Piet schreef :


Ik heb het meegemaakt; ik heb een 'aardig' bod gehad op BD in een tijd dat ik zelf heel moeilijk zat en het geld heel erg kon gebruiken.
Wákker heb ik ervan gelegen, maar ik heb het niet gedaan.
Ik wist heel zeker dat ik mijn hele verdere leven naar haar op zoek zou blijven en dat kon ik niet verkroppen. Stel dat ik hier nu op ditzelfde moment zou zitten en denken "hoe zou het met haar zijn, is ze wel gelukkig, hoe zou het zijn als ze nog bij mij was etc" Als ik zie hoe ze letterlijk ongelukkig wordt wanneer iemand anders alleen al grondwerk met haar doet, dat kan ik haar niet aandoen.

Als het geld vervolgens aan iets anders uitgegeven is ben je ook nog je allerbeste maatje kwijt, ik moet er niet aan denken, zo'n paard is onvervangbaar. En ik voor haar!

Nowaynevernooitniet. Ik krijg er gewoon kippevel van.

Pien

Hoi ,

Een maand geleden had ik een soort gelijk verhaal hier op het forum!
Altijd dressuur gereden, en fanatiek, nu rij ik een 3 jarige, net ingereden door een pro.
Eerste week ging hartstikke goed, 2 de week kreeg ik problemen.
En omdat ik het zeker niet wil forseren, ben ik om me heen gaan kijken, en kwam ( het heeft zo moeten zijn) op deze site terecht.
Via via met Conrad v Pruijssen in aanraking gekomen.

En het is niet Of NH of Dressuur, maar hoe ga je met je paard om, en dan kan je er alles mee.
Ik ga van de week weer voor het eerst op zalitha, ik ben een dressuur amazone, en vind het prachtig.
Maar harmonie!
Het grondwerk is echt om aan te raden, ik heb gisteren met Zalitha gewandeld, met iemand erbij met een 5 jarige.
Ik dacht dat hun ons misschien op momenten kon helpen, maar het was andersom.
Weer een bevestiging, dat ik op de goede weg zit.

Doen, ga lekker grondwerk doen, en leer je paard, en jezelf kennen1
Van daaruit verder!

Groetjes Anita

Zivagirl schreef op woensdag 22 augustus 2007, 8:43:

Esther schreef :


'Mijn' allereerste ponytje, Sally, een Welsh Mountain van nog geen 1.25 m werd aan iemand anders doorgesluisd toen ik te groot voor hem werd. Maar hij was niet van mij dus ik had niks over hem te zeggen.
Hij is heel oud geworden en nog niet zo heel lang dood.
Wat had ik hem graag bij mij oud laten worden, ik had er alles voor over gehad, maar toen ik hem na 25 jaar terugvond was het nét te laat.

Pien

Esther schreef :

Huh? Blijkbaar kom ik verkeerd over.
Ik zou dat paardje óók een deken op doen hoor!
En vooral niet stoppen met bijvoer. En er inderdaad bietenpulp bijgeven.
Een paard in slechte conditie moet geholpen worden, helemaal mee eens!

Pien

Isabel van der Made schreef op woensdag 22 augustus 2007, 1:02:


Ik zie het probleem niet. Moét een kind leren paardrijden?
Vervang het woord paard door hond en wat verandert er dan? Er zijn zoveel kinderen die een hond willen. Moeten daar dan maar verhuurcentra voor komen?

Onze zoon en veel kinderen hier in het dorp hebben het geluk dat ze met paarden rond huis kunnen opgroeien, anderen niet.
Dat is met alles zo in het leven. Wat is het probleem?

