Esther schreef op dinsdag 12 februari 2008, 15:09:


Ze is waarschijnlijk ook helemaal uitgeput?
De moed niet verliezen, Esther, wie weet verbaast ze je.

Christel Provaas schreef op dinsdag 12 februari 2008, 15:59:


je t'avais bien compris ma belle !

Hoi Esther,

Ik lees nu pas je berichtje en ik wil je, samen met Bret, heel veel sterkte wensen. Wat een verschrikkelijke situatie voor jou en Bret. Ik hoop dat Bret er alsnog bovenop komt, en als ik lees hoe Bret is, zit die kans er wellicht nog wel in. Geef de moed dus nog niet op, anders kan je Bret ook niet positief opkrikken. Nogmaals heel veel sterkte de komende dagen, ik denk aan jullie.

Groetjes Jolanda

Caatje schreef op dinsdag 12 februari 2008, 15:59:


Er zijn verschillende infusen, er is een infuus bij dat nu sneller loopt, dat is om te proberen die darmen aktief te krijgen, het is het laatste wat er nog is te verzinnen. Dit infuus hangt er al een paar dagen aan. Wel zei de dierenarts, het is een IJslander, sterkere paarden heb je gewoon niet. Ze heeft vanmorgen een handje hooi gekregen dat is eigenlijk het este om te proberen de darm op gang te krijgen, dit durfden ze ook aan omdat de reflux weg was. Ze is zo ziek, ik zag dat ze plastte, ze kan haar staart niet eens optillen. Als het morgen niet lukt dan lukt er niets meer, maar ze heeft dan ook gevochten wat ze waard is. Mijn ziel scheurt gewoon als ik haar zo zie. Ze vecht echt zo hard ze kan, ze heeft nog steeds een kansje daarom gaan we door. Morgen zullen we het weten of de kansen op zijn.

Esther schreef op dinsdag 12 februari 2008, 16:13:


Ik wacht met spanning af en wens jullie het allerbeste!
Zoals het lijkt heeft ze het in zich te winnen.
Heb je Aart als dierenarts?

jose schreef op dinsdag 12 februari 2008, 16:32:


Marco doet het die is internist die is hier he meest op gespecialiseerd, voor de rest knokt het hele team en ze proberen van alles. De operatie is gedaan door het operatieteam met Eric en Don als chirurgen.

Esther schreef op dinsdag 12 februari 2008, 16:35:


Bretje toch...
Gelukkig dat ze onder verdoving staat.....
Dit is gewoon niet meer te doen...ik blijf toch hopen dat het nog keert....je weet nooit...
Zit hier met de tranen in mn ogen...
Denk aan jullie.

Liesbet schreef op dinsdag 12 februari 2008, 15:36:


schitterend idee! bedankt!

Eva Saegerman schreef op dinsdag 12 februari 2008, 16:59:


Graag gedaan!

Esther schreef op dinsdag 12 februari 2008, 15:09:


Arme arme Esther! Dat wordt moeilijk straks. Ik durf je geeneens hoop meer geven, maar wel meedeleven. Misschien dat mijn tranen van hieruit maken dat jij er een paar minder moet laten...

Fantastisch dat je wil proberen doorgaan met de kruiskruid-dag ook nog.

Moniek schreef op dinsdag 12 februari 2008, 15:57:


Moniek,
Je hebt gelijk, het is ook absoluut paard-onnatuurlijk in zo'n kliniek - toch geven de meeste echt zieke paarden zich hier helemaal aan over. Dat wandeltje, dat kan inderdaad. Ik mocht met Cesar de eerste dagen het infuus afkoppelen en met hem rond de campus wandelen, wat ik (mede op advies van Charlot) dan ook vaak gedaan heb. Ook de studenten daar gingen er een paar keer per dag een paar minuten mee buiten, dat werd ook zo voorgeschreven, het idee is dat de darmen dan iets beter gestimuleerd worden op gang te komen. Maar of een echt ziek paard er op zit te wachten om er uit te mogen weet ik niet, denk ik niet. Ik heb paarden gezien die bijna heel de dag neerlagen, dan kwam het infuus van bovenaf uit het plafond (neerliggen werd in Merelbeke ook liever tegengegaan voor de wonde, maar als het niet ging...). Daar lag voor mij al een grens (zeg ik nu, makkelijk praten als ik niet voor het probleem gestaan heb). Ook weet ik een jong paard die na drie maand (!) in de kliniek en langdurige pijn qua gedrag nooit meer is goed gekomen, die werd levensgevaarlijk en is ondanks enorme inspanningen van de eigenaresse moeten afgemaakt worden. Daar lag voor mij dus ook een grens. (Nog eens: ik moest de keuze niet maken).

