en ik beter het hele topic eerst had gelezen
Heb ik nu dus gedaan, en idd, ik kan op het eerste idee niets meer toevoegen Es! Voedsel wilt ze dus echt niet! Tja, dan ook niet van een ander natuurlijk...
Begrijp ik het goed dat je nog twijfelt of je bjork zou laten inslapen met alle pijn in je hart er bij of zoek je nog naar andere oplossingen?
Pff moeilijk hoor!
Kan je nog wat meer vertellen over die medicatie?
Hoevaak moet die gegeven worden? Paar keer per dag, gedurende enkele dagen; of heel haar leven, elke dag; of slechts één keer, of ... ?
Het spijt me dat ik je niet kan helpen Es;
samen met andere tips komen we der misschien wel?

Piet schreef op dinsdag 8 juli 2008, 15:47:


Maar hoe kan dat nou? Jij en Conrad zeggen dat je een paard kunt leren ín een injectiespuit te lopen. Dan kun je Björk toch zó helpen?
Tis dan alleen maar een pilletje wat je haar hoeft leren nemen.
Jij zegt altijd dat je ze het leert het zelf te wíllen. Mooie testcase zou ik zeggen

Groet, Pien