riafri schreef op woensdag 13 juni 2007, 16:08:


Hahaha, dat is wel de ergste! arrogante kwast...hele, hele slechte ervaring mee..

Iemand ervaring met western zadels voor shetlanders?
Jolien is er verliefd op een voor haar beereke maar ik heb er geen idee van of dit wel ok is (ik denk dan aan een te groot zadel waardoor laatste ribben belast worden)

Iemand ervaring, kennis, of een tweedehandszadeltje liggen die Jolien met haar langsgespaarde zakcentjes kan kopen?

Caatje schreef op woensdag 13 juni 2007, 16:55:


Geen zorgen over veulens, onze 8 jarige pinto en 2 jarige paint maken nu nog even deel uit van die groep, voordat ze naar huis komen. En waarschijnlijk tijdens hun verhuizing hierheen, zullen we naast een werpkist Old English Mastiffs zitten (!) en de verdacht dikke buurpoes lonkt alweer naar ons bad op pootjes, waar ze de afgelopen jaren haar kinderen kreeg... die telkens bleven.
Toch maar eerst maaien, dus.
Dank voor 't meedenken!
dag,
jet

Eva Saegerman schreef op woensdag 13 juni 2007, 23:20:


Niet doen, Eva.
Er bestaan wel westernzadels voor Shetten, maar dat zijn over het algemeen kinderzadeltjes met een heel klein zitopppervlak, Jolien zou er zó uitgegroeid zijn. Kan ook niet anders he, als het groter is voor de zit dan is het te groot voor de Shet, is het kleiner dan is de zit al gauw te klein. Een Shettenzadel met een groot genoege zit voor een 12 jarige (klopt toch he) bestaat volgens mij niet.

Ik heb een kinderwesternzadel dat op bijna elk paard past, heb er een jaar op moeten wachten, veel geld voor betaald, maar het is één van mijn meest prachtige zadels. Toch kunnen er alleen kinderen op tot een jaar of 12, daarna wordt het al gauw te klein. Ik vind het zo'n goed zadel dat ik het wel in grote mensenmaat zou willen hebben....

(Nee, ik doe het niet weg, af en toe rijdt er nog wel eens een kind op zoals vandaag ; kinderverjaardagsfeestje met 8 stuks. Ik bewaar het zadel voor mijn kleinkinderen ben er enorm zuinig op.

Greetz!

Spirithorses schreef op woensdag 13 juni 2007, 23:41:


Ter vergelijk: De meeste westernzadels voor volwassenen hebben een zit van zo'n 16 inch. Kinderzadels (en dus Shettenzadels) hebben een zit van 14 inch als je geluk hebt. Heeft ze niet lang plezier van voor zoveel spaarcentjes.....

Pien

Eva Saegerman schreef op woensdag 13 juni 2007, 23:13:


Euhm , niet mee akkoord , wrong approach makes wrong deal . Met andere woorden , geef de oude dame de tijde en training om JOUW state of mind ook te verorberen . Niet elke verandering komt "a la minute" ik zou proberen met mennen vanuite het zadel en meisje leren begrijpen !!

Dat dacht ik ook altijd. Tot ik een kudde ijslanders keer op keer een pasomerrie de groep uit zag gooien. Ze wisten precies hoe ze het deurtje open moesten krijgen, mepten de merrie uit de paddock en gingen vervolgens voor de ingang staan. Elke keer weer. IJslanders konden zo in de groep erbij gezet worden, geen probleem, andere rassen werden eruit geknikkerd (ik heb de pasomerrie gezet, het gebeurde bij alle duidelijk andere rassen). En ondanks dat ze wisten hoe ze het deurtje open kregen deden ze dit alleen om een niet-rasgenoot uit de groep te zetten, nooit om zelf uit de paddock te ontsnappen en zich te goed te gaan doen aan de hooibalen of krachtvoer of de hengsten te bezoeken of....

