ick Altena schreef op zondag 20 augustus 2006, 17:44:

Ok Nick ik ga proberen mijn definitie van druk te geven, als eerste het was een lang bericht dus ik heb bijna alles verwijderd en ga met twee schermen in gebruik je antwoordt geven want er konden geen letters meer bij.

Mijn vraag is dan....wat noem jij lastig ?

Iets lastig maken doe ik wanneer het paard niet veel zin heeft om te luisteren, bv het wil heel hard en ik niet, dan maak ik het lastig door het in vrij kleine voltes te laten doen waar het zin in had, nl. hard lopen, je begrijpt dat dat heel zwaar is en dus zal het tempo vrij snel terugvallen. Op dat moment gaan we verder waar we mee bezig waren en krijgt ie lof en krabbels in zijn nek, zolang hij in de volte in hardloop modus zit zeg ik niks doe ik niks behalve het op de volte houden, ik probeer het dus zelf te laten kiezen voor iets waar ik blij mee ben.
Als hij juist niet lopen wil laat ik het stil staan, maar wel richting waar heen ik wil niet naar wat intressant is, net zolang totdat het niet meer intressant is en er een stap gezet wordt, dan mag paard niet lopen sterker nog, het moet nog stilstaan net zolang totdat ik vind we gaan lopen.
Tegen die tijd is het paard zo zat van het oninteressant niks doen dat het eigenlijk best graag wat wil doen, zodra het gaat alle lof en krabbe;s.
Kortom ik laat het tegen zichzelf omhooglopen als het ware. het kan kiezen voor de makkelijke weg en voor de lastige weg, de meeste kiezen voor de makkelijke.

Ligt aan hoe je het woordje druk gebruikt denk ik.

kan ik eigenlijk kort over zijn, met een voortdurend niet begrijpen van het paard, en met veel machteloze woede botvierend op het paard, zoveel als nodig is om uiteindelijk er voor te zorgen dat het maar een keuze meer heeft.....heel ver weg van mensen willen zijn of veranderen in een paard wat al dood is alleen dat zelf nog niet weet.

En daar is ie dan .....die grens....dat sluiten van die deur.
Ik denk dat er geen verschil is. Een grens is een grens of dat nu in een manege is of bij mij, het is alleen de manier waarop je het stelt en vasthoud.
Bij mij mogen sommige dingen nooit zoals bijten, op mijn tenen staan, eten uit mijn hand graaien. Dat is een duidelijke grens, het is per paard verschillend hoe je er op reageert, je moet de oorsprong van het gedrag vaststellen en daarop reageren niet klakkeloos een schreeuw of een elleboog,maar soms ook ontwijken en negeren.
Daar kan ik geen eenduidig antwoord op geven. Alleen wat vandaag niet mag, mocht gisteren ook niet en morgen nog steeds niet.
Vandaar dat ik ook zeg dat als je een punt wilt maken naar het paard toe je ook de tijd de inzet en het juiste gevoel moet hebben om iets af te maken, anders geef ik het signaal dat er ruimte tot onderhandelen is, en soms is dat er niet.

Wie gaat mij nu eens uitleggen hoe sterk die deur nu dicht
over de brug, eerst eens meelopen en bekijken waar het gedrag eigenlijk weg komt, blijkt het nu zo te zijn dat het paard niet uit de wei wil, zal ze dat ook met al veel eerdere signalen duidelijk maken, daar ligt het eerste werk, maak het leuk om weg te gaan.
En dan brug training, zoals het liedeje van drs P "Heen en weer, heen en weer....enz"
Ik moet eerlijk zijn hé, ooit was er een paard wat bij angst alleen maar achteruit ergens langs ging, het werd bang dan werd paard gerustgesteld,meegelopen, beloond bij goed gedrag, alles zonder zweep e.d, maar het bleef zich omdraaien, wat in bepaalde situaties gewoonweg gevaarlijk was. De ruiter was iemand die zich veel en vaak zorgen maakte om klachten van haar paard menig arts de paramedicus werd in de arm genomen, maar het dier bleef rugpijn houden.
Desondanks bleef het paard verder graag meewerken met haar ruiter,het bleek dat de ruiter verkeerd zat en met een heel verkeerde balans en bovendien niet goed timde wanneer te belonen met aandacht knuffels/lof, en wanneer consequent te zijn. Nog bleef het zich omdraaien en achteruitlopend langs het angstobject te gaan, wel in een bedaard tempo hoor niet met een rotgang.
Nu komt ie hoor, we hebben een situatie opgezocht waarin het niet gevaarlijk was, en gevraag voorwaarts te gaan om langs het gevaar te gaan, toen ze inhield om zich te gaan omdraaien heb ik een harde klap met de zweep net boven haar sprongewricht gegeven, we hadden afgesproken niets te zeggen, alsof ze tegen een stroomdraad op gelopen was, toen ze voorwaarst sprong , ze was zich dood geschrokken, even laten bedenken wat dat nu was en weer gevraag voorwaarts te gaan, godzijdank ging ze en ze is bijna doodgeknuffeld en geprezen.
Ze snapte meteen de clou anders had ze idd weer een tik gekregen. deze harde les heeft ervoor gezorgd dat ze niet weer omdraaide bij angst. De ruiter leerde om haar ongerustheid over de toestand van haar paard niet meer over te dragen aan haar paard, waardoor het paard leerde dat de ruiter een betrouwbaar mens was waar ze op kon vertrouwen.
Deze grens was heel hard, en ik werk liever zo met een paard dat dit niet nodig is.