Vandaag was zo héérlijk!! Ben zo verschrikkelijk blij met het zonnetje!!
Heerlijk buitenritje gemaakt met Boyke en nog 3 andere paardjes, ging SUPER! Niks geen nervositeit en wildheid meer, hij was gewoon fantastisch...
En gebleken: de haflinger die mee was is nu een heel goed vriendje :)

Normaal is hij nerveus bij nieuwe paarden en imposant om maar te laten zien dat hij de baas is over de groep. Hij wil ook het liefst altijd van voor lopen.
Maar met Eros (hafl bitloos gereden) was het heel anders! We konden heel dicht zij aan zij lopen, snuffen en tegen elkaar schuren was no problem! En de andere paarden moesten niet te dicht bij hem komen, maar Eros.. Ga vragen of ze misschien niet samen in de wei mogen.
Raar eigenlijk, Eros is laat gecastreerd en heeft soms hengstenmanieren, en toch komen ze zo goed overeen..

Boyke nam zijn taak als leider ook serieus op :). Op elk kruispunt stopte hij en draaide zich om tot iedereen er terug bij was en zeker dezelfde kant op ging om vervolgens terug vooraan te lopen. Bleven de anderen achter (wat wel vaak was, Boy is goed voorwaarts) stopte hij en draaide zich om, een hinnik van 'alle, doe ns door!' en dan verder op pad. :)
Supergrappig..
Er was ook een meisje bij dat nog niet zo lang reed, en bij het draven ging haar pony ineens heel hard, zij volledig verkrampt kreeg hem niet stil. Maar toen hij langs Boy kwam hield ik Boy in en die pony ging vanzelf trager lopen.

PLUS morgen ga ik een buitenrit maken met Eros en Boyke, met Boyke op een bitloos hoofdstelletje, leuk he? Ben benieuwd.. Maar zal wel gaan denk ik.
Het is een... Monty Roberts, kan dat? (ken er niks van) Zo precies een halster met een extra neusriempje waar de teugels aan gaan. Voor de zekerheid ga ik toch ook zijn gewoon hoofdstel aandoen zodat ik erop kan terugvallen moest het echt niet gaan.. Ben zo enthousiast!! Wil er meteen aan beginnen!!

Groetjes!!

!! Lentekriebels !!

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 12 februari 2008, 10:15:


Ik denk dat jou Huppel-baby meer kan dan mijn Puzzle-kleuter.

Maar of het goed gaat met hem?
Ja en nee,...

Ja, omdat hij heel erg stoer is en heel graag dingen voor je doet. En door zijn nieuwsgierigheid leert hij zichzelf ook veel aan. Zo hebben we eergisteren slecht hooi opgestookt op de wei. (Mag niet, I know, maar met zulke destructieve ponys's als de onze, moet je toch iets om er vanaf te raken. ) Awel, Puzzle stond bijna mee op de brandstapel, zo nieuwsgierig was hij naar het vuur en de rook. Ging hij eerst achter m'n zus staan om vandaar over haar schouder de boel in het oog te houden. Om daarna telkens wat dichter te gaan en nog net z'n neus niet in de vlammen te steken en heel stoer door de dikke rookwalmen te wandelen. Hij kan zo bij de brandweer. En je hoeft hem zelf niet expliciet te gaan trainen op zulke dingen, dat doet hij zelf wel. Door er gewoon een spelletje van te maken.
Puzzletje is nu dus Vuur-proof en heb hem niet eens een halster moeten aandoen. :)
In de omgang is hij ook wel redelijk goed te hanteren. Hij is al een stuk beleefder als er iets te eten valt.
Want dat was vreselijk in het begin. Hij viel echt aan als hij aan het eten was en je benaderde hem. En als ik iets eetbaars vast had, kwam hij boven op mij staan. Maar dat is dus verbeterd. Nu heeft hij al wat meer geduld en is een stuk rustiger. Hem achterwaarts laten gaan, was ook zowat het eerste wat ik hem geleerd heb.
En ik kan hem inderdaad poetsen en hoeven krabben etc. terwijl hij gewoon los staat. Aan een touwtje lopen enzo, kan hij ook best. Maar dat kon hij een jaar geleden ook allemaal al. Dat is dus de verdienste van zijn vorige eigenaar.

