Peter Donck schreef op maandag, 18 april 2005, 22:31:


Pffff een Koetje een KO tje , das wat dees diertjes te wachten staat.
Nanana geen dames met de billen bloot, dit is een macho sport toch?
Spieren das pas echte biefstuk. Daar zet ik gaag een merkje in. Een adelijk merk is lekker lang veel namen nananananana.

Groeten gravinne van Falk van Amsterdam tot Bellingwolde tot Munnekeburen Centrum. (past dat op die big bellies) zal de ijzers maar weer smeden.

Peter Donck schreef op maandag, 18 april 2005, 21:52:

Klopt en dat is minder onprettig dan zowel oormerken als chippen. Alleen vriesmerken is minder vervelend. Dat vraagt echter duurdere spullen, is lastig bruikbaar in het veld en het luistert krapper.
Verder is alle gezever hierover door vleeseters door Esther terecht gebrandmerkt als gezever....
Verbazend knap trouwens hoe hier weer een bloedbad van koeienfokken gemaakt wordt op basis van 'brandmerken en selecteren'.....
Je hebt helemaal gelijk Peter: kwaliteit is belangrijker dan kwantiteit.

de stieren die voor het lintje-pakken gebruikt worden zijn 3-5 jaar oud. Dat lintje-pakken interesseert me niet. Het leerzame eraan is het paardrijden; de betreffende stieren (welke tevens voor gerichte fok ingezet worden) worden te paard van de kudde gescheiden en dát duizenden jaren oude werk is de basis van het 'Hoge School'-rijden.

Sadko Solinksi heeft ooit een paar jaar als Gardian gewerkt voor hij zich in Barjac vestigde om een 'freizeitreiter-centrum' op te zetten en zijn ideëen over het 'a-la-brida' zijn door zijn Camargue-tijd gefundeerd.
Aangezien het de stijl is waarmee wij ons prettig voelen en waarvoor ik bij hem op kursus ga wil ik ook dit element niet overslaan.

Verder ligt de Camargue in Frankrijk; het is de delta van de Rhône. Dit voor Nick.
Kijk Nick; jij kán al perfect paardrijden, ik probeer nog gewoon goed te leren rijden en heb daar wat meer achtergrond en uitleg bij nodig dan de natuurtalenten

Andere interessante elementen voor mij daar zijn het Malibaud-moeras wat een belangrijke site schijnt te zijn en de grot Chauvet-Pont d'Arc welke pas in '94 ontdekt is.
Ja, en het NL-stel wil ik ook graag bezoeken uiteraard.
Zowel dat stel als Solinski houden hun paarden het jaar rond buiten in groepsverband en ook daar hoop ik wat van op te steken.

Huertecilla schreef op maandag, 18 april 2005, 22:45:

er is maar een goeie manier om agter de dierfriendelijkheit fan methoden te komen: met een foldoende grote steekproef aan 2 benur proefopjektuh die een enkettuh kunnuh infulluh wat suh er allemaal van fondun.
Geef mij maar een wortul, en pas na muh doot de friesur in. Dan merruk ik het niet meer. Of is merrukkun iets andurs dan friesmerukkun? Wat is friesun, kan je dat fretuh? Ag 2 benurs sijn rare beestuh.
Gelukkug ben ik een ouwe taaje.

Je Falka

Huertecilla schreef op maandag, 18 april 2005, 22:45:


Dit begrijp ik echt niet, bedoel je dat ze daar op een paardvriendelijke
manier paardrijden? Ik ben een paar maal in de Camargue geweest
en er zullen best wel ruiters zijn die er paardvriendelijk rijden, alleen ik heb er geen spoortje van gevonden,integendeel zelfs.

jan seykens schreef op dinsdag, 19 april 2005, 7:04:

Wéér zo'n aanname: dat staat er niet en nee, bedoél ik evenmin.
De hele optoming daar terwijl ik bitless rij geeft je al voldoende antwoord.

Dat neemt niet weg dat de zit evenals de Franse teugelvoering en wellicht meer leerzaam kan zijn. Zeker omdat ik het kan vergelijken met de Doma Vaquera waarvan ik hier veel zie én veel van leer, zowel van positieve als negatiee elementen.

