van lennep schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 11:35:


Dat is in ieder geval al goed nieuws Esther!
Misschien moet je maar accepteren dat Maike niet meer op zijn stralen zal kunnen lopen (volop) en de hoefwand voortaan wat langer laten.

groetjes, Petra
www.jovarna.tk
www.paardmenscoaching.tk

Waarom ik een beetje bang ben dat hij alleen voor een voedsel beloning iets wil doen komt door het mislukken van enkele dingen via de "opbouwen in 4 fases van discomfort -> doet het: direct discomfort weglaten = comfort" methode van Pat Parelli... Heb ik al eens eerder hier over geschreven: hoeven geven deed hij na bijna 2 jaar op de 4 fasen manier nog steeds niet altijd zonder dat fase 4 de prik van de hoevenkrabber moest zijn om een reactie te krijgen... Een paard kan zich afsluiten voor pijn en die prik van die hoeven krabber in zijn been boeide hem gewoon niet genoeg! Het geven van zijn hoeven om ze te laten uitkrabben boeit hem blijkbaar niet... En verder dan die heoevnkrabber prik wilde en kan ik ook niet gaan dus ik kreeg niet het gewilde resultaat: een paard wat bij aanraking van zijn been zijn hoef aan me geeft.

Daarom ben ik gaan clickeren... Omdat ik weet dat hij eten één van de belangrijkste dingen vind. Maar stel dat als hij op gegeven moment na YES geen voedsel meer krijgt, maar een spontane aai/massage beurt, en het boeit hem niet zo dan zal hij zodra hij door krijgt dat er geen eten na YES volgt niet meer mee willen werken...

Wat kan ik hem nog meer bieden... Voedsel, comfort en veiligheid staan hoog in het verlanglijstje van paarden. Veiligheid zorg ik al voor... Voedsel werkt dat is nu bewezen... maar discomfort, dat kan hij lang volhouden als hem iets niet boeit!

Zou het echt bestaan dat paarden iets doen alleen om hun mens te plezieren of komt het er eigenlijk op neer dat ze eigenlijk alleen iets voor ons doen vanwege positief of negatief 'stimuleren': het ontvangen van iets prettigs of het ontwijken van iets vervelends? Van nature moet een paard in eerste instantie alleen aan zich zelf denken, toch...?

Nick Altena schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 2:29:


Alternatieve therapie? Het blijft gouden handel hoor!

Conrad van Pruijssen schreef op maandag 23 oktober 2006, 12:40:


Hoi Conrad,

Wat leuk dat jij mij die mogelijkheid biedt. Helaas kom ik zondagmorgen uit de nachtdienst en red ik dat dus echt niet.
Ik zou graag meer te weten komen.
Heel veel groeten Corinne

lotje schreef op donderdag 26 oktober 2006, 17:46:


Helemaal gelijk Lotje!!! Bij ons in "Den Nederlanden" hebben we een uitdrukking "Van Lotje getikt" nou dat ben jij ZEKER niet! Laat ze maar lullen!

Laten we hopen dat de QuarAb waar het over is begonnen door iemand wordt gekocht met verstand van en ervaring met paarden... Die laat het beestje nog lekker een paar jaar in een kudde staan, en leert het alleen de basis omgang met zijn mens tot het geestelijk en lichamelijk rijp is om meer van hem te vragen.

Hopelijk krijgt hij nog wat van de prijs af want dat "zadelmak" heeft die omhoog geschroefd, daar gaat het hem om!

Elzaliene Proost schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 12:21:

Ik heb het zelfde probleem meegemaakt als jij. Allé ik noem het geen probleem: het was een uitdaging Queenie heeft ooit eens een paar klappen gekregen in haar buik van woeste hoefsmid waardoor ze heel moeilijk nog voetjes gaf daarna. Juist hierdoor ging het ook altijd slechter en slechter en kwamen we in negatieven spiraal waar we moesten uit proberen te geraken. Met het clickeren was het op vrijwel 2 keer 10 min opgelost. Queenie geeft nu voetjes als ik nog maar mijnvinger uitsteek. Maar, hetgeen jij misschien ook nog zal tegenkomen, Queenie geeft nu ALTIJD voetjes als ik in de buurt verschijn met eten
Bv als ik met kruiwagen hooi passeer dan staat ze vaak naast mij met voetje bijna tegen der buik. En zo gaat dat ook bij andere mensen.
Er belde mij eens iemand uit de buurt dat Queenie misschien iets aan haar poot had want haar dochter stond aan het hekken te kijken en Queenie stond bij haar en deed steeds haar voet in de lucht, bijna tegen der buik. Toen ik hoorde dat dochterlief met een boterkoek in haar hand aan het hekken stond, was ik meteen gerustgesteld ...

