Hallo,

Ik heb een discussie gehad met verschillende mensen over eiwit en fructaan.
Volgens deze mensen wordt eiwit omgezet in fructaan, volgens mij zijn het twee verschillende dingen. Ook wordt er gezegd dat er nu weinig eiwit in het gras zit en ook het fructaangehalte is de laatste weken erg laag geweest, dus een paard moet nu veilig in het gras kunnen lopen. Hoe denken jullie daarover. Ik kan het namelijk niet vinden dat eiwit en fructaan het zelfde is.

Groet Jessica.

Piet schreef op dinsdag 12 september 2006, 9:07:


Een beloning krijgen is de meest natuurlijke manier van leren.
Mee eens, alleen welke beloning??
Dat maakt nogal verschil uit.

De beste, hoogste en natuurlijkste beloning is:
"De ervaring van het doen zélf"!
Dat is de primaire beloning.

Alle andere beloningen zijn secundair, afgeleid en toegevoegd.
Prima hoor als de primaire beloning (nog) niet werkt. Dan doen paarden en mensen het ook voor het geld, status, voedsel, aanzien, een compliment, een knuffel, een rapport cijfer.

Maar zoals je begrijpt is er niets zo mooi en leerzaam als plezier hebben met de activiteit zelf. Secondaire beloningen vermijd ik zo veel als mogelijk is. Ik heb mijn vrouw lief om wie ze is, en niet omdat ze het eten kookt. Ik rijd paard en ontplooi me hier in omdat ik dat leuk vind, niet omdat anderen me er om zouden waarderen of zoiets. Mijn paard Jur leert vooral van de dingen die hij leuk vind om te doen. Zijn leerproces komt veel minder van secondaire beloningen die ik toevoeg. Al kan ik ook niet zonder secondaire beloningen, dat zou het andere uiterste zijn. Maar ik ga niet zeggen dat voedsel beloning de sterkste en natuurlijkste beloning is, dat kan een secondaire toegevoegde beloning niet zijn.

Zelfs al zou je me een miljoen euro geven als ik van Zwolle naar Apeldoorn zou lopen, dan zou de ervaring van het lopen helemaal in een euroroes komen te vervallen. Dat weet ik wel zeker En dat is niet de motivatie die me het plezier van een wandeling bij brengt. En dat laatste is wel wat we van paarden graag willen.

Michiel

Hallo,

Sinds kort hebben wij een nieuw weilandje voor onze 2 shetlander erbij.
Er staat echter nog vrij veel boterbloem, brandnetel en bereklauw op.
De brandnetels worden na het maaien gegeten.
Tervoorkoming van de boterbloem zouden we kalk moeten toevoegen (wanneer?voorjaar?).
Wat te doen met bereklauw? Dit zou irritatie van huid kunnen veroorzaken?
(Een van de shet's had vorige week ineens bobbeltjes onderaan z'n buik, werd daarna korstje en is na enkele dagen weggetrokken)

Jullie ervaringen en tips zijn welkom.
Groetjes,
Nina

nina groeneweg schreef op dinsdag 12 september 2006, 15:52:


Hoi Nina,

Brandnetels en boterbloem weet ik niet zoveel van. Brandnetels zijn niet giftig, maar worden meestal door paarden niet gegeten, of ze moeten afgemaaid en gedroogd zijn. Boterbloemen zijn vers wel giftig maar worden in principe door paarden niet gegeten. Wel als ze gedroogd zijn (zitten soms in het hooi) maar dan is het gif verdwenen. Bij berenklauw hangt het ervan af, wat voor berenklauw het is. De Europese (kleine) berenklauw is niet giftig en geeft geen irritatie van de huid. Je kan ze zelfs aan konijnen of cavia's voeren. Amerikaanse (die hele grote) berenklauw geeft wel huidirritatie, tot blaren aan toe.

Hoop dat je wat aan deze info hebt. Je kunt met bemesten een hoop bereiken, maar aan de andere kant hebben we voor onze paarden liever een wat kruidig land, en zeker voor shetten, met niet al te "vet" gras. Misschien kan iemand anders je daar meer over vertellen,

Groetjes, Els.

