Frans Veldman schreef op maandag, 13 juni 2005, 17:09:
> Wellicht is het goed om hier even toe te lichten dat Dr.
> Strasser een dierenarts was,
IS! Ze is nog alleszins "alive and kicking", 61 jaren jong en voorlopig niet van plan om met pensioen te gaan.
> die uiteraard veel te maken kreeg
krijgt! Ik ben nu twee keer in Tuebingen in de hoefkliniek geweest en wat je daar ziet is werkelijk ongelooflijk. Enerzijds hoe dieren daar binnen komen (verschrikkelijk), maar anderzijds hoe ze een paar maanden later weer weg gaan (wonderbaarlijk).
> met ernstig zieke paarden. Steeds weer bleek dat een gebrekkige
> doorbloeding de oorzaak was van hoefproblemen, en dat je de hoef
> kon genezen door de doorbloeding te optimaliseren.
> De Strasser methode heeft dan ook het hoefmechanisme als
> prioriteit nummer één gesteld, waarbij eventuele
> overgevoeligheid van de hoef op de koop toe wordt genomen. Dit
> is volkomen acceptabel wanneer je te maken hebt met een ziek
> dier, net zo goed als dat het acceptabel is dat een menselijke
> patient na het ondergaan van een medische operatie een tijdje
> ongemak mag ondervinden. Dat Strasser een arts is kun je
> duidelijk terugvinden in de uitgangspunten.
Hmmm . . . dit is toch net iets te zwart/wit. Het uitgangspunt van de Strasser Methode is "remove the cause". Dat betekent dat je over een behoorlijke portie kennis moet beschikken om te kunnen bepalen wat de oorzaak eigenlijk is (en daarover verschillen we meestal van mening met "de conventionelen"). Als je te maken hebt met een paard dat toch al kreupel en/of ziek is, dan ga je direct en zo snel mogelijk voor de perfecte trim. Echter, heb je te maken met een paard dat schijnbaar gezond is en niet kreupel, dan pas je de trim aan zodat je het paard zeker niet kreupel maakt.
Het is een misverstand dat wij paarden altijd supergevoelig maken. Je bent continu op zoek naar de gulden middenweg: enerzijds wil je dat het paard zo comfortabel mogelijk is en dus zo min mogelijk pijn heeft, zodat het niet de wil tot bewegen verliest. Immers: no improvement without movement! Anderzijds wil je wel dat het dier uiteindelijk 100% gezonde voeten krijgt. Dat betekent dat er iets in die voeten moet veranderen en dat gaat helaas gepaard met een bepaalde hoeveelheid pijn. Het is dus een kwestie van voortdurend heel goed kijken naar het paard (en luisteren naar de eigenaar) om te bepalen hoever je kunt gaan om de verbetering van de hoeven zo snel mogelijk maar met zo min mogelijk pijn te bewerkstelligen.
Paarden die er echt zeer ernstig aan toe zijn (hoefbeen dat door de zool heen breekt bijvoorbeeld) hebben er baat bij de eerste weken/maanden naar een hoefkliniek te gaan zodat ze zo snel mogelijk en onder optimale omstandigheden geholpen kunnen worden. Als er iets is waar Dr. Strasser je behoorlijk voor op de vingers kan tikken, dan is het wel wanneer je een paard onnodig veel pijn hebt bezorgd door naar omstandigheden te rigoreus te werk te gaan, dan wel wanneer je te voorzichtig bent geweest en daardoor het paard onnodig lang laat lijden.
Al met al kun je ook hier weer zeggen: it depends. (Dit is het meest gegeven antwoord op vragen aan Dr. Strasser.)
> Natuurlijk Bekappen zoals wij in ons boek en op de website
> uitleggen is meer bedoeld voor relatief gezonde hoeven, waarbij
> we de prioriteit leggen bij het voorkomen van overgevoeligheid.
