Donderdag en vandaag een langere buitenrit gemaakt, veel gedraafd, zowel Piablo als Conny kiezen er voor om op het asfalt van het jaagpad te gaan boven de hobbelige bevroren grasberm dus dat mocht. Op een ander stuk waar meer mos staat dan gras wilden ze wel een galopje, maar doordat ze nu weinig buiten kunnen helaas waren ze, na zeker al een uur wandelen met lange stukken draf, werd het galop-bokjs en neiging tot crossen om dan plots op de rem te gaan voor een stuk ijs van een bevroren plas, echt speels en gek doend. Na bijna 2 uur een stuk half ontdooid gras. Zullen we nog een drafje? ok, even been er bijna aan en ze widlen alweer galoperen. Teruggenomen, stap hele losjes, lange teugel, rustig, been er aan en weer galop, na die ene galp bestond draf niet meer
.
Een voetje op ijs weigeren ze pertinent, bevroren gras was voor Conny geen probleem, Piablo moest eers 5 minuten snuiven en druk doen om te zien of dat spul echt niks aan zijn voeten deed.
Ik laat ze gewoon zelf bepalen of ze de bodem aanvaardbaar vinden voor drag of galop, als je ze wat ruimte geeft kiezen ze zelf hun pad wel. Wil je galop en galoperen ze moeilijker of met tegenzin aan, dan is het draf, wil je draf en lopen ze met korte of onregelmatige pasjes, dan wordt het stap.
Wil je op gras en zij op asfalt, asfalt it shall be. Simpel.
(Alleen voor Dixie maak ik een uitzondering, na de
hoefbevangenheid en hoefzweren heeft hij heel lang voorkeur voor gras boven hard gehad maar moest van mij op het harde (wel effen, zonder steentjes of bulten), ik denk dat het mede door de gedwongen beweging, het dagelijks stappen op harde grond, is dat hij goed hersteld is terwijl de dierenarts hem al opgegeven had.)
Warboel
