Havank schreef op woensdag, 13 juli 2005, 9:47:


Maar die stonden ook niet alleen in de zachte wei met af en toe eens een weg, of hele dagen op stal?
Enige tijd terug schreef jij dacht ik toch ook dat de omstandigheden waarin jij verkeerd om zo met je paarden te trainen uniek waren en dat lang niet iedereen op deze manier de voeten van de paarden zo op een natuurlijke manier kon laten afslijten?
Vind dit eigenlijk niet zo´n goeie vergelijking dus.
Gr, Nick

mike van dijk schreef op woensdag, 13 juli 2005, 9:36:



Sorry Mike, ik vind dit een beetje een raar antwoord?
Je komt hier een vraag stellen, geeft in eerste instantie vrij weinig duidelijkheid en door vragen van ons komt er een hele andere kijk op jouw vraag.
Het zal toch duidelijk zijn dat er dan meer vragen van komen?

Onderstaand stukje alleen al lezend zit ik vol met vragen...


Wat ik bijvoorbeeld niet snap is dat je als hoefsmid zijnde je paard 2 keer laat bekappen door "een natuurlijkbekapper" zoals je dat noemt.
Ik zou toch verwachten dat je als hoefsmid met een gedegen opleiding deze site gelezen hebt , dit makkelijk zelf kan doen??
Dan het stukje dat je schrijft over die natuurlijke bekapper die dit 2 keer gedaan heeft....
Ik kan er maar niet uitkomen dat een hoefsmid, die zich ook blijkbaar verdiept heeft in de materie natuurlijk bekappen, niet weet middels welke manier er bekapt is???

Daarnaast begrijp ik ook nog steeds je eigen kijk op deze manier van bekappen niet.
Je hebt het (mopperd?) over klanten die je niet vaak genoeg laten komen maar , zoals ik het lees , is je eigen paard dus ook maar 3 keer in 4 mnd. tijd bekapt zoals hier omschreven?
Als je nou je eigen paard al niet eens zo vaak bekapt hoe kan je dit van je klanten dan wel verwachten?

Dan als laatste....
We maken hier best wel eens lol en zijn lang niet altijd even serieus, maar zeker met nieuwkomers (en nog meer als dat een hoefsmid blijkt te zijn) proberen we toch op een serieuse vraag in te gaan.
Ook wij zijn ons er best van bewust dat een hoefsmid wat anders tegen deze manier (vooral dat zelfstandige) aan kijkt.
Bij het lezen van jou berichten schoot mij onmiddelijk de naam Richard in het hoofd, een heer die voor velen hier uhhhh....zeg maar "nogal bekend is".
Ik hoop dat ik me vergis en dit niet dezelfde kant op gaat.
Ik snap er tot nu toe weinig van dus, maar dat zal dan wel aan mij liggen.

Gr, Nick

Marina schreef op woensdag, 13 juli 2005, 12:28:


Nou dan zijn er belangrijke dingen besloten :)
Natuurlijk is bevangenheid iets heel anders dan hoefkatrolontsteking.
Maar genezing is op dezelfde manier mogelijk. Alles draait om een optimale doorbloeding door de werking van het hoefmechanisme van de hoef, zodat het opruimen van gifstoffen en de aanvoer van gezond zuurstofrijk bloed mogelijk wordt en het zelfgenezend vermogen van het paard ruimbaan krijgt.
Hoe lang het ook is geleden dat het paard bevangen is geraakt doet niet zoveel terzake.
Door een goede bekapping zal de hiel lager komen en de toon korter worden, zodat bij de afwikkeling van de voet het dier minder last heeft en er minder druk op de toon komt.
Vanuit de kroonrand zal nieuw hoorn groeien wat via de witte lijn vast gehecht zit aan het hoefbeen en naar beneden groeit.
De hoefwand die niet meer vastzit aan het hoefbeen, wat te zien is aan de verbrede witte lijn, heeft geen nut meer. Beschouw het maar als een losse nagel bij een mens, die groeit er ook af. Daarom kan de hoefwand daar kort. Meestal zit er een knik in de hoefrand , als je van opzij kijkt. Vanaf daar zit de hoefwand los.
Wanneer de hoefwand vanaf die knik de grond heeft bereikt en de voorkant van de hoef loopt gelijk aan het hoefbeen, dus met een mooie smalle witte lijn is de bevangenheid voorbij.
Gezien het hoorn van de hoefwand ongeveer 1 cm per maand groeit, kun je zelf uitrekenen hoe lang herstel kan duren.
Arm beessie, maar ik heb er alle vertrouwen in dat het onnodig zal blijken te zijn, het beest te laten slachten.
Ik meen dat 70 procent van alle paarden zo aan zijn eind komt.

