Eva Saegerman schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 14:20:


ik wilde het ook net zeggen . Ik dacht er vanmorgen aan en heb ze speciaal niet op de wei gelaten. Ze hebben elks wel eens flink de beentjes mogen strekken en hooi krijgen ze in overvloed, dus ik denk niet dat het zo rampzalig is op die paddock met stal :d

Esther schreef op maandag 22 oktober 2007, 23:17:


Das wel een goeie,
Als ik met dubbele lijnen longeer, en dan 1 lijn achter haar kont langs, heb je een beetje hetzelfde effect.
Maar zou dat tijdens rijden ook kunnen doen ja.
Het is inderdaad zo dat ze die achterhand soms gewoon 'vergeet'. T'is dan wel geen gangenpaard, maar zo nu en dan moet die toch ook nadenken wat ze met haar benen aan moet. Bijvoorbeeld met wijken in het begin, daar moest ze echt zwaar bij nadenken voor ze het snapte.

Myriam schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 19:48:


Hou de moed er in Myriam!

Ik heb hier ook een koudbloed staan, Apache. Hij deed met subtiel trainen op een bepaald moment "bijna" alles en een dag later NIETS meer... Hij veranderde in een standbeeld. Ik liet hem op STRAAT staan om thuis hulp te halen. Wij kwamen terug en hij stond daar nog met zijn ogen dicht en het leidtouw op de grond.

Apache had duidelijk véél méér geduld dan wij en véél méér tijd. Maar dat wisten we eigenlijk al.

Ik kon NIETS meer met hem. Ik kon hem zelfs niet meer uit de wei halen. Hij zag mij komen, keek naar verre einders, en bevroor.

Ik heb hem een hele tijd laten staan waar hij stond (twee, drie maanden). Ook geen geclicker meer. Nu loopt hij terug aan een los touwtje achter mij. Hij komt ook zo, zonder touw. Gewoon zijn naam roepen en een bepaalde houding aannemen. Als ik dan begin te lopen, draaft hij achter mij mee.

Ik weet wel waarom, omdat ik "eventueel" interessant voor hem ben en dat was ik toen helemaal niet. Ik was gewoon SAAI en VOORSPELBAAR en een KIEKEN.

En als ik nu met hem rijd (zonder bit, sporen, zweep of western teugels) en hij wil niet, ja dan krijgt hij BAM een paar benen in zijn flanken. Tot hij doet wat IK zeg.

En dat "BAM" stelt bij mij wel niet zoveel voor... wees gerust. En Apache is nu niet echt een fijngevoelig paardje.
Ik wacht gewoon niet meer zo lang af, maar het is verdorie wél vermoeiend!

En af en toe clickeren we nog eens, hij kent nog zijn hele repertoire.

Enfin, nog veel succes! De ene koudbloed is de andere niet.

Marianne

P.S. Geduld is een mooie deugd.

Kynshiri schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 20:21:

Hier idem dito. Met dit gevaarlijke weer helemaal niet naar de wei, ik ga het niet opzoeken.

Ans Jondral schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 20:31:

Dan zou je eigenlijk met een kaptoom moeten longeren ipv bit. Als de lijn achterlangs naar het bit gaat, geeft het paard zichzelf steeds een ruk in de mond wanneer het achterbeen naar achteren gaat.
Wat ik ook wel eens heb gezien, is bandages achterlangs gewoon vastbinden via de schoft en dan naar voren meen ik. Eventjes doet zoiets wel wat, totdat het paard eraan gewend raakt en ook hier een soort van op gaat hangen.

Christel Provaas schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 20:45:


Nee ik bedoel niet aan het bit hoor, ik deed het bij Falk aan een dekensingel of aan het zadel. Twee of drie keer was voldoende om haar te helpen herinneren dat die achterkant er bij hoorde.

Ik ben al heel erg blij met de vooruitgang dat ik nu de helft van de tijd mijn paard bitloos kan rijden. Het komt vanzelf wel inderdaad dat hij rustiger wordt en beter gaat bewegen. Ik rij ook met bitloos met lichte druk. Net als met een bit eigelijk. Met bit is mijn paard er gelukkig nog nooit vandoor gegaan. Wel dat hij schrikt en even rare sprongen maakt. Met bit heb ik hem sneller terug, ik hang echter nooit aan de teugels! Pijn maakt de angst alleen maar groter. Ik probeer hem altijd zo snel mogelijk in de volte te rijden als hij schrikt en gaat spurten. Ik ben er al diverse keren af gesprongen, aan de hand keert zo de rust weer terug. Daarna is het klaar. Gelukkig ben ik niet de enige waarbij het niet altijd zo gemakkelijk gaat Zou dit ook wat tinkereigen zijn? ik vind tinkers ontzettend leuk, maar de ene dag is zeker de andere niet ! Tinkereigenaren zullen dit vast herkennen....

Dream schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 20:55:


Misschien kun je hem leren op stem te stoppen of hem de one rein stop leren. Dat staat hier ergens op de site hoe je hem dat kunt leren.

