Jeetje, wat gaat dit topic snel! hahaha...
Kan bijna niet reageren joh

Tamara heeft ook nooit die lage begroetingshinnik laten horen, tot nu dan...ze staat nu sinds kort bij iemand om verder ingereden te worden en nu hinnikt ze zowaar elke keer als ze mijn voetstappen hoort :)
Dus Annick, geef de moed niet op, Tamara hinnikte vrijwel nooit en nu dus wel (misschien ook iets wat op latere leeftijd komt?)...

Verder communiceert Tamara ook meer met haar lichaam en houding i.p.v. hinniken, wat Pien al zei. Datzelfde gedrag zie ik bij Tamara ook.

Dan over met het touw zwaaien, vind ik eigenlijk een heel interessante gedachte Nick. Het zou namelijk best wel eens kunnen, maar is het veilig genoeg om zoiets uit te proberen?
Ikzelf heb ook wel eens met een emmertje staan zwaaien (omdat ik toen niets anders had) en dat hielp ook heel goed (maar ja, kan een paard daar ook een soort van toon in horen? dat is de vraag dan weer).
Bij sommige paarden is er echter meer nodig en ik denk dat geluid maken dan ook een behoorlijke impact kan maken.

Er is al eens een 'discussie' geweest over het gebruiken van geluid en wat voor impact dit op je paard kan hebben. Ikzelf heb het bij mijn Shetlander weleens geprobeerd. Ik wilde er langs en hij wilde dus echt niet opzij...ik dacht bij mezelf: "Hmmm,laat ik nu eens dat hoge geluid nabootsen wat Tamara altijd doet"...en verrek! het werkte meteen. Mijn Shetje wist niet hoe snel die opzij moest!...ik denk dus wel zeker dat het een middel kan zijn om iets duidelijk te maken, maar heeft dit een positieve of negatieve invloed op de langere termijn? Dat is wat ik graag zou willen weten, de impact die het maakt op een paard en of de boodschap wel de goede is zeg maar...
Op de lijst hadden we het toen erover of die 'gil' die een paard maakt, juist bij dominante paarden hoort of niet. Daar was nogal wat twijfel over.

Groetjes,
Linda

Spirithorses schreef op zondag, 9 mei 2004, 1:49:

Hoi Pien,
Zie mijn vorige verhaal ergens tussen de vele tekst door.
Isabella was ook al `zo hinnikerig´ toen ze nog in de kudde stond.
Ze schijnt altijd op mensen gericht te zijn.
Tijdens de keuring stond ze liever bij de mensen te buurten dan bij haar soortgenoten.

Ze is normaal opgevoed door haar eigen moeder en ze worden bij die man ook pas heel laat gespeend. Gaan dan weer met alle jaarlingen tegelijk een wei in. Ze is tot haar 3,5 jaar in de kudde gebleven voordat ze bij ons kwam. Ze staat alleen. Heb haar wel eens bij de buurman gezet (ook een shet, maar een ruin), maar direct bonje. Ze wilde hem niet op haar wei hebben dus rammen.
Met het hengstje gaat het soms beter (ja vind je het gek haha), maar ook vaak genoeg kan hij een knauw krijgen hoor.

Beetje contactgestoorde pony dus misschien.

Groeten,
Ingrid

dan...ze staat nu sinds kort bij iemand om verder ingereden te worden en nu
hinnikt ze zowaar elke keer als ze mijn voetstappen hoort :)
wel (misschien ook iets wat op latere leeftijd komt?)...
Zou inderdaad best wel kunnen hij moet pas 2 worden.
alleen als hij opgewonden is maakt hij een piep geluid.
ik maak me niet echt zorgen erom.
in de groep is hij ook een eenling, hij speelt wel, maar is ook graag
alleen.
zijn buurman op stal kent mij ook heel goed en begroet me dan ook als ik
binnen komt, al is het alleen omdat hij weet dat ie voer krijgt haha.
Annick

annick schreef op Sun, 9 May 2004 10:21:05:
Hoi Annick,

Ik zou me er ook zeker geen zorgen om maken als ik jouw was.
Kijk als jij helemaal niet op je zou reageren, noch met hinnik, maar ook niet met oortjes naar je toe (dus lichaamstaal) ja dan zou je misschien wel even moeten gaan nadenken.
Maar als je gewoon goed met hem om kunt gaan, alleen hinnikt hij niet, dan is er niet veel aan de hand.

