Spirit schreef op donderdag 15 juni 2006, 10:24:


Zo is het Pien, andere omstandgheden, andere ideaalhoef. Jij ervaart dat op jouw hardere ondegrond dan de NL-PNers ook en hier is het nog weer harder en ruiger en weer iets anders. Variaties op een thema. Moet je niet door onnodig ingrijpen in een vermeend model willen persen.

Onnodig ingrijpen is wel lastige want uiteraard alleen van toepassing op paarden die daarvoor voldoende meters maken onder paardgerichte omstandigheden.
Het modele rijpaard in NL vraagt wel ingrijpen en dat is niet onnodig. DAARvoor leert de konik-ervaring dat het ideaalmodel niet als 1 model bestaat.

HC

Frans Veldman schreef op donderdag 15 juni 2006, 14:10:


Oke , volgend plan...Ik stop nu met de magnesium , maar zet hem nog niet op het gras. Ik ga nu eerst eens kijken hoe het gaat , zonder magnesium en niet op het gras. Als dit goed gaat ,langzaam de tijden dat ze buiten lopen , uitbreiden. En als dat goed gaat , dan heel voorzichtig op het gras.
Maar eigenlijk weet ik nu al dat dat niet goed gaat , als ik hem op het gras ga zetten...met de seme dan , maar de keren dat hij hoefbevangen is geweest heb ik ook allemaal gemist! Ik zie het gewoon niet aan hem.
Ja , een maand later , als hij een rand in de hoef krijgt , maar das te laat.
Moeilijk en gevoelig lopen doet hij nog steeds , door alle problemen loopt hij op zijn voorhand. Hij slijt zijn hoeven nog steeds te hard om goed te kunnen lopen op de weg , en zijn witte lijn is ook nog steeds niet optimaal. Er zitten vaak steentjes in. Dit maakt het voor mij moeilijk om te zien waarneer hij wat stijver begint te lopen door aankomende hoefbevangenheid.
Ik probeer het wel , en jullie horen wel hoe dit verder gaat.

Groetjes Esther.

Ik ken mensen die van een kleine tik hun mama roepen en andere die tegen een harde stoot kunnen, het aangenaam vinden

Ben ervan overtuigd dat de pijngrens, beter: tolerantiegrens, bij elk paard verschillend is, maar die tolerantiegrens wil ik niet bereiken met mijn paard, ik wil er persé onder blijven. Maar, je moet ze wel weten liggen natuurlijk! Kan me best voorstellen dat heel wat mensen die niet weten te vinden; wees maar zeker dat het paard door zijn tolerantiegrens heen nog steeds 'normaal' gedrag vertoont. Mijn idee is dat verzet pas optreedt als we te hoog boven de grens gaan, of langdurig. Het gevaar is dat mensen de pijngrens zoeken (als ze daar al interesse in hebben!) door er steeds over te gaan en te onthouden waar het verkeerd liep. Ga in dat geval naar een muur en bonk je eigen hoofd ertegen dat je alweer de tolerantiegrens te boven bent gegaan.

Is natuurlijk heerlijke utopie de tolerantiegrens te ontdekken zonder in de buurt te komen...

Maar moeten we de tolerantiegrens wel kennen? Als we doen zoals Isabel zo mooi weet te beschrijven, en de zachtste middelen gebruiken om het paard iets te vragen, dan komen we toch niet in de buurt van de tolerantiegrens? Pas dan lijkt me een perfecte samenwerking te kunnen ontstaan. Alertheid en reactie op subtiele signalen van het paard, maar ook van de ruiter! Stop onmiddellijk met wat je doet als je paard zwiept met zijn staart. Het is onaangenaam of doet pijn. Doe het anders; vraag het anders; beloon het anders.

Als je paard vraagt 'doe zachtjes met me' moeten we het paard uiteraard niet gaan desensibiliseren. Maar als een paard vraagt 'doe maar lekker hard'; kunnen we hem dan niet met zachte hand bereiken en een wereld laten opengaan voor hem?

Zoals ik nu een stap gezet heb: Queenie reageerde heel goed op bit (over tolerantiegrens heen?!) kon met fluisterende signalen praten met haar, door de teugels heen. Maar ik wil dat ze naar me wilt luisteren omdat ze daar interesse in heeft, niet omdat ze het moét. Hoe krijg je een afgeleid kind in de klas terug met zijn aandacht bij de les? Niet door hem een lap te geven en te brullen 'luister'; maar door dingen te gaan vertellen die het kind interesseert!

