Eva Saegerman schreef op zondag 17 juni 2007, 22:20:
> Vandaag een mooi moment mogen meemaken, jammer genoeg na een
> vreselijk zicht.
>
>
> Ik kreeg trouwens zopas nog sms van de nieuwe eigenaar en de oude dat ik heel erg bedankt was voor de hulp.
>
> En ik denk dat de hengst mij nog meer zal zien.
Wat een verhaal Eva!! (Ik vind je berichten altijd zo leuk enthousiast om te lezen. Ik kan er niet aan doen, maar zit altijd grijzend achter mijn computer wanneer je zoiets schrijft
)
Ook wel herkenbaar eigenlijk, want ik vrees dat ik tussen jou ezels thuis hoor.
Ik weet wel hoe het hoort hoor, net zoals je schrijft het positieve belonen. Maar dan ben je toch echt afhankelijk van intresse vanuit het paard zelf? Wat als die eerste blik er niet is, om te belonen? Of anders ben ik gewoon zo scheel als een otter en zie ik het gwoon niet. (Zal wel het meest waarschijnlijke zijn
) Soit, ik heb in ieder geval besloten dat ik mij er zelf niet meer aan ga wagen. Werd me de laatste keer echt een veel te linke boel en wat ik ook probeer het lijkt altijd maar erger te worden. De volgende keer dat paard op de trailer mag, haal ik er eerst iemand bij.
Ik had vandaag trouwens ook zoiets wat mijn hele dag goedgemaakt heeft. T'is maar iets klein, bijlange niet zo spectaculair als een 'wilde hengst' op een trailer krijgen. Maar toch, als ik eraan denk moet ik glimlachen.
Puzzletje insprayen met dazenspray en hij bleef zelfs stilstaan. :) Dat vond ik toch wel een feestje waard. Ik was er al sinds gisteren mee aan het knoeien (gisteren had ik hem al zo ver dat ik met dat busje in z'n buurt mocht komen) en vandaag zag ik "dat moment " zat m'n timing er eindelijk op. Instant resultaat. Ik heb hem de hemel ingeprezen en je zag hem echt groeien, zo blij was ie.
Wie weet, misschien is er toch nog hoop.
Alleen, hoe laat je ze ophouden. Kwam ie daarna steeds voor mij staan met zo'n blik van "baasje sprayen aub?" Onweerstaanbaar, maar de inhoud van mijn busje is maar beperkt.
Warboel