Hoe bedoel je dit ?
Het is mijn ervaring dat als je angst uit de weg gaat en niet samen bij de kop pakt, je op een gegeven moment al schrikt van een scheet. en lekker veilig in je weitje bang gaat zitten wezen. sensibiliseren dus.

Wat betreft het six-flags voorbeeld, ga ik ook liever in kleine stapjes in hoor, behalve als ik doodga door er niet in te stappen, dan zit ik er rap in met mijn ogen goed dicht!

wat is nu een grens bij mij? Niet accepteren dat een paard op eigen initiatief stopt met een opdracht, als het de opdracht niet begrijpt, of iets niet durft, opsplitsen in kleinere delen, wil het die dag helemaal niet dan doe ik iets wat ie wel kan, dat maken we af met hugs and cuddels en dat was het dan, volgende dag beter.

pffff heel verhaal, maar iets duidelijker nu?

Spirithorses schreef op zondag 20 augustus 2006, 20:29:


Dat zou best eens kunnen hoor, ik ken haar verleden niet. Als ik merk dat ze dit doet stel ik haar gerust en probeer ik haar ontspannen te laten lopen door geen druk/of iets van haar te vragen als ze dit doet. Dan zie ik ook dat ze haar oortjes gewoon heeft staan, ik praat ook veel met haar, dan zie ik dat ze met haar oortjes heen en weergaat.

Ik was erbij toen de vorige eigenaar een keer ging rijden en het western zadel er op had gelegd toen deed ze ook haar oren plat en was ze onrustig, best wel een zwaar zadel. En als ik haar opzadel doet ze dat niet. Wel een teken dacht ik. Alleen waar ik aan moet werken is dat ik nog teveel aan de teugels zit, dat is ze niet gewend want de vorige eigenaar reed alsware met losse teugel (hoofdstel met bit). Ik moet leren om de teugels losser te laten. 1 keer met hoofdstel gereden met bit maar doordat ik de teugels te strak houdt gaat ze met haar hoofd omhoog en is ze onrustig, sinds ik met bitloos hoofdstel rijd is dit veel minder geworden.

Soms heb ik het idee dat ze dit altijd al heeft gedaan en dat dit een gewoonte is geworden want als ze in de wei is doet ze dit ook en als ik met haar gaat lopen en ze is het ergens niet mee eens doet ze het ook.
De vorige eigenaars zeiden dat ze dit altijd al had gedaan, ze kennen haar niet anders. Maar goed heb haar sinds 1 maand en moet haar ook nog leren kennen en zei mij ook. We komen er denk ik vanzelf wel een keer achter.

Jeanet

Nils Vellinga schreef op zondag 20 augustus 2006, 21:43:


Daar moest ik dus om lachen! Een volgende leidmerrie.

In hooi vind je soms stengels van zuring. Dat zijn rood-bruine taaie stengels met lange nerven overlangs. Zuring kan volgens mij geen kwaad in de paardebuik. Het lijkt echter heel veel op de stengel van JKK !

Als je de hele stengel hebt met de bloem en het zaad eraan is het wel duidelijk dat het zuring is maar als je maar een deel van de stengel hebt kun je heel goed zien wat het is aan het volgende.

Zuring heeft bij een "zijtak-aanzet een ringetje dwars over de stengel: helemaal RONDOM.

JKK heeft bij een "zijtak-aanzet" alleen een dwarsstreepje vanwaaruit het zijtakje is gegroeid maar dat gaat niet rondom naar de andere zijde van de stengel !!

