Manen invlechten heb ik vroeger wel gedaan en dat vindt ze maar zo zo. Ze blijft niet echt stil staan en ze kijkt ook niet blij als het klaar is (rumenia bijv wel!) Knuffelen vindt ze wel heerlijk.


ik denk dat ze vond dat ik het heb verprutst LOL


Ik heb dr snoezige hoefje al even een kusje gegeven. Ze leek het idd op prijs te stellen

Conclusie: Er klopt wel het eea maar volgens mij niet zoveel meer dan wanneer je het niet meer op toeval kunt schuiven... Ik ben benieuwd of linda t dat beter doet...

Ik denk dat hetgeen wat echt mist het feit dat ze best wel onzeker kan zijn. Ze is niet echt type look-at-me eigenlijk. Soms LIJKT het wel zo, maar dat is soms en lang niet altijd. Ze is ook helemaal niet ijdel. Eigenlijk is ze gewoon: lief, open, intelligent, onzeker, licht geraakt, vrolijk. Mijn meisje

Groetjes Ilona

Ilona Kooistra schreef op dinsdag, 9 maart 2004, 21:25:


Dit doet me denken aan praktijken begin van deze eeuw toen mensen werden ingedeeld in allerlei categorieen aan de hand van uiterlijke kenmerken. Zo zouden doorlopende wenkbrauwen wijzen op criminaliteit, dat soort dingen. Schedelmetingen kwamen ook nogal eens voor.
Hoe populair het ooit ook was, inmiddels is afdoende bewezen dat dit soort praat naar aanleiding van exterieur volslagen nonsens is.
Het lijkt me sterk dat dit voor paarden ineens wel zou opgaan. Ok, in zekere mate wel natuurlijk voor ras-kenmerken maar dat is toch wat anders: Een Arabier ziet er anders uit als een Fjord, en het karakter is gemiddeld genomen ook anders. Maar mondlijnen, deukjes in de neus, stand van de oren... Dat riekt teveel naar "doorlopende wenkbrauwen, flaporen, enzovoorts". Het is niet alleen bewezen maar ook logisch dat dit onzin is: karakter wordt bepaald door de hersenen en gedeeltelijk door opvoeding, en de vorm van de neus e.d. zegt totaal niets over de hersenen noch over de opvoeding.

Groeten,
Frans

Zou iemand advies kunnen geven over het volgende?
Onze twee paarden, een 12 oud Shagya arabier ruin en een 6 jarige andalusier merrie staan momenteel in een pension stal waar ze 2-3 uur weidegang per dag hebben. De wei is nu eigenlijk een paddock, er staat bijna geen gras meer op. We gaan binnen twee weken verhuizen naar onze boerderij in Brabant (zandgrond), waar we een flink stuk wei hebben die het vorige najaar werd ingezaaid, en een kleiner stuk oude wei die ooit als uitloop voor varkens werd gebruikt. Bij dit stuk staat een loopstal en hier willen we de paarden laten lopen tot dat de nieuwe wei een keer gemaaid kan worden. Mij vraag is: is zo een oud grassland veilig voor paarden als er geen giftige planten op groeien? (Ik heb de discussie over de Sint Jacobskruid gevolgd en ik zal de wei nog goed controlleren.) Mag ik de paarden onbeperkt hierop laten lopen, of moeten de deuren van de loopstal voor een tijd beperkt open staan? Hoe is de kwaliteit van het grass op zo een oude wei - bemest door varkens?
Alvast bedankt voor jullie advies,
Groetjes,
Böske

Sandra,

Om te beginnen je eerste vraag "Is het haasje-over afleren of helpen?" en je
laatste vraag "Kun je je paard helpen door hem te leren dat het helemaal
niet erg is om achteraan te lopen?". Haasje-over zie ik als een oefening,
een soort van training, wat ook nog 'es een leuk spelletje is. Hiermee help
je Chip het ook 'es anders te ervaren, en door hem die ervaring te geven,
help je hem.

