laaaang geleden was Queenie een bitchige merrie
Drie jaar geleden om exact te zijn. Te lang verhaal om te vertellen hoe ze was, maar geloof me, geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.
Drie jaar later staan we waar we nu staan, gelooft niemand die haar drie jaar geleden zag, dat zij dat zelfde paard is.
Aan mijn trainerskwaliteiten heb ik nooit getwijfeld anders waren we niet zo ver gekomen als nu.
Vorige week nog liep ze naast me, zonder touwtje, volgde ze me als een hond, als ik rij dan reageert ze op de lichtste hulpen, ik durf overal heen met haar, tis een zoetje geworden.
Gras is groen, de zon schijnt, de hemel is blauw, maar geen teletubbies, wel een knetterend onweer gisteren.
het was zo mooi weer en jolien en ik wilde een toerke doen; maia was et ondertussen gewend alleen achter te blijven , dus ok, gaan met die banaan.
Ze loopt nog steeds hengstig, maar ach, ik vertrouw haar wel, ze kan aardig bitch zijn dan maar ik kan haar wel aan.
Overmoed ...
Mijn queenietje van drie jaar geleden was terug. Na 500m en schrikken van alles begon ze te zwalpen, leek ze afgesloten van de wereld, kreeg ik haar aandacht met veel moeite terug, enz. Ze staakte elke 5 stappen en wilde rechtsomkeer maken. Nee hoor meid, we gaan door, volg nou maar ... Het werd haar kennelijk te veel. Ze stond stil en het enige wat ze nog deed was vooruit springen als een konijn, geen stap, maar echt de achterbenen er onder en 5 meter vooruit springen. Ik had een lang leidtouw bij en liet haar de ruimte, terwijl ik zogenaams nietsvermoedend en doodnormaal gewoon verderstapte. Het zou wel stoppen. Maar voor haar ws het niet genoeg. Ze voegde er nog vanalles bij en het begon met steigeren, flink recht de lucht in, opzij springen, achteruit jumpen, enz. Wat deed ik? Volgens Jolien die het allemaal zag gebeuren was ik niet normaal kalm, bleef ik mezelf, vroeg haar steeds terug bij me, beloonde als ze dat deed, en verdedigde voor de rest alleen men eigen veilige ruimte. Zij durde niet meer te kijken, ze dacht dat Queenie bovenop me zou springen, of men buik in gevaar was, of ditte of datte. Ze was zo over haar toeren, ik kon haar niet meer bij me houden. Ik was totaal uitgeput van het gevecht. Ja dat was het, een gevecht. Door men zwangerschap ben ik nu wel direct kortademig en kan ik die dingen niet lang aanhouden natuurlijk. ik had schrik dat ik het zou moeten opgeven en ik het touw zou moeten loslaten maar dat kon en mocht niet gebeuren natuurlijk. Al springend en wijkend keerde ik rechtsomker, terug richting wei. Dit was een te gevaarlijk spel. Het heeft me een paar seconden geduurd dit besluit te nemen. Ik wist dat wat ik dan deed, tegen alle trainingsprincipes was, en ik serieus als trainer en leider zou falen hier aan toe te geven. Maar ik moest een keuze maken. Mijn baarmoeder trok samen en het voelde niet goed. OK, dan maar liever falen als trainer en leider dan als moeder en de komende weken alles weer herstellen. Terug aan de wei gekomen trilde ik helemaal van uitputting. Zette Queenie bij maiaterug op de wei en dar ging haar gevecht gewoon verder. Ze schopte naar beer, naar maia, iedereen moest uit haar buurt, ze crosste de wei rond, bokken, etc Ik heb nog staan nakijken en ze was echt zo ontzettend bitcherig tegen maia en beer dat ik me afvroeg wat er haar gisteren zo had gemaakt. Was ze zo hengstig dat ze alle schone manieren vergeten was? Het begon keihard te regenen en we zijn naar huis getrokken, napratend over wat er was gebeurd, hoe ik gereageerd had, welke keuze ik had genomen, hoe ik dit morgen zou trainen, enz. Meteen een bad genomen om mijn baarmoeder te ontspannen en ik voelde na enkele min men zoon trappelen en genieten van het badje. Pff ik was opgelucht.

Ik denk dat ik de komende dagen maar in de wei blijf, grondwerk doen en dan pas weer naar buiten.
Verder voel ik me niet gefaald als trainer, behalve het toegeven aan haar kurenen terugkeren naar huis dan . Ik heb het gevoel dat het buiten alle trainerskwaliteiten ligt, dat er iets anders speelde. Ik wou dat ze het me kon vertellen, want ze had er duidelijk zelf ook last van (en de andere paarden )

En hoe dom het is om deze ervaring hier te delen?
Welke kritiek ik nu ook krijg, alleen ik weet hoe het gegaan is, en jolien, en ik voel me nu nog steeds goed bij de beslissing die ik genomen heb, anders had ik ze niet genomen als ik twijfelde

Christel Provaas schreef op zondag 6 april 2008, 10:29:


Ja het duurde ook even voor ik erachter was. Toen ik nog werkte in Petten kwam ik erachter. Daar valt overigens weer geen bal te beleven in de duinen, maar het is toch aardig dat je daar nog wel het strand op mag.