Ben ik nu geheel buiten de kwestie aan het gaan; of heb ik als 2jarige ervaring met paarden, een naïef utopisch ireëel sprookjesidee hierover?
Of zit er toch iéts van in?
Verbeter mij maar ben zooo ontzettend leergierig
We kicken derop

Groetjes
Eva

Huertecilla schreef op vrijdag 16 juni 2006, 9:57:


Precies HC !
Ik heb je net een lange mail gestuurd over Jack en mijn nieuwste inzichten met onze paarden op onze harde ondergrond.
Lees hem even. (Ik moet wel zo weg).

Pien

Voor de mensen die geinteresserd zijn in het "compostwormen" verhaal even het volgende.
Ik heb vandaag een proefje opgezet, niks wetenschappelijks, daarvoor is mijn weeg en meet apparatuur te grof en mijn geduld schiet te kort. Maar meer om een algemene indruk te krijgen van de snelheid van omzetting van voorgecomposteerde mest naar wormencompost.

Voorgecomposteerd: zodanig lang gelegen mest uit de wei opgeschept dat er geen enorme hitte-explosie meer zal volgen, die mijn wormen vermoordt.
Aanwezig een houten kist van (binnenwerks) 110x 60 cm.
Daarin een bestaande wormenpopulatie met wormen van alle maten en leeftijden.
Op het oog een re-de-lijk aantal wormen. Ik vermoed ergens in de buurt van 50% van het aantal wat aanwezig zou kunnen zijn.
(Ik heb vorig jaar bijna de hele populatie uitgemoord met een eiwit (uit vlees) test ( nooit vleesresten op je hoop gooien dus )
De diepte van de kist is zo'n 80 cm, maar in wezen niet relevant omdat er nooit wormen helemaal onderin de kist zitten.
De bovenste 20 cm bevat, schat ik, 80% van het aantal wormen en eieren.
Er was 15 cm ruimte om de kist met mest op te vullen tot de bovenste rand. Dit was 99 liter, oftewel 3 vervoerskisten met 33 liter per kist.
Nu wil ik, zeg eens, over een 2 weken of een maand kijken hoeveel mest er weer bij kan. Ik weet dan hoeveel liter mest er verwerkt is.
En heb een resultaat wat een aardige vergelijking is voor een stukje redelijk "bewormde"mesthoop, hoezeer ik er ook van overtuigd ben dat het echt geen precieze kwalificatie is.
Een optimaal van wormen voorziene mesthoop kan echt krioelen van de wormen, dus elk resultaat wat uit dit proefje komt kan in het echt uiteindelijk alleen maar beter worden.

Iemand nog suggesties?

Piet

Piet schreef op vrijdag 16 juni 2006, 11:04:


Nee, alleen een vraag : Hoe los je het op als je kippen hebt die op de mesthoop scharrelen?

Groet, Pien

Eva Saegerman schreef op vrijdag 16 juni 2006, 10:18:


Ik begrijp heel goed wat je bedoeling is , zo wil ik het ook doen!!!
Maar ik weet al dat ik dagelijks over die grens ga , en daar ben ik mij met sommige dingen ook bewust van. Nog lang niet met alles , en mijn uitdaging is om het met alles te zien , en de volgende stap is , het proberen te voorkomen...Blijkbaar heb ik wel nodig dat er over de grens van tolerantie heen gegaan word , anders begrijp ik mijn paard niet. Ik zet de paarden een voor een op stal[kan momenteel even niet anders] en de ander die dan even achterblijft geeft duidelijk aan dat ik te ver ben gegaan...

Ik probeer heel duidelijk door mezelf te vragen , wil ik dit? vind ik dit in het belang van het paard? Is het is het belang van het paard? Namkje is hengstig...moet ik nu echt haar hoeven doen? kan ik niet even wachten tot ze niet meer hengstig is....[ze kan dan soms erg moeilijk doen over hoeven geven]
Jij bent al een paar stapjes verder denk ik , ben jaloers!!!! Maar ik ga het ook leren hoor , ik kom eraan!!!!!!

