Manon Rotink schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 10:35:


Hoi Manon,

Ik zou maar eens beginnen met dat zadel. Een paard hoort een zadel simpelweg niet niet-fijn te vinden. Zolang hij een zadel heeft wat slecht zit gaat hij het niet fijn vinden, wat je ook gaat doen.

Ik snap dat je niet zomaar een nieuw zadel kunt kopen, maar misschien kun je een boomlooszadel van iemand lenen? Dan zit het hoogstwaarschijnlijk goed (let erop dat het niet op de schoft drukt). En anders kun je het misschien eerst eens zonder zadel proberen, kijken wat hij daarvan vindt. Maar dan moet je wel goed kunnen rijden want anders is de kans groot dat hij het vervelend vindt.

Groetjes Ilona

cornelie schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 8:44:


Gewoon vandaag doen hoor! Paarden hebben niet zo'n probleem met een temperatuurverschil als wij mensen. Kijk ook maar eens op de site bij het artikel over dekens en dan met name het (engelstalige) artikel "how horses keep warm". Daaruit blijkt dat paarden een hele truukendoos hebben om warmte vast te houden, ook in een koude zomernacht. Bedenk dat paarden van nature voornamelijk uit gebieden met een landklimaat komen, dus met temperaturen die 's nachts en overdag enorm uiteen lopen. Het is niet ongebruikelijk dat het 's nachts in de woestijn vriest, terwijl het overdag 50 graden is. Get the picture? Wij mensen doen dan al weer dramatisch als het overdag 12 graden is en 's nachts -1 wordt...

groeten,
Frans

Frans Veldman schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 11:04:

Ik zal je eerlijk zeggen dat dat ook mijn eerste ingeving was. 2 jaar geleden zou dat uitgesloten zijn maar mede door deze lijst ben ik over e.e.a. toch anders gaan denken. En pride kennende loopt hij liever buiten. Maar ja, even nog net dat beetje extra zekerheid heb ik soms nog nodig.
Bedankt, ik breng hem vanmiddag gewoon lekker weg
( en voor mijn stalhoudster zal ik direkt even dat artikel uitprinten, voorkomt weer een hoop 'gedoe' )

cornelie

Manon Rotink schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 10:35:


misschien kan je met hem beginnen leuke dingen te doen. laat het rijden even links liggen en doe eens toffe spelletjes met hem, leer hem goed kennen en bouw een vertrouwensband op. als die er eenmaal is zal hij ook minder snel schrikken en meer op jouw oordeel gaan vertrouwen of iets eng is of niet. begin met grondwerk.
hij moet het gevoel kwijt raken dat rijden "werken" betekend, maar het eerder zien als iets dat leuk en afwisselend is.
je kan bijvoorbeeld eens een wandeling gaan doen met hem ipv in de bak rijden. maar zoals ik eerder al zei, begin met grondwerk, en vriendschap te sluiten.
dat hij het zadel niet prettig vind kan misschien zijn omdat hij een beetje een pijnlijke rug heeft na het intensief dressuur rijden van de voorbije jaren.(hoeft niet daardoor te komen, misschien heeft hij er gewoon slechte herrinderingen aan????)
ipv een engels zadel kan je een ander zadel proberen. misschien een barefoot, of een westernzadel, dat is aan jouw om uit zoeken wat hij het aangenaamst vind.

veel succes
kim

Frans Veldman schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 10:56:

Ik denk dat maar weinig mensen de verschillende methoden kunnen vergelijken. Want is het niet zo dat we pas achteraf, als we werkelijk de verschillende methoden hebben doorgelopen, kunnen beoordelen wat nou de beste manier is? En dan nog zijn onze ervaringen strikt persoonlijk. Ik ben begonnen met Hempfling, zijn manier van met paarden omgaan was een openbaring voor me, omdat ik voordien niet anders gezien had dan manegeles. Ik heb me zelfs een tijdje een antipathie tegen Parelli aan laten praten. Dom achteraf..... omdat negatieve uitingen altijd kwamen van mensen die eigenlijk ook niet konden vergelijken. Dus wie ben ik om te zeggen dat Hempfling beter als een ander is? Hoogstens dat het hoogstwaarschijnlijk ANDERS is. Het enige dat ik zeker weet is dat die mensen veel meer verstand van met paarden omgaan hebben dan ik. Wat ik wel weet is dat leren uit het boek van Hempfling een stuk goedkoper is, maar of je dan ook net zover komt?..... En dan , hoever WIL je komen?.....

