> Pien schreef: Iedereen kan de overstap maken, op elk paard. Binnen twee
> minuten! Je gaat op dat paard zitten en je rijdt weg, meer is het niet,
> maar er wordt wel veel meer van gemaakt.>
>
> Stephanie: Stel nou, die manegepaarden gaan over op
bitloos. Hoe doe je dat dan?
> Zitten kleine kids op, echte beginners, kan het dan ook in twee minuten?
> Paarden kennen dit: rijden met losse teugel, nog niet
wijken voor druk > maar schopje, sturen door teugel naar links of naar rechts (dus niet over
> hals).
> Zie ik het echt te simpel als ik zeg, bit weg - opstappen - klaar?
Ja, zo simpel is het dus echt. Controle/beheersing zit em dus niet in dat stuk ijzer in de mond.
Ik wil er wel wat nuancering bij aanbrengen.
Een rijder die gewend is het paard op zijn/haar handen te laten hangen, constant het hoofd omlaag zit te vragen (zagen, trekken), het paard steeds aan de voorkant in de krul rijdt kan hierbij problemen verwachten omdat de neusriem van een
bitloos hoofdstel niet gemaakt is om met constante aanleuning in de vorm van
kopsjorren te rijden, dan gaat de huid van de neus kapot.
Elke vorm van rijden staat of valt met de training en communicatie die je met je paard aangaat. Rijden is samenwerken, beheersing, langzamer kunnen gaan, stoppen doe je niet op de teugels maar oa vanuit je zit en lichaamshouding. De teugels gebruik je pas in fase twee als je paard niet wil meegaan in dat wat jij vraagt en zelfs dan nog dient dat moment maar kort én in de meegaande beweging van het paard te zijn.
Toevallig heb ik onderstaande net nog aan mijn stagiaires zitten uit te leggen omdat één van hen een zeer voorwaarts paard heeft en zij durft nog niet het bit eruit te laten uit angst controle te verliezen:
Een zeer voorwaarts paard laat je tot een bepaald tempo 'opkomen' waarna je hem terughaalt naar een van te voren door jou in je hoofd bepaald tempo. Aan dat tempo houd je vast (=training). Wat je ook doet, met of zonder bit; het heeft geen enkele zin om aan de teugels te gaan trekken/hangen bij een te voorwaarts paard want je krijgt alleen maar verzet en trekkerij (wie het sterkste is). Dus moet je het anders aanpakken en een soort van cruise control instellen, het paard
tot die gewenste snelheid laten opkomen, terugnemen, wij doen dat hier door pompend te remmen (1,2,3) in een pulserende beweging met je paard mee. Dan ontstaat er geen trekkerij maar een méébewegen en zo het paard naar je toe halen.
In deze techniek zie ik persoonlijk geen enkel verschil of je nu met of zonder bit rijdt, het gaat er niet om dat je symptoombestrijding toepast (een bit) maar dat je de oorzaak aanpakt dmv training en dus het paard ahw 'instelt' door hem telkens te belonen als-ie dat stapje langzamer opppikt, ook al begint het met enkele stappen (belonen), dáár waar hij zich aanpast aan de door jouw gevraagde snelheid (of langzaamheid).
Wat doet het gros van de ruiters echter; die zijn gewend met bit te rijden met constante teugeldruk en eenmaal
bitloos gaan ze door op dezelfde voet en dat is zeer onprettig voor het paard aangezien dat een effect op de neus geeft (schuren, zwelling). En dan wordt er geroepen; 'mijn paard kan niet zonder bit want de neus gaat stuk'. Of: "hij luistert niet, hij trekt erdoorheen, ik doe maar weer een bit in".
Probleem (bij een manegepaard) is dat dat paard heus gelijk snapt wat de bedoeling is, maar dat die ruiters moeten omvormen. Dat er een goede begeleiding nodig is, dat die paarden waarschijnlijk niet gewend zijn te stoppen op de zit (leer je ze ook binnen 5 minuten overigens als je weet hoe dat moet). Blijft die manegeruiter
kopsjorren aan de voorkant ipv het paard van achteren naar voren te rijden etc dan kun je aanpassingsproblemen verwachten. Nogmaals; het is het paard dat de taal allang spreekt, het is de mens die moet beredeneren, nadenken, en het vaak met grote moeite voor mekaar krijgt. Want ik heb in al deze jaren nog geen enkel paard meegemaakt dat ervantussen ging toen we voor het eerst het bit eruit lieten. Echt, nog nooit. Zelfs niet wanneer de ruiter nog niet goed kon rijden of bovenstaande manier nog niet eigen was.
Daarom zeg is: "Ja, zo simpel is het echt'.
Groet, Pien
Warboel
