Ans Jondral schreef op donderdag 1 februari 2007, 16:12:
> Ja, maar hoe wil je nu gaan beoordelen dat iets voorkomt uit
> erfelijke aanleg of een andere oorzaak heeft?
Bij twijfel gewoon niet mee fokken. Er zijn zat paarden waarbij je niet hoeft te twijfelen...
> Maar wanneer we hem gingen bekijken en de
> eigenaresse hem los liet lopen in een piste en eventjes aan een
> longe nam, zodat we zijn gangen konden bekijken, kon ik zo al
> zeggen dat het van nature een linksgebogen beestje was. Ik zie
> niet in waarom ik dat als een probleem zou moeten zien.
De meeste paarden worden linksom gelongeerd, dat vinden mensen nou eenmaal gemakkelijker. Bovendien wennen we paarden al vroegtijdig dat wij aan de linkerkant 'horen'. Dat is waar we het hoofdstel sluiten, dat is waar (in een later stadium) opgezadeld wordt, en dat is waar we opstijgen. Het paard probeert ons dus aan de 'goede kant' te houden, en dat uit zich in een liever linksom longerend paard, en een paard dat scheef loopt om ons met zijn linkeroog, keurig zoals aangeleerd, in de gaten te kunnen houden.
Ik ben er van overtuigd dat wanneer je van jongs af aan volkomen symmetrisch met het paard omgaat het met de scheefheid nogal mee valt. Mensen zijn ook altijd scheef, maar wie krijgt er nou problemen mee? Bijna niemand toch?
Probleem is dat de meeste hedendaagse paarden al op vroegtijdige leeftijd scheef worden gemaakt. Alleen al het eenzijdig opstijgen dat nooit wordt afgewisseld is al genoeg om een paard extra scheef te maken. Dat heeft naar mijn mening een grotere invloed dan het rijden zelf. Rechtrichten is een lapmiddel om eerder ontstane fouten te corrigeren.
Groeten,
Frans
Warboel
