ElkeW schreef :
> Ik zou beginnen met het aan de lijn lopen rustig op te bouwen in een
> zo veilig mogelijke omgeving, maar dus wel buiten de weide of
> paddock waar hij woont. Bijvoorbeeld, 200 meter met een ander
> paard mee door het naastgelegen weiland.
> Alle geinteresseerd en rustig gedrag heel hard belonen en na 10
> minuten hup weer de wei in. De week erna plan je een obstakel
> (tracktor, auto, vuilniszak..) en zo verder. Een heel werk,
> maar als het paard merkt dat rustig zijn bij een nieuw iets wat
> aan hem voorgesteld wordt extra aandacht en lof van de baas
> oplvert gaat het sneller en sneller. Voor je het weet staat hij
> te springen om mee uit te mogen
Ik doe het hier precies eender! Inderdaad, ik plan of ik maak gebruik van wat ik aangeboden krijg. Tractors, honden, putdeksels, ondergelopen wegen (filmpje) etc. Veel van wat je doet is herhaling. Paarden denken graag in patroontjes, da's lekker veilig.
Ans schreef:
>Er is hier vanochtend al heel wat gediscussieerd, maar ik weet >helemaal niet meer hoe we nu zulke situaties kunnen vermijden. Zijn >die eigenlijk wel te vermijden met een tweejarige die niks gewoon is? >Is dat iets waar je doorheen moet ofzo?
Situaties vermijden zou ik juist niet doen, ik ga ze áán; alle gekke dingen laat ik Spirit beleven. Toch zijn er een paar verschilletjes; Spirit is hier geboren (Puzzle niet bij jou he), ik ben echt elke dag heel even met hem bezig, al is het maar wanneer ik hem van de wei haal, ik ben daar al vrij snel na zijn geboorte mee begonnen in heel korte sessies. Veel van wat je doet met zo'n jong paard (eigenlijk met elk paard) berusten op de juiste timing en consequent zijn. En het aanleren van patroontjes.
Ik denk dat ik best streng voor Spirit ben, maar ik ben wel heel liefdevol. Ik had ook nog eens de uitdaging (en dus een stok achter de deur) dat hij een hengst is en dat ik hem hengst wil laten. Dat kan in mijn ogen alleen maar wanneer het tussen hem en mij goed geregeld is en dat de rolllen voor hem volkomen duidelijk zijn. IK ben de leider van ons twee , ik bescherm hem, ik waak over zijn welzijn, ik laat hem dingen beleven etc. en hij volgt mij intussen in vol vertrouwen, dat kon je ook zien op de filmpjes.
Ik heb ook dingen gehad waar wij samen doorheen moesten, bijvoorbeeld het feit dat hij op tijd van twee weken van een beetje dromerig babypaard in een zich woest gedragende hengst veranderde toen alle dames hier in het voorjaar hengstig werden. Toen heb ik ook even moeten zoeken naar een nieuw evenwicht tussen ons en ik ben een paar keer zeer hard in mijn kracht moeten gaan staan, zowel mentaal als fysiek, want een instinct (willen dekken) is heftiger dan wat leuk aangeleerde maniertjes. Er zijn weinig leuke truukjes te verzinnen en er is ook weinig ongewenst te negeren wanneer je met een steigerende hengst in je handen staat die maar één ding in zijn hoofd heeft.... Dan is het handelen, én snel.... want één fout en je hebt het verkeken en een belangrijke kans gemist.
Mijn grote voordeel is dat Spirit van nature erg meegaand is en graag bij ons wil zijn. In zijn hoofd is hij heel rustig en cool en ik heb daar in zijn opvoeding veel voordelen bij. Daarnaast wordt hij op een faire manier goed 'onder de duim' gehouden door zijn mede-groepsgenoten, dwz hij laat zich met name door BD en Winner goed corrigeren en hij accepteert dat moeiteloos en da's voor mij wel zo handig. Spirit is geen leiderstype, hij is een volger.
Ans schreef:
>Want zo'n hupsende (beresterke) tweejarige aan koordje is absoluut >geen pretje. En ik vind het niet bepaald voor herhaling vatbaar.
Toch zul je dit soort heel normale en dagelijkse situaties niet uit de weg kunnen gaan, want dan kom je nergens meer. Puzzle wordt nu elke maand sterker en krachtiger. Werk met hem, maak dingen duidelijk voor hem, geef hem een leidraad, een houvast, zo van 'dit zijn mijn regels', wees een faire en begrijpende leider waardig. Dan kan hij op jou vertrouwen en hoeft ie niet bang te zijn voor langssuizende auto's. Als JIJ dan zegt dat het goed is, ís het ook goed voor hem!
>Normaal loopt hij braaf mee en is in gewone situaties best wel stoer >en makkelijk te motiveren. (Op de dijken waren ook 'enge' dingen >zoals een sluis of bankje. Maar daar gaat het wel goed) We kunnen >zorgen voor een braaf paard aan z'n zijde aan wie hij een voorbeeld >kan nemen. Maar toch gaat het mis. Verkeer heb je niet in de hand. >En zoals het nu gaat, is het gewoon onverantwoord om hem mee op >de baan te nemen.
>Maar uiteindelijk leert hij het toch alleen maar door het te doen, of niet?
Ja, dóén dus! Het áángaan.
Rustig paard voorop, en begeleiding die niet gaat panikeren.
Tijd vrijmaken om te oefenen, niet een keertje als je er toevallig aan denkt, maar er structureel aandacht aan besteden.
Ik beloon ook het goede van Spirit, maar ik ga niet zo ver dat ik het ongewenste maar alleen negeer, dat werkt in mijn ogen lang niet altijd.
Ik heb momenten dat ik Spirit gericht corrigeer, bijvoorbeeld wanneer hij naar de merries gaat lopen grommen als we daar langs lopen. Hij mag dat niet van mij als hij aan mij vastzit en hij weet dat (wat hij in zijn eigen tijd doet moet hij zelf weten).
Hij heeft ook een periode achter de rug dat hij steeds ging steigeren om zich zo aan mijn invloed te onttrekken. Ik accepteer dat niet van hem. Dan is het én omlaag en gelijk 10 meter achterwaarts (in snel tempo), uitademen, 3 seconden rust en weer verder (moet je je paard wél eerst leren achterwaarts te gaan natuurlijk....) 'Hmmm', dacht hij 'dat werkt niet, laat ik er maar weer mee ophouden'.
Hij heeft nog wel eens van die klooimomenten, voornamelijk wanneer hij een sprong maakt in zijn ontwikkeling. Dat gaat hij wat uitproberen, stelt hij wat controlevragen waarop ik dan weer quasi zuchtend reageer en ach, het is hem de moeite niet om zaken op de spits te drijven.
Zo komen we steeds dichter bij elkaar. Vaak vergeet ik bijna dat hij een hengst is, hij is heel zacht in mijn handen.
Maar dat gaat niet vanzelf, daar hebben we toch wel een en ander voor moeten doen. Hij is nog jong, en nét op weg een beetje hengst te worden, er staat ons nog heel wat te wachten. Maar onderling tussen hem en mij lijkt er weinig tot geen discussie en onduidelijkheid te zijn.
Ik wens jou dat ook toe. Als je wilt geef ik je graag tips hierbij (van mijn part per E mail).
Groetjes, Pien
Warboel
