Nelly Boot schreef op dinsdag 13 februari 2007, 12:19:


Dat wist ik niet meer! Er gaat wel eens meer een mailtje uit hier
Fijn dat je er iets aan had Nelly!

Elzaliene Proost schreef op dinsdag 13 februari 2007, 12:39:


Ja, ik snap je.
In dat licht bezien : BD heeft Pools-russische papieren maar is nog nooit in Polen geweest (in NL geboren).
Ben gék op het Arab en Quarterras, maar begin ook sympathie te krijgen voor de Spaanse paarden en zo kan ik een eenmalige mooie tussenweg creëren en een iets steviger nakomeling krijgen van mijn eigen lieffie BD.
Ik ben het verder hartstikke met je eens dat ik het kolder vind dat Ijslanders tegenwoordig moeten uitzien als luxe-ponnies op lange benen en trekpaarden geen trekpaardenuitstraling meer mogen hebben.
Dat rastypische is juist mooi en dat maakt de diversiteit aan rassen zo charmant. Ik zou het niet in mijn hoofd halen een raskenmerk te willen veranderen, zo zonde, daarom al die overwegingen, terwijl een ander maar lukraak loopt te kruisen.

Wil schreef op dinsdag 13 februari 2007, 12:53:


http://groups.msn.com/xMoonlightx/fjordenkruisingen.msnw
Hier staan foto's van allerlei fjordenkruisingen, helaas niet met quarter, maar wel met arabier, welsh, etc.

Els.

Eva Saegerman schreef op dinsdag 13 februari 2007, 12:53:


Nee , niet samenvatten!!! Is hartstikke leuk om te lezen , en super dat het zo gaat!!!!
Ik vind dit zoooo knap he!

PS. Eva , al iets van Marleen gehoord?

Gr Esther

Els Kleverlaan schreef op dinsdag 13 februari 2007, 12:57:


Heb eens gekeken, ik vind de meesten oerlelijk, eerlijkgezegd.
Het wat plompige van de Fjord (en ik mag dat zeggen want ik heb er zelf ook een) vermengd met het ranke van een ander ras.
Er zijn maar een paar exemplaren die ik mooi vind, voor de rest vind ik de verhoudingen bij de meeste paarden niet kloppen:
Ranke lijven met een plompe nek, zwaardere lijven met een dunne nek en groot hoofd, dunne lijven met een zwaar Fjordenhoofd, plomp in bewegen, waar je toch dat ranke van de Arabier qua bouw terugziet, nee, geen ideale mix als je het mij vraagt.

Pia schreef op dinsdag 13 februari 2007, 12:29:


Wij hebben altijd een heel lijstje van namen, maar de uiteindelijke naam kunnen we pas geven als we het veulen gezien hebben en 'zijn wezen, zijn energie' gevoeld hebben.
Klinkt raar, maar in energie moet het voor ons ook kloppen en dan bedoel ik niet temperament he.

Nelly Boot schreef op dinsdag 13 februari 2007, 12:23:

Nou. Ik peins er niet over eerlijk gezegd.
Tenzij in noodweersituaties van extreme aard.

Eerlijk gezegd begint het hele verhaal wat mij betreft al VOOR de aanschaf.
Het is hier al eerder gevallen, maar als je niet in de omstandigheden of gelegenheid bent om een dier een goed tehuis te bieden en als je niet bereid bent je omstandigheden desnoods grondig aan te passen om dat zo te houden, dan moet je er eenvoudigweg NIET, NOOIT aan beginnen.

Ik vind de meeste paardjes die ik daar zie toch wel heel leuk.. alleen een dunne nek vind ik niet mooi, helemaal niet op een stevig fjordenlijf.

Spirithorses schreef op dinsdag 13 februari 2007, 13:16:

Spirithorses schreef op dinsdag 13 februari 2007, 12:42:


Je ziet het effect ook vaak als je op straat even contact maakt met een leuke hond. Het baasje (weer zo'n woord) gaat dan heel ongemakkelijk en/of krampachtig doen. 't Is immers zíjn hond.
Nog leuker: politiepaarden! Haha, moet je voor de grap eens een politiepaard zachtjes in zijn neus blazen of anderszins contact leggen. Schijnt de bijbehorende hermandad èèèèèèrreg te kunnen waarderen. hihihihi

van lennep schreef op dinsdag 13 februari 2007, 13:03:


dank je wel!

Nee nog niets gehoord... Misschien mail ik haar zelf even
dada

Elzaliene Proost schreef :


Ja, als ik écht wil gaan springen doe ik dat met een springpaard, slidings maak je met een Quarter, lange afstanden rijd je met een Arab.
Tenminste zo zie ik het. Zéker rijd ik ook langere afstanden met de Fjord, maar zij komt toch vermoeider thuis dan de Arab, terwijl ze allebei evenveel werken. Ik zie mijn Arab nou weer niet voor een karretje lopen.

Tegenwoordig echter moeten de paarden van veel mensen voldoen een hún plaatje, dat wat zij ermee willen. Moet ik hier een ijslander stops leren maken, omdat baasje dat zo graag wil en paard dat helemaal niet in huis heeft ????
Is baasje het er niet mee eens dat ijslander daar gewoonweg de bouw en de capaciteiten niet voor heeft, is baasje beledigd, gaat ze naar een andere trainer want ze móét en ze zál....

Túúrlijk zijn er uitzonderingen. Toevallig kan mijn Fjord als de beste balkjes draven, maar daarmee maak ik haar nog niet tot een springpaard ?!

van lennep schreef op dinsdag 13 februari 2007, 11:05:


Het is nu wel zo dat ik een uitzondering ben . Ik verdien mijn boterham met en door de paarden en de honden,daardoor kan ik zeggen dat ik gemideld een vij a zestal uur met ze bezig ben . Het is dan niet meer als normaal dat deze dieren redelijk goed op jou en de andere dieren afgestemd zijn . Ilias en INdy bvb volgen mijn borders wanneer die een kruispunt inslaan !

Karin schreef op dinsdag 13 februari 2007, 11:49:


Dat "per ongeluk vergeten" dat had ik zo dikwijls hé doemme toch

marjolijn schreef op dinsdag 13 februari 2007, 13:20:


Precies !
En een paar van die paarden krijg ik, als ze geluk hebben, op mijn dak.
Gelukkig wel altijd van liefhebbende eigenaren die inzien dat een paard toch wel een hele verantwoordelijkheid is en dus uiteindelijk ook hun verantwoordelijkheid jegens het dier nemen en naar een oplossing op zoek gaan. Met de meesten hebben we nog goed contact en ze informeren regelmatig naar het paard. En ze hebben geen nieuw paard aangeschaft.

Maar teveel mensen beginnen aan een dier, het wordt ergens neergepleurd en ze komen 3 keer per week een uurtje om te rijden. Moet paard ook nog voldoen aan hun grillen en hun wensen.
Ja, dan valt dat wel eens tegen....

Pien

eddy DRUPPEL schreef :



Dacht dat jij in het bos zou zitten nu

Jack en ikke ook uitzondering.
Wij leven en werken met de paarden en je wordt één grote familie.
Ik hoef hier bij de paarden niks geen gedrag 'erin te trainen' , gaat allemaal vanzelf als je zo op mekaar ingespeeld raakt en in mekaars ritme leeft.

Pien