Groeten
Piet

cornelie schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 11:09:


.... ha, ha, en mag de rekening dan naar Frans? :))
Alle theorie ten spijt: als je paard deze toch niet zo koude winter de nachten op stal doorbrengt, mét deken, dan lijkt het me toch wel een behoorlijke overgang!
Ik ben het wel met Frans eens dat paarden 'koú' anders beleven dan wij mensen.

Marianne

Piet schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 11:19:


Ik niet dus. Ik heb "het boek" ook gelezen, maar kon er verder weinig mee. Nu waarschijnlijk wel, maar nu heb ik dat niet meer nodig. Dat is ook iets wat me opvalt, dat "gevorderden" wel iets met Hempfling kunnen, maar die hebben die informatie eigenlijk niet meer nodig. De beginnelingen daarentegen lopen er direct mee vast. En als je ergens vastloopt dan houdt het op want er staat niet bij wat je DAN moet doen...

Bij Parelli krijg je gewoon een heldere en logische uitleg over wat, waar, waarom en hoe je dat doet. Niet alleen in een boek, maar ook op video's zodat je kan zien hoe het moet, etc. Met bij ieder onderdeel weer een lijstje met dingen die er fout kunnen gaan en hoe je dat dan weer oplost.


Tja, ik wacht nog altijd op die dag dat ik wakker wordt en bij mezelf denk, "Ik heb genoeg geleerd!!! Vanaf NU wil ik niets meer leren en ga ik verder met de kennis die ik nu heb!".
Vooralsnog is dat moment niet aangebroken...

Groeten,
Frans

Marianne schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 11:39:

Hij staat nu al een tijd zonder deken dus dat scheelt alweer. Vorig jaar was het ook vrij koud toen ik hem naar buiten deed maar toen regende het ook meteen de hele week. En hij leeft nog
Maar hij wordt vervelend, hij is er echt aan toe. De hoogdrachtige merries willen niet spelen en daar wordt hij enorm chagrijnig van. In de wei wachten de hengsten, koeien en hooglanders en dat vind hij geweldig. Ook kunnen ze het bos in. En anders kan hij altijd nog tegen zo'n wollige hooglander aan gaan staan
( en ik ben het ook zat op stal , nou ja, niet de stal op zich maar wel zo'n 4-jarig ...kind dat voor je voeten loopt )

cornelie

Marsha de Blieck schreef op Thu, 20 May 2004 20:54:26:

hoi Marsha,
stuur maar een prive-mailtje, als je wilt afspreken.

groetjes, Helene

Frans Veldman schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 11:40:

Ik heb nooit het gevoel gehad ergens vast te lopen, er stond altijd wel iets in het boek waar ik mee verder kon. Desnoods met een totaal ander hoodstuk. Ik heb ook echt genoten, letterlijk en figuurlijk van elke stap verder die we samen gezet hebben.
Ik heb dat meer gelezen dat mensen vastlopen met Hempfling, maar nooit een concreet voorbeeld. Waarom kon jij er weinig mee Frans?

Ja, maar ik vroeg me dat af, omdat ik op DIT moment niet het gevoel heb dat wat ik zie of lees over westernrijden, dressuur of springen, ik bepaalde zaken wil leren. Natuurlijk als je niks meer wilt leren kan je beter stoppen met ademhalen. Mijn ambitie is om te leren zo perfect mogelijk met een paard om te gaan, of dat nou op stal,in de wei of op een buitenrit is. Hempling heeft me daar op een prettige manier mee vooruit geholpen.

Groeten
Piet

cornelie schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 11:43:


Ja... ik had dus even over het 'nu niet meer' in jouw bericht heen gelezen! Nou, dan zal het best wel lukken denk ik.
Veel plezier voor Pride en jij een fijne vakantie toegewenst!
Hé, stond jij in de Bit?

Groetjes, Marianne

Marianne schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 13:17:

Jaaaaaaaaaaaa Ik vond het zelf ontzettend mooie foto's genomen. Ik moet alleen nog even wat nabestellen.