Groetjes Karin

1Gisteravond de paarden vrij vroeg in de wei gedwongen.
1Eigenlijk nog te vroeg . 1Ze begonnen direct te rennen en te vliegen van de dazen.
1Maar ik was gewapend met het proefflesje , nieuwe troep van de paardendrogist , en ....het hielp
[oef , gisteravond wat limonade over het toetsenbord gegooit , ik geloof dat hij het niet helemaal meer doet , sorry]
1Even kijken of ik het kan linken...http://www.paardendrogist.nl/index.asp?strPageType=productpagina&intHoofdgroepID=&intSubgroepID=&intProductID=36152
1Ik weet ut , het is troep , maar het werkt dus wel.

1Gr Esther

Karin schreef op donderdag 14 juni 2007, 6:31:


Eigenheimers, die eilandbewoners.

van lennep schreef op donderdag 14 juni 2007, 6:39:


Zou de deet spray van de kruidvat dan niet een heel pak goedkoper zijn? En deet is deet he, daar is niks aan veranderd... Ik ken iemand die dat op haar paard sprayt en zij zegt dat het werkt. Ik zal het anders eens uitproberen :).

eddy DRUPPEL schreef op donderdag 14 juni 2007, 1:04:


Mennen vanuit het zadel? Ik denk dus dat ik veel meer op mijn zit rij dan ik zelf weet. Ook onder het zadel wil ze hard, harder, hardst, maar dan kan ik haar ook bitloos redelijk bij me houden. Behalve als we een wedstrijdje doen met de buurhaf, dan gaan wij véél harder.

Tja, en dat begrijpen. Ik probeer al 16 jaar lang Froukje te begrijpen. Nu, de laatste anderhalf jaar, dan wel vanuit een andere gezichtshoek, maar het blijft een aparte dame. Zodra je iets met haar wilt gaan doen, maakt niet uit wat, of het nu rijden, mennen, longeren is, gaat ze aan de spurt. We proberen haar altijd op de stem rustiger te krijgen, maar bijv. stappen aan de longe is heel moeilijk. Een paar stappen en dan gáát ze weer. Je kan haar geen groter plezier doen dan haar voor een weidesleep zetten. Ze gooit zich vol in het tuig en wil zelfs dat zware trekken nog het liefst in draf doen. Af en toe even stil zetten om op adem te komen, doe je dat niet gaat ze gewoon door.

En ja, ook met bit wil ze voor de wagen het liefst hard. Maar ze mag altijd pas draven als ze eerst rustig stapt. Ze blijft keurig stilstaan tot John op de wagen zit, daarna wil ze meteen weg. Ook dat mag ze niet. Eerst rust, dan weg. Dat lukt dus met bit wel, zonder duidelijk (nog) niet. En ook met bit blijft ze het altijd proberen. John is de enige die haar rustig krijgt voor de wagen, zelfs onze instructeur lukte dat niet. En ook diverse vrienden/kennissen die met haar hebben leren mennen, hadden altijd moeite met haar. (Ze is tijdens een koetsiersexamen zelfs een keer overgenomen door de examinator, die het ook niet helemaal begreep)

Ik zal nog wat foto's van gisteren in een album zetten. Op de foto's ziet het er niet zo heel heftig uit.
John bleef trouwens heel rustig. Zat zelfs te lachen als ze er weer van tussen ging. Pff, ik had toch wel de zenuwen toen hij er over het hobbelpad vandoor ging. Als de dood dat hij van de kar af zou stuiteren of dat alles om zou kiepen. Hij kon de eerste bocht maar op een haar na maken, anders had hij met de kar een paal geraakt.

Groetjes, Els.