Wel uitkijken voor de kuilen van de Duitsers

Eva Saegerman schreef op zondag 6 april 2008, 11:04:


Juist niet dom om het hier te vertellen. Nu weten de anderen dat het niet alleen bij hen is dat zulke dingen gebeuren. Couscous kan dat ook hebben hoor, die is weken poeslief en dan ineens verandert die en begint te flippen voor 't onnozelste.

't Blijven paarden hoor Eva.

Marianne

marianne laenen schreef op zondag 6 april 2008, 11:14:


oo en bij queenie was het 3 jaar, nee 2 jaar, geleden, dus ze flipte die drie jaar er zo uit, we zijn weer goed voor de volgende 2 jaar

marianne laenen schreef op zondag 6 april 2008, 10:59:


Vroedvrouw in de coulissen! Blij dat het achter de rug is!

Ik ga nu maar even tussen je tekst antwoorden, want ik zie nu zoveel twijfel dat moet even precies


Bij een gezonde voet! Als je paard goed loopt en na de bekapping niet heb je iets niet goed gedaan.


Er zit voor de voet die op ijzers gestaan heeft niet zoveel verschil in ijzers of tradi.
Vandaar dat ik ook altijd tegen mijn cursisten zeg, bekap met beleid bij een paard wat van de ijzers komt. Doe er een aantal keer over om hem helemaal natuurlijk te bekappen. Juist om een paard de kans te geven om zijn voeten zelf te genezen.


Is een paard op ijzers zetten en hem langzaam vermoorden beter?
Nee, een paard moet geen pijn hebben als hij bekapt is.
Vandaar als eerste mijn voorgaande opmerking
Als de toestand van de voeten zo slecht is dat hij dat wel heeft moet je hoefschoenen als tussenoplossing gebruiken.


Je weet dat ik geen Strasserfan ben omdat daarbij de voet in een keer beter moet zijn.
Bekap met beleid en geef het paard op harde ondergrond met hoefschoenen de kans om dikke zolen te kweken. ( was onderdeel van mijn "logische verhaal" hiervoor).
Er is bovendien een groot verschil tussen gevoelig lopen en overgevoelig lopen.
Heb jij het paard gezien? nee toch? Liep het in de wei ook zo vreselijk kreupel?
Heeft het de kans gekregen om te wennen aan het feit dat het opeens vrije voeten had en duidelijk werd wat eraan mankeerde omdat het voor het eerst goed bekapt was?


Onbegrijpelijk dat je als ontwikkeld mens je zo van de wijs laat brengen door mensen die van toeten noch blazen weten, terwijl jij toch weet hoe het zit?


Het enige wat dit verhaal aantoont dat er niets boven het zelf doen gaat. Alle respect voor mensen die van NB hun beroep maken, maar het is nu eenmaal zo dat iemand niet elke 2 weken, of vaker , kan komen. Het resultaat zal zijn een NB beurt in de ... hoeveel? 6 tot 8 weken? En dat is geen Natuurlijk Bekappen. Het is a la NB.
Maar denk nu eens na, een paard wat zoveel problemen heeft als het geen ijzers onder de voeten meer heeft, hoe zwak en ziek moeten die voeten dan wel niet zijn? Zolang mensen dat niet beseffen, of is bijgebracht, krijg je wanneer het even, of zelfs langere tijd moeilijk gaat een vlucht terug naar de ijzers. Maar wat wordt hier nu mee opgelost? Wordt de zool daar dikker van? De structuren in de voet beter? Hoe is het allemaal ontstaan dan?
Daar is een regeneratie plan voor nodig, wat begeleid zou kunnen worden door een NB er. Niet een keertje natuurlijk bekappen en "zie maar" hoe het gaat. Daar kan de prof. NBer nog heel wat winst halen in zijn benadering.

Piet

Een paard lijkt precies op een dier

Ik denk dat je de juiste keuze hebt gemaakt Eva, in dit geval wel omdat het is jouw geval te risicovol is om door te gaan. Volgende keer kost het je meer moeite misschien, maar het komt vast wel weer goed hoor. Iedere dag is gewoon anders. Hormonen en het weer spelen ook mee. Het kan bij mijn paard ook tijden goed gaan en ineens gaat het toch mis. Dan maak ik daar in mijn hoofd een heel drama van, er moet gelijk een plan worden gemaakt. Maar volgende keer staat meneer gewoon weer soezend naast mij en volgt mij in alles. Terwijl ik dacht dat ik gefaald heb en er na de laatste keer een probleem is gecreeerd.

charlot van r schreef op zondag 6 april 2008, 10:30:


Ach ja ik heb gelijk maar op alles slecht gestemd en geloof dat je het dagelijks mag doen maar dat is ook niet de moeite waard. De mensheid wordt hoop ik steeds wat slimmer.

bwa zo erg is dat niet he. Uw veiligheid gaat voor.
Ons paard kan ook zo doen als ze hengstig is. We laten ze hier dan crossen in de wei.

