Esther schreef :


Als ik heel eerlijk ben is dat wat ik ook meer en meer om me heen zie gebeuren; mensen die er eigenlijk niet klaar voor zijn een eigen paard te hebben, mensen die bang zijn en hopen dat hun angst wel weg zal gaan door het aanschaffen van een eigen paard. Handelend vanuit hun emotie in de hoop dat het paard hen wel zal helpen bij hun eigen processen. Vaak valt het dan toch wat tegen als de eerste blijheid gezakt is want een paard vraagt tijd, energie en heeft wel degelijk zijn eigen karakter. Poeh, wat kun je dáár onzeker van worden zeg....

Ik heb het nu niet over financieel, want doordat de meeste mensen tweeverdieners zijn is het geld er meestal wel om dat paard aan te schaffen en te onderhouden. Misschien is dat ook juist wel het 'gevaar' want de mensen die hier komen omdat ze vastgelopen zijn met hun eigen paard en bereid zijn om veel geld neer te tellen voor training zijn niet op één hand te tellen. En zo werkt dat natuurlijk niet.
Ja, tijdelijk misschien, maar het is meestal toch de mens die het meeste training nodig heeft, met alle gevolgen vandien....


Het probleem hierin is dat mensen vaak gaan reageren vanuit hun emotie en het paard ook als zodanig behandelen. Teveel mensen dénken dat ze naar de behoeften van het paard kijken, maar dat is helemaal niet zo, het zijn hun eigen behoeften, wensen, verlangens waaraan dat paard moet voldoen en de komst van dat paard moet hun eigen tekortkomingen compenseren.
Niet sterk in de schoenen, paard krijgt overal zijn zin in, wordt gebabied, getutteld en juist in die goedbedoelde emotionele goedheid wordt het wezen paard ondergeschikt gemaakt aan de emotie van de mens. Een paard ís nou eenmaal geen kind, geen knuffel. Een paard denkt, voelt en reageert heel anders dan de mens.


Dat is wel zo, maar ik snap wat Eddy bedoelt (wij hebben het er vaak over) : Vaak weten ze het prima in theorie, maar kunnen het niet omzetten naar de praktijk.
Voorbeeld: Het opvoeden van een veulen, daar hang zóóóóóveel aan vast, maar wat zien wij: Onervaren eigenaars die een veulen kopen omdat het dan 'zo leuk met je meegroeit' , zo kun je leuk samen leren en groeien. Fout op fout wordt gemaakt met als resultaat een draak van een veulen op éénjarige leeftijd. Daar helpen die boekjes je niet bij.
Er wordt in de boeken zo mooi omschreven dat je gelijkwaardigheid met je paard moet hebben, maar wat ís nou die gelijkwaardigheid?
Er kan nmm pas gelijkwaardigheid onstaan zodra de communicatie over en weer helder en duidelijk is, zodat eigenaar leert de behoeften van het paard te respecteren en los te zien van wat hijzelf zo graag zou willen.
Voorbeeld: Leuk wandelen en 'uit grazen' gaan. Niks gezelligers dan met je paard wat rondkuieren en hem hier en daar een hap laten nemen. Als je dat niet in goede banen leidt heb je binnen 2 dagen een paard dat je van graspol naar graspol sleurt en dan is het allemaal niet zo leuk mee, want je wilde toch zo goed zijn voor je paard en nou loopt-ie constant te trekken en negeert hij jou volledig, alle aandacht op het gras gericht.
Ander voorbeeld : Paard mag beslissen wattie wil, dus kom je geen 100 meter ver met je buitenritje, of paard gaat automatisch na 20 meter draven in stap en krijgt altijd zijn zin, met als gevolg een paard dat niet voorúít te branden is.
Nóg een voorbeeld : Mens wil dat paard iets leert wat paard niet in huis heeft. Niet ieder paard is geschikt om mee te springen, slidings te maken, wil graag getutteld worden. Er zijn ook paarden die helemáál niet zo'n leuk en lief karakter hebben, net als dat er mensen zijn die niet aardig zijn, gewoon vanuit hun aanleg. En als je dat hardop durft te zeggen ben je hardvochtig want dat arme paard......

Allemaal voorbeelden van een zogenaamde gelijkwaardigheid die in praktijk helemaal geen gelijkwaardigheid is. Ik lees er hier op PN dagelijks de voorbeelden van en ik lees hier ook wat er allemaal aangedragen wordt van ingewikkelde oplossingen.
Soms vind ik echt dat dat mijlenver van de praktijk afstaat hoor.

En ja : Ook ik heb het moeten leren.
Ik werk al mijn hele leven met paarden van anderen en op mijn 35 e vond ik dat ik eindelijk de ervaring, mogelijkheid, tijd en de energie had om mijn eigen paard aan te schaffen.
Dat is altijd een zeer weloverwogen keuze geweest!