Christel Provaas schreef op donderdag 14 juni 2007, 7:42:


Hier ook zéér uitgesproken voorkeuren en soms voorkeuren die wij als mens niet snappen.
Meestal kiezen ze toch wel voor gelijkaardige in temperament ras en karakter, maar soms ook maken de paarden combinaties die wij niet hadden kunnen bedenken. Zo heeft het bijna een jaar geduurd voor onze twee Fjorden mekaar gingen accepteren (merrie en ruin), ze moesten aanvankelijk helemaal niks van mekaar hebben, nu gaat het beter, maar als we Izzy zouden laten kiezen wandelde ze zó naar de Winnergroep want daar staat haar vriendin Oakley (die ook iets ponnie-achtigs heeft). Maar Winner (Quarter/welshK) zet haar d'r zó uit en die gaat geen deurtje lopen openmaken.

Chispa de nieuwe Andalusiermerrie vindt werkelijk nérgens aansluiting, zij wordt overal nijdig bekeken en ze proberen haar zelfs door het hek heen te grazen te nemen. Waarom? Ik weet het niet. De kleur? Zij is de enig witte hier, terwijl ze hetzelfde temperament heeft als de Arabieren, zou je toch denken....

Pien

Els Kleverlaan schreef op donderdag 14 juni 2007, 8:15:



Ik lees hier wel wat herkenbare dingen dus ik ga eens een gokje doen naar wat er mogelijk aan de hand is. Gokje want ik ken het paard niet, als het verhaal niet op je situatie past dan vergeet je het maar weer

Ik ken de geschiedenis van het paard natuurlijk niet, maar het klinkt alsof ze last heeft van (verkeerde) aangeleerde gewoontes, en vervolgens van weglopen als vlucht van iets wat ze niet begrijpt, iets waar ze niet bij wil zijn, of zelfs gewoon uit protest omdat ze geen zin heeft iets te doen of te begrijpen.

Als dat zo is denk ik dat je terug moet naar de basis (op de grond en in het zadel) om te proberen de communicatie duidelijk te stellen en een band te creeëren waarin zij heel erg haar best voor jou wil doen. Als ze je met zekerheid begrijpt en graag wil, komt vervolgens het moeilijkere stuk, het wegrennen als reactie op alles wat haar niet zint weg trainen en rust -niets doen- als haar topprestatie belonen.

Uit eigen ervaring, ik heb een 16 jarig paard met een wegloop-probleem. Ik kan hem prima buiten rijden, maar moet er wel mijn hoofd bijhouden. Het mag nl. niet (nooit) zo ver komen dat hij in de oude gewoonte hervalt, want dan zetten we een stap terug. Dat wil zeggen dat ik alle situaties die wegloopreacties kunnen uitlokken zo veel mogelijk voor moet zijn.
Het heeft ongeveer een jaar training gekost om zijn wegrennen en luchtsprongen onder het zadel er zo goed als helemaal (maar niet volledig) uit te krijgen. Bitloos gaan rijden is in het opbouwen van een verstandhouding essentieel geweest.
Ik sleep ook af en toe een boom, gaat prima, beter dan rijden zelfs.
Maar voor de kar: nooit. Niet zonder bit, en al helemaal niet met bit. Daar is het paard niet meer geschikt voor.
'Zo goed als helemaal' is niet helemaal, en hij heeft af en toe een off-day, of ik maak af en toe een fout waardoor we een stap terug zetten. Of er duikt iets op uit zijn verleden -dat ik niet ken- wat opnieuw een weigering om mee te werken uitlokt.
Met een kar er aan, op de openbare weg vind ik eigen initiatieven van een ongehoorzaam paard onverantwoord. Ik leg me er dus bij neer dat dat met die van mij niet gaat lukken. Je kan helaas niet met de spons door hun geheugen vegen.
Ik zeg hierbij uiteraard niet dat jouw paard geen betrouwbaar menpaard is (of kan worden). Ik wil er alleen op wijzen dat het probleem wat zich stelt los kan staan van het bitloos mennen, en dat bitloos mennen misschien pas zal gaan als dat onderliggend probleem opgelost is.