Elzaliene Proost schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 12:21:


Quisque sibi proximus - Eenieder is zichzelf het naast. Van nature.
Ken jij mensen die in eerste instantie niet aan zichzelf denken? Ik niet, en waarom zou een paard dan anders of beter moeten zijn? Het zijn geen wonderdieren.
Lees Dawkins eens, over hoe DNA zichzelf het naast is. Ook onder de schijn van altruïsme.

Groeten, Egon
Als ik nu geen boerderij had, geen paarden... zou ik gelukkig zijn bij
de koniks

Fred schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 0:15:


Welke Bib?
Ik zit nu in m'n 3de jaar in Antwerpen, dus het blad dat ik gezien heb is eigendom van de UA of van 1 van de proffen van de UA. (Ik had het zelf niet geleend, wel een medestudent van mij. Daarom dat ik niet 100% zeker ben waar ze het gehaald had. Maar ze liggen wel altijd in het DGK gebouw op CDE ter inzage voor de studenten.)
Ik Gent zouden ze het ook wel moeten hebben, zou gek zijn als je het daar niet vond.

Nee, 'kga niet naar die studiedag, ik mis nog de kennis en achtergrond om daar iets aan te hebben.

Ans

Eva Saegerman schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 12:43:


Humor dat van die boterkoek! Ja ik begin het al een beetje te merken... Als ik zijn benen met vingers aftast ter controle... Denk dat de oplossing is het voeten geven te laten doen door in de zwilwrat te 'knijpen'. Als hij dat leert als signaal moet hij onderscheid kunnen maken, paarden zijn tenslotte meesters in het lezen van signalen.

e m kraak schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 13:01:


Absoluut correct!
Geen ieder dier, of mens, doet werkelijk iets voor een ander zonder het gevolg zichzelf hierdoor goed te voelen.
Mensen die bij mij afkomen: ik doe dit alleen voor die ander, en niet voor mezelf, die hebben het bij mij verkorven
Mensen kunnen mooie praatjes maken over altruisme, maar bij dieren is het echter duidelijk
Ik geloof nooit (wie proberen wilt, die mag mij overtuigen) dat een paard iéts zou doen voor zijn baasje, waar die zelf geen enkel voordeel of motivatie of goed gevoel bij heeft! Alle acties van het paard bestaan uit zelfbehoud en overleven, of uit het streven naar *genot, veiligheid* of beter gezegd *de primaire behoeften*.

van lennep schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 11:35:



The usual !!!
We komen dit probleem TE vaak tegen bij paarden van mensen die de stralen niet willen inkorten omdat ze denken dat dat niet 'mag'.
Tuurlijk wil je dat de straal vanzelf afslijt en ja, hij moet ook dragend blijven vanwege alle voordelen, maar je komt in een behoorlijk vicieuze cirkel wanneer je paard vervolgens zo'n pijn heeft door de drukkingen en het daarboven gedegenereerde straalkussen.
Jack en ik lopen dat nu al zolang te prediken....

Dus snij je de straal wél bij, laat je hem geen max. 3 mm uitsteken langs het nivo van de hoefwand, In onbelaste toestand is de straal gelijk aan de hoefwand en in belaste toestand maakt de straal gewoon bodemcontact.

Bij paarden die alleen maar op zachte ondergrond leven speelt dit niet zo, maar bij paarden die ooit ijzers hadden (gedegenereerd straalkussen) en die toch regelmatig op het harde komen (harde klei is ook hard) kan dit een oplossing zijn.

Toch, Esther, blijf ik een beetje mijn twijfels houden of hiermee het probleem ineens opgelost is. Ik blijf denken dat er meer aan de hand is, ik zal je berichten nog eens teruglezen....

Wil je me een lol doen en eens een tijdje niet aan de hielen snijden/raspen en kijk vervolgens eens hoe hij gaat lopen in combi met het bijhouden van de stralen. Gewoon, als experimentje de hielen een halve cm laten opkomen (ik ga er nu wel vanuit dat de hielen maximaal laag gesneden zijn....).