Michiel schreef op dinsdag 12 september 2006, 14:22:


Maar, Michiel, ook dat wat jij "relatie" noemt is onderhevig aan schommelingen om een evenwicht aan stimuli, wat de engelse oc's "contingency" noemen.
Waarom gaat je paard jou anders aantrekkelijk/leuk/weetikwat vinden?

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

Piet schreef op dinsdag 12 september 2006, 8:34:


"IN" een hete brei fietsen is verdomd slecht voor het rubber

jessica van der Stel schreef op dinsdag 12 september 2006, 14:57:


Zover ik weet is fructaan geen eiwit maar een suikermolecule.

Groeten, Egon
Ik heb gezegd, lezer, dat myn verhaal eentonig is. - Max Havelaar

Lee schreef op dinsdag 12 september 2006, 14:21:


hoi,
ik ken iemand met twee paarden en telkens als er de ene weg ging uite de ander dat hij graag mee wou of niet alleen wou gelaten worden ook door uit te breken of een soort jammerende hinnik
maar nu heeft ze dat niet meer omdat er nu een shetland of een ander paard bij blijft staan.
maar het overwegen van een gezelschaps pony is misschien een wat dure oplossing
groetjes
nathalie

Lee schreef op dinsdag 12 september 2006, 14:21:

Verlatingsangst is redelijk verspreid in de paardewereld dus uitzonderlijk is dit gedrag niet . Draai het hele geval eens om , neem zoveel mogelijk je ruin mee zonder zijn maatje EN begin met echt korte stukjes, beloon in de wei met een mooie hoop hooi , ver weg van zijn maat , breng hem dan rustig terug en doe hetzelfde met de maat van hem . Let wel ik spreek in eerste instantie van enkele minuten en enkele tientallen meters hé niet meer , bouw dit dan langzaam uit . Binnen één maand is het gedrag weg als je consequent de intervallen uitbreidt . Natuurlijk niet als je de oefening maar één keer per maand doet he

En zo gaat het ook bij mijn verzorgpaarden,ze kunnen absoluut niet zonder elkaar maar ze zijn elkaar dan ook al rond de 28 jaar niet uit het oog verloren.
De ene kan iets beter zonder de ander ,de ander doet er dan ook alles aan om weer bij haar vriendin te komen en andersom zal het alleen maar roepen zijn en een beetje heen en weer rennen.
Ik heb vaak kleine stukjes met ze apart gelopen en ging wel redelijk goed maar ik moest dan echt niet verder gaan zodat ze elkaar helemaal niet meer konden zien of elkaar konden horen roepen.
Ik weet zeker dat je dit wel kunt bereiken met veel geduld en veel oefenen.
Ikzelf ben er niet verder mee gegaan omdat ze al zo oud zijn en het niet noodzakelijk voor mij is om apart met ze te gaan wandelen(met zijn drieén is veel gezelliger).
Alleen wanneer de één ooit zal komen te overlijden zal het wel heel moeilijk worden.

Michiel schreef op dinsdag 12 september 2006, 15:27:



Tja , zou goed kunnen Michiel, voor het gemak heb ik ook een paar andere motivators niet genoemd, zoals angst en mogelijk? sex? Als Shiny iets niet wil doen dan kan ik wachten tot ik een ons weeg maar dan doet hij het niet en loopt hij weg of bevriest. Met andere woorden zijn motivatie iets te leren is omdat hij de beloning wil, maar bovenal moet hij het willen leren. Hij is vrij om het niet te doen.
Wat dus aardig overeen komt met jouw Jur die leert van de dingen die hij leuk vindt om te doen.
Ik weet niet of je het zo bedoelt, maar dat is wat ik ervan begrijp.


Ik deed het toch anders :) ik liep alleen maar voor een miljoen van Zwolle naar Apeldoorn of van mijn part naar Parijs,
Dan stopte ik daar dat miljoen in mijn zak en ging op de terugweg lopen genieten van het plezier van de wandeling :) flauw geintje :)

En dat laatste is wel wat we van

Piet
natuurlijk Natuurlijk!