Wij hadden een paar weken terug nichtjes te logeren en die vraten zich hier helemaal klém met dingen die ze thuis niet willen aankijken.
Ze konden 's morgens in de moestuin helpen oogsten wat tussen de middag gegeten werd en genóten.
Graan malen voor meel voor brood, ijs maken van vers gemolken geitenmelk of zelfgemaakte youghurt en noem maar op.
Ze wilden tot kerst blijven om ook lekker vers varken te kunnen eten.
Ze komen wel vaker dus gaan ook naadloos met de dieren om. Bor speelt met hen met de paarden, de paarden met hen.
Enzovoorts.
Elk kind zou zo moeten kunnen opgroeien. Dat is helaas niet meer mogelijk. Die onmogelijkheid sluit veel uit.

hc

Christel Provaas schreef op woensdag 22 augustus 2007, 8:38:


Onvoldoende ruimte voor het paard (longeren om beweging te krijgen) en een eigenaar die er niet mee om kan

Noem je dat een slap excuus? Vraag het aan het paard en misschien is die nu wel blij met z'n leven op een grote wei bij andere eigenaar.

Ik ben vaak al heel blij geweest voor het paard dat het verkocht werd aan iemand die ik kende, en waarbij ik wist welk leven het paard zou krijgen.

Dan ben ik blij dat die eigenaar niet heeft gedacht "ik verkoop haar nooit"

En ik ben blij dat diezelfde eigenaar, beereke aan mij heeft verkocht, nu staat hij lekker met queenie en maia op de weide, dag en nacht, zomer en winter, en niet meer in een shetlander-stalleke in de manege, met zijn aanhoudende copd hoestjes en alleen in de zomer eens twee uur per dag, elke drie dagen!, op de wei!

En nee, ik verkoop hem nooit, hij blijft, net als queenie, lekker bij ons op de wei.

En nee, ik heb geen eigen weiland aan huis (jawel, maar das maar 500m² en 1000m² als buurman het poortje openzet) maar wel een hectare die ik huur, ongeveer 600m verderop.

Ik heb geen geld te veel en geen weiland, maar ik zorg er verdoemme wel voor dat mijn paarden dat leven krijgen dat ze verdienen.

Onze paarden hebben niet veel geld gekost, en toch heb ik een verzekering voor medische zorgen, omdat ze mij wel veer meer waard zijn en ik hen alle zorg wil geven die nodig is, zonder dat ik me zorgen moet maken omdat ik die medische zorgen niet zou kunnen betalen.

En ja, ook voor beereke die me maar 200 euro heeft gekost.

Misschien ben ik wel heel trouw geboren?
Mijn lief en ik hebben net onze 10jarig samenzijn gevierd, ik ben er 27 en blij dat hij mij nog niet verkocht heeft omdat ik te dik ben, en ik heb hem nog niet verkocht omdat hij soms niet hoog genoeg springt !

en zoals eddy zegt, of wie was het?, als hij niet hoog genoeg springt, dan zak ik wel wat

Aafke schreef :

Ah! Nu reageer je op mij omdat ik dat zeg

Een TweedeKans Paard dat al heel veel meegemaakt heeft is een ander verhaal dan een gezond ongetraumatiseerd scharrelpaard dat in zijn leven eens een keer van eigenaar wisselt.

IK heb de regeling met mensen waar ik een paard aan verkoop/weggeef dat ik het eerste recht van terugkoop heb als ze niet meer met dat paard verder willen.
Zo weet ik zeker dat ze contact met mij opnemen als ze niet meer voor het dier willen/kunnen zorgen. Of kan ik verder helpen door ze te bemiddelen.

Ik heb wel eens een paard teruggenomen ja.

Pien

Spirithorses schreef op woensdag 22 augustus 2007, 10:39:


Ok duidelijk. Kwam inderdaad anders over.

Eva Saegerman schreef :


Mja, misschien komt er een voor Isabel van Nick ook zo'n soortgelijk meisje, dat alleen maar het bos inwilt en verder niks wenst.
Dan is dat een heel goede oplossing voor alle partijen.
Het is nu de kunst om de juiste persoon te vinden voor Isabel, en die komt ook wel.

