Jolijn Zegwaard schreef op donderdag, 23 september 2004, 14:45:


Wij hebben een enorm geluk met land, we huren een stuk natuurgebied van iets van 6 ha. In de zomer hebben wij juist een probleem, dan zetten we kleinere stukken af, anders vreten ze zich kogelrond. In de winter krijgen ze alles eigenlijk, er staan ook niet al te veel paarden op. Van de winter 4 IJslanders en op een anders stuk 2 kwpnners.
We hebben afgelopen winter maar een dag of 14 gehad dat het echt te nat was. Dan zet ik ze op de huiswei, een klein gedeelte wat ze aan gort mogen trappen. Droge voeten kunnen ze ook hebben omdat er ook een stuk bestraat is.

groeten Esther

En wat ik me ook nog afvraag:
hoe zit het met poetsen, hoe goed is dat voor de vacht van je paard?
Ik hoor vaak dingen over dat je het zweet de volgende dag er gewoon af kunt vegen enzo, en dat geloof ik wel, maar ik vind poetsen erg fijn, en veel paarden volgends mij ook.
Is het slecht voor de vacht, word die er minder waterdicht van oid? ook als je niet shampoot.
Of mag ik gewoon lekker poetsen tot een paardje glimt, het heeft toch ook een masserende werking die best goed is voor een paard toch?

Ik hoop eigenlijk dat het iig niet slecht is, van een bit en ijzers en een stal kan ik wel zonder problemen afscheid nemen, maar niet meer poetsen lijkt me wel erg jammer.....

Enneh hoeven krabben mag iig niet toch? zand in de straal is prima toch?

Groetjes Jolijn

Hoi Cindy

Ik begrijp het even niet: elke paard wil altijd meewerken,
behalve als we dingen van hem vragen waar het een hekel
aan heeft. Dus vanwaar die strijd? Misschien kun je het leuker
maken, elk paard heeft zijn eigen voorkeuren en sommige
zijn (gelukkig) zo eigenzinnig dat ze dit erg duidelijk aan je maken.
Mijn vorige paard was ook zo eigenzinnig, door daar rekening mee
te houden, hadden we het bijna altijd leuk samen. En bij een
route conflikt buiten stapte ik ook af, geleide hem in mijn richting
en steeg dan weer op. Dat werkte heel goed, bij er op blijven zitten,
escaleerde de strijd.

Michiel

Jolijn Zegwaard schreef op donderdag, 23 september 2004, 14:56:


Mijn paard staat nu dag en nacht buiten in de bagger, en is meer zwart dan wit....

Ik borstel in de zomer gewoon mijn paard, maar tegen de maand juli minder ik de 'uitgebreide' poetsbeuren.
In de winter gooi ik alleen een zachte borstel over de plekken waar het tuig zit, daar haal ik het zand eraf, van de rest blijf ik af. Loop dus iedere winter met een supersmerig paard (en bijbehorend commentaar natuurlijk)

Die masserende werking, daar heb ik ook over gedacht, en toen bedacht ik dat de paarden in het wild (waar hebben we ze nog in het wild???) elkaar niet borstelen en poetsen voor de massage. Zou wat zijn! Dus poetsen om die reden heb ik afgeschaft.
Massage is trouwens bedoelt om de doorbloeding beter te krijgen, ik moet er niet aan denken dat mijn paard midden in de vrieskou een lekkere massage van me krijgt, zodat alles lekker doorbloedt wordt....koelt mijn paard teveel vanaf, denk ik zo.

Alternatief voor poetsen: koop een hond met errug lang haar! (ik plaag je nu maar)
Maar ik denk zelf dat je het uitgebreide borstelen beter achterwege kan laten nu.

Hoeven krabben.... dat weet ik 3 oktober! Na de cursus... heb ik nu dus geen mening over (overigens krab ik ze zelf nooit uit....)

Cindy

Jolijn Zegwaard schreef op donderdag, 23 september 2004, 14:45:

Hoi Jolijn,
wij hebben een luxe probleem. Te veel land voor 2 paarden... Het is totaal 2 hectare. 1 hec. wordt uitsluitend gebruikt om te hooien, daarna, verder in het najaar, komt er (van de buren) een kudde schapen op.
De overige (bijna) 1 hec. is verdeeld in 3 stukken + 1 stuk in rijbakformaat.
We hebben ze genummerd.... weiland 1, 2 en 3 + 'visite- of hengstenweitje'
Ieder jaar laten we gewoon 1 weiland 'zwart' lopen... Ja, omdat dit land laag ligt is het weleens modderig. Maar zwart lopen is niet erg. In het voorjaar de weidesleep eroverheen en daarna de landrol. Vanaf ongeveer juni zie je er niets meer van en is het weer een prachtige grasmat. Zwart gelopen weiland krijgt dan wel de tijd en gelegenheid om goed te herstellen.
Verder halen we echt iedere dag alle mest eruit zodat het land schoon blijft.
Ik denk niet dat er een oplossing te vinden is, behalve geen hoefijzers, zodat het land niet vernield wordt.... Paarden mogen nu eenmaal heel graag zo af en toe een 'race'partijtje houden!
Groetjes,
Wil.

