Wat ik mij afvraag:
Kan je aan de kleur van een paard afleiden of een paard het agoutigen in homozygote of heterozygote vorm heeft?
En of een vos bijvoorbeeld het agoutigen draagt?
En is er een specifiek gen verantwoordelijk voor verschillen in bruintinten?

Wij hebben bijvoorbeeld een vosmerrie, die een hele heldere felle vostint heeft zonder veel plaatselijke kleurverschillen. (dus geen donkere plekken ofzo) Deze merrie heeft tot nu toe alleen nog maar vos of zwarte veulens gegeven icm met zwarte en voskleurige vaders. Bij haar gaan we er dan ook vanuit dat ze geen agouti draagt.
Is het correct om aan te nemen dat een zogenaamde 'vuile' vos wel agouti draagt?

En hoe zit dat bij bruin?
Zijn er elementen waaraan je kan zien of een bruin paard homo of heterozygoot is voor agouti?
Aan de tint, of de 'zuiverheid' van de kleur.
Wil het misschien iets zeggen als een paard hyperpigmentatieplekken heeft op onderdelen van het lichaam die normaal niet zwart horen te zijn? etc...

Ik ben hier namelijk wel heel benieuwd naar of je dat ergens aan kan zien?
(Ik hoop namelijk stiekem een beetje op een zwart veulen (hengst is smokyblack) maar ik weet niet 100 zeker of dat wel een mogelijkheid is met mijn bruine merrie. Haar vader was een vos en van de moeder heb ik 1 foto waarop ze zwart 'lijkt'. Als ze echt zwart is heeft mijn paard haar agouti gen gekregen van haar vos-vader en is ze sowieso heterozygoot. Maar als mams 'vals' zwart is, heb ik kans dat ze homozygoot is en kan er alleen maar een veulen met als basiskleur vos of bruin geboren worden. )

Groetjes
Ans

Ilona Kooistra schreef op maandag 15 augustus 2011, 12:56:


Ach deze vrije natuur kudde met Maya erbij bestaat al vanaf 4 mei, dus Ja vindt ik ontzetttend vreemd - zeker voor iemand die zelfs de naam van deze site bedacht heeft. Ik was er echt van overtuigd dat jullie een interesse hadden in een zeer aparte vrije natuur kudde met alles wat daar al zo bij komt. Niet dus. Nou ook goed, een leer mogelijkheid gewoon niet benut. Sorry hoor als mijn verhaal te lang is voor je. Gewoon mijn berichten weer overslaan in het vervolg, Worden toch geschreven door een leek en alles wat geschreven wordt kun je toch niet geloven, nietwaar?

Marianne

Sandra van Bommel schreef op maandag 15 augustus 2011, 13:46:

Jep Van zo'n gelegenheid moet je gebruik maken. Ze zaten hier gisteren op het erf aan wat spanenplaten te knagen (ligt er om het mee te geven aan het grof vuil binnenkort). Had m'n handen vol die 4 weg te houden. Ik dacht ff slim te zijn en er een groot stuk zeil over heen te leggen... staan er meteen 2 van die bruine monsters mee door de lucht te wapperen Vond dat wel grappig, want onze schimmel vond dat nooit echt leuk. Maar die was er totaal niet van onder de indruk, zette meteen z'n tanden erin. De nieuwste, het valkje, deed wat z'n grote broer deed.. wapperuuuuuhhhh. Handig, zo'n paard dat de anderen leert wat dat spul is.

Sandra, Martine Joop, Monique,

Jullie hebben allemaal gelijk.

Het enige punt dat in mijn geval nog loopt is - dat ik eerst het totale vertrouwen van Maya wilde winnen. Toen ik dat totaal had ging ze ook vroeger dan verwacht naar de vrije natuur kudde. Toen heb ik haar een tijd weer niet gezien. Kom ik weer bij haar staat Goran totaal te frieken als je dicht bij haar staat.

Ik ben nu weer even niet bij ze. Met een beetje geluk wel de hele kudde voor de hele winter en dat wordt pas echt lol hebben. Trainings mogelijkheden, observatie mogelijkheden. In het sneeuwzonnetje naar ze zitten kijken. Sneeuwsporen volgen en kijken wat ze zoal uitspoken op hun trippies.