Pien

Even opheldering?
Zijn jullie nu alleen tegen het feit dat afgedankte, oude paarden of beesten met een gebrek worden doorverkocht of tegen verkopen in het algemeen?

Want waarom plots Nick het moet ontgelden, ontgaat mij hier een beetje.
Met zijn pony is toch niets mis. Leuk braaf diertje, nog jong en kan een ander kindje heel gelukkig te maken.
Wat is daar nou mis mee? Dat dier heeft toch alle kansen op goede nieuwe thuis? (En daar zal Nick wel op toe zien, neem ik aan)
Moest het nou om een oude aftandse pony gaan of om een draakje. Dan ligt het weer anders in mijn ogen. Dan moet je gewoon je verantwoordelijkheid nemen. En zorgen dat de pony krijgt waar hij recht op heeft.

Ik sluit ook niet uit, dat ik mijn pony ooit zou verkopen.
Tempête die blijft tot ze doodvalt.
Maar Puzzle, tja, zoals ik er nu tegen aan kijk is de mogelijkheid dat hij binnen enkele jaren weer verkocht wordt, niet onbestaande. Voorwaarde zou wel zijn dat hij tegen dan een goed gereden brave pony is. Als ik hem tegen een goede prijs naar een goede thuis zou kunnen verkopen, zou ik dat zeker overwegen.
De omstandigheden wat betreft Puzzle en Tempête zijn voor mij gewoon niet dezelfde.
Ten eerste al de reden van aankoop. Pête had ik gekocht als 'mijn paard'. Puzzle hadden we eigenlijk gekocht als gezelschap voor Charly. (omdat Pête in de winter op pension staat en Charly anders alleen achter blijft) Bij aankoop hebben dan ook economische motieven meegespeeld. We zochten een paard/pony waarvan de waarde zou toenemen over de jaren. Eventuele verkoop werd dus bij aankoop al over nagedacht.
En verder ook nog andere dingen. Puzzle is een gezonde jonge pony die hopelijk een fantastisch recreatiepaardje wordt.
Pête is ook nog niet zo oud, maar heeft wel de nodige fysieke mankementjes. Zomereczeem, artrose etc... Haar verkopen zou niet fair zijn tegenover het paard en zou ik dan ook nooit doen.
En dan ook nog emotionele redenen natuurlijk. Ik heb (nog) niet dezelfde band met Puzzle als ik met Pête heb. Misschien dat ik er daardoor gemakkelijker over denk?

Is dat daarom verkeerd. Had ik Puzzle nooit mogen kopen als ik niet bereid was een engagement aan te gaan voor de rest van zijn leven?
Want zo slecht heeft hij het hier toch niet. Een paar merries om te pesten, goed eten, medische zorg, altijd buiten veel plek, de kans om jong te zijn etc...
En ik ben bereid te investeren in zijn opleiding. (Was bijvoorbeeld ook van plan hem voor de kar te laten beleren, alhoewel ik zelf niet de ambitie heb te mennen)

Ik geloof best dat Nick er ook zo over denkt. Dat hij Isabel als jonge pony heeft gekocht en nu verkoopt terwijl ze net in die groep pony's valt, welke het meest gewild zijn.
Want geef toe, de term 'zeer betrouwaar' in die ad alleen al. Zal die pony al verzekeren van een hoop intresse.

groetjes
Ans

Esther schreef op woensdag 22 augustus 2007, 10:51:


Ik denk dat dat kwam door deze zin:

Met hier bedoel ik hier thuis. Niet hier op het forum (alhoewel dat al ene half thuis is voor ons he). Hier thuis zie ik hoe gevoelig sommige paarden altijd zullen blijven, blablabla.
Zo duidelijker?