Michiel schreef op donderdag, 23 september 2004, 14:58:


Het is niet zo dat ik perse A wil, terwijl mijn paard B wil.
Concreet voorbeeld van afgelopen week: Buitenrit, langs maisvelden, en langs het zoveelste maisveld waar weer de wind gigantisch doorheen waaide, zag Door opeens kabouters en wilde niet verder. Toevallig was daar ook net de splitsing LINKS (naar huis) en RECHTS (omweg van een aantal kilometers) en ik wilde naar rechts, Door wilde naar links. Meningsverschil. Kwam ik OP Door niet uit, gedreutel links-rechts duurde te lang, Door draaide 180 graden om (spontane rollback) en galloppeerde een lege wei in.

Hoe zou jij dan verder gaan, nadat je die locomotief onder je gat tot stilstand heb gebracht?
Ik stap af.
En dat is fout volgens andere.....

Cindy

Cindy B. schreef op donderdag, 23 september 2004, 15:11:


Nog even:
als je steeds af stapt omdat je paard en jij wat anders willen, gaat je paard dat niet als een spelletje zien, en ben je over een half jaar niet alleen aan het op- en afstappen als je een buitenritje maakt?

Cindy

Cindy B. schreef op donderdag, 23 september 2004, 15:06:


Maar dat maakt toch niet uit? veel dieren krijgen in het wild geen massages, maar ze vinden het wel erg lekker!


Hmmm ja daar zit misschien wel wat in, in de winter en verder als het koud is is dat misschien niet zo'n goed idee... jammer.


Nou ik heb een vriendje...en die vind al mijn gefrunnik in zijn haar niet zo leuk gelukkig vinden de konijnen en de kat het wel heerlijk als ik ze lang aai, vooral de kat, heerlijk vind ze het met zo'n kammetje, maar das toch niet hetzelfde als een paard...ach ik haal het in de zomer wel in...


Groetjes Jolijn

Cindy B. schreef op donderdag, 23 september 2004, 14:41:


Haha, deze kom ik zo vaak tegen en vertel die mensen is het tegen overgestelde.

Zeker geef je het paard niet zijn zin omdat je afstapt. Ja wel als je afstapt en hem naar stal of de wei brengt zodat hij niks meer hoeft te doen.
Ik vind het eerder goed dat je afstapt omdat je anders met hardere middelen moet gaan werken.

Toch zit er iets niet helemaal goed tussen jullie als dit nodig is. Ik weet niet waar, maar misschien als je wat meer verteld wanneer ze het doet en wat de reden is volgens jouw.

Josien

Jolijn Zegwaard schreef op donderdag, 23 september 2004, 14:48:


Als je op de grond de relatie goed is dan is rijden geen probleem. Het word pas moeilijk als je het andersom wil doen. Wel is het voor paarden even wennen als je altijd op de grond heb gestaan en hij jouw lichaamstaal goed kon zien en dan inens op hem gaat zitten. Dan is het rustig duidelijk en consequent zijn voldoende.

josien schreef op donderdag, 23 september 2004, 15:31:


Ze heeft toen ik haar kocht eerst bij mij een jaar voor de kar gestaan (dan zit ik dus achter haar....) Toen ben ik me pas in het paardenverhaal/denkwijze/benadering/bladiebla gaan verdiepen en kwam parelli om de hoek kijken, ondertussen ben ik er ook opgeklommen en staat ze nog steeds voor de kar.... Zou dat allemaal verwarrend zijn voor haar: erachter/ernaast/erop?

