Vandaag gaan wandelen met haar. Dacht rustig een stapsessie van een dik half uur te doen....Maaar....
Ze was er helemaal opgewonden van, blazen , rondzien, schrikken van alles, auto's, bussen helemaal natuurlijk. Ze werd hoe langer hoe heviger, stond te trappelen van hevigheid. Rond me heen draaien, weg draaien, opzij springen, dribbelen, sneller willen. leek een opgewonden veulen dat nog nooit buiten was geweest.
Natuurlijk mankte ze even licht toen we terug waren, terug op de wei (na 40 min.) moest ze toch even galopperen.... Daarna weer rustig.

Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 20 november 2007, 20:15:


Mooi, wel heftig, maar kennelijk had ze duidelijk behoefte om uit haar dak te gaan, dat zal ze niet doen als ze barst van de pijn!!

Hoe kom je hier nu bij? Ik heb een arabier en die loopt gelukkig op zijn hele hoef, niet alleen op de hoefwand. Wel is het zo dat een gezonde hoef enigszins hol kan trekken en daardoor onder meer minder gevoelig wordt voor steentjes en dergelijke. Maar ook toen dat nog niet zo was, kon ik prima op mijn arabiertje rijden hoor, hij deed geen moeite om direct contact met de ondergrond te vermijden...

Esther schreef op dinsdag 20 november 2007, 19:04:


Karin , gebruik ze maar lekker hoor!
Enhe als je er toch van terug komt , dan hoor ik het graag!

Gr Esther

Esther schreef op dinsdag 20 november 2007, 20:17:


Goh, nee he...
Deed me eigenlijk wel plezier om weer zovéél Player in mn handen te hebben. Beetje té veel
Zal wel goed komen allemaal, tijd , tijd en nog eens tijd geven.
Heb plek gevonden waar ik ze eens aan longeerlijn kan door laten lopen...zonder te glijden. Redelijk zwaar, zwart zand maar niet glad....denk ik. moet nog testen. Denk dat ze het nodig heeft. Onbelast lijkt ze er wel tegen te kunnen.
Tot ze me er af gooien... (van het terrein)

Als ze voorheen zuiver liepen en goed gereden werden (dus dan ga ik uit van verzameling en niet van het sterrekijken-kop omhoog trekken) en nu husselen, dan denk ik sterk aan gevoelige voetjes.

Wanneer een drieganger daar last van heeft horen we verhalen van krabbelen, stijf lopen en kort zijn. Bij een ijslander ga je bij zulke klachten al snel naar husselen, omdat het dier op die manier de minst pijnlijke manier van lopen zoekt.

Ik zou daarom in het begin een zo zacht, maar stevig mogelijke ondergrond zoeken. Dus geen mulle zandbak, maar een droge, verende weidegrond oid. Wanneer het dier daar niet meer gevoelig op is zal het ook weer de juiste gangen vinden. Waarschijnlijk wel na wat loswerken, want van het stijvigere lopen worden de spieren ook weer stijf.

Lopen ze na een tijdje absoluut niet gevoelig en/of kort meer en husselen ze nog steeds, ja dan zou ik naar het rijden gaan kijken en eventueel op het juiste moment eens een springschoen erbij pakken.

Groetjes Karin

Wat voor een pad heb je eronder? Heb je hier al mee uitgeprobeerd? Dubbele inlages, of enkele? Zit je paard in de wintervacht of niet? Rijd je het echt in de zweet, want dat is niet altijd even goed voor gevoelige huidjes.

Caatje schreef op dinsdag 20 november 2007, 18:21:


zo zie je, net wat ik zei

Caatje schreef op dinsdag 20 november 2007, 18:21:


dat lopen op de hoefwandrand kan wel, maar alleen bij echt dikwandige hoeven,
inderdaad vooral arabieren en iberische paarden
maar kijk eens goed en je zal zien dat de hoefwandrand
bij die paarden een hele stevige eenheid (ondanks de eventuele wittelijngroeve,
zie bv Ilse Bartholo's paard of van de vriendin van caat)
vormt met een hele dikke zool,
en hele stevige steunsels (die uiteindelijk deel zijn van de hoefwand)
Daarbij wordt de straal bijna niet meer belast en werkt dus niet, wordt niet gestimuleerd
en blijft bijgevolg smal en trekt op den duur "omhoog"
blijkbaar is bij die paarden de hoefwandrand+buitenzoolrand stevig genoeg
om alle druk van de paardenbewegingen op de bodem op te vangen
en verliest de straal zijn funktie en heeft het paard verder ook geen last van
verminderd hoefmechanisme
Misschien wel typerend dat dergelijke paarden wel snel bevangen raken
bij stress/overvoering, zeg maar sneller een beknelde hoef

Jacqueline v d Berg schreef op dinsdag 20 november 2007, 20:35:


Niet longeren Jacqueline, echt niet. Ook al lijkt het alsof je paard het wil.
Je spreekt hier over mogelijk beschadigde gewrichten, banden,... Wie weet wat er beschadigd is?? Zoiets is echt niet van de ene dag op de andere genezen ook al vindt je paard zelf van wel.
Mijn Pête heeft ook eens wat gewrichtsbanden naar de verdoemenis geholpen. 2 weken na haar operatie mocht ik beginnen stappen en dan hing ze geregeld ergens in de lucht. Een pingpongbal aan een touwtje. Wat wil je, zo'n frisse jonge merrie, die eigenlijk geen pijn had. Ze was toen zelfs niet eens mank ofzo, geen pas. En toch, ze moest zich 3 maanden rustig houden, alleen stappen, niet op de cirkel. Zodat de overblijvende banden de kans hadden zich te herstellen. En ondanks mijn pogingen haar te kalmeren, is het toch net iets te vaak mis gegaan. Gevolg, nog drie maanden revalidatie erbij omdat de boel niet genas om uiteindelijk te eindigen met een chronische onherstelbare schade.