Gr Esther

Piet schreef op vrijdag 16 juni 2006, 11:04:


ik heb een mestkarretje. gewoon een aanhanger. ik heb in de hoek een schep oude mest met wormen gelegd. daarom heen mijn beginnende mesthoop verder gemaakt. ondertussen gooi ik er ook al overheen. dit kan toch gewoon? of zou ik nu iedereen uitgemoord hebben? ik doe wel erg lang met 1 karretje nu. al 1,5 maand, het is niet al te grote kar., misschien 1.zoveel meter bij 2.zoveel meter.
zou het echt zo snel gaan??? ik vind het best! hoeven we niet zo vaak te rijden. en is voor van de winter erg handig als we niet makkelijk op het land kunnen om de kar te halen! :)

Marielle

Spirithorses schreef op vrijdag 16 juni 2006, 11:07:


Een vos, of een das of een gemene hond lokken :)
Of kippengaas over de hoop?
Vlaamse Limburgers,..... je herkent ze uit duizenden.......
:)

Tessy schreef op donderdag 15 juni 2006, 21:42:


Je kunt de DA laten komen, dan weet je t zeker.

Hallo,

Weet iemand of ik kalk kan strooien als de paarden op de wei staan, of dat kwaad kan? De wei staat nl vol boterbloemen en kalk schijnt dan t beste te werken.

Groetjes, Natasja

marielle schreef op vrijdag 16 juni 2006, 11:10:


Bij voldoende wormen kan het heel snel gaan, in theorie bevat een kilo wormen ongeveer 1000 stuks. Bij een optimale temperatuur 15-25 C. kunnen die (ook weer in theorie) een kilo mest omzetten per dag. ( in de winter dus bijna niet)
Zorg dat je karretje niet in de palle zon staat, houd de boel redelijk vochtig, (niet soppend) en zorg dat er altijd een buffer is waar de wormen heen kunnen vluchten als de verse mest door bacteriewerking te heet wordt.
Het nadeel van een karretje uitrijden is wel dat je dan elke keer opnieuw moet beginnen,omdat je dan ook je wormen over het land gooit. Beter is dan om de bovenste 20 cm eraf te scheppen om een nieuwe hoop te beginnen .
Wormen die op het land terecht komen zullen over het algemeen sterven of ze moeten oude drollen kunnen vinden.

Piet

Wil schreef op donderdag 15 juni 2006, 17:26:



Ha, nee, niet puur! Alsjeblieft niet. Keurig verdund en met handschoenen, maar daar heeft dat paard niet veel aan, hé? Maar ja, wist ik toen veel... Kreeg het advies van een drogist. Deed de scabifix trouwens ook alleen op de staart, ze schuurden toen de lok niet.

Daarom schrok ik ook best wel toen Froukje haar voorpluk begon te schuren net als Willem. Dacht meteen dat het besmettelijk was. Maar de dierenarts kon niets vinden, dus misschien deed ze Willem alleen maar na of zo, ik weet het niet.

Het schuren wordt bij mij niet erger en nu met de equi-star blijft het goed onder controle. Zodra ik zie dat ze weer jeuk hebben de fles erbij, uitkammen en klaar is Els.

Nu denk ik dat we qua vliegen en muggen ook heel gunstig zitten met onze paarden. Er zijn geen bomen heel dichtbij, pas aan de overkant van de weg, en dat zijn voornamelijk populieren en meelbesbomen. (plus een enkele wilg, berk en els.) De paarden lopen altijd op de wind. Voor schaduw moeten ze in of voor de stal zijn, maar daar maken ze zelden gebruik van. Zelfs gewone vliegen zie je alleen met helemaal windstil, warm weer en dat hebben we hier niet veel. Dazen, horzels en ander gespuis zijn echt een zeldzaamheid. Heb vorig jaar vliegenmaskers aangeschaft, omdat áls er vliegen zijn ze het zo erg op Froukje haar ogen voorzien hebben, maar ik heb ze hoogop 10 dagen gebruikt!

O, ja, en die siliconen. Heb het nog even aan John gevraagd. Schijnt dat het probleem is dat ze niet tot nauwelijks in het milleu afgebroken worden. Da's dus het punt, millieuonvriendelijk. (Zegt mijn man en net of die zoveel rekening houdt met het millieu).

Groetjes, Els.

Piet schreef op vrijdag 16 juni 2006, 11:32:


ik rijd het niet over me land eigenlijk...
is wel een idee. maar de bedoeling van het karretje is tijdelijke mesthoop, en als ie vol is legen bij de grote 'echte' mesthoop bij iemand. ik heb niet echt mest nodig voor op het land,. misschien volgend jaar. welke tijd doe je dat meestal?

Marielle

Rachelle schreef op vrijdag 9 juni 2006, 19:51:


Ik heb ergens, weet niet meer waar, gehoord dat insmeren met olijfolie wel helpt. En profiteer ervan en geef je paard een heerlijke olijfolie massage!