Relatie op de grond is goed, nooit conflicten. Op mijn paard is hij meestal goed, voor de kar is hij ook goed, nooit conflicten.
Dus ze heeft af en toe een probleem als ik erop zit, en dat heeft niets met slechtzittend tuig te maken, of een harde hand. Gewoon probleem IK wil kinks en ZIJ wil rechts. (om een voorbeeld te noemen)

Cindy

Ik ben nu net terug, van een strijd met mijn Engeltje. Ik kom vanmiddag bij het weiland aan, roep mevrouw, ze kijkt me aan en denkt waarschijnlijk: "Owje, niet weer" en gaat fijn verder met eten. Erg apart, want normaal kom ik aanfietsen, roep ik haar, en dan hinnikt ze terug, hardstikke lief enzo. Vandaag dus niet. Ik met mijn vandaag gekregen halster met halstertouw naar haar toe, maar daar was ze het niet zo mee eens. Omdat de eigenaresse haar altijd met een stukje brood komt halen heb ik me nu ook maar hierin gestort, omdat ze anders boos op mij wordt (zo heb ik het gevoel, beledigd meer.. van "krijg ik geen brood??"). Nou goed, en ik wil haar meenemen, vol op de rem. Het Tinkertje dat bij haar in het weiland staat gaat zelfs voor mij staan, richting uit-het-weiland. Erg apart allemaal, dus ik loop om de Tinker heen, na veel overtuigen naar Angel's kant en toen sjokte ze ook mooi achter mij aan, halstertouw in een boogje. Het enge hekje door, ook geen probleem, maar toen gingen we richting het hek, waar ik haar altijd aan vast zet (normaal dan met een longeertouw, omdat er geen halstertouw is, maar ze staat anders dus ook vast) en dat was een slecht plan, geen idee waarom. Maar ze wou niet meer vooruit, er stonden ook voerbakken voor schapen naast, maar dat leek haar niet zo te boeien, ze wou gewoon niet meer vooruit. Dus na veel overtuigen en een rondje gedraaid te hebben wou ze toch naar het hek toe. Toen ik daar kwam zag ik dat ik de borstels nog binnen had liggen, dus ik zet haar vast en loop weg. Doe ik anders zo vaak, geen probleem, blijft ze lief staan en om zich heen kijken. Nu blijkbaar wel. Toen ik terug kwam lag mijn halster + halstertouw met paniek haak op de grond. Zover voor die paniekhaak dus, werkte niet, want het halster was gewoon helemaal los gegaan (nog wel heel trouwens, beetje apart dus). En mevrouw stond een eindje verderop gewoon te eten. Maar toen ze mij aan zag komen galoppeerde ze een stuk verder. Erg apart, want anders komt ze gewoon naar mij toe. Maar goed, ik halster losmaken en loop op haar af, roep haar nog, maar ze kwam weer niet. Dus ik zal naar haar hoofd lopen, draait ze om, en schopt ze naar mij. NAH, ik lag bijna onderste boven. Dat had ik nog nooit meegemaakt. Ik heb een half uur staan klooien, ze is ook een paar keer langs mij gelopen zonder iets te doen, dan mocht ik haar ook even aaien, maar daarna ging ze snel weer ergens eten. Het ging van kwaad tot erger, en ik heb haar, zo goed en zo kwaad als dat ging, terug het weiland in gedreven.
Het zal ongetwijfeld aan mij gelegen hebben, maar wat deed ik dan verkeerd? Of had ze gewoon een slecht humeur? Ik snapte het echt niet, en ik baal er ook behoorlijk van, want we hadden eigenlijk een beetje een band opgebouwd.

Groetjes,
een wat verdrietige Sanet

Jolijn Zegwaard schreef op donderdag, 23 september 2004, 14:45:


Met creativiteit.
Wij hebben helemaal achteraan (achter de bak, zie webcam) een stukje land dat ze in de winter mogen hebben. Expres achteraan zodat ze wat te lopen hebben. Het zandpad wat je op de webcam ziet hebben we speciaal aangelegd en is redelijk bestendig tegen regen. Voeren doen we het liefste achterin het land, dan lopen de paarden lekker van van schuilstal naar voedsel en weer terug.


Nou nog zo'n stukje aan het einde van het land!

Groeten,
Frans

e m kraak schreef op donderdag, 23 september 2004, 14:04:


Egon.

Inhoudelijk gezien, lees ik jouw reacties met heel veel plezier. Mijn paintmerrie flehmt heel vaak naar mij.......oeps!! of hmmmmmmm

Martien.

Als je bedenkt dat alleen je positie tegenover het paard verandert... dan blijven de principes gewoon overeind, nietwaar?
Dus soms stop je en stap je af, en soms los je het al rijdend op. Het hangt ervan af waar je mee bezig was .

Al bij al is het dan al te laat, want dan heb je gemist wat er gebeurde VOOR er gebeurde wat je het gevoel gaf te moeten afstappen.

met vriendelijke groeten,
Inge

http://www.cremebrulee.be/inge