Bij het hengstje van de buren dacht ik eerst ook dat het beest niet normaal was. Hij was na een krappe 3 maanden (veel te vroeg in mijn ogen) al gespeend en had in alle opzichten een achterstand. Hij kon ook niet hinniken, wist eigenlijk volgens mij niet dat hij een paard was. Galoppeerde niet, draafde niet, altijd bonje met de ruin.

Maar nu is hij 2,5 en als ik nu met Isabella langs kom, dan gaat hij aan het knorren. Continu bij die merrie in de buurt willen zijn, de ruin kan nu een knauw krijgen: ze is van mij !!

Maar hij hinnikt nu sowieso meer. De ruin die gilt echt als hij hinnikt, maar het hengstje hinnikt veel lager (dus is ook niet altijd zo dat een hengst gilt). En hij rent af en toe door de wei en bokt ook eens een keer. Hij heeft dus door dat hij paard is nu.

Groeten,
Ingrid

Hallo
Ik maak me een beetje zorgen om Damian.
hij groeit heel erg snel.
Hij word in juni 2 jaar en is nu 1.56.
Nu zijn er tinkers in alle maten maar mijn ventje gaat wel heel erg hard.
toen ik hem kocht was hij ongeveer 1.36 en dat is precies een jaar geleden.
wat denken jullie, zou dit kwaad kunnen ????
groetjes
Annick

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 9 mei 2004, 10:28:


Dat is een interessante, wij hebben een import merrie, ook afgespeend met 3 maanden, die was echt zo gestoord als een deur, en hinnikte ook niet. Ze staat nu ruim een half jaat bij Falka en Brella, ze is nu veel relaxter geworden, en verdomd ze hinnikt nu wel.

Groetjes Es

Ik heb een heleboel interessante onderwerpen langs zien komen maar kon het even niet bijhouden om er allemaal op te reageren, maar gelukkig heb ik ook al gelezen dat ik daarin niet de enige ben

Maar even een andere vraag over het bij elkaar zetten van twee hengsten. Ik had dus begrepen dat in de natuur de vrijgezelle hengsten in groepjes leven. Is dit voor hun hele leven (als ze geen eigen kudde vinden) of is dit maar tot een jaar of 3 en gaan ze dan uit elkaar?
Ik kreeg namelijk veel commentaar op een ander forum toen ik vertelde dat mijn twee hengstjes het niet zo goed met elkaar kunnen vinden. Ze hebben allebei altijd met andere hengsten, merries en ruinen gestaan wat altijd erg goed ging en staan sinds kort samen, zonder merries in de buurt.

Zijn er hier meer mensen die hengsten bij elkaar hebben staan of me hier wat meer over kunnen vertellen?

Groetjes Viola.

viola schreef op zondag, 9 mei 2004, 10:37:


Egon heeft meerdere hengsten bij elkaar staan, dat gaat perfect, misschien dat hij je wat meer kan vertellen
Groeten Esther

Nadat ik gereageerd had, in eerste instantie op de advertentie en later op de mail, heb ik een mail teruggekregen waar het woord paard niet 1 keer in voorkwam, verschrikkelijke ziektes des temeer! Laten we die aanval op NH dus maar snel vergeten, de schrijver van deze brief is niet serieus te nemen,is niet te communiceren en die op te richten bond zal nooit wat worden.
groet
Piet

Esther schreef op zondag, 9 mei 2004, 10:32:

Ook ik wil een duit in het zakje doen.
Mijn ponies hinniken niet naar mij. Wel naar elkaar. Ze staan samen en zijn dol op elkaar. Met de een gaan rijden en de ander achterlaten wordt als volgt gedaan: als we weg gaan wordt er normaal gehinnikd. Komen we ongeveer 20 minuten voordat we terug zijn bij de wei, dan wordt de hinnik vrij hoog, betekent meestal: hehe, ben je daar eindelijk!