Groetjes,
Elke

ElkeW schreef op donderdag 14 juni 2007, 9:37:


Hoi Elke, bedankt voor je reactie.
Wat jij schrijft komt mij heel duidelijk over. Froukje zoekt altijd een aanleiding om weer te kunnen gaan rennen. En ze heeft wel meer dingen (zoals bijten) om aan te geven dat ze niet wil wat wij willen. Terug naar de basis is voor ons best moeilijk, omdat we niet weten wat de basis nou eigenlijk is. We hebben jarenlang "gewoon" les gehad, maar dat ging nog met zweep en spoorgebruik en niet luisteren was een zwaarder bit erin. Helaas zijn we niet zo gefortuneerd dat we er nu veel geld in kunnen steken. Daarom probeer ik, aan de hand van wat boeken en veel op internet lezen, de basis te zoeken.
Daarbij komt dat we langzamerhand het idee kregen dat de problemen die we hebben met Froukje van lichamelijke oorzaak waren. Sinds ze van de ijzers is, is ze veel beter gaan lopen, ze kan stelling geven, iets wat ze al die jaren dat we haar hadden niet heeft gekund. En bitloos loopt ze onder het zadel veel meer ontspannen dan ze ooit heeft gedaan. Maar goed, wat jij al aangeeft, wat er jarenlang fout in is gestopt, heb je er natuurlijk niet zomaar weer uit.
We zijn nu weer met mennen begonnen, omdat ik zelf momenteel niet kan rijden en zelfs niet wandelen of longeren. Omdat zowel John als ik er inmiddels van overtuigd zijn dat een bit meer kwaad doet dan goed, wilden we het zonder proberen. Met bit is het echt geen kamikaze langs de weg. Ze laat zich vrij gemakkelijk overal langsturen, enige is dus dat ze altijd hard wil. Verder loopt ze altijd scheef naar de sloot te kijken, om te zien of daar niet iets is waar ze bang voor kan zijn. Dat is de reden waarom ik ook zonder oogkleppen wil proberen, dan hoeft ze haar hoofd niet meer helemaal te draaien en kan ze evengoed de sloot zien. (Ik weet nu niet meer of dat wel zo slim is...)

Wat is er het afgelopen jaar wel al veranderd met Froukje:
Ze bijt nauwelijks meer. Als ze het toch weer probeert, blijf ik naast haar staan met mijn hand op haar hals, of ik krabbel aan haar borst. Wil ik dan de singel of haar voet pakken, doet ze nog wel haar oren in haar nek, maar ze bijt niet. Ik trek haar voet niet meer van de grond, maar wacht tot ze hem zelf optilt. Daar beloon ik haar dan voor. Het duurt soms even, maar het gaat altijd goed.
Verder heb ik door het op blootsvoets overgaan, heel veel met haar gewandeld. Voorheen was dat werkelijk geen doen en hing je continue aan haar hoofd om haar bij je te houden. Nu loopt ze braaf achter me aan aan een los touwtje en maakt alleen zo af en toe een uitstapje naar de berm om gras te pikken. Aan de hand schrikt ze ook vrijwel nergens meer van en als ze ergens bang voor is blijf ik wachten tot ze het goed heeft gezien en kan ik haar er zo langs mee nemen.
Het vertrouwen groeit dus wel. Zodra ik weer op de been ben, wil ik ook in de bak met haar aan de gang gaan. Oefeningetjes vanaf de grond en in het zadel. Maar ik denk dat het gezien haar leeftijd toch niet te verwachten is dat ze nog helemaal een "braaf" paard wordt.

Els.

Marcia schreef op dinsdag 12 juni 2007, 16:14:


Tuurlijk mag je dit toelaten, vertrouw gewoon op wat je zelf voelt, hoe de paarden het bedoelen. Volgens Chris Irwin is inderdaad achterhand naar je toe een grove belediging... Het is wel zo dat zijwaarts naar je toe en achterwaarts naar je toe voor het paard dominante bewegingen zijn, eens ze het geleerd hebben doen ze het dan ook graag. Maar als je met je paard goede afspraken hebt is er volgens mij geen enkel probleem. Het lijkt mij juist heel erg leuk wat je doet, voor alle partijen!