Huertecilla schreef op dinsdag, 19 april 2005, 9:34:


vertel verder graag !?
aub - welbedankt !!
Peter

Peter Donck schreef op dinsdag, 19 april 2005, 10:00:


Is aardig complex. Boek een trip en ik neem je graag mee naar een picadero; bij Antonio in Antequera kan ik altijd binnenvallen.
Wat erg indrukwekkend is en ook intrigerend is dat, wanneer goed gedaan, Doma Vaquera vrijwel uitsluitend op gewicht en met de teugels op de nek gereden wordt en de hulpen nauwelijks zichtbaar zijn.
Er wordt in een rustige stap en idem canter gewerkt.
Uit de combinatie van deze gangen en de 'onzichtbare' hulpen is veel te leren.

Ik hóóp nog een keer bij Javier Buendia les te kunnen nemen; die rejoneador 'in ruste' fokt en traint nu paarden daarvoor. Hij weet niet alleen héél veel van paarden en fokken, hij heeft ook een héél paardgerichte manier van omgang en trainen.
Hoewel Doma Rejoneo anders is dan Doma Vaquera is de basis identiek. Voor rejoneo echter staat bijna alles in het licht van het licht maken van de voorhand. Het paard moet superlicht aan de (gewichts)hulpen zijn én ook actief meedenken.

Als je er doorheen kan kijken dat beide vormen van Doma voor het werken met Ganado Bravo bedoeld zijn en stang, kaptoom, sporen onontbeerlijk waren/zijn, zul je zien dat deze rijstijl zeer licht is voor het paard. Net als bij Klassieke Dressuur echter zijn er ruiters/trainers die het wedstrijddoel te sterk op het netvlies hebben en dan is geen enkele manier van rijden/beleren prettig voor een paard. Dat staat er echter los van.

Mijn lief is nu met zoonlief in onze picadero met Sancha en Parelli bezig. Ik geniet nog even van deze bak koffie en ga dan Arabella uit de wei laten voor Freizeitreiten 'a-la-brida' met doorhangende teugels aan een bitlessbridle. Tis schítterend, rustig weer dus ik ga een rit met relatief vlakke stukken maken om lekker ontspannen de gangen door te gaan.

Huertecilla schreef op dinsdag, 19 april 2005, 11:11:


en ik ga maar weer voor een strandritje... ook leuk !
Maar ik weet graag ALLES over doma vaquera én rejoneo.
Er lopen heel wat parallellen tussen US-cowwork, spaanse doma en zuidamerikaanse vaquera zowel in negatieve als in positieve zin,
maar vooral, en dat geld voor elke vorm van paardrijden,
wat bovendrijft is 'lichtheid in samenwerking'

we lezen je wel, je hoeft je niet in te houden !
Peter

wat ben ik blij dat de cursus nu in Kanne, Riemst, gaat komen.. dat is voor mij en alle mensen hier in de buurt heel fijn,want de reistijd naar Frans en Ilona was ,voor mij in ieder geval, een groot struikelblok.
ik vind dit echt te gek.
dank jullie wel.
een blije Jacqueline

Peter Donck schreef op dinsdag, 19 april 2005, 11:30:

En ik blijf nog maar es lekker achter mijn computer zitten, beetje werken...

Gelukkig staan de ongebrandmerkte en - o hoe stout - ongechipte paarden gewoon in het Hollandse groen groene knollenland en zal het ze een zorg zijn dat ik er niet ben.....

Marjolijn, die persoonlijk kleine stiertjes opjagen, brandmerken en er later mee vechten (?) helemaal niet paardnatuurlijk en ook niet leuk vindt

marjolijn schreef op dinsdag, 19 april 2005, 12:29:


¿Ik ben net gaan rijden met Hunting Fieldboots en dus óók nog een vossenbeul? Wat jij wil hoor.

Kijk; Parelli vindt het gebruik van een bit verfijning. Ik wijs het in- en uit principe af. Parelli echter kan mij héél érg veel leren.

Ik heb er zelf geen moeite mee om het bit van Parelli van zijn PNH te scheiden. Zo ook bijvoorbeeld Rejoneo, Doma Vquera en Western.
Ik vind het wat vreemd om vrijheidsdressuur af te wijzen omdat je circussen dieronvriendelijk vindt en dat is hetzelfde.