Er wordt zeer incidenteel naar mij gehinniked, dan is het vaak laat of koud of ze hebben honger. Dat is dan ook een hoge harde hinnik. Voor mij voelt dat verwijtend, van: waar was je nu! Maar ook: hehe ik ben blij dat je er eindelijk bent!

Met lichaamshouding communiceren we veel meer. Als ik aankom, gaat hun hoofd met een ruk omhoog en draaien ze zich in mijn richting en lopen naar me toe.
er wordt wat gecommuniceerd met oortjes die alle kanten opgaan.

Dit vind ik de leukste: uit rijden gaan met een maatje met 2 ponies. We zijn aan het kletsen over van alles, oook ik heb zo mijn kakelclubje, hihi, en dan hebben we het uiteraard ook de ponies. Ze weten precies wanneer dit is: Andor legt zijn oren horizontaal, zeg
maar met xbenen, om te luisteren wat we zeggen! Dat vind ik zo schattig!
Ook een leuke: ook tijdens het rijden met een maatje, met 2 ponies: lekker kletsen, meiden onder elkaar en de ponies kletsen ook wat af. Ze proberen ons gekakel te volgen, dus oortje een beetje naar achteren gedraaid, gaat ook wat heen en weer dat oor. En de andere pony komt dan iets te dicht bij in de buurt, want pony 1 was nu toch het belangrijkst, die mocht voorop lopen, dus pony 2 moet achter blijven. Dan komt er een oortje iets agressief naar binnen gedraaid en die zegt; wegwezen jij! Dat doet pony 2 niet en dan gaat er een neusvleugeltje omhoog. Helpt dat niet gaat er een lipje omhoog ,haha. En ondertussen ook nog naar de ruiters luisteren. Die ponies zijn er maar druk mee.

Mijn moeder is gek op mijn Haffie. Zij gaat op maandag altijd naar ze toe, heb ik ook eens eens vrije dag. Andor, die is vrselijk jaloers en loopt, of draaft er gewoon doorheen! Ik wil ook aandacht. paardentaal is zo eenvoudig. Ik roep ook heel vaak: het zijn net kleine kinderen. (oeps, niemand gekwetst toch?)

groet,

Hester

Hoi

Zat me vanmorgen wat te bedenken en ik weet het niet eigenlijk dus plaats ik het hier maar weer eens. Het gaat om krachtvoer.

Ik geef Isabella maar een handje muesli in haar (honden)bak 's morgens en 's avonds een handje brokjes. Niet nodig, weet ik, maar is ook gewoon voor het lekker. Dik zal ze er niet van worden.

Dit krijgt ze altijd, dus ook op dagen dat ze helemaal niets hoeft te doen. Maar als ze voor de wagen heeft gelopen, krijgt ze na afloop een extra handje brokjes.

Nu wees iemand mij er pas op dat ze gerust een halve kilo brok mag hebben op de dag dat ze moet werken. Een halve kg leek me wat veel, maar goed. Het was beter het krachtvoer voor het werken te geven.

Dus omdat we vandaag wilden gaan rijden, heb ik Isabella vanmorgen een handje muesli en een handje brokken gegeven. Alleen nu moeten we straks weg, dus geen rijden vandaag. Heeft ze dus al wel meer krachtvoer op. Is dus niet handig.

Hoe doen jullie dat?

En hoelang wacht je met gaan rijden na een hooimaaltijd (ik altijd minimaal een uur, maar omdat ze zo vaak hooi krijgt op een dag is het soms verdomd vervelend om een rit in te plannen).

En ik hoorde pas van iemand hier dat je ook niet moet voeren, en zeker geen krachtvoer, na inspanning. Ik geef Isabella dus altijd haar brokjes na een rit.

Graag wat meer uitleg, en niet over voeder waarde en soort brokken en krachtvoer.