Pien

Spirithorses schreef op woensdag 22 augustus 2007, 10:53:


ja

Spirithorses schreef op woensdag 22 augustus 2007, 10:59:


Nee kwam door deze zin
"Bij de Fjorden en de koudies maak ik me geen enkel moment
zorgen, die regelen het maar, húp, kont de wind in, kop omlaag
en wachten"
Bij mijn paarden maak ik me er ook geen zorgen om, bij Ör toen wel en dat was dan ook niet onterecht.

Es

Super dat ik al zoveel reacties heb gehad! Daar kan ik wat mee!

Ik vraag om advies omdat ik er niet zeker van ben.
De pony is een asbakkie, een ex-manege pony van 135 cm dat altijd in de winter op stal stond en vorig jaar zó hoeps de wei is ingegooid vanaf de herfst. Toen ik haar kocht was ze dus verschrikkelijk mager, zo erg dat ik eerst zelfs geen klein kind erop durfde te zetten. Haar vacht zag er slecht uit, de stukken wintervacht hingen er hier en daar nog aan, je zag duidelijk dat ze niet lekker in haar vel zat.
Nu is ze dus een tikkie bijgekomen, haar wintervacht was ineens goed weg (mocht ook wel in Juni) en ze begon te glanzen. Ik denk ook wel dat haar vacht ok is, het is inmiddels wat dikker geworden en gisteren zag ik de regen er zó aflopen. Maar dat trillen... dat doet mijn dikke, gezonde Dartmoor ook wel eens. Gisteren bijvoorbeeld ook, ik denk dus om warm te blijven, verder niets aan de hand. Die loopt dan ook vrijwillig het land op (ik voer in de stal als het regent, ik hoef niet zpo nodig nat te worden :) ) en gaat midden in de plens gewoon verder waar ze mee bezig was. Maar het ziet er anders uit bij de oudere pony.

Ok, vanavond (het is hier nu behoorlijk warm, zonnig en droog gelukkig voor de pony) ga ik dus een regendekentje voor haar kopen. Een gevoerde dan maar, voor zolang ze zo mager is. Vanaf maandag krijg ik maismeel geleverd om als slobber te voeren. Bietenpulp ken ik niet en ik heb ook geen idee waar dat hier te krijgen is. Door het maismeel krijgt ze dan wel minder biks, anders wordt het denk ik teveel.

Hooi krijgen ze nu alleen 's avonds, in beperkte mate. Omdat ze op 1,5 ha weiland staan en daar nog best wat vanaf te halen is. (mijn paard en de andere pony zijn allebei flink aan de maat, die hoeven echt niet meer als dat ze nu binnenkrijgen!)
Maar het komt er meestal op neer dat dat niet allemaal opgegeten wordt, gras is natuurlijk veel lekkerder... ofzo.

Ik zie haar nooit liggen. De schuilstal daar mag ze in van de anderen, meestal staan ze daar met z'n drieen. Als het bloedheet is en het stikt van de dazen. Met regen staat ze gek genoeg wel vaak buiten, al staat ze te trillen als een rietje.

Ik ga dan ook alvast maar even op zoek naar een winterdekentje, voor de zekerheid.

Ans Jondral schreef op woensdag 22 augustus 2007, 10:56:


@Even opheldering?
Zijn jullie nu alleen tegen het feit dat afgedankte, oude paarden of beesten met een gebrek worden doorverkocht of tegen verkopen in het algemeen?

Daar heb je een heel terecht punt. En ik ben blij dat de discussie nu een stuk genuanceerder is geworden en er nu over het onderwerp gesproken wordt en niet meer op de man wordt gespeeld maar nu de bal.
Ook ik sluit niet uit hoor dat ik ooit een van de gezonde paarden verkoop.
Ik fok al bewust niet omdat ik er al te veel heb. In principe is fokken dezelfde discussie als het verkopen van een paard, waarom zou je fokken als er al zo veel paarden zijn, dat is toch ook eigenbelang. Is het dan niet veel beter een al bestaand paard te kopen.