marjolijn schreef op zondag 8 oktober 2006, 13:03:


Nou, in ieder geval bedankt voor de steun!

Willem wordt inmiddels weer wat actiever. Staat niet meer vastgeroest op één plaats. Hij blijft nog steeds stijf in zijn achterhand. Loopt met zijn voorbenen heen en weer om te grazen en laat zijn achterbenen zoveel mogelijk staan. Is een heel raar gezicht, dan hangt hij helemaal voorover en dan weer achterover. Doet met zijn achterbenen ook nog steeds heel kleine stapjes.

Dat paarden wat koortsig en sloom zijn na een enting heb ik wel vaker meegemaakt, zou ik niet zo van geschrokken zijn. Maar de symptomen die Willem heeft lijken voor mijn gevoel het meest op een tetanus-besmetting. En dan zou het, weer volgens mijn gevoel, dus het tetanus-deel van de enting zijn waar hij last van heeft. Niet tegen griep enten lijkt mij niet zo'n probleem, maar om nou ook niet tegen tetanus te enten... Ik weet het niet. Vooral nu ik meemaak hoe Willem eraan toe is en dit zal nog lang niet zo erg zijn als een échte tetanusbesmetting. Zal van de week de veearts maar eens bellen en e.e.a. met hem bespreken. Maar helaas staat die niet zo heel erg open voor een eigen inbreng en ben ik mijn vertrouwen in de reguliere medici al jaren een beetje kwijt. Zal ook nog weer eens gaan googelen om te zien of ik nog meer over tetanus te weten kan komen.

Groetjes, Els.

Michiel schreef op zondag 8 oktober 2006, 14:00:


Ik ben blij voor je Michiel, dat je als "wat ouder jongetje" wel je dromen hebt kunnen waarmaken.

Zo iemand, als jij vroeger was, zijn een zeldzaamheid tegenwoordig.

Hier in 't dorp crossen ze als 11 jarigen liever rond op brommers, of op de tractoren van hun pa, hebben een grote mond, en steken rotjes af in de buurt van je paarden, vér voor nieuwjaar. Mijn paarden noemen ze rotknollen, omdat ik ze gebaar om aub met wat minder vaart en herrie voorbij te komen als ik buitenrijd.

Volgens mij is de wereld veranderd.

Trea

trea hoex schreef op zondag 8 oktober 2006, 15:03:


Ha, we kunnen een "over de jeugd van tegenwoordig" klaaglijn maken.
Hoewel, toen ik een jaar of zeventien was (en da's héél lang geleden) mijn buurjongens ook al met rotjes naar mijn paard gooiden. Pal onder haar buik! Nou schrok die Jolah nergens van, deed een luchthopsje en liep weer rustig verder, fantastisch beest wat dat betreft.
Stenen gooien heb ik hier twee jaar terug nog meegemaakt. Vanaf de in aanleg zijnde nieuwe weg achter ons. Stond een zootje van dat tuig met bakstenen naar Froukje te gooien, en die was toen toch al zo van streek doordat mijn ruin kort daarvoor doodgegaan was. Toen ze mij zagen, gingen ze er als een haas op een paar brommertjes vandoor. John gauw een helm opgezet en d'r op zijn motor achteraan. Nou, ze zweetten peentjes, hoor! Doodeng, zo'n boze man op een oude zwarte BMW die ze klemreed. We hebben ze nooit meer gezien.

Groetjes, Els.

Michiel schreef op zondag 8 oktober 2006, 14:00:


Toen Cadiz er nog niet was, stond er een eigenwijze shet bij Buck, Arthur, omdat een paard niet alleen hoort. Een GE-WEL-DIG lief kind van 10 verzorgde hem op zaterdag. (Ik heb zelf geen kinderen). Thuis punnikte ze hoofdstellen, tuigwaren en zadeldekjes en als ze op zaterdag stipt op tijd kwam, werd Tuur uitgebreid gepoetst (ook al ging hij erbij liggen) en bereden, gelangeteugeld, mee gewandeld en 'beleerd' als springpony. Het meisje was bloedserieus en gaf geen kik, kwam alleen, vroeg geen aandacht, hield zichzelf bezig, vroeg nooit om uitbreiding van haar privileges, deed deuren en hekken keurig dicht, ruimde mest op, vulde zelfstandig de waterbak bij en stond om kwart voor 3 weer klaar om mee terug te rijden: pony in de wei, stroom erop, hek dicht.
Mijn hart bloedde toen ze een eigen (verdiende) pony kreeg en ze de tijd voor Tuur niet meer kon opbrengen. Ze probeerde het nog een tijd, maar raakte oververmoeid van de dubbele verantwoordelijkheid, dus we -ik- hebben besloten ermee te stoppen.
Die kinderen zijn er dus ook! En Nederlands nog wel! Ik heb er daarna nooit meer een van dit zeldzame kaliber ontmoet en ik weer nu eventuele verzorgkinderen van mijn erf.

Michiel schreef op zondag 8 oktober 2006, 14:00:

Als zo'n jongetje als jij hier heden te dage het erf oploopt spring ik een gat in de lucht denk ik.
Jammer he, dat vraag en aanbod zo ver uit elkaar kunnen liggen. Een veel voorkomend probleem in het leven.

marielle schreef op zondag 8 oktober 2006, 13:14:

Aaarghhhhh.... ! Daar vallen mijn ervaringen met hulpjes nog bij in het niets....