Piet

Hogan schreef op woensdag, 13 juli 2005, 12:21:


Hoi Hogan, hier in Drenthe zeggen ze nieuw grasland inzaaien in het najaar. Omdat de kans op opkomede onkruiden dan het minst is. Mengsels speciaal voor paarden, daar heb ik geen ervaring mee. Ons land is indertijd ingezaaid met BG 11, Blijvend Grasland met witte klaver. De leverancier van dit zaad kan je wel vertellen hoeveel je nodig hebt, misschien is er iemand op het Forum die dit precies weet. Ik dacht niet dat je het meteen moest bemesten.
Wij hebben eerst, toen het redelijk opkwam, een fiks koppel schapen erop gehad. Het lijkt alsof de schapen het hele land meteen weer ruineren maar dat is niet zo.
Het gras stoelt zo veel beter uit, schapen lopen het volkomen vlak en je krijgt op deze manier een mooie vaste zode. Als je in het najaar zaait, in het late najaar of vroeg voorjaar de schapen eroverheen laat gaan kun je het in de zomer al voor paarden gebruiken. Mits het land niet te nat is. Het jaar daarop kun je bemesten.

Als er nog wel gras in je weiland staat kun je ook overwegen om het door te laten zaaien. Sommige onkruiden, zoals ridderzuring, kun je toch het allerbeste uitsteken met wortel en al. Met doorzaaien ben je een stuk goedkoper uit en dat gaat natuurlijk veel sneller.
Hoop dat je hier iets aan hebt.

Groetjes,

Wil.

Wil schreef op woensdag, 13 juli 2005, 14:42:


Hoi Hogan, goed verhaal van Wil.
Een grasleverancier kan je zo vertellen hoeveel en welk gras je nodig hebt.
Als je het land laat ploegen kun je de oude mest die je hebt eerst verdelen over het land en dan onderploegen.
Het slimste is om een bodemmonster te laten nemen,bv Wageningen) of ergens in Frankrijk :) zodat je precies weet hoe de bemestingstoestand is van je grond.
Als je daarbij vermeldt hoeveel kubieke meter oude mest je erdoor gaat verwerken houden ze daar rekening mee en geven je een meerjarig bemestingsadvies. Je gaat dan gericht te werk voor een goede groei. Meestal gooien mensen er veel meer op dan nodig is of het verkeerde.
PIet

Nick Altena schreef op woensdag, 13 juli 2005, 13:20:


Slaat op beide, voor- en achterhoeven. Het extra afslijten heeft denk ik te maken met het gehinderd neerkomen.
Groet
Hans

Nick Altena schreef op woensdag, 13 juli 2005, 13:25:


Ik wilde alleen duidelijk maken dat de frequentie van bekappen een relatie heeft met het gebruik van het paard. Dat je dus niet zo maar kunt zeggen dat 1 keer in de twee maanden te weinig is.
Groet
Hans

Piet schreef op maandag, 11 juli 2005, 8:25:


Ja, Pien en Jack, bedankt voor de goede ontvangst, de duidelijke uitleg, de lekkere lunch en de begeleiding bij het praktijkgedeelte. Aan Piet, die spontaan mee uitleg gaf tijdens de theorie en de praktijk, eveneens dank. En hierbij wil ik jou, Piet, alle succes toewensen op je eerste cursusdag. Ik ben er zeker van dat jouw cursisten even enthousiast zullen zijn. Inderdaad, aan het einde van de dag zag ik het helemaal zitten om de hoeven van mijn paard zelf te bekappen, al steekt het 'twijfelduiveltje' soms zijn kopje op. Vandaag ga ik een reeks foto's maken, en morgen gebeurt de eerste bekapping, gevolgd door weer een reeks foto's. 'k heb intussen iets gevonden dat, althans voorlopig, wel als hoefstandaard kan dienen. En morgen is onze manege gesloten, dat wil zeggen: minder 'pottekijkers' bij die eerste kapbeurt. Dat alleen al maakt me toch weer iets rustiger, haha.
Ik laat jullie nog bericht hoe het gegaan is.
Groetjes
Perdida

Piet schreef op woensdag, 13 juli 2005, 14:56:


Inderdaad een bodemmonster is heel verstandig. En als je dan effe in Nederland bent, dan kun je bij het Boerengoed de biologische meststoffen aanschaffen die je land tekort komen. Zij zitten in Zwolle tel. 038-3557383.

Op www.hofmanap.nl/paardenwei.html vind je paardenweimengels.

Groetjes Collane

Hogan schreef op woensdag, 13 juli 2005, 12:21:


Hallo

Misschien kun je even kijken op www.landleven.nl hier staan erg veel tips op en hoe je het moet doen.

groetjes Harm

Havank schreef op woensdag, 13 juli 2005, 15:22:

Is dat niet meer een kwestie van semantiek, en wordt er met "bekappen" vooral "aandacht geven aan" bedoeld? Bekappen klinkt meteen zo zwaar...
Er zijn uiteraard wel meer omgevingsfactoren die de hoedanigheden van hoeven beinvloeden, ook als je niet voor draverijen traint. Al dan niet (half)verharde bodem om maar wat te noemen, of droogte, genetica, trauma, etc.