Vergeet daarbij niet dat een paard een vluchtdier is en daarom niet gauw pijn zal laten zien. Immers, als hij duidelijk laat zien dat hij pijn heeft is hij de eerst volgende snack voor een predator. Dus als je heel duidelijk kunt zien dat een paard pijn heeft is er al heel wat aan de hand. Als je goed weet waar je op letten moet kun je helaas zien dat erg veel paarden continu in meerdere of mindere mate pijn hebben. De signalen die ze afgeven worden echter door heel veel mensen beschouwd als ondeugden of als iets dat nou eenmaal bij dit paard hoort.
> Ons credo is dat een paard dat gemakkelijk en vrijwillig loopt
> vanzelf meer beweging krijgt, en omdat beweging essentieel is
> voor het hoefmechanisme de doorbloeding hierbij ook gediend
> wordt.
Dat uitgangspunt wordt ook in de Strasser Methode gehanteerd.
> Overgevoeligheid schrikt bovendien de mensen af, waardoor
> paarden uiteindelijk op de ijzers blijven of na een "mislukte
> poging" weer terug op de ijzers worden gezet. Zie ook het
> bericht van het paard dat nu zo gevoelig is geworden dat de
> dierenarts erbij wordt gehaald: grote kans dat die weer terug op
> de ijzers wordt gezet. En dat kan natuurlijk niet de bedoeling
> zijn. Wij kijken dan ook iets verder dan alleen maar naar de
> medische belangen en proberen te voorkomen dat de eigenaar er de
> brui aan geeft.
Nogmaals: ook hier verschillen we niet van mening.
>> Verder brengen wij geen mustang roll aan. Wat wel
>> verschrikkelijk belangrijk is, is dat de kroonrand een hoek van
>> 30 graden met de grond maakt. Want alleen als dat het geval is
> Probleem hierbij is dan natuurlijk wel dat ALS de hoek niet
> klopt, dat je om de hoek volgens het boekje moet maken je
> toevlucht moet nemen tot het snijden/raspen van de zool, of
> ergens een losse hoefwand moet laten staan.
Nee hoor, het bereiken van een 30-graden kroonrand zit hem vooral in het verlagen van de hielen.
> Een van de hoofdredenen waarom in Nederland paarden worden
> beslagen is omdat men op de verharde weg wil kunnen rijden, en
> men denkt dat de hoef beschadigt als men zonder hoefijzers de
> verharde weg op gaat. Zodra het paard op de verharde weg komt is
> een mustang roll daarom noodzakelijk om de hoef tegen
> beschadigingen te beschermen, al is het maar voor de gemoedsrust
> van de eigenaar.
Hierover verschillen we dus wel van mening.
> stukken "chippen" dan rond afslijten. Daarom brengen wij
> preventief een mustang roll aan. De hoef blijft beter beschermd
> en de eigenaar heeft minder redenen om weer terug te grijpen op
> hoefijzers.
Wij hebben daar een andere oplossing voor. We leggen aan de eigenaar uit waarom we de wand niet mooi afronden (vanwege de reeds genoemde grip op zachte bodem) en vertellen er bij dat het "chippen" van stukjes wand normaal is en niks om je zorgen over te maken.
Er is nog een andere reden die ik gisteren vergeten ben te vermelden:
Op zachte bodem (weiland) is een paard beter af met een scherpe hoefwand omdat daardoor de hoef beter horizontaal blijft. Wanneer je de wand afrondt verklein je het oppervlak van de hoef en werk je in de hand dat het paard met de voorkant van de hoef wat naar beneden komt te staan (op zachte bodem). En dan is het hoefbeen weer niet parallel aan de bodem, met alle gevolgen van dien.
> Natuurlijk Bekappen heeft, door het voorkómen van
> overgevoeligheid en het voorkómen van hoefbeschadigingen, een
> zeer laag percentage "spijtoptanten".
Er zijn helaas geen statistieken van de Strasser Methode. Daar wordt aan gewerkt, maar het zal nog wel even duren. In mijn eigen zeer beperkte praktijk van 18 paarden sinds eind oktober 2004 heb ik geen spijtoptanten.
> Wat niet wegneemt dat Strasser een heel goede methode is, vooral
> voor paarden die ernstige hoefproblemen hebben. Ik zag net op je
> homepage dat je net gecertificeerd bent en daarvoor onze
> felicitaties!
Dank je wel :)
Warboel