Het is weer eens prijs... Na een paar dagen kreupel zijn, en totdat ze haar hoef bijna helemaal niet meer belastte is er vandaag bij thuiskomst het weer erg duidelijk geworden. Weer een hoefzweer achter, alleen is deze nu bij haar hoefbal opengebroken. Dit is nu de 3e keer, sinds we een jaar aan NB doen.

Ik haar haar hoef laten weken in lauw water met soda en het afgewisseld met wandelen op het harde, zodat de rotzooi er goed uitkomt.

Ik bel de dierenarts maar af, tenslotte is de gang naar buiten nu toch open, en blijf ik ze maar spoelen en stimuleren.
Zijn er mensen die dit ook ervaren hebben en misschien zelfs hun suc6 verhaal kwijt willen?? Wordt er een beetje moedeloos van en kan wel een goed verhaal gebruiken!

iss schreef op dinsdag 12 september 2006, 19:02:


Ik heb het recent met Buck ervaren. Ook een jaar van de ijzers af, 10 jaar probleemloos op ijzers gegaan. Om de zweer te laten rijpen weekte ik 2x daags zijn hoef in warm biotexwater. Uiteindleijk heeft de da hem opengesneden, maar hij bleek al zwart te zijn en er kwam geen pus uit. Ik heb hem nog een week geweekt. Daarna was een ander been aan de beurt (niet op willen staan), ik heb het meteen geweekt en na 2 dagen liep hij weer goed, hoewel ik geen doorbraak zag. Ik moet erbij zeggen dat ik hem in die zwerentijd Fistelpot gaf, dat is een gepatenteerd huismiddel tegen abcessen. Of dit iets heeft bijgedragen, weet ik natuurlijk niet.

De reden dat hij die zweren juist nu ontwikkelde, is volgens mij dat in de droge tijd in de hoeven scheurtjes ontstonden, die in de natte tijd weer dichtgingen en daarmee bacteriën binnensloten, die vervolgens een hoefzweer veroorzaakten.
Preventief behandel ik zijn hoeven in de sterk wisselende droog-nat-tijd nu wekelijks met Hoef en Zool, een zinkoplossing die bacteriedodend is, ik had nog zo'n fles staan. Dat kruipt lekker in die scheurtjes. Daarnaast smeer ik dagelijks, wanneer ik de scheurtjes zie ontstaan, Hoefvocht erop.

Ik ben niet zo'n smeerder, maar het is 't me nu wel waard, want je paard op drie benen van pijn zien staan, is nog veel erger.

Toch is dit ergens wel lachen met jullie als er een topic van iemand wordt beantwoord! Er komt antwoord maar door de antwoorden van anderen dan de om hulp vragende komen er nog meer discussies los tussen de hulp bieders onderling!!! Maarre... Vergeten jullie niet mijn daartussendoor fietsende antwoorden ook nog te lezen en het liefst weer te beantwoorden? Ik leer veel van de ontstane discussies hoor daar niet van, maar mijn nieuwe opmerkingen en vragen blijven nu onbeantwoord! Dus even een nieuw topic om jullie aandacht weer te trekken hahahaha feest!

Mijn paardje 3 weken geleden van zijn ijzers afgehaald en loop nu tegen het probleem aan dat hij redelijk goed loopt in de bak, heel af en toe een kortere pas omdat er steentjes in het zand zitten maar verder elke dag beter.
Op het pad naar de bak toe liggen scherpe steentjes en dat doet hem echt nog zeer. Op asfalt heeft hij linksvoor een iets kortere pas...kreupel loopt hij niet (meer).
Van mijn (reguliere) smid het advies gekregen bij niet kreupel lopen wel te rijden imv doorbloeding en groei van zijn hoeven. Mijn vraag is nu of er mensen zijn die dit ook zo bij de hand hebben gehad en hoe ze met het korter lopen om zijn gegaan.

Ik durf hem in de bak eigenlijk wel redelijk normaal te belasten maar zou zo graag eens een lekkere bosrit willen maken...500m. door de berm naar het bos en daar gewoon ruiterpaden. Kan dit volgens jullie of moet ik wachten tot hij geen pasje meer kort zet op het harde?

Ofterwijl hoeveel rekening moet je houden met het korter lopen door gevoeligheid?

Alvast bedankt voor jullie hulp!

Groetjes Manon