Nee, omdat ik hem nog steeds niet 'safe' vind. En in bepaalde situaties wordt dat nog wel duidelijk.
Hij wordt bijvoorbeeld heel fanatiek in 'spelletjes' (Of wanneer hij iets zelf als een spelletje interpreteert) en schopt en bijt dan. Dan is het echt oppassen voor losse achterbeentjes. (Ik 'speel' dan ook zeer zelden met hem.)
Hetzelfde in situaties waarin er (te)veel druk op hem wordt gelegd. Bijvoorbeeld bij de hoefsmid krijgt hij toch een praam op. (Wil niet dat die man in het ziekenhuis belandt. En zelf bekappen gaat nog niet. Te veel werk en kan nog niet zolang op 3 benen staan.) Alhoewel dat laatste keer ook zonder is gelukt. (Dus dat zal volgende keer ook wel weer een stukje beter gaan.) Bij de DA verwacht ik een gelijkaardig scenario. (Puzzle houdt ook niet echt van vreemden. Dat heeft er ook mee te maken.)
Wandelen op de weg, ook zoiets. Dat hebben we afgelopen zomer wel wat gedaan en is een paar momenten serieus mis gegaan. De laatste paar keer ook weer een stuk beter. Maar toen heb ik mezelf als een wandelende wortel gedragen en wilde de pony natuurlijk heel dicht bij mij blijven.
(Maar als ik met voer beloon, daar wordt hij weer heel erg happerig van. dat krijg ik er ook niet helemaal uit. En is met periodes af en toe weer wat erger.)
Wandelen op de weg, zullen we binnenkort wel weer meer gaan doen. Afwachten dus hoe hij het dan gaat doen.
En Rome is ook niet op 1 dag gebouwd hé.

Ik train eigenlijk alleen maar wat mij uitkomt, op de moment dat het mij uitkomt. Misschien niet de ideale manier.
Soms neem ik mezelf wel eens voor om gestructureerder te werken, zoals inderdaad bij bijvoorbeeld Parelli. Maar zoiets heb ik tot nu toe nog nooit volgehouden. Structuur is niet mijn sterkste kant, vrees ik.
Dus ik maak mezelf al geen illusies meer. (En in de winter al helemaal niet. Ik ben een koukleum en met die korte dagen heb ik chronisch tijd tekort. Tempête rijden, kom ik nog net aan toe. maar daar houdt het dan ook wel op.)
Er is trouwens ook wel een meisje, die het wel leuk vond om met hem bezig te zijn en aandacht te geven. Manegeruitertje, maar ik had haar wat dingetjes voorgedaan met Tempête. (Wat basis-parelli grondwerkdingetjes, die Pête na al die jaren nog steeds redelijk simpel doet.) En dat vond ze precies wel leuk.
En ze wilde dat wel met Puzzle doen. Dus zat ik erover te denken om iets aan te schaffen, wat ze zelf kan volgen. Zodat ze een beetje weet, hoe ze het aan moet pakken. (En misschien dat ik zo zelf ook nog enig gevoel voor structuur ontwikkel) Ik had al eens rondgekeken naar die Parelli-gevallen. Maar verslikte me nogal in de prijzen.

joop schreef op dinsdag 12 februari 2008, 13:35:


manman, de laatste tijd gebeuren er maar een hoop vervelende dingen.

Hoop dat het goed komt, dan toch maar goed dat je voor een second opinion hebt gevraagd!
Sterkte

Jolijn schreef op dinsdag 12 februari 2008, 17:20:


ooh leuk verhaal.

Heeft iemand meer hier ervaring met dat monty roberts ding, dually halster ofzo kan dat, denk niet dat het gemaakt is om te rijden

maar ben benieuwd hoe het je bevalt

succes