Vervolgens zeg je "Ik denk dat wij, zowel Chip als ik, een probleem hebben".
Nou San, Chip heeft geen probleem hoor, hij zit er echt niet mee! Zoals
Marianne ook aangaf, jij hebt een probleem en dat is inderdaad jouw angst.
Wees je ervan bewust dat je paard jou spiegelt. "Is" er iets met je paard,
ga dan bij je jezelf naar binnen en kijk daar eens goed. Hiermee bedoel ik
niet dat het jouw "schuld" is o.i.d., wel is het vrijwel altijd zo dat het
zogenaamde "probleem" van ons paard een weerspiegeling is van ons
(onderbewuste) zelf. Wanneer je zegt dat bepaald gedrag van je paard
aangeleerd gedrag is wat je hem kunt/wilt afleren, ga je dus aan de
weerspiegeling voorbij (en aan je eigen leerproces dat je paard jou
aanbiedt!) en ben je wederom geneigd je paard te willen veranderen, omdat je
vindt dat hij een probleem heeft.
Nogmaals: wanneer je het probleem bij jezelf houdt, ben je ook in staat om
te kijken wat je bij jezelf kunt veranderen, wat je ZELF kunt doen, leren en
ontwikkelen. In dit opzicht kunnen paarden ons zoveel leren!

De eerste stap hiertoe heb je al gezet, want je hebt dit weekend nagedacht
en je erkent nu dat je angst hebt. Nu kun je er wat mee!
Ik wil wel een stap verder gaan waar Marianne gebleven is en je e.e.a.
uitleggen hoe het werkt met angst en gedachten en hoe je angst kunt
overwinnen; als je daar geïnteresseerd in bent, mail me dan even privé, oké
(tenzij anderen daar ook interesse in hebben?).

Tot slot een paar mooie uitspraken van Monty Roberts:
* Paarden kunnen je leren dat angst angst kweekt.
* Een op angst gebaseerde reactie roept een vicieuze cirkel van negatief
gedrag op.
* Angst gaat aan geweld vooraf; onwetendheid gaat vooraf aan angst.

Zo, dat waren een paar inzakkertjes!
groet, Petra

Hallo Evelyn,

Mok is hier onlangs al een paar keer aan de orde geweest. En een paar weken
geleden ben ik met een soort van onderzoekje gestart om wat meer te weten te
komen over mok. Uit al de ingezonden vragenlijsten heb ik nog geen lijn
kunnen ontdekken; mok kan diverse oorzaken hebben, diverse factoren kunnen
een rol spelen en diverse middelen kunnen het verhelpen. Wellicht dat jouw
DA ook een "geheim recept" heeft?! Deze middeltjes werken namelijk erg goed!
Overigens heb ik nog te weinig reacties op mijn onderzoekje binnen om er
werkelijk iets mee te kunnen doen (een samenvatting van maken e.d.). Dus bij
deze nogmaals een oproep aan iedereen om de vragenlijst in te vullen; deze
staat op mijn website www.jovarna.tk en anders wil ik 'm ook wel privé
mailen.

groetjes, Petra


groot maar toch zou ik graag wat advies willen.
nattigheid komen, hij heeft altijd een schone stal en buiten staat hij ook
nooit in de modder.Hij heeft ook niet veel sok ( wel wat natuurlijk). Heb
wel eens gehoord dat het ook met de stofwisseling te maken kan hebben. HIj
heeft het vier jaar geleden ook een keer gehad en toen was het binnen een
week weer weg :).
vorige week bijna elke dag geworden haha, dus ik zat al te denken dat is de
enige verandering waardoor hij het zou kunnen hebben, maar het klinkt erg
onlogisch haha.

charset="iso-8859-1"
Content-Transfer-Encoding: quoted-printable

Hoi Linda,

Was jij niet op zoek naar een dochter van Tamara?
Wellicht heb ik er =E9=E9n gevonden!
Een halfzus van Jovarna heet Jamara en haar moeder is/was een Tamara.

groet, Petra

Helemaal met Frans eens. De ideeën van Linda Tellington-Jones over fysieke
karakteristieken van paarden laten iemand aan de ideeën van Lombroso denken
die beweerde dat criminaliteit en lichamelijke karakteristieken met elkaar
verbonden zijn. Volgens hem iemand met een ,zeg maar, brede kaak of grote
neus een dief of een verkrachter is, lijkt op het idee van Linda
Tellington-Jones dat een paard met een ramsneus een koppig en
onvriendelijke dier is. (Mijn andalusier merrie heeft een ramsneus, net als
alle andalusiers, lusitano's en nog een paar andere rassen, en ze is niet
koppig en zeker niet onvriendelijk.)