Het heeft echter geen zin dit over te willen brengen, want waar emoties een rol spelen is geen rationeel argument voldoende.

Kortom Peter: pech gehad.

Zo; nu de geiten melken. Oh, en de bokjes eten we op. Da's een 'regel' uit de natuur: bij veel dieren is er een overschot aan mennekes.
Zo werden hengsten traditioneel voor de cavalerie bestemd (en nu geruind als rijpaard).
Zo werden stieren traditioneel voor de stierenverering bebruikt en worden stiertjes nu tot biefstuk verwerkt.
Zo zijn geiten voor de melk en bokjes voor de stoofschotel......

Huertecilla schreef op dinsdag, 19 april 2005, 15:19:

. Da's een

Helaas bij de dierensoort 'mens' ook.
Isabel

Isabel van der Made schreef op dinsdag, 19 april 2005, 15:28:


Ja, inderdaad; als je het 'gezin-als-hoeksteen-van-de-samenleving' ruim genoeg interpreteert om de voor onze diersoort gebruikelijke haremstructuur te omvatten.
Dat heet natuurlijke selctie: de mennekes met de meeste hersens-en-ballen hebben de meeste nakomelingen omdat de meeste vrouwelijke dieren zich daardoor laten verblinden. Ook bij de mens....

Hoi, ik ben Dorine
Wat ik hier lees, is denk ik wat ik zoek.
Wij hebben sinds 1 week een lieve Cpony " Lady" van 13 jaar.
Wij hebben haar gekocht voor onze dochter van bijna 7jaar
die reeds een jaar priveles volgt. Ik dacht dat ik iets van pony's afwist en maakte me geen zorgen of dat ik het allemaal wel zou aankunnen.

Iedereen had me gewaarschuwd, dat het te snel was om onze dochter een pony te kopen. Dit wou ik niet geloven dus nu staat ons Lady hier bij ons
thuis in de wei. Daar waar ze van komt was het heel rustig en wij wonen
spijtig genoeg aan een drukke verkeersbaan. Ik weet dat ze hierdoor onrustig
is en nog veel moet wennen. Ik wil haar alle tijd geven die ze nodig heeft
maar ondertussen is mijn vertrouwen weg. Als ik op de wei kom,loopt ze naar
ons en draaien haar oren steeds naar achter toe en haar blik in de ogen
vertrouw ik ook niet . Vandaar dat ik nu heel veel schrik heb om nog in de
wei te komen.

Onze buurjongen was aan het stappen naast de pony die opgezadeld was en
ze schrok van iets en rukt zich los en gooit haar achterhand de lucht in en vlucht weg naar de stal. Dit was precies zoals in een rodeo vandaar dat ik
nu denk telkens ik bij haar kom dat ze haar zal draaien en slaan.
De vorige eigenaar kan dit niet geloven.. hoe krijg ik mijn vertrouwen
terug dat ik de schrik niet uitstraal ??

Ik hoop op een paar opkrikkende tips en weetjes

groetjes dorine

Huertecilla schreef op dinsdag, 19 april 2005, 15:47:


meer dan 2 ballen?


Maar even serieus, Peter, wat verwacht je nou als je op dit forum aankomt met je verhaal dat je zo leuk jonge stiertjes gaat brandmerken?
Je brengt het ook zo wonderlijk. Als je nou gewoon zegt dat je een paardrijles gaat volgen... En daar bij op de koop toeneemt dat er bitten worden gebruikt, waar je zelf principieel tegen bent, maar wel van de methode kan leren.
Maar, nee, waar je mee begint is dat je zo spannend cowboy gaat spelen.
Op mij maakte je al de indruk een overheersende macho te zijn (weet niet met hoeveel ballen, wil ik ook niet weten), en dan kleurt dit verhaal wel behoorlijk het plaatje verder in.
En passant donder je Nick volkomen onnodig weer in het verdomhoekje (hij heeft je zeker niet genoeg ballen); gebruik toch eens die hersens van je waar je zo trots op bent. Wie weet zal het je sociale vaardigheden ten goede komen.
Zo, weer klaar met schooljuffen, maar ik kon het weer niet laten.
Isabel