En mag ik er dan ook naar raden dat jij je paard(en) wél frequent bekijkt, en zelfs nadenkt over hoe het nog beter kan?
Ik denk echter dat je met zekerheid kan stellen dat eens in de 2 maanden (als het niet vergeten wordt) toch eens naar (de hoeven van) je pony omkijken te weinig is. Of er al dan niet iets (extra) aan gebeuren moet is dan een 2e.

Een wezenlijk verschil tussen de "traditionele" en "natuurlijke" benadering is dat bij de eerste er eens in de x maanden er een "smid" langskomt die het achterstallig onderhoud opruimt, terwijl bij de laatste er als het goed is geen achterstallig ontstaat. Het verbaast me enorm dat zelfs deze simpele logica op zoveel weerstand stuit in het hippische; het is net alsof je de mensen moet bijbrengen dat je je pony toch echt wel iedere dag te eten en water moet verstrekken.

Groeten, Egon

Piet schreef op woensdag, 13 juli 2005, 14:21:


70 procent....'t is toch niet te geloven....
Hopelijk kan ik er 1 redden op deze manier (nou ja, niet zelf, maar door 't hele spul in de richting van natuurlijk bekappen te sturen)
Met uitzondering van mij waren alle adviezen: paard naar de slager, er was al genoeg tijd en geld aan besteed.
Ik heb de hoeven nog niet bestudeerd, maar ga er nu zeker dichtbij staan als ze bekapt wordt :) De vorige keer dat ik haar zag is me niks bijzonders opgevallen, maar toen liep ze nog op ijzers.(die zijn inmiddels verwijderd). De bekapper kan zich in ieder geval richten op een aantal recente foto's. Wat mij betreft gaan we ervoor :)

Wendy-hb schreef op dinsdag, 12 juli 2005, 19:54:


Tja... En dat is dan een fout die niet alleen bij bekappen maar ook op Natural Horsemanship-gebied vaak gemaakt wordt. We pakken een onderdeeltje van Parelli, gooien er een sausje van M.Roberts overheen, met wat elementen van Emiel Voest, en vervolgens zijn we verbaasd dat er uit deze mix niets fatsoenlijks komt.

Zowel Strasser, Jaime Jackson als Pete Ramey hebben heel veel onderzoek en ervaring opgedaan alvorens ze op de door hun toegepaste bekappingswijze kwamen. Wie ben jij om te vinden dat je "het er niet mee eens bent" en allerlei stromingen door elkaar gaat husselen en vervolgens gaat klagen dat de hoeven scheef worden? Heb jij ooit iemand anders horen klagen dat de hoeven scheef worden? Dat gebeurt noch bij onze methode, noch bij de Strasser-methode, etc. Dat gebeurt alleen bij mensen die niet voldoende inzicht hebben in de methoden en lukraak dingen naar eigen (gebrek aan) inzicht gaan veranderen.


Het is tamelijk onbeleefd om op forum A een vraag te stellen en vervolgens om een antwoord op forum B te verzoeken. Iemand mag van mij lid zijn van meerdere forums, maar als je op forum A schrijft accepteer dan ook antwoorden op forum A. Anders vraag ik me af wat het nut is om aan forum A deel te nemen.


Jij stelde je vraag hier.

Groeten,
Frans

mike van dijk schreef op dinsdag, 12 juli 2005, 22:43:


Er zijn verschillende mogelijke oorzaken:
1) De leefwijze van het paard is niet correct. Bij een paard dat een behoorlijk deel van een etmaal op stal staat zal dit probleem niet overgaan, ongeacht de bekapping.
2) De hoefwand is te lang. Je hebt het over "4 maanden geleden" dus het zou wel eens zo kunnen zijn dat de hoefwand uitsteekt. Dat kan gevoeligheid veroorzaken, vooral op de verharde weg.
3) De witte lijn is zwak. Dit uit zich vooral op "kleine steentjes" en grind e.d. Gevoeligheid van de zool zelf dus.
4) Er wordt te rigoureus bekapt, af te leiden uit het gegeven of het paard direct na de bekapping beter of slechter loopt.

Bij paarden met een zwakke witte lijn kan het soms wel nodig zijn om de hoefwand wekelijks(!) bij te raspen om gevoeligheid te voorkomen.

Groeten,
Frans

e m kraak schreef op woensdag, 13 juli 2005, 16:50:


Ik zie de hoeven dagelijks. Wat minder frequent bekijk ik de onderkant. Bekappen klinkt mij inderdaad nogal zwaar in de oren. Ik zie meteen een kapmes voor me.
Iets wat ik vaker heb gelezen en wat jij nu ook weer schrijft is de frequentie van traditioneel bekappen: om de x maanden. Waarbij langer dan 2 maanden eerder regel dan uitzondering is.
In mijn hobby word er op zijn laatst na 4 weken een nieuw ijzer onder geslagen. 3 weken is ook heel gewoon. Met zo weinig mogelijk nagels en vaak nog in dezelfde nagelgaten. De slechte effecten van hoefijzers worden zo wat beperkt.
Groeten
Hans