Zodra Fred aan de stralen gesneden heeft moet er dus verlichting komen, is dat niet zo zul je verder moeten zoeken.

Succes, groet, Pien

Ik was helemaal verbaasd over het artikel op http://www.ironfreehoof.com/step1.htm
Zij gaan er van uit dat de hielen op de twee eerste foto's té laag zijn en een betere hielhoogte die van de derde en vierde fto is.

Lijkt me vreemd idee; maar kan het dat de hielen té laag zijn, niettegenstaande de zool gevolgd wordt?

Mijn ervaring met Queenie is dat ze net zo lage hielen heeft als de eerste twee op de foto als ik de zool volg.
En: ze loopt heel goed, ruim en absoluut pijnloos op grind of steentjes! Vorige week nog een drafje gedaan op iemands oprit die bezwaaid was met die kleine grindsteentjes en absoluut geen teken van gevoleigheid, laat staan van pîjn. Dus ik ben er vrijwel zeker van dat Queenie geen (zichtbaar) last zou hebben van die hele lage hielen; maar op deze site beweert men dat er te veel druk zou komen op de digital cushion????

Elzaliene Proost schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 12:21:


Ja, wat altijd helpt is zijn been eraf zagen, dan heb je het voetje he? :)

En best mogelijk dat nu alle Parelli mensen over me heen vallen en dat ik het verkeerd zie, maar de opeenvolgende fases zijn voor mij niets anders dan het toepassen van steeds een graad meer geweld.
het paard gaat sneller reageren om onder de dreiging van meer geweld uit te komen. Voor elk paard zal die vooruit-vlucht grens ergens anders liggen.
Eigenlijk doet een Parelli paard alles onder dreiging van geweld.
Jouw paard reageert niet eens meer op een hoefkrabber die in zijn lijf prikt, wat moetje dan doen? een ram met de wortelstok? Dan een pistool op zijn hoofd? Als hij zou weten wat het betekende, deed ie echt alles voor je! en was een volgende keer het wijzen naar je zak waar het pistool in zit genoeg. Goh, wat doet mijn paard zijn best..........


Je moet goed bedenken dat er geen dreiging met geweld meer is, dat die aai, knuffel puur een beloning is. Dat dat ook iets doet in het hoofd van het paard. Een beloning wil ie altijd.


Vergeet dus "discomfort" en hou je met de bovenste drie zaken bezig :)

Wel eens aan gedacht dat een paard misschien het gewoon zelf ook leuk vindt om te doen? Dat hij het leuk vindt om het samen te doen met jou, zo gauw ie weet dat er geen vervelende dingen zullen gebeuren, omdat er alleen fase1 gebruikt wordt?
Dat alles aan jou prettig is en dat er nog wel es iets te vreten "van de kar valt" ook?
In de natuur heeft hij ook vriendjes waar hij mee speelt.Je ziet paarden ook wel met andere dieren spelen, dus waarom niet met een mens?

Enne, wat vind je vervelender als een beloning niet genoeg was in de vorm van een aai, een stukje wortel geven of fase 4 toepassen?
Misschien werkt het ook heel goed als een beloning voor iets simpels bestaat uit een aai en dat de beloning voor iets heel goeds of nieuws een stukje wortel is?
Probeer het maar uit met je paard, het maakt voor jullie verhouding niet uit, het is allemaal positief he?

Piet

Corinne schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 12:29:


Gewoon meteen doorrijden na de nachtdoenst ? :)

Piet

Moniek schreef op vrijdag 27 oktober 2006, 11:48:


Je maakt een afspraak met je paard : "Yes, wat je nu doet doe je goed en daar krijg je nu, of straks, een beloning voor"
Of:Yes wat je nu doet doe je goed en daar krijg je afentoe een beloning voor.
De geleerden zijn het er niet helemaal over eens wat beter werkt, 1 op 1 belonen, of met onregelmatige tussenpozes.

Maar inderdaad ik vind de Yes, of klik is een marker, geen beloning op zich. Maar soms kan de afspraak dus zijn, nu krijg je na 3 yessen een beloning , soms na 2 en soms na 6 Yessen, maar het blijft interessant voor je om te proberen mij yes te laten zeggen.

Piet