Karin Haneveer schreef op maandag 1 mei 2006, 14:04:
> Wat ik regelmatig hoor en lees, is dat men al snel de "schuld"
> geeft aan
insulineresistentie, terwijl dat vaak alleen maar is
> "van horen zeggen".
> Dat is net zo'n valkuil als er voorheen gezegd werd dat het
> eiwit was.
> Ik zeg niet dat er niet gevallen zijn waarin dat waar is, ik
> zie alleen een overeenkomst met de traditionele gedachte.
Het verhaal van het eiwit was altijd zomaar een idee, dat nooit kon worden aangetoond. De
redenatie was: In het voorjaar raken veel paarden
hoefbevangen, in het gras zit in het voorjaar veel eiwit, DUS zal het wel door het eiwit komen. Dat er ook paarden in de herfst
hoefbevangen raakten (wanneer er nauwelijks eiwit in het gras zit), en dat het niet lukte om paarden "kunstmatig"
hoefbevangen te krijgen door ze puur eiwit te voeren, legde men dan maar als "onverklaarbaar" naast zich neer.
Met het fructaanverhaal is het totaal anders. Het klopt volledig met de waarneming (ook in de herfst kunnen er dagen zijn waarin het fructaan hoog oploopt) en het is in allerlei onderzoeken gebleken dat het inderdaad om fructaan gaat (zo raken paarden zonder uitzondering
hoefbevangen wanneer je ze een hoge dosis fructaan toedient) en heeft men zelfs bij slachthoeven de effecten van glucosetoediening kunnen meten.
> Zoals ik ook voorheen bevangen shetjes ken, die gewoon in het
> gras staan, natuurlijk niet een overmaat, maar het kan dus wel
> als je de bekapping aanpast.
Natuurlijk kunnen shetjes in het gras staan, als je maar rekening houdt met dagen waarin het fructaan hoog oploopt.
>>> Op "fructaandagen" gaan we extra lopen over asfalt om de
>>> afvalstoffen kwijt te raken.
>>
>> Met alle respect, maar ik denk niet dat dat nut heeft, omdat
>> het hier niet om 'afvalstoffen' gaat. (Het gaat notabene juist
>> om stoffen die door het bloed toegevoerd worden, hoewel ik
>> daarmee allerminst wil suggereren dat je de bloedsomloop zou
>> moeten verminderen).
>
> Toegevoerd en dus moeten worden afgevoerd...het heeft wel
> degelijk nut het hoefmechanisme te laten werken.
Het lijkt me een onhoudbare theorie als je beweert dat het bloed die stoffen kan afvoeren zolang diezelfde stof nog steeds in een veel te hoge concentratie in het bloed zit, en bovendien in de eerste plaats via het bloed naar de plek des onheils is toegevoerd.
> Ik heb nu iets te vaak meegemaakt en gehoord dat door te gaan
> lopen, de eerste tekenen van mogelijke bevangenheid niet
> resulteerden in bevangenheid zelf.
Een paard dat loopt zal over het algemeen niet tegelijkertijd ook nog eten, dus wellicht dat het tijdig "stoppen met eten" de redding is geweest?
Hoe dan ook zou ikzelf ook adviseren om direct te gaan lopen, daar niet van. Baat het niet dan schaadt het niet. Je kan niet teveel bloedsomloop hebben.
Het ging me nu even om de theorie "meer bloedsomloop voorkomt
hoefbevangenheid, ondanks te hoge glucosewaarden" waar ik grote vraagtekens bij heb.
> En misschien loop ik zelf nu soms wel overbodig hoor, wie weet,
> ik ga het alleen niet uitproberen, ik voel me er goed bij en
> mijn merrie voelt zich er goed bij, geen reden daar verandering
> in aan te brengen.
Moet je ook niet doen.
>>> Ik heb er 5, staan ook zomer en winter 24 uur buiten, lopen
>>> ook wat af, heb ook niet alle tijd van de wereld, maar we weten
>>> ook allemaal dat paarden te weinig beweging hebben, ook als ze
>>> zo gehouden worden. Als er dan problemen zijn is meer bewegen
>>> wel belangrijk.
>>
>> Hoe meer beweging, hoe beter. Ik denk alleen niet dat dunnere
>> zolen betekenen dat het paard met minder beweging toekan.
>
> Maar da's toch ook niet wat ik zeg? Ik begrijp je conclusie
> niet..
1) Jij zegt: Door de zolen bij te snijden krijg je meer hoefmechanisme en bloedsomloop.
2) Ik noemde als argument dat gevoeligheid de beweging hindert en dat het uiteindelijke effect wel eens het omgekeerde kan zijn als wat je beoogde.
3) Jij zegt dat paarden sowieso te weinig beweging krijgen, en dat je daarom voorstander bent om de bloedsomloop te helpen door in de zolen te snijden.
Uit 3 kun je de conclusie trekken dat het snijden in de zolen het gemis aan beweging compenseert.
>> Maar dat neemt natuurlijk niet weg dat we bij paarden die geen
>> hoefprobleem hebben de strasser-bekapping vaak veel te
>> drastisch vinden. We hebben opvallend vaak mensen op cursus
> tobben. Je moet alleen ook niet vergeten dat bij Strasser
> (herself) alles moet kloppen, ondergrond moet aangepast,
> beweging moet aangepast, je moet (meestal) erg vaak trimmen in
> het begin enz. Ze stelt nogal hoge eisen, zeg maar.
Nou ja, dat is bij ons ook zo. We benadrukken tot vervelens toe dat natuurlijk bekappen geen wonderen kan verrichten als het paard 23 uur per dag op stal staat en volgepropt wordt met
krachtvoer en allerlei onnodigde voedingssupplementen.
> Als dat
> niet gebeurt, en meestal gebeurt dat niet genoeg, slaagt vaak
> zo'n trim niet en blijf je "aanmodderen". Het is dus niet perse
> de methode, het zijn vaak ook de omstandigheden of eigenaren
> die maken dat de methode niet werkt.
Maar de mensen waar ik op doel hadden prima omstandigheden. Paard 24/7 buiten, nooit ijzers gehad, alleen op een gegeven moment een Strasser-bekapping omdat ze dachten dat het beter was, met als resultaat dat de paarden slechter liepen dan ooit tevoren, met veel abcessen e.d. En dat niet eenmaal, maar na iedere bekapping weer opnieuw.
En dit niet bij slechts 1 paardeneigenaar, maar bij verschillende.
Vandaar dus, nogmaals, de weerstand om in de zool te snijden.
Groeten,
Frans
Warboel