Nou, verder baal ik enorm. Sta ik net met mijn trailertje klaar belt de stalhoudster net dat het niet door kan gaan. En nee, alleen mag ik ook MIJN paard niet wegbrengen grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.
Ik snap wel dat ze er bij wil zijn omdat er ook nog 2 paarden van haar lopen maar ik ben verdorie geen klein kind meer. Maar ja, het is nu eenmaal niet anders.
( en alsof je tussen 3 vechtende paarden zou kunnen springen..... )

cornelie

Ilona Kooistra schreef op vrijdag, 21 mei 2004, 10:56:

Hoi Ilona,
Dat ben ik toch niet helemaal met je eens. Op onze manege staan diverse te magere pony´s in een stand. Maar ze zijn nog wel alert en kijken vrolijk uit hun ogen en de vacht glanst. Maar ik kan mezelf toch echt niet wijsmaken dat deze paardjes echt gelukkig zijn. Ze zijn zo mager omdat ze veel te hard moeten werken en in verhouding te weinig eten krijgen. Een blik in de ogen alleen zegt ook niet alles. De glans op de vacht zegt meer, maar ook daar zit verschil in. Mij is ooit verteld dat appeltjes op een paardenlichaam juist een teken zijn van gezondheid.

Groeten,
Ingrid

Nou voor de liefhebbers die dit volgden: onze mendoorgangen.
Gisteren diverse dingen uitgeprobeerd. Bij het hoofdstel vastpakken vond madame helemaal niets en schudde boos met het hoofd. Gevolg, het ging maar net goed over dat paaltje. Zo min mogelijk doorgangen genomen, maar we ontkomen er niet aan. Paar keer ging het rakelings goed. Op de terugweg echter ging het mis. Bij de eerst volgende doorgang stopte ze al een meter van te voren en deed net of ze het super eng vond. Dan moet je aansporen en tevens geruststellen. Kiest ze ineens voor een andere opening. Ja dat ging dus helemaal niet. Mijn man kon haar nog net op tijd pakken (ik heb geen zin in gepluk aan het bit)
Echter bij de laatste doorgang ging het echt mis en dat was voor mij ook de druppel hoor. Ze stopte weer, wil weer gaan uitwijken, maar ik zette haar aan zo van toe maar meisje. Echter ze neemt een sprong en we komen vast te zitten met 2 wielen. Ze moest terug, dat kon niet anders. Echter bij het zijwaarts teruggaan komt ze weer op dat afgezaagde paaltje uit, dus springt er vanaf en de wagen schiet los. Mijn man was te laat nu om haar hoofdstel vast te pakken. Terwijl ze los schiet springt ze het fietspad op (ligt er pal naast) bijna bovenop een fietser. Dat ging net goed. Alles nog heel, maar ik erg geschrokken. Isabella zal het nu ook wel gehad hebben met die dingen.

Ik denk alleen dat ik nu begrijp wat de grootste boosdoener is. Nl. dat `getrek` aan haar mond. Ik ben altijd heel rustig met mijn handen en vraag weinig van haar mond. Ze doet heel veel op de stem. Echter bij deze maffe kronkel die we moeten maken moet ik haar bewust sturen en nog snel ook. Maar ook tevens inhouden nu ze steeds in draf er door wil. Dat levert nog al wat druk op in haar mond. Ik denk dus dat daar het grootste probleem zit. Dat los ik niet op. Alleen maar als ik rechtdoor kan en dat kan niet. Dus nu acuut met de gemeente gaan onderhandelen. Voorlopig rij ik niet meer daar in het bos. Jammer, maar ik wil mijn paardje een beetje sparen (en de wagen ook).

Overigens iemand ooit van jullie met een mentoestel gewerkt? Zo niet dan moet je er eens eentje in elkaar knutselen en dan eens zien wat een kleine beweging van je hand al doet met de paardenmond. Schrik je nog van.

Ding is makkelijk te maken. 2 Haken in de muur op ca. 15 cm afstand. Touwtjes erdoor met aan 1 uiteinde (richting grond) een gewicht of blok hout van ca. 1 kg en aan het andere uiteinde een leidsel of teugel. Pak een stoel en rijden maar. Valt knap tegen, niet dan?
Ik vind dat dit niet alleen voor menners gebruikt moet worden, maar ook voor beginnende ruiters. Zodat ze zich bewust worden wat je doet met de paardenmond.

Groeten,
Ingrid

Hoi Piet,

Ik had nog een vraag over de wormenmest. Wat gebeurt met de ongewenste
paardenwormen die met de mest in de mesthoop gaan? Het wordt gezegd dat je
de wei met paardenmest niet mag bemesten vanwege de wormen. Gaan deze wormen
dood in de wormenmesthoop? Als wel, hoe? en binnen hoeveel tijd?
Ik heb je al gevraagd of ik een compostbin kan gebruiken voor
wormenmesthoop - je zei: ''ja" - maar ik heb het niet gezegd, dat het van
plastic is. Is dat een probleem?
Dank je voor je antwoord.

Groetjes,
Böske