Hallo iedereen,
Heb een klein probleempje(of groot?).Ben 3,5 maand geleden begonnen aan Andrea met NB.Zie foto's op fotoseries.
Zij had volledig platte zolen en vrij ondergeschoven hielen,nu is de zool keihard maar naast de straalgroeven in het midden van de straal zijn er echt keiharde verhogingen ,ze doen me denken aan over de zool groeiende steunsels maar ze zijn keihard en de zool blijft maar plat.
Ze is op zand met stenen nog steeds gevoelig,op gras speel ik er heerlijk polo mee en gaat ze uitstekend(ja Isabel je had gelijk ze zijn fantastisch op gras om polo te spelen en iedereen houdt me wel een beetje argwanend in het oog.Hartelijk dank nogmaals voor je steun)
Wat moet ik doen met die verhogingen ,heb een beetje schrik om ze weg te halen om dan nog meer groei te krijgen.
Graag jullie raad.

Cedric Coucke
Dubai

marjolijn schreef op zondag 8 oktober 2006, 15:50:


vreselijk he?
Er liep zo een grindoprit naar die wei, en aan de andere kanten was de wei omringd door huizen. En ik deed mn dagelijkse rondje door de wei, en toen heb ik een halve emmer (zo'n standaard emmertje) vol stenen en keien uit de wei geraapt , die van het pad kwamen.
Ik wíst wie het gedaan had...omdat zij altijd bij de wei was. De moeder van het kind zei dat ze het niet gedaan had natuurlijk, dat zouden haar kinderen niet doen (net zoals ze áltijd papiertjes over het hek gooide als ze richting huis liepen : nee hoor haar kids niet) begon ze ook over mn rotknol die tegen hun omheining schuurde.
Niet te filmen. ik las het straks ook, die kinderen worden niet meer opgevoed. Nu lig ik ook nog o pde grens nog net kind en niet meer kind.. haha maar IK heb nooit papiertjes op de grond gegooid(vooral niet in weides van dieren maar dat is natuurlijk persoonlijk als 'dierenfreak'), of dieren bewust pijn gedaan !!!
Maar die meisjes nooit meer gezien he, ja nog 1 ding, na een hele poos kwam ze weer in de stal, en begon ík er over, en toen heb ik ze nooit meer gezien.
Er is nu een paar jaar overheen en ze was tijd geleden nog in mn wei, met een heel groepje kinderen(waarvan ik er trouwens maar 2 had uitgenodigd maargoed), ik wilde ze ook maar weer niet wegsturen en heb gelijk het jkk laten zien en nog eens goed gezegd dat NIEMAND haar mag voeren ghehe
zenuwpees

Els Kleverlaan schreef op vrijdag 6 oktober 2006, 12:57:


Christel noemde het magische woord:FOCUS!!!!
2 weken geleden was hier Danny van Equine ethology op bezoek( volgens sommigen een van de beste paardenkenners ter wereld).Hij kwam een cursus geven Parelli 2nd stage en liet ons verstaan dat FOCUS enorm belangrijk is.Zonder bit je paard in een bepaalde richting laten gaan kan alleen met Focus en ik heb het zelf meegemaakt.
Veel succes en geloof in je zelf en alles komt goed!!

Cedric

marielle schreef op zondag 8 oktober 2006, 13:14:


Hallo, Marielle,
Je moet gewoon plaatjes gebruiken, een enorme wortel met een kruis er door! Dat snappen Duitsers vast ook wel!
Monique

Cedric Coucke schreef op zondag 8 oktober 2006, 18:41:


Hi Cedric,

Ik snap het niet helemaal en had gehoopt dat de fotoos mij meer duidelijkheid zouden geven.
Maar ik kan de fotoos niet vinden , of kijk ik ergens overheen?

Gr Esther

marjolijn schreef op zondag 8 oktober 2006, 12:22:

Een verzorgjongen lijkt me trouwens

Ik durf het haaaaaaaaast niet te vragen Mar..

Els Kleverlaan schreef op zondag 8 oktober 2006, 11:39:


Nogal generaliserend, toch wel :)
Het is de taak van de ouders om hun kinderen op te voeden, tot assertieve niet onderdanige volwassenen met respect voor dieren en voor mensen. Ik geloof niet dat de kadaverdiscipline en jaren 50 opvoeding van Belgische kindertjes betere mensen maakt.
Ik denk dat ik er over mee kan praten met een dochter die groot geworden is met een geweldige Amsterdamse Montessori opleiding en een zoon die helaas (achteraf) geschoold werd in België.

Piet

Monique Meijer schreef op zondag 8 oktober 2006, 19:58:


Of iets vragen over een Fahrrad, oder mein kuil ist dein kuil

van lennep schreef op zondag 8 oktober 2006, 20:10:


Hi Esther,

Sorry maar ik merk dat ik foto's niet op fotoserie heb staan ,zal er morgenvroeg maken en downloaden.
Bedankt alvast voor je interesse.

Cedric