Echt simpel als je het weet.
Overigens als er veel zuring in zit, is het niet ondenkbaar dat er ook JKK in je hooi zit !! Hooi uit een rommelwei met veel onkruid dus.

sandratien schreef op zaterdag 19 augustus 2006, 16:32:

verplichtingen zijn er toch om ontdoken te worden ?
Nils en Olly

sandratien schreef op zondag 20 augustus 2006, 20:03:


Dat de leidmerrie achter loopt en drijft.
Hengst loopt achter en drijft, merrie loopt vooraan en bepaald de richting.....in de meeste gevallen dan.

Saskia

Hoi Emma,

Ik had ook al in je topic op bokt gereageerd.
Piet die hierboven heeft gereageerd weet er meer van dan ik, ik heb bij hem namelijk de cursus gevolgd (aanrader).

Goed dat je je paard wat tijd wil gunnen om te herstellen. Ik zou in ieder geval wel snel een bekapper laten komen, op de link die ik op bokt gaf, staan er al een paar.

Succes ermee! Laat ook even weten hoe het afloopt!

Nils Vellinga schreef op zondag 20 augustus 2006, 22:00:

verplichtingen zijn er toch om ontdoken te worden ?
Nils en Olly
En regels om van af te wijken ?
Nils en Olly

Nils Vellinga schreef op zondag 20 augustus 2006, 19:51:


Maar als je tikken hebt , heb je verlies . Kom eens langs om hier tussen de tikken erdoor te glippen kzal ik het verbandkistje al klaarleggen .LOL

eddy DRUPPEL schreef op zondag 20 augustus 2006, 19:11:


Een: De merrie heeft een hormoonprobleem.
Twee: Eva heeft een vader en een moeder die haar helpen, dat schreef ze al.

Saskia

Nils Vellinga schreef op zondag 20 augustus 2006, 20:15:


Heeft niemand geschreven! Bestaat jammergenoeg maar al te vaak! En dat is nu net het probleem, het kan ook anders nl.


Van het woord alfa krijg ik vreselijke jeuk, maar voor de rest idd je kent haar nog maar pas, leer elkaar eerst beter kennen. Je bent je bewust van je eigen fouten, dat is al heel wat!

Christel Provaas schreef op zondag 20 augustus 2006, 20:55:


Totdat er gevaar dreigt !

Idunn schreef op zondag 20 augustus 2006, 22:03:


...volgens sterk verouderde ideeën in verpopulariseerde boekjes t.b.v. volslagen leken, die hier en daar en overal gepapegaaid worden, is het de (leid)hengst die eventueel drijft. Maar dan nog.... realiteit is zo enorm veel complexer!!!

Na gelang omstandigheden is iedere groep anders, anders van samenstelling én anders van sociale structuur en ook dat staat in een boekje over Koniks (van Markerink, ISBN 907464886x).
De delende-hengsten constructies zoals ik die hier 2 jaar geleden al aangaf staan daar trouwens ook in vermeld. Ik denk dat waarheid dichter bij komt met te constateren dat paarden geen democratie nodig hebben omdat ze al vertrouwen bezitten. Clan-life. Denk daar maar eens over....

Egon,
Met groeten uit de mistige regionen van Mars

Isabel van der Made schreef op zondag 20 augustus 2006, 21:20:


De alfa merrie begeleidt de kudde van vooraf , totdat er ergens gevaar dreigt(roofdieren , mens) dan is het de taak van de hengst om over te nemen , op de vlucht hangt het er sterk vanaf van waar het gevaar komt maar de leidende merrie gaat "altijd" de leiding nemen om de kudde de juiste weg te tonen en de hengst gaat zich altijd tussen het gevaar en de kudde zetten . Is een van de twee aan het gevaar ten prooi gevallen verandert de hierargie binnen enkele seconden , is er geen hengst meer binnen de kudde nemen de twee Sterkste merries in volgorde de leiding van de kudde op zich .

Lottek schreef op zondag 20 augustus 2006, 19:01:


Wat een ontzettend vreselijk leuk verhaal! Net kennis gemaakt met paardjes en je zet hier nu al zo'n mooi en treffend verhaal neer wat perfect aansluit op een aantal topics die nu gaande zijn....
Don die de wei niet in wil (jawel, het kan dus ook andersom bestaan!) en het verhaal van Shiny en de plas en de trailer....
Fijn dat je zo'n leuke week hebt gehad (wat is ie lief he? ons Pietsie )

Saskia