Wat ik me wel al soms afgevraagd heb he, bij je leidingsoefeningen enzo, vanaf Q voorloopt snijd je de pas af met de hand enzo he. Stap je naar het paard toe, dan stap ze achteruit he?

Nu vroeg ik me af, in de zomer heb ik een hele tijd de kudde tinkers geobserveerd. En er was één die nooit bij de groep mocht horen: wat deden ze: als ie te dicht kwam direct met een beet wegjagen. Nu vraag ik me gewoon af, je paard stapt ook direct achterwaarts en gaat van je weg als je dichter komt. Is dat dan zo’n houding als de tinkers deden bij dat paard?
Want binnen de paarden heb je wel relatie’s waarbij ze elkaar vriend zijn, of hoe je dat ook noemt, en zich elkaar krabben. Dat is toch helemaal anders dan de eerste relatie? alle ja ik kan het niet goed uitleggen.
Maar ik ben nu ook heel wat oefeningskes aan het doen met men paard. Van als ze probeert voor te lopen, snijd ik de pas af, zoals die manier dat ik gezien dat jij eens deed. En nu als ik probeer aan haar hoofd te komen deinst ze ook achteruit, en gedraagt ze haar kopschuw. Ik heb er dus even weer mogen met werken om terug haar hoofd te laten aanraken. Ze dacht namelijk telkens dat ze weg moest van mij. En nu vroeg ik me af of men niet een meer evenwichtige relatie kan aangaan dan alleen achteruitgaan, stop enzo..
En dan vraag ik me eigenlijk af waarom je paard zich niet graag laat opkuisen, of zijn hoofd strelen, is dat omdat het in de relatie zit van die tinkers met dat bijten. Want dat gedrag doen wij als mens toch na??
Nu ja ik ben maar een gedachtegang aan het opschrijven. Het kan fout zijn.

Eva Saegerman schreef op zondag 6 april 2008, 11:04:

Ik zie niet zo goed wat dan die enorme fout is die je gemaakt zou hebben, maar ik ben dan ook niet zo'n super verantwoorde trainer die over alles nadenkt
Dat je je wandeling niet hebt doorgezet maar teruggegaan naar de wei? Waarom zou dat zo fout zijn? Jij hebt toch van begin tot eind bepaald wat er gebeurde en waarnaartoe? Dan ben je toch leider gebleven? Is toch niet zo fout?

heidy smid schreef op zondag 6 april 2008, 11:27:


ja idd het is de moeite niet waard. Maar hij heeft het zelfs al bij nieuws geschreven dat de slechte pol komt doordat al het paardnatuurlijke mensen er op gestemd hebben. Tja hoe zou dat komen.

charlot van r schreef op zondag 6 april 2008, 11:29:


Zijn er dan zoveel mensen op paardnatuurlijk? Hebben die echt allemaal blootsvoetse paarden??
Piet

Een paard lijkt precies op een dier

waan schreef op zondag 6 april 2008, 11:24:


straks passeert de ronde van vlaanderen op 100m van de weide
Ik ga dan effe kijken hoe de paarden daar op reageren
heel gedoe natuurlijk, heel veel volk, lawaai, helicopters, microfonen, toeters, moto's, enfion, prikkels genoeg
het zou idd heel goed kunnen dat het voor Q al lang geen punt meer is, dat ze net weer dat paardje is van afgelopen maanden (ik verwachtte eigenlijk al dat het zo zou zijn)

Ik probeer dat lange ketting denken uit te schakelen, ik probeer dan wat meer dierlijk te denken Is toch makkelijk als dier he? Van moment op moment leven en het vorige moment al weer vergeten zijn. Wij mensen denken zoveel na, proberen te voorspellen wat er gaat gebeuren om dit voor te zijn en er naar te trainen. Dat is een van de dingen die ik doorheen de twee jaar geleerd heb; niet te veel nadenken, niet te veel proberen te voorzien, niet te veel dingen trainen die zouden kunnen misgaan, maar wel doén doén doén en als het misgaat, dan erdoor heen trainen.

Ik ben de eigenaresse van het betreffende paard. Er wordt hier zoveel geschreven over paardenwelzijn. Toch heb ik liever een pijnloos dan een ijzerloos paard in dit geval.

Kiriaki schreef op zondag 6 april 2008, 10:08:


Maak je niet te snel zorgen, paarden kunnen opde weide héél goed onderscheid maken tussen voedselplanten, en giftige. Is je nooit opgevallen dat op begraasde weiden die boterbloempjes onaangeraakt tussen het korte gras staan?