jose schreef op woensdag 31 januari 2007, 19:30:
> e m kraak schreef op woensdag 31 januari 2007, 15:15:
>
>>> Daarmee zeg je dus dat iedereen in de 'traditionele'
>>> paardenwereld niet diergericht is.
>>> Dat vind ik nogal een boute uitspraak hoor en nmi kan die echt
>>> geen stand houden omdat het gewoon niet voor iedereen opgaat.
KNIP
> (en dat staat los van het feit dat het je ook op veel plaatsen
> tegenvalt, dat ontken ik niet, maar ik weiger me stil te houden
> over het makkelijke over 1 kam gescheer).
Ik wil op dit topic toch graag reageren, ondanks dat er al zoveel gezegd is. Hier het verhaal van een traditional… en waarschijnlijk ben ik het ook gedeeltelijk daarom eens met José.
Ik denk wel dat zij een minder slechte ervaring heeft met maneges of ‘traditionelen’ dan velen anderen hier, waaronder ik, ondanks dat ik zelf ook zo begonnen ben.
Overigens kan het niet zo zwart-wit. Je kunt niet spreken over 'de traditionelen', en het daarmee hebben over iedereen die niet 100% NH is. Want waar ligt de scheiding? Op de pensionstal waar mijn paard staat voel ik me een NH'er, maar tussen de mensen hier voel ik me eerder een traditional, omdat ik het idee heb dat sommige mensen hier wel heel erg negatief tegen ‘mensen zoals ik’ aankijken.
Ik had een lang verhaal getypt over mijn manege ervaring, maar ik zal het jullie besparen. Waar het om ging is de redenen waarom ik in mijn manege tijd ( van 13 - 17) nooit verder heb gekeken. Ik wist gewoon niet beter, want dit was alles wat ik kende, zo hoorde het voor mij. De paarden mochten los in de bak, reden niet meer dan 2 uur, stonden in de zomer zo lang en vaak mogelijk op het land en de eigenaren waren lief voor de dieren, zo zag ik het, zo leerde ik het. Bandages en dergelijke, daar beschermde en hielp je het paard mee. Dat was lief en vol goede zorgen bedoeld.
Mijn eerste bedenkingen begonnen toen het paardje waar ik carrousel mee reed, last van zijn mond had, niet met bit kon rijden en uit de les werd gehaald. Ik heb mijn instructrice toen overgehaald om me met neusriem te laten rijden. Dat mocht van haar, en de hele les ging precies zoals altijd (we oefenden onze wedstrijdproef, ik reed vooraan). Toen vroeg ik me voor het eerst af waarom paarden eigenlijk een bit in hadden. Het antwoord was dat hij zonder bit niet naar iedereen luisterde en hij dus niet bruikbaar voor de lessen zou zijn. Dat leek mij toen logisch.
Er waren wel meerdere dingen waarvan ik dacht, dat zou ik anders doen, en sommige mensen vonden mij daarom raar maar ik zag dat als het verschil tussen de mensen die rijgericht bezig waren en de mensen die paardgericht bezig waren. Die heb je namelijk ook onder ‘de traditionelen’, ook al hebben ze bijvoorbeeld het ijzerloos nog niet ontdekt.
Pas toen de nieuwe eigenaren de manege overnamen werd het echt een hel,
hebben vele mensen hun 'lievelingspaarden' uit nood gekocht en zijn vertrokken. Net als ik, ik heb mijn huidige pony godzijdank mee kunnen nemen.
Vanaf dat moment moest ik me gaan verdiepen in het houden van een paard.
Tijdens mijn zoektocht kwam ik op paardnatuurlijk terecht, en wat een verademing! Ik heb hier enorm veel geleerd en het kwam allemaal als puzzelstukjes in elkaar, 'natuurlijk!' dacht ik elke keer.
Ben heel enthousiast ook begonnen met natuurlijk bekappen, maar dat is een drama geworden. Mijn pony wilde niet meer lopen, terwijl haar hoeven er prachtig uitzagen, niet te kort, geen dunne zool, geen scheuren of flares, stevige straal, noem maar op. Hoefschoenen aan laten meten maar daar leek ze maar niet aan te kunnen wennen. Ze kon er alleen mee stappen en ze bleef maar struikelen. Strakker gezet, losser gezet, niets hielp. Door de pijn in haar voeten ging ze zo krampachtig lopen dat ze rugproblemen kreeg, scheef is geworden en constant door haar achterbenen heen zakte. Haar rechter achterbeen zette ze scheef naar binnen gedraaid neer, niet om aan te zien.
Ik dacht dat er iets vreselijks met haar aan de hand was en ben 2 jaar met haar aan het dokteren geweest. Tot slot overal foto's, echo's en scans van laten maken, maar daaruit bleek dat ze kerngezond was. Om haar te kunnen laten draven voor de onderzoeken zijn er ijzers onder gegaan, en elke dag leek het beter te gaan. Inmiddels zitten er nu 21 weken ijzers onder, en ze loopt weer goed. Ik haat die dingen nog steeds, maar mijn pony is van depressief naar vrolijk en levendig gegaan. Ben ik nou een slecht mens? Zorg ik nu slecht voor mijn paard? Ik ervaar het meestal als het moeten kiezen tussen twee kwaden.
Ik rijd
bitloos en gebruik geen zweep. Mijn pony is van een agressief angstig dier weer een ontzettend lief, betrouwbaar maar onzeker paardje geworden. Ik doe grondwerk met haar, wandel úren met haar buiten, en op haar pensionstal staat ze overdag de hele dag in een paddock.
's Nachts staat ze op stal, zo gaat dat op dit pension. Niet wat ik het liefste zou willen maar het is in deze omgeving al een wonder dat de paarden overdag buiten staan. Ik ben nu 21 en in het 4e jaar van mijn
HBO opleiding, ik heb nog niet eens echt werk dus iets voor mijzelf is voorlopig onmogelijk.
Mijn paard heeft 10 jaar op stal gestaan. Wanneer ze in de zomer dag en nacht op het weiland staat, en het flink gaat regenen, rent ze rondjes voor het draad, net zolang tot ik kom, om haar mee naar stal te nemen. Wil ik haar daarna weer naar het land brengen, dan gaat ze niet mee. Blijft ze stil staan en als ik haar los laat loopt ze naar stal, ook wanneer de andere paarden wél buiten staan.
Sinds ik haar een regendeken op doe wil ze steeds vaker buiten blijven. Dus die doe ik op. Ze heeft overigens een hele mooie dikke wintervacht maar die werd altijd afgeschoren sinds ze bij mij is.
NH mensen die mijn verhaal niet kennen denken; wat vreselijk zielig en onnodig, dat paardje heeft ijzers en een deken om. En 's nachts nog op stal ook.
Traditonele mensen denken; jeetje die vacht daar kan ze toch niet mee werken dan zweet ze zich rot! Wat zielig dat ze haar niet geschoren heeft! En waarom rijdt ze zonder bit? Zo kan ze haar toch nooit aan de teugel rijden en in haar rug laten ontspannen?
Ben ik nou een traditonal of een NH'er? Ik voel me momenteel geen van beiden.
Warboel
