Esther schreef op dinsdag 6 maart 2007, 21:46:


hehehe , de druppelmethode lek voor lek.

Bij deze bombardeer ik dit topic tot "Schrijfseltjes van gefrustreerde Arno die zijn stukjes niet aan een krant of een PN-boek oid kan slijten-topic"

Een nieuw schrijfseltje:

Ik reed gisteren met de auto van mijn ouders over de snelweg. Ik wist zeker dat het een snelweg was. Ik had namelijk zojuist een mooi groot blauw bord gezien met twee uitgestrekte witte lijnen, die onder een brug doorschieten.

Mooi 120 kilometer per uur rijden dus. Maar na een paar kilometer stuitte ik op een bizar verschijnsel. Op de rechterrijstrook bewoog zich een file voort. Geen gewone file, maar een file die met honderd kilometer per uur over het asfalt raasde. Ik naderde de file snel op de linkerrijbaan, voor mij reed een Volvo, die ook 120 reed.

Waren die lui op de rechterbaan milieuactivisten? Die zo zuinig mogelijk probeerden te rijden?

In het gezelschap van de Volvo suisde ik de auto's voorbij, terwijl ik een antwoord op bovenstaande levensvragen probeerde te vinden. Toen we honderd meter aan filerijdende auto's hadden ingehaald, zagen we het antwoord. Op kop van de file reed een politiewagen.

"Goh, een agent die honderd rijdt. Toffe peer dat hij zo zuinig is, maar ik schiet hem zo wel voorbij want ik ben moe en wil naar huis", dacht ik. De Volvobestuurder dacht iets anders. Wat, dat weet ik niet (ik geloof niet in paranormaal gedoe). Maar in ieder geval resulteerde zijn denken er in dat hij opeens vol in de rem schoot en richting aangaf om netjes achter de politiewagen in te voegen.

Wat een NSB'er! We durven niet eens een te langzaam rijdende politiewagen in te halen! Ik had het helemaal gehad en trapte het gaspedaal in. De teller gaf 130 aan toen ik de politiewagen voorbij schoot. Dat mag, want een teller geeft tien procent te veel aan. Dus eigenlijk reed ik braaf 117.

De politiewagen gepasseerd, had ik uitzicht over een langgerekte, lege weg. Nog net geen luchtspiegelingen in de verte, maar je snapt wat ik bedoel.

Van al die auto's durfde niemand de politiewagen in te halen. Want als de politie ergens honderd rijdt, dan zal dat toch wel kloppen?

Goed, je hebt zelf net aan twee kanten van de weg het drie meter hoge "DIT IS EEN SNELWEG, STOMME IDIOOT! GAS EROP!" bord gezien, maar die agent zal het vast wel beter weten dan jij.

Heel frustrerend, maar ik begrijp nu wel waarom mensen zo braaf ijzertjes onder hun paard laten timmeren.

eddy DRUPPEL schreef op dinsdag 6 maart 2007, 23:24:


Lekker toch

trea hoex schreef op dinsdag 6 maart 2007, 23:03:


Door met hem, naast hem ,mee achteruit te stappen en achter erbij te zeggen , een keer of vijf en hij zette zelf zijn eerst stap achteruit. Idem erna vanuit het zadel , moert je geen teugeldruk zetten of benen voor de singel of andere drukpunten uitoefenen.

natasja robert schreef op dinsdag 6 maart 2007, 22:29:


Droog hooi = een liter of vijftig per paard hier.

Esther schreef op dinsdag 6 maart 2007, 23:22:


Welzijn kan de LID echter niet veel schelen
Het gaat erom de donateurs te strelen
En als die een paard liever in een stal zien verjaren
Wie is de LID dan om de natuur te verklaren?

De donateurs zien een paard liever binnen
En de LID wil gewoon hun geld innen

Mijn merrie wil noch onder het zadel noch aangespannen stil staan. Bij het lossen van de teugels springt zij als een rakket naar voren met soms wel haar 4 benen de lucht in. U begrijpt dat dit in het verkeer levensgevaarlijk is. Zij is voor de rest zo betrouwbaar en onuitputtelijk. Mennen is mijn passie en trainde al vele paarden voor de koets. Heeft iemand iets dergelijks al meegemaakt ? Wie heeft er tips?