Groet, Pien

eddy DRUPPEL schreef op maandag 26 februari 2007, 10:53:


Ik denk dat je nooit genoeg theoretische kennis kunt hebben.
Iets uitvoeren in de praktijk is alleen maar mogelijk wanneer het een overdachte theoretische ondergrond heeft. Anders wordt het vergelijkbaar met een bedrijf zonder boekhouder. We doen maar wat.
Zelfs theorie die op dit moment niet toepasbaar lijkt kan toch tot gevolg hebben dat er praktisch een bepaalde weg ingeslagen wordt, in het denken over en omgaan met onze paarden.
Denk maar aan nu bekende zaken als, ijzerloos, spoor, zweep, bit en boomloos.
Als daar niet, soms oeverloos, over geschreven was hadden we misschien blijven geloven dat zonder deze dingen je in de praktijk niet kunt werken, omdat niemand geprobeerd had de theorie in praktijk om te zetten.
Mijn hele manier van werken, met o.a de clikkertraining, heeft een wetenschappelijk onderbouwde theorie. Nog sterker: het is door wetenschappers bedacht en wat blijkt? Het werkt in de praktijk
Alle methodes hebben een theoretische onderbouwing.
Gezien je moeilijk met paard en al hier over het scherm kunt hobbelen is het naar mijn mening juist de functie van een (vrij unieke) site als deze om nieuwe theorie uit de rest van de nadenkende wereld te verzamelen en te bespreken. Stel je voor dat we plotseling echt ontdekken waar vriend Abraham de mosterd haalt .

Piet

Trudy schreef op zaterdag 24 februari 2007, 19:59:


Trudy als je hem kent is het dan inderdaad een idee om hem over dat ongewassen eens aan te spreken? Misschien met wat uirgedraaide info via internet over zandkoliek erbij?

Eva Saegerman schreef op zondag 25 februari 2007, 22:45:


Mmm ik wóón zo onderhand op dat forum, maar weet nou even niet over welke discussie je het hebt.

Verder wil ik zo graag even kwijt dat ik hierover de laatste tijd zo enorm aan de denken ben.
Toen Troy kwam, moest ik vooraan beginnen met de training, en wat ik zéker wist was dat ik wél graag wilde dat hij de 7 games leerde, maar NIET op de manier van fases en comfort.

Ik gebruikte al langer de combi parelli/clickeren en de laatste tijd is daar nog een mega woordenboek aan lichaamstaal bijgekomen door Chris Irwin, maar "beleerd" heb ik de tinkers gewoon via het level 1 pakket.

Ik ben dus met Troy begonnen met de 7 games. Vooral de weggan voor druk vindt hij moeilijk. Of in ieder geval, hij reageert er traag op, gaat eerst tegenhangen, voor hij ineens het licht krijgt dat ie toch iets anders moet doen.

Gisteren bedacht ik me dat ik daar nu maar eens een begin mee ging maken omdat ik dit wijken voor druk wel de fijnste game vind.
Ik leg gewoon mijn vingertoppen op een plek, meer niet. In de andere hand het brokje. Hij ruikt het brokje, wéét dat er eerst iets moet volgen voor hij het krijgt en binnen de kortste keren SNAPT hij het. Voorhand, achterhand, achterwaards, zijwaards, zelfs zijwaards naar me toe. Dit alles zonder drukverhoging.

Het is toch fenomenaal?? Nee eigenlijk niet. Paardlief is niet gek.

Bij Enya (die wordt bij fases een soort van blok beton) werkt dit als een tierelier. Helaas (voor haar) heb ik bij haar eerst moeten ondervinden dat ze zich gewoon afsluit voor pijn. Achteraf kan ik mezelf wel sláán! Maar met clickeren... gewoon vingertoppen en ze wijkt alle kanten uit.

Of je theorie over die endorfinen kloppen weet ik niet. Zover reikt mijn verstand niet. Vind het wel een mooie gedachte, hoewel ik denk dat mijn tinkers toch vooral voor het voer gaan hahaha.

Mooie gedachten hierzo.

Trea.

Eva Saegerman schreef op zondag 25 februari 2007, 23:44:


Ja dit heb ik inmidels ook al geleerd. Maar een paard kan zich wel voor pijn afsluiten, puur ter overleving. Mensen ook... Geestelijk en lichamelijk. Tot de grens bereikt is dan wel, maar die kan heel ver liggen.

Jacqueline v d Berg schreef op maandag 26 februari 2007, 8:57:


Wat fijn dat mn woorden zo worden uitgelegd!
Niemand heeft daadwerkelijk gezien dat de penen met zand en al worden gegeven en of die hoeveelheden inderdaad problemen geven.
Verder kun je lang discussieren over de definitie van dierenmishandeling. Er zijn mensen geweest die mijn dekenloze paarden zielig vonden, vooral als ze in het modderigste stukje wei stonden te druilen. Die mensen zetten hun paarden op stal in eenzaamheid en dat vind ik weer een mindere kwaliteit van leven voor een paard. Tja en zo kun je eindeloos doorgaan.
Ik vind uiteindelijk dat een paard in een kudde in de buitenlucht met minder kwaliteit voedsel een paardiger leven heeft dan een stalpaard met sportbrok en dat is de reden dat ik hier wat nonchalanter over ben.
Als ik lef had dan zou ik de dichtsbijzijnde manege hier in de buurt moeten aangeven.....
De penenboer zou ik inderdaad eens aanspreken in de vorm van informeren om een duidelijker beeld te krijgen van de ideeen van deze man.