Hoi,
Wil ik graag even op inhaken, aangezien de paardentandarts vanmiddag ook
iets in die trant zei over Jovarna, waarvan ik dacht "ja doag, flauwekul".
Ze liet die tandarts heel braaf z'n gang gaan, ik dacht nog wow wat goed. Na
een tijdje duurde het haar echter te lang, ze had er gewoon geen zin meer in
en kwam van voren omhoog. Toen ze ervaarde dat dit effect had (hij moest
toen immers even noodgedwongen stoppen met vijlen), steigerde ze nog een
paar keer en ze liet het niet meer toe. Toen hij (eindelijk) klaar was,
voelde hij haar neus en ja hoor, ze heeft een ietwat verdikkinkje op haar
neus. En alle paarden die dit hebben, vertonen dit gedrag en geeft bovendien
aan dat deze paarden je geheel onverwacht enorm kunnen verrassen met
soortgelijk onberekenbaar gedrag.
Nou, zie jij het verband??? Ik niet.
groet, Pt


ingedeeld in allerlei categorieën aan de hand van uiterlijke kenmerken. Zo
zouden doorlopende wenkbrauwen wijzen op criminaliteit, dat soort dingen.
Schedelmetingen kwamen ook nogal eens voor.
praat naar aanleiding van exterieur volslagen nonsens is.
zekere mate wel natuurlijk voor ras-kenmerken maar dat is toch wat anders:
Een Arabier ziet er anders uit als een Fjord, en het karakter is gemiddeld
genomen ook anders. Maar mondlijnen, deukjes in de neus, stand van de
oren... Dat riekt teveel naar "doorlopende wenkbrauwen, flaporen,
enzovoorts". Het is niet alleen bewezen maar ook logisch dat dit onzin is:
karakter wordt bepaald door de hersenen en gedeeltelijk door opvoeding, en
de vorm van de neus e.d. zegt totaal niets over de hersenen noch over de
opvoeding.

praat naar aanleiding van exterieur volslagen nonsens is.
zekere mate wel natuurlijk voor ras-kenmerken maar dat is toch wat anders:
Een Arabier ziet er anders uit als een Fjord, en het karakter is gemiddeld
genomen ook anders. Maar mondlijnen, deukjes in de neus, stand van de
oren... Dat riekt teveel naar "doorlopende wenkbrauwen, flaporen,
enzovoorts". Het is niet alleen bewezen maar ook logisch dat dit onzin is:
karakter wordt bepaald door de hersenen en gedeeltelijk door opvoeding, en
de vorm van de neus e.d. zegt totaal niets over de hersenen noch over de
opvoeding.

Daar ben ik het wel mee eens..(zeker als het gaat over kruinen,schedels en
oren).. maar gedeeltelijk ook weer niet. ....

Ik denk dat de beinvloeding over en weer (lichaam en geest) best groot is.
Een jong mens (wat klinkt dat toch truttig eigelijk) met een soepel gezond
lijf heeft andere mogelijkheden om zich te ontwikkelen dan een ook jong mens
dat reuma heeft of een klompvoetje.
Anderzijds "modelleert" een zwaarmoedig mens gedurende zijn leven zijn
lichaam anders dan een nieuwsgierig leergierig mens dat wakker het leven
"gulzig drinkt".

Maar van jonge mensen (paarden wellicht ook) kun je daar niiet makkelijk een
uitspraak over doen aan de hand van lichaamskenmerken.
Inzake oude mensen (en paarden wellicht ook) kun je aan het lichaam al heel
veel meer zien; ze zijn zoveel meer uitgekristalliseerd.

