Tanja Fomenkova schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 17:10:

Jouw stelling van nooit klop niet. Mijn paard zit wel goed in haar vel, en toch bokt ze. En oke jullie zeggen dat ze bij andere moet staan, maar we hebben een tinker had voor 3 dagen die bij haar stond, hewel en ze bokt nog toen ook toen ze verschoot van iets. Ze mogen dan nog zo goed in hun vel zitten.
Dus ook elke keer als ze van iets verschiet en bokt, zit ze slecht in haar vel??? En die oorzaak kan je niet wegnemen, ze blijft verschieten als er iets onverwachts gebeurd...

Ik heb

tja ik had het daarnet ook geschreven. Nu toen Eva bij mij was. Er kwam een kamion af, paard rende weg en bokte! en dit was louter om de schrik. Ik ging niet rond haar hals, en ik trok niet aan haar teugels. Dat ging toen niet met die lange teugels van Eva
Als ik ze inlongeer en ze schrikt, rent ze meestal weg, uit vrolijkheid zou ze soms gewoon van haar zelf beginnen rennen, en ook bokken. Dus ja...

het schijnt dat bokken soms ook uit vrolijkheid gedaan wordt..

Ons paard had in begin dat we bitloos reden te truk gevonden door met haar hoofd omlaag te gaan toen ze verschoot en terwijl te bokken (zus zo afgevlogen). Nu na een paar keer haar gebok door te zitten doet ze dat niet meer.

tja ik vind dat jullie stelling te eenzeidig is! hebben jullie er uitvoerige test over gedaan over het bokken ? (nee) dus jullie kunnen HET antwoordt niet weten, net zoals ik HET antwoord niet kan weten

Eva Saegerman schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 11:22:


Ons paard kan er ook niet tegen, en die eet elke dag hooi! Ze reageerd er allergisch op. Ze heeft als speciale slijmoplossers had van veearts ook omdat ze op bepaald moment teveel slijm had (ze moest vaak hoesten, het slijm lag smorgens gewoon op de grond!!). Wat wij moeten doen is het hooi weken! besprenkelen help niet genoeg. We hebben een kuip en daar doen we s'avonds het hooi in voor smorgens. smorgens dat voor smiddags, smiddags dat voor s'avonds en dit zo het hele jaar door! Is wel een lastig karwij hoor! Nu volgende week starten we met nieuw hooi van deze zomer, en dan gaan we eens proberen met niet nat hooi! hopen dat het lukt! en ook het nat hooi is wel niet slecht voor haar, want het is een slechte drinker.

met eucaliptus en homeopathische

Christel bedankt voor je uitgebreide uitleg. Ik rij tegenwoordig ook om de dag. Ook als ik geen zin heb, het moet gewoon om de regelmaat erin te houden. Dat helpt al enorm. Toch zou ik ook weleens met mijn paard ergens heen willen, maar ben bang dat ik dan mijn zenuwen niet meer onder controle heb. Dus moet er eerst thuis aan werken.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 17:58:


Ah, maar das dan wel een verschil in opvatting inderdaad. Ik zie wel degelijk het verschil tussen een paard dat bokt uit joligheid (joepedake) en het paard van Anky dat bokt, maar ik noem het allebei bokken...
Als ik zaf doordrijf in dingen die hij zelf niet wil, dan gaat hij dus bokken. Heeeeel duidelijk kenbaar maken dat hij daar gewoon niet van gediend is. Als zaf jolig is, dat slaat hij inderdaad gewoon zijn kont uit, maakt een bokkesprong, weet ik veel wat voor sprong. Maar dat doet hij dus ook gewoon onder het zadel hoor. Maar het is een andere manier van bokken waardoor ik weet dat het joligheid is...

clarissa ruijgrok schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 0:13:


Hi Clarissa,

Om op je vraag te antwoorden,ik rijd geen polo wedstrijden bitloos ,maar ik oefen wel bitloos met een touwhalster.
Wil je nu een paard gemakkelijk rijden in een touwhalster dan denk ik dat grondwerk absoluut onontbeerlijk is.Mijn 2 paarden (die totaal verschillend zijn ) gaan zalig in touwhalsters en dan bedoel ik stoppen,draaien,full galop,kortom gesimuleerde polo.
Wat ik door opzoekingen heb gevonden is dat hoe een touwhalster past enorm belangrijk is in het aanvaarden ervan.Heb ook een boekje gisteren gekregen om een touwhalster op maat te maken voor mijn paarden.
Allemaal factoren die een rol spelen.

Gr.Cedric

charlot van r schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 18:48:


Charlot , je hebt mij niet helemaal begrepen denk ik.

3 dagen? Dat je paard bij een ander stond....ik denk dat ze het nog niet eens gewoon vond.

Luister naar het verhaal van Queenie en Eva!
Het kan echt wel!!!