Esther schreef op dinsdag 6 maart 2007, 23:22:


Keuze hebben is ALLES voor mijn paard
Haar stal is ECHT haar huis en haard
Ze heeft een hekel aan regen en nattigheid
het is echt een schattige meid
Ze staat erin te schuilen bij de regen
Maar vooral het kunnen kiezen is haar zegen;
Als het droge weer maar eventjes verschijnt
en de regen met de wolken verdwijnt
is ze direct weer buiten te vinden
en hoeven we haar vooral niet vast te binden.
De schuilstal is haar huis en haard
ik heb echt een verwend paard;
De keuze om binnen OF buiten te staan heb ik haar gegeven
En daarom kan ik met een goed geweten leven!

......rijmelarij van de onderste plank
Ik ga eerst maar eens even aan de drank
De keus voor een heerlijk glas wijn
oh wat is het leven (van mens EN paard) toch fijn!

Tom De Graeve schreef op dinsdag 6 maart 2007, 23:31:


Ha Tom en Blanche,
Weet geen antwoord op je vraag hoor, maar leuk om jullie hier tegen te komen!
Groet,
Tineke

Coulash schreef op dinsdag 6 maart 2007, 23:33:


Een boompje hier en daar
een klinkerpaadje maar
voor droge voeten
zal dat wel moeten
snapte de gemeente dat nou maar

christina zwart schreef op dinsdag 6 maart 2007, 10:56:


JA


Van af NU wél meer gaan rijden op het asvalt, grind paden, alle soorten verharding die je kan vinden? = trainen!!!


Zie boven


Hoefschoenen is altijd een beter alternatief dan IJzers, zeker voor gezonde hoeven.
Maar in jullie geval, is geen van bijde noodzaak en die optocht is écht maar een paar kilometer, niet iets waar je zorgen om moet hebben :)

Nils en Olly

Esther schreef op dinsdag 6 maart 2007, 23:49:


Ik laat nu mijn paard maar zelf tiepen
Ik heb haar nu binnen, een van de beste tiepmiepen
Ze tiept wel snel dat is waar
ze doet het met haar neus, maar das niet raar
Voor een ieder die paardentaal leest,
Hier komt Falk ze tiept als een beest!
hdfuhpuretp9eyehpghphjj
ijrejg8hg9uhghw9y067--372

trea hoex schreef :> Op het moment dat hij op rood gaat, niet thuis is, bereik je

Mazir heb ik niet gekocht; ik heb hem gekregen van een eigenaar die niet meer met hem kon omgaan en net als alle andere TweedeKans Paarden heeft hij een jaar de tijd om te 'helen', daarna besluit ik hoe we verder gaan. Mazir is , in tegenstelling tot wat velen denken, niet zo gatraumatiseerd als we lang aangenomen hebben, hij heeft altijd in een liefdevolle omgeving verkeerd, maar heeft gewoon een heel lastig karakter, voor het grootste deel genetisch bepaald en dát maakt het voor hem zo moeilijk, want het is een dráng, zoals dat ook bij zijn vader exact het geval was.
Hier mag niemand anders dan Jack of ik met hem werken, om hem geen verkeerde uitdagingen te bezorgen en ja, hij is gelukkig makkelijk te lezen, dus dat scheelt.
Wat Conrad betreft: Ik ben niet snel ergens lyrisch over, maar vind het gewoon een goede methode, een aanvulling op hetgeen wij hier ook doen. We kunnen zijn kennis en ervaring goed gebruiken naast onze eigen methode.

Groet, Pien

Esther schreef op dinsdag 6 maart 2007, 23:22:


een paard in stal,
doe niet zo mal ,
dat is niet goed,
maar wordt beboed,
door mensen, die het goed bedoelen,
maar niet goed voelen,
dat een paard zichzelf wel redt,
en hoeft niet in een bed,
zoals zij nog niet echt wisten,
al die (lieve) antropomorfisten!!!
gr. Renee

Arno8 schreef op dinsdag 6 maart 2007, 23:25:


Heel beeldend !!!!
Pien