Groeten,
Ingrid

Ingrid den Ouden schreef op zondag, 9 mei 2004, 11:21:

Mijn mening; een halve kilo vind ik erg veel! Mijn ponies lopen op de wei en halen voldoende uit het gras. Het gras wordt nu wel minder, dat merk ik oa omdat ze erg aan het snoepen zijn vd bomen en struiken.Ik train ze nu en ze werken best hard, allebei 3 keer in de week ruim 3,5 uur rijden. Ze krijgen op werkdagen 2,5 flinke handen brok. De overige dagen 2 flinke handen. (werken ze ook, maar minder lang en en intensief)

Tja, het is niet goed om na het rijden brok te geven. Ik stel het zo lang mogelijk uit, maar op een gegeven moment heb je niets meer te doen en liggen de volle wasmanden op je te wachten. Dus ik geef ook na het rijden hoor. misschien scheelt het dat ze geen kiloos te verstouwen krijgen.
Ik ook!


Groetjes,

Hester

Piet schreef op zondag, 9 mei 2004, 11:13:


Jammer, al weer een ‘mens’ naar de prullenbak verwezen!

Ik ken de inhoud van jouw correspondentie met haar niet, maar heb haar zelf ook benaderd en heb daar geen verkeerd verhaal uit gekregen. Niet dat ik het met haar visie of oplossingen eens ben ( integendeel) maar ik begrijp wel waar haar gedachten vandaan komen, ook al zijn die gedachten weinig literair en soms wat verward.
Als je een beetje doorgraaft dan ontdek je onder de ‘bla-bla’ al gauw een medelevend ( of moet ik zeggen mede-lijdend) hart voor het paard.

Serieus nemen? Dat moet ieder voor zich weten. Maar afwijzen omdat je het er niet mee eens bent en niet in staat was om tot de kern door te dringen… een gemiste kans zou ik zeggen. Maar, dat komt op dit lijstje wel meer voor. Helaas..!

Groet, Marianne

Hoi Isabel,

Riding for the disabled, da's in Engeland he ?
Ken je per ongeluk Penny Hill, in Devon ?

Groetjes,
Angelique

Nick Altena schreef op zaterdag, 8 mei 2004, 23:19:


Je hebt gelijk, maar ik weet niet of men werkelijk geen stemhulpen geeft. Bij mij zit het gebruiken van mijn stem zo ingebakken dat ik aanneem dat anderen het ook gebruiken. Je hebt gelijk. Het beschrijven van mogelijkheden van je stem zou het advies vollediger hebben gemaakt.


Ik probeer met mijn touwtje de staart van een paard na te doen. Dat was het eerste waar ik aan dacht toen ik over het gebruik van het zwiepende touwtje las. Een paard commmuniceert naar andere paarden oa met de staart. van een rustige zwiep tot het (met geluid) energiek rondzwaaien. Daarna volgt vaak pas een uitval.

Onze Mookie heeft nooit het met geluid zwiepen van het touwtje nodig. Een wiegel van de vingers is genoeg. Bonny de jaarling echter wel, ook is ze er 1 keer ingelopen toen ze nog erge voernijd had, en me een paar keer omver gelopen had. Nu duwt ze me zelden meer opzij en dan nog alleen als ik er met mijn gedachten niet bij ben. Bij het wiegelen van het touw meen ik te zien dat ze wel snapt wat de bedoeling is maar omdat het haar bedoeling niet is ( ik wil dat ze pas eet als ik de emmer heb neergezet, zij wil de emmer uit mijn handen grissen) ze het gewoon toch nog even probeert.

Onze ponys maken verschillende geluiden en inderdaad aan hun lichaam (oren, ogen, spanning, staart) kan ik veel zien. Heb weinig bewust gelet op de verschillende hinniks maar zal dat eens gaan doen. Waar ik wel een beetje moeite mee heb is het toekennen van "menselijke" emoties aan dieren. Wat algemene emoties zijn denk ik wel des paards maar of je daarin heel ver kan gaan weet ik niet hoor.

toedeledokie
Elsbeth