Gr Esther

Dream schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 19:21:


Kun je niet eerst met andere mensen meerijden? of iemand op de fiets ernaast?
Misschien dat jouw dat wat meer zekerheid geeft?

Gr Esther

ps waar woon je?

van lennep schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 19:31:


maar het kan ook niet. Ze verschiet nog steeds even veel met bit of zonder bit en ik doe ook aan clikertraining...

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 16:58:


Mee eens. Ook met je onderbouwing.

Maike kan er ook wat van , als hij zich echt goed voelt!
Als we aan het fietsen zijn , of aan het wandelen , meestal in de aanzet tot gallop een heerlijke vreugde bok , of bokken!!! JOEHEEE!!
Hij kan het dus wel , maar heeft het nooit gedaan als ik erop zat [ terwijl hij toen genoeg redenen had om mij er bewust af te bokken...]

Gr Esther

Monique Meijer schreef op maandag 15 oktober 2007, 10:55:


Mijn dierenarts is net geweest. Hij heeft Indy uitgebreid onderzocht. Ze heeft veel spiermassa verloren en is ontzettend stijf, maar hij vond haar er veel levendiger uitzien. Ik heb Indy een tijdje gelongeerd en mijn dierenarts keek zijn ogen uit. Ik trouwens ook, na wat aanloopmoeilijkheden (erg stijf) liep ze de meeste tijd bijna regelmatig. De laatste keer dat hij haar zag was ze een hoopje ellende, ze kon helemaal niet meer draven! Indy heeft ook haar evenwicht voor het grootste gedeelte weer terug, eerder viel ze zo om als je even tegen haar achterhand duwde of aan haar staart trok. Nu duwde ze terug (met een geirriteerde blik, "wat moet dat daar?!")! Tot grote vreugde van mijn dierenarts!

Volgens hem moet de bult op haar rug (die bijna verdwenen is en niet meer stinkt) wel de oorzaak van de ataxie zijn. Hij vermoedt een gezwel oid wat druk uitoefende op de wervelkolom en daardoor die rare verlammings verschijnselen veroorzaakte. Verschillende mensen hadden Indy al onderzocht, maar niemand had op die plek iets gevonden.

Het lichaam heeft de bult gelukkig grotendeels zelf opgeruimd, mijn dierenarts wilde er ook niets meer voor geven. Hij stelde voor langzaam haar spieren weer op te bouwen en haar weer soepel te maken, en dan na twee maand te kijken hoe ze dan loopt.

Nick: De chip zat gelukkig keurig op zijn plaats, gemeten vanaf haar linkeroor precies de afstand van mijn vingertoppen tot mijn elleboog, bovenin de manenkam.

Ik ben natuurlijk erg opgelucht, pfffff.
Maar we zullen zien in hoeverre Indy mag herstellen. Ik vind dit al heel wat!

Monique

Dream schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 19:21:


Waar woon je?

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 17:58:

Aha, jij noemt kont uitslaan niet bokken, vandaar de begripverwarring. Die taalbarrière ook...
Als ik het goed begrijp versta jij onder bokken: de rug bollen en stuiteren?

Monique Meijer schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 19:51:

Kunnen we een heel klein beetje gaan juichen... heel zachtjes? O meid, ik gun je toch zo dat jullie je hier heelhuids doorheen slaan. Indy is net een kat, zoveel levens als ze heeft.

Hoe komt zo'n abces dan daar, vraag je je af. Is het op een plek waar je zadel zou kunnen drukken?

Dream schreef op dinsdag 16 oktober 2007, 19:21:


Een vriendin van me is over haar angst gekomen om een borrel te drinken. Ze was er in een keer overheen.
Ik was vroeger ook nooit bang, voor mij is het nu erg belangrijk dat een paard voor mij kan kijken. Op een vreemd paard dat ik niet ken ga ik niet meer zitten, dat maakte me vroeger geen ene bal uit. Ik ga zowiezo nu altijd als handpaard mee naar buiten, (ik natuurlijk niet als paard, maar mijn paard ) het heeft niet met rijden te maken, maar met de controle over de situatie. Ik ben afhankelijk van andermans ogen. Misschien is het voor jou ook een idee om als handpaard mee te gaan met een ander. Het paardje van mij dat nu op pensioen is vertrouwde ik blindelings. Toch ging ik met haar ook buiten aan een touwtje mee. Het is eigenlijk ook best grappig, vroeger stapte ik op ieder paard en in iedere situatie. Nu ik zelf mijn orientatievermogen kwijt ben is het een heel ander verhaal geworden. Maar angst is niets waar je je voor hoeft te schamen, probeer een manier te vinden die goed werkbaar is voor je en stop en de eerste instantie op het punt waar je bang wordt. Bij jou is het vooraf, als je er op zit is het weg.
Probeer er achter te komen waarom je denkt dat het mis kan gaan en probeer dan een oplossing te bedenken waarvan je zeker weet dat het niet mis kan gaan.