Wil je geen schrik aanjagen. Maar ik begrijp dat je nog steeds niet precies weet wat er nou net geraakt is? Als ik jou was zou ik dan heel voorzichtig zijn en héél veel geduld hebben. 3 (eigenlijk 4) maanden stalrust + stappen (draven is daar dus ook al niet bij) is bij DA's (in het beste geval) al de termijn voor een paar simpele verokken/beschadigde gewrichtsbandjes. En dat heeft dan niets met tradi of natural te maken (buiten dat stalrust-ding natuurlijk) maar is gewoon de tijd dat zulke verwondingen nodig hebben om te herstellen.
Te vroeg weer teveel laten bewegen, daar kweek je chronische blessures mee. En dat vergeef je jezelf nooit.

Ik ben nu al dagen aan het nadenken wat nou een pseudo-PN-'er is, ik weet niet eens wat een PN-'er is. Ik denk dat dat namelijk op vele manieren kan.
Persoonlijk versta ik er onder het welzijn van het paard, lichamelijk en psychisch. Daar zijn meer manieren voor, als een paard zwijnt, scheef gericht is en het is niet zonder een tijdeljk hulpmiddel op te lossen vind ik het geen enkel punt dat er tijdelijk een hulpmiddel wordt gebruikt indien het bewust gebruikt wordt voor het doel dat je graag wilt bereiken, immers je hebt het doel om iets te verbeteren en klachten weg te nemen.
De een krijgt de haren al overeind bij het woord zweep, takje zonder blaadjes of carrotstick , de ander bij het woord Parelli door die stick en weer een ander vindt clickeren ingewikkeld snoepjes geven en omkopen.
Dit was dan lichamelijk, het psychische vat ik even heel kort samen met wat ik daar onder versta, dat is dat een paard vriendjes heeft en bewegingsruimte.
Een paard moet ook droog kunnen staan en niet tot aan zijn enkels altijd in de bagger. Met tiepen zie ial dat het door elkaar loopt, het lichamelijk welzijn is vereven met psychisch welzijn.
Je kunt je dus op stellen door een zweep een vies woord te vinden, maar het is afhankelijk hoe en waarom het wordt gebruikt. Zo ook met bit, een paard dat echt niet goed loopt en het is met een tijdelijk gebruik van bit op te lossen daar is niets mee mis, natuurlijk kun je dan gaan roepen dan kun je niet rijden, maar daar is dan het probleem niet mee weg of verbeterd. Ook mensen die nog in de overgangsfase zitten zullen vaak nog vraagtekens en veel vragen hebben, moet je die afkappen door te zeggen dat is niet PN, als er ook binnen PN vele stromingen zijn? Is het niet beter om vragen te beantwoorden en te helpen de overgang te maken? Natuurlijk word ik er soms ook moe van als ik weer lees dat een driejarig paard wordt bereden, maar als je een jaar of 3 terug leest was dat toen ook op PN nog een punt van discussie.
Nou brandt maar los, wat is PN en wat is is pseudo-PN.

Es

Peter Donck schreef op dinsdag 20 november 2007, 21:53:



Die laatste zin ben ik niet zeker van, maar wat ik zeggen wil is;
Dat de straal nooit zijn funktie verliest.
Geen contakt met de onder grond betekend minder hoefwand groei, veel contact met de grond zorgt voor een snellere hoefwand groei.
IK denk zelfs dat de straal ook links-rechts registreerd, dat ben ik nu aan het uitvogelen met de Fries die meer op de binnenkant van zijn achter hoeven loopt / liep.
Ik schrijf ook "liep" omdat het lijkt dat hij steeds rechter gaat staan sinds het ontijzeren 11 maanden geleden.

Nils en Olly

Peter Donck schreef op dinsdag 20 november 2007, 21:53:

Kan het zijn dat de hardheid c.q. lage vochtigheidsgraad van deze hoeven sowieso voor een verminderd hoefmechanisme zorgen?

Eva Saegerman schreef op dinsdag 20 november 2007, 9:30:


"terminal"
1 bn slot-,eind-;
- station = eindstation

Dus, 'terminal birdge' is de laatste 'brug' = beloning voor "juist uitgevoerd", U hebt goed geantwoord en mag door naar de volgende ronde?

Nils en Olly

Esther schreef op dinsdag 20 november 2007, 23:37:


Ik weet het niet Es, en het kan me ook niet schelen. Ik lees hier om te leren, om mijn eigen maatstaven te testen aan die van anderen, en daar hou ik mijn eigen conclusie (die telkens weer aanpasbaar is) aan over.

Ik weet wel wat niet-PN is, en dat is eenzame opsluiting op hoefijzers.
Komt het paard geestelijk en lichamelijk niet ten goede, ben ik van overtuigd.

Stromingen vind ik trouwens al een groot woord. Ieder gaat op zijn eigen manier met zijn paard om. Zoveel verschil zit er niet tussen, als je maar altijd het welzijn en welbevinden van het paard voor ogen hebt. En daar kan je erg lang over twisten, wat de details betreft. Vind ik verder niet interessant. Ik ga er vanuit, dat als je hier regelmatig leest en schrijft, een bepaald beeld voor ogen hebt, een bepaald doel nastreeft, en dat is, zoals ik al typte : Het welzijn van het paard.

Isabel