eddy DRUPPEL schreef op zaterdag 13 oktober 2007, 17:02:
> Eva Saegerman schreef op zaterdag 13 oktober 2007, 15:31:
>
>> En hier het filmpje waar ze de eerste keer steigerde
>>
http://www.youtube.com/watch?v=3m6jFTQSlPI >
> Valt nog mee , is geen angst enkel "vervelend mannetje bolt het
> af jaaaa" ik zou met haar blijven oefenen op dingen in haar
> mond krijgen en af en toe haar mond verder openzetten weliswaar
> gewoon met de hand . De draversmerrie die we dinsdag van de
> weide moesten gaan afhalen heeft andere truukjes uitgehaald
> maar haar verhaal gaan we in kleur en beeld zetten hier op PN ,
> denk dat dat ook de moeite waard is om te documentarieren
Ja absoluut! Zo is het ook! Ze heeft ook niets aanvallend over zich he, alleen heel duidelijke signalen dat ze niets tegen ons heeft
maar dat het haar geen beetje aanstaat. Je ziet haar zelf opzij stappen op te steigeren!
Heerlijke dag gehad! Jolien en ik zijn met Q en Beereke ALLEEN (ja je hoort het goed!), zonder Maia, gaan wandelen! Half uurke maar om het eens te proberen maar het ging buitengewoon super!
Ten eerste: op de verharde weg vlak voor de wei, waar Q de laatste weken de berm invloog om niet op dat stuk te hoeven lopen, stapte ze nu vrolijk in het midden van de weg! En, Annemiek, Queenie draafde er over heen, ik moest haar zelfs geen twee keer vragen! Mijn lichaam helde naar voren, iets actiever, en hups ze zette de draf in! Ongelooflijk! De hele wandeling heeft ze geen seconde naar maia omgekeken, die daar zowat wild rondgaloppeerde en hinnikte dat het geen naam heeft!
Zelfs geen oortje gericht naar maia, gewoon geen enkele interesse in hoe het haar vriendin verging! Ze volgde me als een schoothondje en soms vond kik het zelfs té,
da ze te dicht bij me liep... Elke beweging met men lichaam hield ze in het oog en reageerde ze op. Heerlijk om te voelen hoe ze weer met der gedachten bij mij kon zijn ipv bij zz "hoe moet ik lopen om mezlf het minste pijn te doen?"
Laatste stukje gedraven (was ene landbouwweg) en die ging over naar asfalt en Queenie draafde gewoon, met dezelfde swung, verder op de asfalt! Nog geen week geleden strompelde en struikelde ze nog over een steentje op de asfaltweg! En nu ....
Toen we ommekeer maakten, moest ik het haar wel twee keer vragen, madamme wou niet naar huis! Toen we hengst passeerde werd ze even heel fier; staart maakte de ingang vrij en hals zo fier als een zwaan!
Ze t(r)ippelde
ter plaatse maar bleef netjes naast me lopen aan een doorhangend leidtouw, niet vergetend dat ik er was
Laatste stuk weer gedraven en opnieuw draafde ze over die weg waar ze anders zelfs niet in stap over kon!
Aan het hekje gekomen: ze wou echt niet terug de wei in!
Maia die ondertussen al 10 minuten aan het hinniken was toen ze ons in de evrte zag aankomen, krege geen begroeting terug van Queenie, die heel de tijd achter men vodden liep. Eindelijk kreeg ik ze in de wei (ik moest er eerst zelf in zodat ze me volgde, de trut
en toen ik hekken sloot stond ze al weer met haar neus in mijn haar te wroeten. Ik draaide me om, stapte verder, en kreeg meteen een gebrommel-welkom-kom hier- hinnik; toen ik me omdraaide om haar te bedanken voor die hinnik stond ze op drie poten te kijken naar mij: is het dat wat je wilt, pootje geven?
En maia die stond wat na te hijgen maar helemaal niet in het zweet!
Half uurtje weggeweest en het leken de mooiste dagen van de laatste weken!
Hoe een mens zo gelukkig kan zijn met zoiets klein!
Morgen gaan we weer twee drie uurtjes wandelen met z'n allen, maar vanaf maandag gaan jolien en ik weer alleen op pad!
Je had gelijk eddy, gewoon doen
Warboel
