maes vero schreef op maandag 26 februari 2007, 22:11:
> Hallo,
>
> Afwachten, en vooral goed je paard in het oog houden, het ene
> loopt en stokstijf is geworden.
> Na de zomer gaan ze er terug af en gaan we nog eens zien hoe
> hij dan is.
>
> Zelf heb ik nu door het teveel aan werk geen tijd om nieuwe
> schoenen te kopen, dit weekend moest ik mee op wandeling met
> notabene een deel op kiezels, mijn god wat deed dat pijn aan
> mijn voeten, en ik had dan nog schoenen aan. Alleen is de zool
> wat te dun geworden. :)
> Dan besefte ik pas goed wat ik mijn paard heb aangedaan.
> (goedbedoeld)
Als je nu voor jezelf beseft dat je schoenen niet goed zijn, waarom dringt dan niet tot je door, bij alles wat je geprobeerd hebt, dat er voor je paard ook tig merken schoenen zijn, buiten de Old Mac's die niet bevielen?
> Het éne paard kan op die manier door het leven gaan, het andere
> niet.
> En Darco geeft geen "slechte" hoeven. Hij loopt gewoon héél
> gevoelig, hoeveel pijn hij eigenlijk heeft weet ik niet, dat is
> een beetje zoals bij de mensen, de ene kruipt in zijn bed bij
> wat keelpijn, de andere is nog aan het werk met 40° koorts.
Darco heeft ongelooflijk slechte voeten, maar je bedoelt denk ik, dat ze er niet slecht uit zien.
Een paard moet simpelweg
geen pijn hebben bij het lopen, zelfs eigenlijk niet bij een omschakelperiode.
>
> Persoonlijk denk ik nu wel dat 2 jaar voldoende moet zijn, is
> hij dan nog te gevoelig, moet je aanpassen. Hoe goed en juist
> nh ook wel is. Het is je paard wat teld.
Een paard 2 jaar laten lopen met pijn vind ik grenzen aan mishandeling. Pijn moet je voorkomen.
In mijn ogen ben je dan veel te laat. Je had dan allang de juiste schoenen met of zonder daarin passende pads moeten hebben. Die zijn ervoor gemaakt.
Geven zelfs schoenen, die druk en schokken nog veel meer reduceren dan blote voeten, geen oplossing dan dien je te beseffen dat de inwendige voet zo vernield is dat je grenzen moet stellen aan hetgeen je nog kan met zo'n paard.
Dan is het het paard wat telt.
Het is symptoom bestrijding door er maar weer ijzers onder te slaan, terwijl je genoeg kennis hebt om te kunnen weten dat de toestand in de voet alleen nog maar meer verergerd.
Die ijzers geven je dan de kans je paard iets te vragen wat hij van nature niet meer kan leveren. Dit is nou net waarom men, toen men niet beter wist, begonnen is met ijzers onder voeten te slaan.
Piet
Warboel