En met alle paarden die schriktraining gaan doen, volgens mij kunnen ze allemaal wel een opvolger gebruiken.

De vrije natuur kudde is anders.

Heerlijk toch en uniek, dat kan echt niemand ontkennen.

Met mijn rescue hond Lovche heb ik al zo ontzettend veel bereikt en misschien zie ik het weer verkeerd hoor maar het vertrouwen (of trainen) van honden winnen of van paarden is niet zo heel veel anders. Maar Maya op mijn schoot kruipen dat zie ik nog niet helemaal zo gebeuren

En elk paard dat ons als eigenaar/baasje heeft is gewoon een bofkont. 't komt allemaal goed. Meer kennis is alleen maar beter.

En ik wil echt dat gezicht van Rob zien als die paarden braaf doen wat ik van ze verwacht

Groetjes Marianne

Sandra van Bommel schreef op zondag 14 augustus 2011, 14:12:


Jelle (mijn haf) is ook rond nauwelijks schoft, dus moeilijk wat het zadel betreft.
Ik heb ook 'n Barefoot cheyenne, met brede pommel. Ik moet heel nauwkeurig zadelen, het zadel dus op de juiste plek leggen en dan 'n tikki verder naar achter. Aansingelen doe ik gaatje aantrekken aan de linkerkant dan de rechterkant en dat steeds om en om zodat het niet scheef trekt. steeds 'n stukje lopen tussendoor. Ik heb 'n elastische singel ( ook tweedelige gesp) en moet hem jammer genoeg ook best strak aantrekken. Als ik het allemaal goed doe blijft het de hele weg goed liggen. Als ik tussendoor klets moet ik meestal afstappen en het nog 'n keer doen

Martina schreef op maandag 15 augustus 2011, 13:30:


Daar is Lily inmiddels ook achter: ook erg fijn om de sokken mee te krabben!



Aan Liltje ook niet besteed, tis zo hap slik weg.....
Iets uitschuifbaars lijkt mij ook wel wat. :)


Als iemand met een attribuut zit te zwaaien, kijkt Lily eerst naar mij of als ik erop zit, komt een oor naar achteren. Met een "Het is goed Lily", blijft ze gewoon rustig tegenwoordig.

Wat ik met mijn vorige paard gehad heb: Overdreven aan de kant gaan staan met een auto om mij als ruiter ruimte te geven en vooral niet te laten schrikken en als ik net bij het raampje ben, raampje naar beneden, hoofd eruit steken en keihard "MOIN!" roepen. Ik dacht ik krijg een hartverzakking....

Sind de bouw van onze garage met allemaal vreemde dingen op het erf, vreemde kerels en rare geluiden is Lily erg gelaten geworden. Vooral dankzij de motorzaag van de dakdekkers is Lily niet meer bang voor brommers en quads. Nu de grasmaaier nog. Ze komt in ieder geval nu wel kijken als Klaas de vangbak leeggooit en komt af en toe zelfs even aan galopperen en uitdagen. Kim staat er bij te suffen en snapt niet wat er nu eigenlijk eng is. Die staat er met haar neus bovenop als Klaas de grasmaaier start.

Monique :)

Marianne Gomes schreef op maandag 15 augustus 2011, 14:21:


Om het even bij mezelf te houden: ik lees je verhalen met veel plezier. Maar ik heb er ook hele stukken van gemist. Het is nou eenmaal geen boek met hoofdstuk indeling, een forum. En als je af en toe een aantal weken geen gelegenheid hebt om hier te lezen, dan mis je nogal snel wat.
Ik bedoelde er verder niets mee hoor, ik vroeg me alleen af waarom je ze voerde.

Wat is nou de moeite om nog even kort in samenvatting uit te leggen waarom je iets doet als mensen zich dat afvragen omdat ze het begin van het verhaal, ergens in een andere draad even gemist hebben?

Goed bezig jullie


Jeui, toch nog iets voor op het lijstje van positieve dingen ivm met de garage

Haha ja mijn kat heeft mij ook perfect getraind

Maar over katten trainen. Ik denk dat het meer is dat de meeste mensen gewoon minder weten van katten gedrag en lichaamstaal, waardoor het lijkt of ze moeilijker te trainen zijn.