En tenslotte... het belangrijkste... de psychomotoriek en de fysiologische
aanleg. Da's niet goed zichtbaar bij alleen "lijf" maar in de interactie
psyche fysiologie en lijf.

Een dood oud lichaam laat echt niet die mooie uitgekristalliseerdheid van
een LEVEND oud mens zien.
Kom ik over eigelijk, want ik vindn het zo moeiliijk te omschrijven....

Dusse.... kruintjes skelet en oren, wenkbrauwbogen en tenen zeggen mij ook
niet zoveel )

Groet
Ellen

Hoi Ilona en anderen,

Dankjewel voor je uitgebreide reactie Ilona!

Ik weet zelf nog niet of het wel of niet mogelijk blijkt om op basis van
kleine uiterlijke kenmerken veel te zeggen over het karakter van een paard
(Klaus Hempfling vindt van wel; ik sta ervoor open om te kijken of ik er wat
mee kan maar heb m'n conclusie nog niet getrokken). Wat ik in elk geval
positief vindt aan dit boek is dat het ervoor zorgt (bij mij) dat ik kleine
fysieke kenmerken nu veel meer zie dan voorheen. Ik zie nu beter dan
voorheen hoe enorm verschillend de hoofden kunnen zijn van paarden van 1 en
hetzelfde ras. Doet me denken aan hoe dat werkt als ik in het buitenland op
vakantie ben; in het begin lijken alle mensen van die groep (bijvoorbeeld
Indiërs, of Kenianen, of [maakt niet uit]) veel op elkaar, in mijn ogen.
Maar hoe meer je ECHT kijkt, hoe meer verschillen je ziet. Na een tijdje
vind ik het dan zelfs raar dat ik die mensen eerst zo op elkaar vond lijken


Wat ik vreemd vond bij Hempling's beschrijvingen van het 'Dandy' type, is
dat in de karakteromschrijving angst niet naar voren komt. Maar in de
aanwijzingen voor training staat letterlijk "angst en onzekerheid zijn bij
dit paard telkens terugkerende thema's".

groeten,
Karen

Jos Verhoeven schreef op dinsdag, 9 maart 2004, 21:55:


Ik zou niet weten waarom niet! Lekker laten lopen dus!

Groeten,
Frans

Jos Verhoeven schreef op dinsdag, 9 maart 2004, 21:55:


Geen idee eigenlijk of het gras wel of niet goed is met varkensmest.. maar ik zou wel in de gaten houden dat jullie de paarden niet meteen heel veel langer op een wei zetten dan dat ze gewend zijn tot nu toe. Langzaam opbouwen!

Groet, Marianne

Hallo allemaal,

ik heb een aardige plek gevonden op het net waar heel veel, goed leesbare informatie staat over allerlei voedingsstoffen ( o.a. ook de fructose die Ingrid eerder noemde:

www.ping.be/paardekracht/atleet03.pdf

je moet wel een acrobat/adobe reader op je compu hebben om dit te lezen.

Groet, marianne

Petra schreef op Tue, 9 Mar 2004 22:01:10:


Hoi Peet,

we zijn natuurlijk allemaal dappere dodo's die niet gauw toegeven dat iets angst inboezemt, maar ik ben zeker wel geïnteresseerd om te weten wat jouw adviezen zijn!
Dus, brandt maar los!

Groet, Marianne

Evelyn Steenvoorden schreef op dinsdag, 9 maart 2004, 20:06:


Hoi,

het lijkt me helemaal niet zo onlogisch want mok ontstaat toch vaak als 't paard te nat staat, of, zoals in jouw geval, dagelijks door het water loopt? De huid wordt dan zacht en mogelijk vatbaar voor mok, zeker als jouw paard 'sokken' heeft waaronder het lang vochtig blijft.. misschien is dan het beste om na een waterrit de voeten goed af te drogen met een ruwe handdoek of met de haarföhn?

Groet, Marianne