Nathalie Lagasse schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 16:40:


Hoi,

Ook ik heb een luchtzuiger junk. 2 jaar geleden gekocht van een manege. Staat nu in een kudde 24/7 buiten. Helaas heeft dit nog niet geleid tot het verminderen van het zuigen. Ook mijn DA dacht aan een maagzweer en dus hebben we een kuur Gastrogard (medicijn tegen maargzweer)gegeven. Het zuigen werd idd behoorlijk minder. We hebben nabehandeld met Pronutrin (maagzuurremmer) en ook dat helpt enigsins. Omdat ik via via onderzoeksreslutaten gezien heb van een test met luchtzuigers ben ik overgestapt of Maagcompositum (paardendrogist) werkt net zo goed als Pronutrin en is de helft goedkoper. Hoewel het zuigen toch zeker de helft minder is als in het begin, is het nog steeds niet weg. Mijn paard heeft af en toe zeker iets weg van een junkie (nog één hapje lucht!!) maar in onze kudde is hij wel de leider. Onze kudde bestaat uit 9 paarden en 3 shetjes en mijn paard functioneert echt prima. Hij is niet heel sociaal, heeft maar één echte vriendin,maar verder is hij volgens mij helemaal happy. Ik heb laast op de NH dagen in Arnhem nog met Machteld Dierendonck over het luchtzuigen gesproken. Veel meer dan wat ik al gedaan heb kan ik niet doen. Wat zij er nog aan toe te voegen had was dat ze sterk afraad om het luchtzuigen onmogelijk te maken door een band of stroom op de hekken. Vaak raken de paarden daardoor extra gestresst en gaan dan de gekste dingen verzinnen om een uitweg te vinden. Ik heb zelf een paard gezien dat op een ander paard zijn hals stond lucht te zuigen, en het schijnt dat paarden zelfs op hun eigen been kunnen gaan zuigen. Met alle nare gevolgen van dien. Een andere (mogelijke) oplossing zou zijn het toedienen van Kopersulfaat (gelezen in het boek Natural Horscare) ik heb hier op het forum al eens gevraagd of iemand daar ervaring mee had, maar dat bleek niet het geval. Ikzelf durf het niet aan met dat kopersulfaat, teveel van het spul kan weer tot vergiftigingen leiden en dat willen we natuurlijk ook niet.

Helaas, nog geen afdoende remedie dus. Ik weet wel dat er op het moment aardig wat onderzoek naar gedaan wordt, dus wie weet in de nabije toekomst?

Groet, Miek

Christel Provaas schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 20:45:


Je begreep wel wat Esther bedoelde.
Longeren doe ik met stalhalster. (zeker als ik die longe achter haar kont doe) Met bit haal ik de buitenste lijn over haar rug. (maar dat vind ik dan ook weer niet handig) Want als ik de lijn dan achter haar kont doe en er staat wat spanning op, trekt ze inderdaad zichzelf in haar mond. Kaptoom zou ik inderdaad moeten hebben. (Maar die dingen zijn blijkbaar van goud gemaakt ofzo?) Nou ja, longeren is sowieso nog behelpen en improviseren. En heb het ook nog niet zo vaak gedaan. Vooral gewenning aan die lijn achter haar kont en wat stuuroefeningetjes. Dat was al moeilijk genoeg. (Hoop wat te leren van die clinic zondag ; ) )

Eerste woord moet 'Ja' en niet 'je' zijn, sorry typfout. (leest verwarrend zo, vandaar rechtzetting)

mijn paard 3.5 jaar is bang voor zware tractoren en camions hoe los ik dit veilig op b,v.d

charlot van r schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 20:03:


Inderdaad, dat doet ook al veel

marianne laenen schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 20:37:


Brr ik krijg er de bibbers van... maar bedankt voor je verhaal.
Myriam

tinkerleon schreef op dinsdag 23 oktober 2007, 22:04:

probeer de leiding te nemen, NIET door de teugels aan te nemen! (laat die maar losjes hangen). Maar kijk ook zeer geinteresseerd naar de tractor snoor, snurk een beetje zoals een paard doet als ie iets geks ziet, en besluit dat het goed is, door je weer te ontspannen, losjes te gaan zitten (of lopen , als je te voet bent) en lik over je lippen , maak ontspannen, smak geluidjes alsof het je niet meer deerd en kijk de andere kant op. en vervolg gewoon je weg.
je merkt vanzelf na een paar keer of je paard in jou als leider geloofd.
als dit werkt , zal het met alles werken.( bij mij werkt het)
uiteraard prijs je hem als hij ontspant met je stem door hem een knappe jonge (of meid) te noemen, met een zachte zelfverzekerde stem.
probeer op het moment dat hij bang is, hem NIET met je stem gerust te stellen.
( dit versterkt zijn vermoeden dat er iets engs is) maar bekijk de situatie als de leider , en laat hem jouw leiding volgen, hier vraagt hij om , door te schrikken, en angst te tonen, jij steld hem gerust met daadkracht , niet met ho braaf.
ik hoop dat je hier iets mee kan. succes
gr . R