Piet schreef op maandag 26 februari 2007, 11:51:


Volledig mee akkoord als je maar beseft dat je het daarbuiten moet gaan waarmaken en niet gespierde vinger kweken door je toetsenbord hele dagen te martelen .Enje hebt gelijk hoor clickeren is door wetenschappers bedacht als conditioneringsmechanisme echter de trainingsmethodes door de mensen in het veld ? Of niet ?

Hallo lezers

Heb ervaren dat bij veel ruinen en/of hengsten de peniskoker bij het lopen een geluidje geeft.
Zijn er meer mensen die dit kennen?

Tinker schreef op maandag 26 februari 2007, 10:22:


Hoi,

Daar heb ik ook last van, ik vindt het boek moeilijk te lezen/begrijpen. Mijn vriend heeft hier geen moeite mee. Ik vind het boek van Emiel Voest wel goed, is duidelijk, gaat misschien niet echt diep in op de zaken maar is voor mij goed te begrijpen.

Groetjes,
Jeanet

wannadoo schreef op maandag 26 februari 2007, 13:11:


flapperdefapperdeflap ?

wannadoo schreef op maandag 26 februari 2007, 13:11:


Jep, misschien moet je even kijken of het spulletje vies is en schoongemaakt moet worden

Piet schreef op maandag 26 februari 2007, 11:51:

Ik begrijp wat Eddy en Pien bedoelen, en daar zit zeker waarheid in. Maar ook Piet heeft naar mijn mening gelijk want niet alle 'boekjes' komen van theoretici tenslotte. En ik zie zat mensen om mij heen die al decennia met paarden 'omgaan' en fout op fout maken met als gevolg paarden met allerlij gedragsstoornissen... Wat ik denk is dat theorie én praktijk beiden belangrijk zijn, maar dat we zelf de plicht hebben ten alle tijden beter te willen met ons paard als middelpunt. Zelf ook blijven nadenken, open minded, en observeren...

Even een voorbeeld: de 'bit gebruikers' bij mij op stal beweren dat een paard zonder bit niet onder controle te houden is. Als ik dan vertel dat ik bitloos wil rijden en dat het echt kan, is het "ja, ja... droom verder" als het ware van hun gezicht af te lezen. Voor hun is mijn bewering theorie. Dus als ik op gegeven moment bitloos tussen hen zal rijden in die 40x60 b.v. zal die theorie zichzelf in de praktijk bewijzen. In dit geval zal alleen de praktijk ze op andere gedachten brengen.

Maar ik ben zelf eens via de theorie achter het bestaan van een stroming die NH genoemd wordt gekomen. Die sprak mij aan en dus ging ik naast die theorie op zoek naar de praktijk...

wannadoo schreef op maandag 26 februari 2007, 13:11:


Heb eens een ruin gereden op een manege waarbij het geluid klonk alsof er lucht naar binnen gezogen werd. Weet verder niet wat dat was eigenlijk, hij had het lang niet altijd.

Piet schreef op maandag 26 februari 2007, 11:51:


Bovendien alles wat gebeurd op grond van ervaring, heeft een achterliggende gedachtegang, theorie dus. Hoe onbewuster die
gedachtengang is des te meer risiko op starheid en missers.
Natuurlijk alles moet bevestigt worden in de praktijk, zonder dat
is het ook een holle frase.

De voorbeelden van Pien dat geloof ik wel.
Neem daaruit niet de conclusie dat je niet met een grazend paard kunt wandelen, of je paard geen eigen keus kwa snelheid kunt geven. Alleen hoe doe je het dan wel goed? Simpel, zolang je een goed luisterd paard (met een wakkere en kalme geest) behoud doe je het goed, anders moet je wat veranderen.


Een theorie blijft altijd een verzinsel, daar moeten we het mee doen, beter wordt het niet. Ik pleit voor weidsheid en openheid er gebeurd zoveel meer dan de scherpe nauwe blik van een gedachtengang. Hoe dodelijk is die scherpe blik voor alles wat daarbuitenvalt? We zijn met onze gedachten in het stikke donker bezig, met wel een knots van een zaklantaarn, de bundel is de gedachte. Daarbuiten blijft het donker. Die weidse openheid begint met dit te herkennen, en dat geen enkele gedachte/theorie de waarheid is. Gewoon even stil worden en rusten in niet-weten.

Groetjes, Michiel

Elzaliene Proost schreef op maandag 26 februari 2007, 13:21:


Dus als ik op gegeven

Welnee , dan kan het wel met jouw paard maar noooooiiit met de hunne hoor