Wat ik wel merk(maar dat zal ook wel weer per kat verschillen) is dat die van mij doorgaans toch wel moeilijker te motiveren is om iets te doen dan een paard of een hond. Hij denkt gewoon eerder 'ja daaag, doe het zelf'.

Zo had ik vroeger een sticker die wel heel goed het verschil aangaf:
Een hond heeft een baas,
Een kat personeel!

Marlies Sanders schreef op maandag 15 augustus 2011, 15:24:


Ja precies! Daar zit toch echt wel een kern van waarheid in hoor. Katten zijn gewoon onafhankelijker(doorgaans dan).

Ze zijn prima te trainen hoor. Maar het vraagt wel een andere aanpak.. nouja niet echt aanpak, meer een andere instelling.
Ik vind t wel een goede oefening, katten 'trainen'

MartineVelde schreef op maandag 15 augustus 2011, 15:28:


Katten iets leren is heel simpel, als je maar zorgt dat ze voldoende uitgehongerd zijn.
De ethologie van katten zit nu eenmaal zo in elkaar dat als ze niet jagen (en dus voldoende honger hebben om daartoe gemotiveerd te raken) hun liefste bezigheid slapen is. Daarbij zijn het van nature ook nog eens solitair territoriale dieren.

Let maar eens op: de meeste diersoorten die leuk gevonden worden om "dingen mee te doen", zijn sociale diersoorten die het anticiperen reeds in de soorteigen ethologie hebben zitten: paarden, honden, dolfijnen, kippen, geiten en koeien... het is gewoon makkelijker dan solitaire dieren als katten, roofvogels, e.d. Roofvogels valt dan relatief weer mee omdat het vogels zijn en dus snelle stofwisseling hebben en daar tegenop moeten eten.

Kippen, als alle vogels, hebben een snelle stofwisseling, moeten zo veel als mogelijk bij-eten hetgeen voer-belonen voor de hand liggend maakt. De uitdrukking "als je een kip kan beleren kun je alles" slaat dan ook meer op de attentie, techniek en (reactie-)snelheid van de trainer omdat het beloningsvenster zo verdomd klein is.

Er is niks wat een kip zo goed kan als kip te zijn.
Maar wat je zegt is waar .
Om aan te geven dat een kat soms ook heel lastig te trainen is heb ik nog een aardig trainprobleem, waar ikzelf niet eens aan begonnen ben omdat ik er geen gat in zie.
Héél soms slapen we wel eens een uurtje langer. Een van onze poezen begint zodra het opstaan later dan normaal is te mauwen, we krijgen van haar ingebouwde wekker hooguit 5 minuten....Kom eruit en geef me vreten!
Dat kun je negeren, maar ze houdt het makkelijk anderhalf uur vol. En het belazerde is dat ze áltijd beloond wordt voor haar gedrag.
Dus kat zegt: Soms lijkt het niet te helpen als ik ze roep, maar dat is maar schijn, want vroeg of laat komen ze hun nest uit .........

Piet

Waar zit de logica in een dier laten doen wat je
wil door middel van een voortdurend afleren

Piet schreef op maandag 15 augustus 2011, 16:43:


En dat ligt dus perfect in het verlengde van katten ethologie of dacht je dacht de gebraden kippen ze vanzelf in de bek vliegen? Anderhalf uur langer moeten "jagen" is voor een kat een peuleschil.
MAAR.... die anderhalf uur kun jij als clickfanaat gebruiken om die klotekat te leren op de voorpoten te lopen, koppieduikelen en de 5e van Beethoven te miauwen

Als onze kat vervelend loopt te mauwen om wat dan ook, heb ik er één heel simpele oplossing voor, ik zet haar buiten de deur. Volgorde is nu; kat mauwt, ik bedenk of het al dan geen etenstijd is, is het geen etenstijd vraag ik "wil je naar buiten?", mauwen is over. Ze gaat dan wel heel nadrukkelijk in de buurt van het keukenkastje zitten, maar ik heb geen last van haar.

Els.
Tell me and I forget. Teach me and I remember.
Involve me and I learn.
(Benjamin Franklin)